8. Word stress – Part 1: The degree

8. Word stress – Part 1: The degrees of stress
Before you study this chapter, check whether you are familiar with the
following terms: ambisyllabic, aspirated, CiV, closed syllable, derivation,
diacritic, foot, free variation, full vowel, function word, IPA, major stress,
monomorphemic, morpheme, morphology, productive suffix, pulmonic,
reduced vowel, syllabic consonant, syllable peak, tapping/flapping,
Trisyllabic Laxness, utterance, vocal cords
As it was already mentioned in Chapter 7, stress is one of the
suprasegmental (or prosodic) features of speech, which extend over more
than one sound segment. They include variations in pitch, loudness, tempo
and rhythm, out of which pitch and loudness play the most significant role in
the stress system of English.
Pitch roughly corresponds to the acoustic feature of frequency, the
rate of vibration of the vocal cords, which is produced by their stretching and
tensing: the tenser they are, the higher the rate of vibration, and the higher the
pitch. The distinctive use of patterns of pitch is called intonation, whose
most important function is to signal grammatical structure (e.g., clause
boundaries within sentences, and the different sentence types, especially
questions vs. statements), similarly to punctuation in writing. In Hungarian,
for example, intonation plays a pivotal role in the distinction between
segmentally identical statements and yes-no questions like Jani elment
'Johnny has left' vs. Jani elment? 'Has Johnny left?'. Chapter 10 is devoted to
intonation in English.
Certain languages, but neither English nor Hungarian, use pitch to
contrast not sentences but words, thus pitch becomes an essential feature ofWord stress – Part 1
the meaning of morphemes. This phenomenon is called tone, and such
languages are called tone languages. Many of the languages of South-East
Asia and sub-Saharan Africa, e.g., Beijing Mandarin Chinese and Thai in
Asia or Hausa in Africa, belong here.
Besides pitch, loudness is the other major ingredient of stress
prominence in English. The loudness of (strings of) speech sounds depends
on the size of the vibrations of the vocal cords caused by the varying degrees
of pulmonic air pressure. Together with pitch level and vowel quality,
loudness produces the relative prominence of syllables called stress. It is of
crucial importance to understand that stress is not an absolute feature of
syllables but rather it is relative, only relevant in comparison of several
syllables. It is possible to say that a syllable is stressed, but this always means
that it is more stressed (=stronger, more prominent) than the adjacent
syllable(s). Due to the fact that stress is an extremely complex phenomenon
(governed by a number of different factors) and the fact that it is relative,
there exist several degrees of stress, out of which four are linguistically
relevant in English. In fact, these various degrees come into being owing to
the unequal role played by pitch, rhythmic prominence (already mentioned in
Chapter 7), and the full or reduced quality of the syllable peak.
Recall from the previous chapter that all non-function words in
English contain at least one syllable that constitutes a rhythmic beat (called
major stress) – at the same time, function words are normally unstressed.
The primary source of this rhythmic prominence of major stress is the
loudness of the syllable, but the difference in pitch level causes a difference
between two types of major stresses. In suprasegmental or syllabification, for
example, there are two rhythmic beats (underlined), but one of them, namely
the second one, is more prominent owing to its highest pitch in the word. In
addition, only this syllable can carry the main stress of an utterance, e.g., Are
109Chapter 8
these features suprasegmental? or This is the correct syllabification (cf. the
discussion of phrasal stress in Chapter 7). It is traditionally called primary
stress or main stress, for obvious reasons, while the other type of major
stress is usually referred to as secondary stress. Secondary stress is optional,
basically it only appears in longer English words under very specific
circumstances (see below in more detail). For example, the first syllable of
the word suprasegmental and the second syllable of syllabification are
secondary stressed. Another basic difference between primary and secondary
stress is that while the former can only appear once in a word (this is logical,
since it is, by definition, the most prominent syllable), there may be several
occurrences of secondary stress, depending on the length of the word. For
instance, the word contamination contains one such syllable (underlined),
whereas decontamination already contains two.1
Syllables without rhythmic prominence also fall into two subtypes. In
most such cases, the whole syllable becomes weak and reduced, which means
that, on the one hand, the vowel is not full but one of /  / – most
frequently, schwa. It is in these cases that Syllabic Consonant Formation
(discussed in Chapter 5) is possible. On the other hand, the consonants
surrounding this weak peak also become unstable, especially the consonant
preceding it. So much so that /h/, for example, systematically disappears
altogether (recall the examples vehicle // and shepherd // of
Chapter 7, but vehement //, annihilate //, Buddha //,
Birmingham //, etc. are analogous), and even if a consonant
remains pronounced in such a position, its syllabic status is vague, that is, the
consonant is ambisyllabic (cf. Chapter 2), with all the consequences of this.
