An important piece of the ivory sto

An important piece of the ivory story concerns the ways that those involved in its trade obtained and transported this valuable material. The exploitation of the African Bush elephant, Loxodonta Africana, is an obvious part of the story. Less well known is that slave labor moved the tusks the long distances from the African interior to the coast on the Indian Ocean. Established slave trade routes already existed through central East Africa, so when the demand for ivory burgeoned in the 1840s, the ivory trade took advantage of these ready-made routes and thousands of tribal people found themselves forced into slavery to carry the tusks.

Depending on where hunters and buyers obtained the tusks, they might need to be carried for hundreds of miles to a port. Missionaries from Europe, in Africa to spread Christianity, left vivid accounts of the suffering of ivory’s human porters. Though precise figures are not available, David Livingstone, the famous Scottish physician and clergyman who spent decades in Africa, violently opposed the use of enslaved workers and is said to have estimated that five Africans died for every tusk moved to the coast for export. The American Civil War created some pressure to end slavery in Africa, but it continued there through 1897.

Donald L. Malcarne was a historian of the lower Connecticut River Valley and a past president of the Essex Historical Society. Brenda Milkofsky curated the exhibition, From Combs to Keyboards: The Ivory Cutting Industry in the Connecticut Valley, while Director-Curator of the Connecticut River Museum in Essex, CT.

- See more at: http://connecticuthistory.org/ivory-cutting-the-rise-and-decline-of-a-connecticut-industry/#sthash.X7GoZFBG.dpuf

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เรื่องงาช้างชิ้นสำคัญเกี่ยวข้องกับวิธีการที่ผู้ที่เกี่ยวข้องในการค้าของรับ และขนส่งวัสดุนี้มีคุณค่า เอารัดเอาเปรียบของช้างแอฟริกาบุช Loxodonta Africana เป็นส่วนชัดเจนของเรื่องราว น้อยไม่รู้จักได้ว่า ทาสแรงงานย้ายงาระยะยาวจากภายในแอฟริกาไปชายฝั่งในมหาสมุทรอินเดีย สร้างเส้นทางการค้าทาสอยู่ทางแอฟริกาตะวันออกกลาง ดังนั้นเมื่อความต้องการใช้งาช้าง burgeoned ใน 1840s การค้างาช้างเอาประโยชน์จากเส้นทางสำเร็จและพบว่าตัวเองบังคับเป็นทาสให้มีงาชาวพันตามที่นายพรานและผู้ซื้อรับการงา พวกเขาอาจต้องทำหลายร้อยไมล์พอร์ต ผู้สอนศาสนาจากยุโรป แอฟริกาแพร่กระจายคริสเตียน ซ้ายบัญชีสดใสของทุกข์ของรับฝากของมนุษย์ของงาช้าง แม้ว่าตัวเลขที่ชัดเจนไม่มี David ลิฟวิงสโตน แพทย์สก็อตที่มีชื่อเสียงและ clergyman ที่ใช้ทศวรรษในแอฟริกา ข้ามการใช้แรงงาน enslaved โหง และกล่าวได้ว่า มีประมาณว่า ห้าแอฟริกันเสียชีวิตสำหรับงาทุกย้ายไปชายฝั่งเพื่อการส่งออก สงครามกลางเมืองสหรัฐอเมริกาสร้างความกดดันบางอย่างจบทาสในแอฟริกา แต่มันยังคงมีผ่าน 1897โดนัลด์ L. Malcarne เป็นนักประวัติศาสตร์ของหุบเขาแม่น้ำคอนเนตทิคัตต่ำและประธานห้องประวัติศาสตร์สังคมที่ผ่านมา เบรนดา Milkofsky curated นิทรรศการ รวงผึ้งจากการแป้นพิมพ์: อุตสาหกรรมตัดงาช้างที่ในหุบเขาคอนเนตทิคัต ขณะกรรมการภัณฑารักษ์พิพิธภัณฑ์แม่น้ำคอนเนตทิคัตในเอสเซ็กซ์ กะรัต-ดูเพิ่มเติมได้ที่: http://connecticuthistory.org/ivory-cutting-the-rise-and-decline-of-a-connecticut-industry/#sthash.X7GoZFBG.dpuf

