In his doctoral dissertation on Epi

In his doctoral dissertation on Epikur and Demokrit, written in 1840–1841, Marx tried to show against the prevailing scientific opinion that Epikur had a very different philosophy of nature compared with Demokrit, the materialist determinist. In Marx’ view, Epikur was much superior to Demokrit in that he was a sceptical and non-dogmatic philosopher who did not try to develop an objective philosophy of nature. For Epikur, knowledge of nature had only the function to improve the ataraxy of human self-consciousness; against the principle of determination he put chance and accident, leaving room for human free choice which is influenced by human drives and desires and the so-being of the surrounding nature. The feeling of repulsion and dependency of something in us and out there leads to a dialectical insight of our relativity and relatedness and ends positively in a Aufhebung of the polar concepts and antinomy of human free will vs. objective determination (EB, pp. 257 ff.).
For Marx – and this is the genuine and simple materialist aspect of his thinking – the fundamental question confronting all human societies concerns what we must do to survive as living beings with an energy consuming body. To live, we must combine our intelligence and our energy (our work) with the basic “materials” of the world we find ourselves in, its water, soil and air. For Marx, nature is the organic body of man. We must work with what is at hand in order to make this today into tomorrow. The economic organization of society, or the “mode of production”, is therefore for him the most powerful force in determining the structure of human society. Today this Marxian basic principle sounds more self-evident and insofar we can say that we are all more or less Marxists now. But at Marx’ time even Feuerbach’s critique of Hegel’s idealism was only a theological one.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในวิทยานิพนธ์ของเขาเอก Epikur และ Demokrit เขียนใน 1840 – 1841, Marx พยายามแสดงต่อความคิดทางวิทยาศาสตร์ปัจจุบันว่า Epikur มีปรัชญาที่แตกต่างกันมากของธรรมชาติเปรียบเทียบกับ Demokrit, materialist determinist ใน Marx', Epikur มีมากเหนือกว่า Demokrit ที่เขาเป็นนักปราชญ์ไม่ใช่นา ๆ และความความที่ไม่ได้พยายามที่จะพัฒนาเป็นปรัชญาวัตถุประสงค์ของธรรมชาติ สำหรับ Epikur ความรู้ของธรรมชาติมีเพียงฟังก์ชันการปรับปรุง ataraxy ของมนุษย์ self-consciousness กับหลักการของเรื่อง เขาใส่โอกาสและอุบัติเหตุ ออกจากห้องฟรีเลือกบุคคลซึ่งมีอิทธิพล โดยไดรฟ์มนุษย์ และปรารถนาจะให้เป็นของธรรมชาติโดยรอบ ความรู้สึกของ repulsion และเชื่อมโยงกันของสิ่งที่เรา และออกมีนำไปสู่ความเข้าใจ dialectical ทฤษฎีสัมพัทธภาพและ relatedness และสิ้นสุดบวกใน Aufhebung ของแนวความคิดที่ขั้วโลกและ antinomy จะมนุษย์เทียบกับการกำหนดวัตถุประสงค์ (EB, 257 นำ ff) สำหรับ Marx – และนี้ คือกว้างยาว materialist แท้ และเรื่องของความคิด – คำถามพื้นฐานที่เผชิญความกังวลของสังคมมนุษย์ทั้งหมดที่เราต้องทำเพื่อความอยู่รอดเป็นสิ่งมีชีวิตชีวิตกับพลังงานใช้ร่างกาย ชีวิต เราต้องรวมปัญญาของเราและพลังงาน (งาน) ของเรา ด้วย "วัสดุพื้นฐาน" ของโลกเราพบตัวเองใน น้ำของ ดิน และอากาศ สำหรับ Marx ธรรมชาติคือ ร่างกายอินทรีย์ของมนุษย์ เราต้องทำงานกับสิ่งที่เพื่อทำให้ปัจจุบันนี้ในวันพรุ่งนี้ องค์กรเศรษฐกิจสังคม หรือ "วิธีการผลิต" จึงให้เขาบังคับให้มีประสิทธิภาพมากที่สุดในการกำหนดโครงสร้างของสังคมมนุษย์ วันนี้หลักการพื้นฐานนี้ Marxian เสียงวีรกรรมมาก และ insofar เราสามารถพูดได้ว่า เราเป็นทั้งหมดน้อย Marxists แต่ ที่ Marx' เวลาแม้ฟอยเออบัชของสุนทรียศาสตร์ของ Hegel idealism เฉพาะหนึ่งศาสนศาสตร์

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในวิทยานิพนธ์ปริญญาเอกของเขาใน Epikur และ Demokrit เขียนใน 1840-1841, มาร์กซ์พยายามที่จะแสดงความเห็นต่อทางวิทยาศาสตร์ที่เกิดขึ้นที่ Epikur มีปรัชญาที่แตกต่างกันมากของธรรมชาติเมื่อเทียบกับ Demokrit, determinist วัตถุนิยม ในมุมมองของมาร์กซ์ ', Epikur ได้ดีกว่ามากที่จะ Demokrit ในการที่เขาเป็นนักปรัชญาไม่เชื่อและไม่ดันทุรังที่ไม่ได้พยายามที่จะพัฒนาปรัชญาวัตถุประสงค์ของธรรมชาติ สำหรับ Epikur ความรู้เกี่ยวกับธรรมชาติที่มีเพียงฟังก์ชั่นในการปรับปรุง ataraxy ของมนุษย์ประหม่า; กับหลักการของความมุ่งมั่นของเขาใส่และมีโอกาสเกิดอุบัติเหตุออกจากห้องสำหรับทางเลือกของมนุษย์ฟรีที่ได้รับอิทธิพลจากไดรฟ์ของมนุษย์และความปรารถนาและเพื่อความเป็นอยู่ของธรรมชาติโดยรอบ ความรู้สึกของการขับไล่และการพึ่งพาของบางสิ่งบางอย่างในตัวเราและออกมีจะนำไปสู่ความเข้าใจที่วิภาษของความสัมพันธ์และสัมพันธ์ของเราและจบลงในทางบวกใน Aufhebung ของแนวคิดขั้วโลกและ antinomy ของมนุษย์จะเทียบกับการกำหนดวัตถุประสงค์ (EB, pp. 257 ff .).