1 Based on the observation that out of two (or more) successive secondary-stressed syllables
the first one is always slightly stronger than the other(s), some authors apply the term
"secondary stress" to that one only and refer to the others as "tertiary-stressed".
110Word stress – Part 1
Such syllables are zero-stressed or completely unstressed. However, some
otherwise weak syllables contain an unreduced vowel, that is, under certain
(not exactly straightforward) circumstances the expected vowel reduction
fails to take place, as in the first syllable of activity //. This fullvowelled,
rhythmically or pitch-wise non-prominent stress is called tertiary
stress in this book. An alternative name is minor stress (as opposed to major
stress). Although such syllables are not prominent as far as suprasegmental
features go, still they are stronger than completely unstressed syllables in the
sense that they are characterized by neither vowel reduction nor consonant
weakening, the two elementary features of zero stress mentioned above.
Compare the final syllable of Abraham // and Graham // –
in the former the vowel is full and the /h/ is pronounced (this is what we call
tertiary stress), whereas in the latter the vowel is a schwa and the /h/ is
dropped (this is what we call zero stress). Compare the underlined /t/ in
hesitate, which is strong and therefore aspirated, with that of activity or
better, which is not – rather, it is tapped in the tapping dialects of English (as
an indication of its ambisyllabicity), yielding [
] and [ ()].
The four degrees of word stress are summarized in the following
chart. As the shaded areas show, the basic difference between unstressed and
stressed syllables lies in the presence vs. absence of vowel reduction,
respectively, while the major stress – minor stress distinction is based on
loudness (rhythmic prominence).
111Chapter 8
Stress
category
MAJOR MINOR UNSTRESSED
Stress degree primary secondary tertiary zero
Prominence full vowel full vowel full vowel --
loudness loudness
highest pitch
Examples suprasegmental
syllabification
annihilate
hesitate
Japan
suprasegmental
syllabification
hesitation
grammaticality
Japanese
suprasegmental
syllabify
annihilate
hesitate
activity
suprasegmental
syllabification
annihilate
grammaticality
Japan
There are three equivalent stress-marking conventions in phonology: the
use of numbers, diacritics, and IPA stress marks. In this book, we only use
their most widely accepted forms, which are shown in the table below. In the
IPA, the upper mark /  / is used for primary stress, and the lower mark /  / for
secondary stress. Sometimes the segments are not transcribed but rather the
spelt form of the word is supplemented by diacritics on top of the stressed
vowel letters: the acute accent (e.g., ó) signals primary stress, and the grave
accent (e.g., ò) secondary stress. Finally, the stress degrees of the syllables in
a word can be referred to with numbers, 1 standing for primary, 2 for
secondary, 3 for tertiary, and 0 for zero.
Stress
category
MAJOR MINOR UNSTRESSED
Stress degree primary secondary tertiary zero
Numbers 1 2 3 0
Diacritics acute accent grave accent - -
IPA stress
marks
upper mark lower mark - -
112Word stress – Part 1
Accordingly, the stress pattern of suprasegmental can be indicated with
numbers as 20310, with accents as sùprasegméntal, or, accompanying an IPA
transcription, as //.
On the basis of the examples above, the careful reader must have
already noticed some of the general properties of English word stress. First,
no major stress occurs after the primary stressed syllable (i.e., secondary
stress always precedes primary stress). It follows that primary stress is always
the rightmost major stress, i.e., the last rhythmic beat is the strongest. This
prominence of the right edge is usually explained by the directionality of
primary stress placement: it is supposed to proceed from right to left, docking
onto the first potential site available (see the next chapter).