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ชิ้นสำคัญของเรื่องงาช้างเกี่ยวข้องกับวิธีการที่ผู้ที่เกี่ยวข้องในการค้าที่ได้รับและการขนส่งวัสดุที่มีคุณค่านี้ การแสวงหาผลประโยชน์ของบุชช้างแอฟริกัน Loxodonta Africana เป็นส่วนที่เห็นได้ชัดของเรื่อง ที่รู้จักกันดีน้อยคือแรงงานทาสย้ายงาที่ระยะทางไกลจากภายในแอฟริกันไปยังชายฝั่งทะเลในมหาสมุทรอินเดีย ก่อตั้งขึ้นเส้นทางการค้าทาสอยู่แล้วผ่านกลางแอฟริกาตะวันออกดังนั้นเมื่อความต้องการงาช้าง burgeoned ในยุค 1840 การค้างาช้างเอาประโยชน์เหล่านี้เส้นทางสำเร็จรูปและหลายพันคนของชนเผ่าพบว่าตัวเองถูกบังคับให้เป็นทาสเพื่อดำเนินงาได้. ทั้งนี้ขึ้นอยู่กับ ที่นักล่าและผู้ซื้อได้รับงาที่พวกเขาอาจจะต้องมีการดำเนินการหลายร้อยไมล์พอร์ต มิชชันนารีจากยุโรปในแอฟริกาที่จะแพร่กระจายคริสต์บัญชีสดใสด้านซ้ายของความทุกข์ทรมานของมนุษย์ขนงาช้างของ แม้ว่าตัวเลขที่แม่นยำไม่สามารถใช้ได้ David Livingstone แพทย์สก็อตที่มีชื่อเสียงและนักบวชที่ใช้เวลาหลายสิบปีในแอฟริกาอย่างรุนแรงเมื่อเทียบกับการใช้แรงงานทาสและบอกว่าจะมีการประมาณการว่าห้าแอฟริกันตายเพื่องาช้างทุกย้ายไปยังชายฝั่งเพื่อการส่งออก สงครามกลางเมืองอเมริกาสร้างความกดดันบางอย่างที่จะยุติการเป็นทาสในทวีปแอฟริกา แต่ก็ยังคงมีผ่าน 1897 โดนัลด์แอล Malcarne เป็นประวัติศาสตร์ที่ต่ำกว่าหุบเขาแม่น้ำคอนเนกติกัตและอดีตประธานาธิบดีของเอสเซ็กซ์สมาคมประวัติศาสตร์ เบรนด้า Milkofsky curated นิทรรศการจากรวงผึ้งเพื่อคีย์บอร์ด: ดิไอวอรี่อุตสาหกรรมตัดในคอนเนตทิคัวัลเลย์ในขณะที่ผู้อำนวยการภัณฑารักษ์ของพิพิธภัณฑ์แม่น้ำคอนเนกติกัตในเอสเซ็กซ์, CT. - ดูเพิ่มเติมได้ที่:

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เป็นชิ้นสำคัญของเรื่องงาช้าง เกี่ยวกับวิธีที่ผู้ที่เกี่ยวข้องในการค้าได้ และขนส่งวัสดุที่มีคุณค่านี้ การใช้ประโยชน์ของช้าง ป่าแอฟริกาแอฟริกา loxodonta เป็นส่วนหนึ่งที่ชัดเจนของเรื่องราว น้อยกว่าที่รู้จักกันดีคือแรงงานทาสย้ายงายาวระยะทางจากภายในแอฟริกาไปยังชายฝั่งมหาสมุทรอินเดียสร้างเส้นทางการค้าทาสอยู่แล้วผ่านกลาง แอฟริกาตะวันออก ดังนั้นเมื่อความต้องการงาช้าง burgeoned ใน 1840 , การค้างาช้าง ใช้ประโยชน์จากเส้นทางสำเร็จรูปเหล่านี้และหลายพันคนเผ่าพบตัวเองความเป็นทาสเนินงา

ขึ้นอยู่กับที่นักล่าและผู้ซื้อได้รับงา พวกเขาอาจต้องอุ้ม หลายร้อยไมล์เพื่อพอร์ตมิชชันนารีจากยุโรป แอฟริกา เพื่อเผยแผ่คริสต์ศาสนา ซ้ายสดใสบัญชีจากความทุกข์ทรมานของมนุษย์ งาช้าง คนเฝ้าประตู แม้ว่าตัวเลขที่ชัดเจน ไม่สามารถใช้งาน เดวิด ลิฟวิ่งสโตน มีชื่อเสียงชาวสก็อตแลนด์แพทย์และนักบวชที่ใช้เวลาหลายสิบปีในแอฟริกาต่อต้านอย่างรุนแรง ใช้แรงงานทาส และกล่าวว่ามีประมาณห้าแอฟริกันตายทุกงาช้างย้ายไปยังชายฝั่งเพื่อการส่งออก สงครามกลางเมืองอเมริกาสร้างความกดดันบางอย่างที่จะสิ้นสุดทาสในแอฟริกา แต่มันยังคงมีผ่าน 1897 .

Donald L . malcarne เป็นนักประวัติศาสตร์ของล่างคอนเนตทิคัตหุบเขาแม่น้ำและอดีตประธานาธิบดีแห่งเอสเซ็กซ์ประวัติศาสตร์สังคม