สำหรับมาร์กซ์ - และนี่คือด้านวัตถุนิยมของแท้และเรียบง่ายของความคิดของเขา - คำถามพื้นฐานเผชิญหน้ากับสังคมมนุษย์ทุกคนที่เกี่ยวข้องกับสิ่งที่เราต้องทำเพื่อความอยู่รอดเป็นสิ่งมีชีวิตที่มีร่างกายใช้พลังงาน จะมีชีวิตอยู่เราต้องรวมปัญญาและพลังงานของเรา (งานของเรา) ที่มีพื้นฐาน "วัสดุ" ของโลกเราพบตัวเองในน้ำดินและอากาศ สำหรับมาร์กซ์ธรรมชาติเป็นตัวอินทรีย์ของมนุษย์ เราต้องทำงานกับสิ่งที่อยู่ในมือเพื่อที่จะทำให้วันนี้ในวันพรุ่งนี้ องค์กรทางเศรษฐกิจของสังคมหรือ "โหมดของการผลิต" ดังนั้นจึงเป็นเรื่องของเขากำลังที่มีประสิทธิภาพที่สุดในการกำหนดโครงสร้างของสังคมมนุษย์ วันนี้หลักการพื้นฐานนี้มาร์กซ์เสียงชัดเจนในตัวเองมากขึ้นและตราบเท่าที่เราสามารถพูดได้ว่าเราทุกคน Marxists มากหรือน้อยในขณะนี้ แต่ในเวลามาร์กซ์ 'แม้วิจารณ์ฟอยเออร์ของอุดมคติของ Hegel เป็นเพียงหนึ่งศาสนศาสตร์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในวิทยานิพนธ์ปริญญาเอกของเขาใน epikur
demokrit และเขียนใน 1840 – 1943 มาร์กซ์ , พยายามที่จะแสดงกับมีความเห็นว่า epikur ทางวิทยาศาสตร์มีปรัชญาที่แตกต่างกันมากของธรรมชาติเมื่อเทียบกับ demokrit , วัตถุนิยม determinist . มาร์ค ' ในมุมมองepikur ยอดเยี่ยมมาก demokrit ที่เขาสงสัยและไม่ดันทุรังปราชญ์ที่ไม่ได้พยายามที่จะพัฒนาวัตถุประสงค์ของปรัชญาธรรมชาติ สำหรับ epikur ความรู้ของธรรมชาติมีเพียงฟังก์ชันเพื่อปรับปรุง ataraxy ของตนเอง มนุษย์ กับหลักการของความมุ่งมั่นที่เขาให้โอกาส และอุบัติเหตุออกจากห้องเพื่อเลือกฟรีของมนุษย์ซึ่งเป็นอิทธิพลจากไดรฟ์ของมนุษย์และความปรารถนาและดังนั้นการของธรรมชาติโดยรอบ ความรู้สึกของการปฏิเสธและการพึ่งพาของบางอย่างในเราและออกมีที่จะนำไปสู่ความเข้าใจทฤษฎีสัมพัทธภาพ และแบ่งงานกันทำและสิ้นสุดบวกใน aufhebung ของแนวคิดที่ขั้วโลกและ antinomy ของมนุษย์ฟรีจะและกำหนดวัตถุประสงค์ ( EB . 257 , FF .)
สำหรับมาร์กซ์–และนี้เป็น ของแท้ และด้านวัตถุนิยมที่เรียบง่ายของความคิดของเขา–คำถามพื้นฐานที่จะเผชิญหน้ากับทุกสังคมมนุษย์เกี่ยวข้องกับสิ่งที่เราต้องทำ เพื่อความอยู่รอด เช่น มนุษย์กับการใช้พลังงานของร่างกาย อยู่ เราต้องรวมหน่วยสืบราชการลับและพลังงานของเรา ( ของเรา ) กับพื้นฐาน " วัสดุ " ของโลกที่เราพบตัวเองใน ของน้ำ ดิน และอากาศ สำหรับมาร์กซ์ ,ธรรมชาติคือกายอินทรีย์ของมนุษย์ เราต้องทำงานกับสิ่งที่อยู่ในมือเพื่อให้วันนี้ในวันพรุ่งนี้ องค์กรทางเศรษฐกิจของสังคมหรือโหมด " การผลิต " จึงให้เขามีประสิทธิภาพมากที่สุดบังคับในการกำหนดโครงสร้างของสังคมมนุษย์ วันนี้หลักการพื้นฐานนี้เสียงมากขึ้นและปลาชะโอนตนเองลด เราสามารถพูดได้ว่าเราทั้งหมดมากกว่าหรือน้อยกว่าสาธารณรัฐอินเดียในตอนนี้แต่ที่มาร์กซ์ ' เวลาแม้แต่ Feuerbach คำวิจารณ์ของเฮเกิลเป็นจิตนิยม เป็นเพียงทฤษฎีหนึ่ง