Second, there are no English words starting with two successive zeroor
tertiary stressed syllables – one of the first two syllables of a word must be
rhythmically prominent (i.e., pri

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

8. คำความเครียด – Part 1: องศาของความเครียดก่อนที่คุณศึกษาบทนี้ ตรวจสอบว่า คุณไม่คุ้นเคยกับการเงื่อนไขต่อไปนี้: ambisyllabic, aspirated, CiV ปิดเสียง มาอักขระ เท้า ความผันแปรฟรี เต็มสระ ฟังก์ชัน คำ IPA หลักความเครียดmonomorphemic, morpheme สัณฐานวิทยา ท้ายประสิทธิผล pulmonicลดลงสระ พยัญชนะ syllabic เสียงสูง แตะ/flappingTrisyllabic Laxness, utterance สายเสียงจะได้กล่าวถึงแล้วในบทที่ 7 ความเครียดเป็นหนึ่งในsuprasegmental (หรือเป็นที่ prosodic) คุณสมบัติของเสียง ซึ่งคาบเกี่ยวมากกว่ากว่าหนึ่งเสียงส่วน รวมรูปในสนาม จังหวะ ความดังเสียงและ จังหวะ จากที่ระยะห่างและความดังเล่นบทบาทที่สำคัญในระบบความเครียดของอังกฤษระยะห่างประมาณสอดคล้องกับคุณลักษณะระดับความถี่ การอัตราการสั่นสะเทือนของสายเสียง ซึ่งผลิต โดยการยืด และtensing: tenser ที่อยู่ สูงอัตราการ สั่นสะเทือน และสูงกว่าระยะห่าง การใช้รูปแบบของสนามที่โดดเด่นคือเน้น มีฟังก์ชันที่สำคัญที่สุดคือ สัญญาณโครงสร้างทางไวยากรณ์ (เช่น อนุประโยคขอบเขตภายในประโยค ประโยคต่างชนิด โดยเฉพาะอย่างยิ่งถามเทียบกับงบ), คล้ายกับเครื่องหมายวรรคตอนในการเขียน ในฮังการีตัวอย่าง เน้นบทบาทตัวแปรในความแตกต่างระหว่างงบ segmentally เหมือนกันและไม่ใช่คำถามเช่น elment jani ใน'จอห์นนี่จาก' เทียบกับ elment jani ใน 'จอห์นนี่จาก ' บทที่ 10 จะทุ่มเทเพื่อสำเนียงในภาษาอังกฤษระดับการใช้ภาษาบางอย่าง แต่ไม่มีภาษาอังกฤษหรือฮังการีความคมชัดไม่ประโยคแต่คำ ดังนั้น ระยะห่างจะ เป็นคุณลักษณะที่จำเป็น ofWord ความเครียด – Part 1ความหมายของ morphemes ปรากฏการณ์นี้เรียกว่าวรรณยุกต์ และเช่นภาษาเรียกว่าภาษาเสียง ภาษาตะวันออกเฉียงใต้มากมายเอเชียและแอฟริกาใต้ซาฮารา เช่น ปักกิ่งจีนและไทยในเอเชียหรือเฮาซาในแอฟริกา อยู่ที่นี่นอกจากระยะห่าง ความดังเสียงเป็นอื่น ๆ ส่วนประกอบที่สำคัญของความเครียดความโดดเด่นในภาษาอังกฤษ ขึ้นอยู่กับความดังของเสียงเสียง (สาย)ขนาดของการสั่นสะเทือนของสายเสียงที่เกิดจากองศาแตกต่างกันของความกดดันอากาศ pulmonic กับสนามระดับและสระคุณภาพความดังเสียงสร้างความโดดเด่นสัมพัทธ์ของพยางค์ที่เรียกว่าความเครียด เป็นของความสำคัญความสำคัญเข้าใจว่า ความเครียดไม่มีคุณลักษณะที่สมบูรณ์ของพยางค์ แต่จะไม่สัมพันธ์กัน เกี่ยวข้องเฉพาะในเปรียบเทียบหลาย ๆพยางค์ จำเป็นต้องพูดว่า ตัวสะกดเป็นเน้น แต่วิธีนี้เสมอเน้นที่ จะเพิ่มมากขึ้น (=แข็งแกร่ง โดดเด่นมาก) กว่าจะติดsyllable(s) ความจริงที่ว่าความเครียดเป็นปรากฏการณ์ซับซ้อนมาก(ภายใต้ปัจจัยที่แตกต่างกัน) และความจริงที่ว่า มันเป็นญาติมีองศาของความเครียด ออกที่สี่จะมีหลายเกี่ยวข้องในอังกฤษ ในความเป็นจริง องศาต่าง ๆ เหล่านี้มาอยู่ด้วยเล่นระดับ ความโดดเด่นเป็นจังหวะ (กล่าวแล้วในบทบาทไม่เท่ากันบทที่ 7), และคุณภาพสูงสุดเสียงเต็ม หรือลดลงเรียกคืนจากบทก่อนหน้านี้ซึ่งคำทั้งหมดไม่ใช่ฟังก์ชันในภาษาอังกฤษประกอบด้วยน้อยพยางค์ที่ประกอบขึ้นเป็นจังหวะ (ที่เรียกว่าหลักความเครียด) – ในเวลาเดียวกัน คำฟังก์ชันเป็น unstressed ตามปกติแหล่งที่มาหลักของความโดดเด่นนี้เป็นจังหวะของความเครียดที่สำคัญคือการความแตกต่างทำให้ความดังของเสียงตัว แต่ความแตกต่างในระดับของสนามระหว่างความเครียดที่สำคัญสองชนิด Suprasegmental หรือ syllabification สำหรับตัวอย่าง มี 2 จังหวะจังหวะ (ขีดเส้นใต้), แต่หนึ่งในนั้น คือสอง เป็นโดดเด่นมากเนื่องจากระยะห่างสูงสุดของคำ ในนอกจากนี้ เฉพาะพยางค์นี้สามารถดำเนินการความเครียดหลักการ utterance เช่น เป็น109Chapter 8suprasegmental คุณลักษณะเหล่านี้หรือไม่ หรือเป็น syllabification ถูกต้อง (cf.สนทนาของ phrasal เครียดในบทที่ 7) ซึ่งเรียกว่าหลักความเครียดหรือความเครียดหลัก เหตุผลชัดเจน ในขณะที่ชนิดของวิชาความเครียดจะเรียกเป็นรองความเครียด รองความเครียดหรือไม่ก็ได้โดยทั่วไปเท่านั้นปรากฏในคำภาษาอังกฤษอีกต่อไปภายใต้เฉพาะเจาะจงมากสถานการณ์ (ดูด้านล่างรายละเอียด) ตัวอย่าง พยางค์แรกของsuprasegmental คำและพยางค์ที่สองของ syllabificationมัธยมศึกษาที่เน้น ความแตกต่างพื้นฐานอื่นระหว่างประถมและมัธยมย้ำว่า ในขณะที่อดีตสามารถปรากฏเฉพาะเมื่อในคำ (เป็นตรรกะตั้งแต่เป็น โดยนิยาม พยางค์ที่สุด), อาจมีหลายเกิดความเครียดรอง ขึ้นอยู่กับความยาวของคำ สำหรับอินสแตนซ์ ปนคำประกอบด้วยหนึ่งพยางค์ดังกล่าว (ขีดเส้นใต้),ในขณะที่ decontamination แล้วประกอบด้วย two.1พยางค์ไม่ มีความโดดเด่นที่จังหวะยังตกอยู่ในสอง subtypes ในส่วนใหญ่กรณีดังกล่าว พยางค์ทั้งหมดกลายเป็นอ่อนแอ และลด ลง ซึ่งหมายความว่าคง สระว่าไม่เต็มแต่หนึ่ง/ / -มากที่สุดบ่อย schwa อยู่ในกรณีนี้ที่ก่อตัวพยัญชนะ Syllabic(กล่าวถึงในบทที่ 5) เป็นไปได้ ในทางกลับกัน พยัญชนะรอบนี้อ่อนแอสูงสุดยัง เสถียร โดยพยัญชนะก่อนหน้านั้น มากดัง นั้น h / เช่น ระบบหายไปทั้งหมด (เรียกคืนอย่างรถ/และคนเลี้ยงแกะ/ของบทที่ 7 แต่ vehement/ / ทำลาย/ / พระ /เบอร์มิงแฮม/ / ฯลฯ เป็นคู่), และแม้ว่าตัวพยัญชนะยังคงออกเสียงในเช่นตำแหน่ง สถานะ syllabic คือคลุม ที่พยัญชนะได้ ambisyllabic (มัทธิวบทที่ 2), มีผลกระทบทั้งหมดนี้1 ตามที่สังเกตที่ออกสอง (หรือมากกว่า) ต่อรองเน้นพยางค์แรกจะแข็งเล็กน้อยกว่าอื่น ๆ (s) บางอย่างผู้เขียนใช้คำว่า"รองเครียด" หนึ่งเท่านั้น และถึงผู้อื่นเป็น "เน้นตติย"110Word เครียด – Part 1พยางค์เช่นจะ เน้นศูนย์ หรือ unstressed สมบูรณ์ อย่างไรก็ตาม บางหรือ อ่อนแอพยางค์ประกอบด้วยสระเป็น unreduced นั่นคือ ภายใต้บางสถานการณ์ลดสระคาด (straightforward ไม่ตรง)ล้มเหลวที่จะทำ ในพยางค์แรกของกิจกรรม / นี้ fullvowelledความเครียดหด หรือ pitch-wise ไม่ใช่เด่นเรียกว่าระดับตติยภูมิความเครียดในหนังสือเล่มนี้ ชื่อทดแทนมีความเครียดเล็กน้อย (เมื่อเทียบกับหลักความเครียด) แม้ไม่โดดเด่นเท่า suprasegmental เช่นพยางค์ลักษณะการทำงานไป ยัง จะแข็งแกร่งกว่าพยางค์ unstressed อย่างสมบูรณ์ในการรู้สึกว่า พวกเขามีลักษณะ โดยไม่ลดสระหรือพยัญชนะลดลง คุณลักษณะระดับประถมศึกษา 2 ความเครียดศูนย์ดังกล่าวข้างต้นพยางค์สุดท้ายของอับราฮัม//และเกรแฮม / – เปรียบเทียบในอดีต สระเต็ม และเป็นการออกเสียง /h/ ใน (นี่คือสิ่งที่เราเรียกความเครียดระดับตติยภูมิ), ในขณะที่ในหลัง สระมาเป็น schwa /h/ เป็นกระตุก (เป็นสิ่งที่เราเรียกความเครียดศูนย์) /T/ ที่ขีดเส้นใต้ในการเปรียบเทียบลังเล ซึ่ง มีความแข็งแรงจึง aspirated กับกิจกรรม หรือดี ซึ่งไม่เป็น – ค่อนข้าง มันเป็นแท็บในสำเนียงแตะ (เป็นภาษาอังกฤษการบ่งชี้ความ ambisyllabicity), ผลผลิต [] และ [()]องศา 4 คำเครียดได้สรุปไว้ในต่อไปนี้แผนภูมิ เป็นพื้นที่แรเงาแสดง ความแตกต่างพื้นฐานระหว่าง unstressed และเน้นพยางค์อยู่ในสถานะเทียบกับการขาดงานลดสระตามลำดับ ในขณะที่ความเครียดหลัก – แตกต่างเล็กน้อยมีความเครียดอยู่ความดังเสียง (ความโดดเด่นเป็นจังหวะ)111Chapter 8ความเครียดประเภทหลักวิชารอง UNSTRESSEDความเครียดระดับศูนย์ต่อรองหลักความโดดเด่นเต็มสระสระเต็มเต็มสระ-ความดังเสียงความดังเสียงระยะห่างสูงสุดตัวอย่าง suprasegmentalsyllabificationทำลายลังเลญี่ปุ่นsuprasegmentalsyllabificationลังเลgrammaticalityญี่ปุ่นsuprasegmentalsyllabifyทำลายลังเลกิจกรรมsuprasegmentalsyllabificationทำลายgrammaticalityญี่ปุ่นมีสามประชุมเครียดเครื่องเทียบเท่ากับภาษา: การใช้ตัวเลข อักขระ และ IPA หมายความเครียด ในหนังสือเล่มนี้ เราใช้เฉพาะส่วนใหญ่ของพวกเขายอมรับฟอร์ม ซึ่งแสดงในตารางข้างล่างกัน ในIPA เครื่องหมายบน /  / ใช้หลักความเครียด และเครื่องหมายด้านล่าง /  / สำหรับรองความเครียด บางครั้งส่วนเป็นทับศัพท์ไม่แต่การของรูป spelt เป็นรอบ ด้วยอักขระบนที่เครียดตัวอักษรสระ: เน้น acute (เช่น ó) สัญญาณความเครียดหลัก และไม้ใกล้ฝั่งaccent (e.g., ò) secondary stress. Finally, the stress degrees of the syllables ina word can be referred to with numbers, 1 standing for primary, 2 forsecondary, 3 for tertiary, and 0 for zero.StresscategoryMAJOR MINOR UNSTRESSEDStress degree primary secondary tertiary zeroNumbers 1 2 3 0Diacritics acute accent grave accent - -IPA stressmarksupper mark lower mark - -112Word stress – Part 1Accordingly, the stress pattern of suprasegmental can be indicated withnumbers as 20310, with accents as sùprasegméntal, or, accompanying an IPAtranscription, as //.On the basis of the examples above, the careful reader must havealready noticed some of the general properties of English word stress. First,no major stress occurs after the primary stressed syllable (i.e., secondarystress always precedes primary stress). It follows that primary stress is alwaysthe rightmost major stress, i.e., the last rhythmic beat is the strongest. Thisprominence of the right edge is usually explained by the directionality ofprimary stress placement: it is supposed to proceed from right to left, dockingonto the first potential site available (see the next chapter).Second, there are no English words starting with two successive zeroortertiary stressed syllables – one of the first two syllables of a word must berhythmically prominent (i.e., pri

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความเครียด 8. Word - ส่วนที่ 1: องศาของความเครียด
ก่อนที่คุณจะศึกษาบทนี้ตรวจสอบว่าคุณมีความคุ้นเคยกับ
คำต่อไปนี้: ambisyllabic, สำลัก, CIV ปิดพยางค์มา,
การออกเสียงเท้ารูปแบบฟรีสระเต็มฟังก์ชั่น คำ IPA ความเครียดที่สำคัญ
monomorphemic, หน่วยสัณฐานวิทยาท้ายผลิต pulmonic,
สระลดลงพยัญชนะพยางค์พยางค์สูงสุดแตะ / กระพือ
Trisyllabic เป็นหละหลวม, คำพูด, สายเสียง
ตามที่ได้กล่าวแล้วในบทที่ 7 ความเครียดเป็นหนึ่ง ของ
เหนือหน่วย (หรือฉันทลักษณ์) คุณสมบัติในการพูดซึ่งขยายเกิน
ส่วนเสียงที่มากกว่าหนึ่ง พวกเขารวมถึงรูปแบบในสนามดังจังหวะ
และจังหวะออกจากที่สนามและเสียงดังเล่นบทบาทที่สำคัญที่สุดใน
ระบบความเครียดภาษาอังกฤษ.
Pitch ประมาณสอดคล้องกับคุณลักษณะของเสียงความถี่
อัตราการสั่นสะเทือนของสายเสียงซึ่ง ผลิตโดยพวกเขายืดและ
เกร็ง: แข็งกร้าวพวกเขาเป็นที่สูงกว่าอัตราของการสั่นสะเทือนและสูงกว่า
สนาม การใช้งานที่โดดเด่นของรูปแบบของสนามจะเรียกว่าน้ำเสียงที่มี
ฟังก์ชั่นที่สำคัญที่สุดคือการส่งสัญญาณโครงสร้างไวยากรณ์ (เช่นข้อ
ขอบเขตภายในประโยคและประเภทที่แตกต่างกันประโยคโดยเฉพาะอย่างยิ่ง
เมื่อเทียบกับงบคำถาม) ในทำนองเดียวกันกับเครื่องหมายวรรคตอนในการเขียน ในฮังการี
เช่นน้ำเสียงมีบทบาทสำคัญในความแตกต่างระหว่าง
งบเหมือน segmentally และคำถามที่ใช่ไม่เหมือนเจนี่ elment
'จอห์นนี่ได้ทิ้ง' กับเจนี่ elment? 'มีซ้ายจอห์นนี่? บทที่ 10 จะทุ่มเทให้กับ
. น้ำเสียงในภาษาอังกฤษ
ภาษาบางอย่าง แต่ไม่ภาษาอังกฤษหรือฮังการีสนามที่จะใช้
ความคมชัดประโยคไม่ได้ แต่คำพูดจึงสนามกลายเป็นคุณลักษณะที่สำคัญ ofWord ความเครียด - ส่วนที่ 1
ความหมายของ morphemes ปรากฏการณ์นี้เรียกว่าเสียงและเช่น
ภาษาที่เรียกว่าภาษาเสียง หลายภาษาตะวันออกเฉียงใต้
เอเชียและ sub-Saharan Africa เช่นปักกิ่งภาษาจีนกลางและภาษาไทยใน
เอเชียหรือเฮาซาในแอฟริกาอยู่ที่นี่.
นอกจากนี้สนามเสียงดังเป็นส่วนผสมที่สำคัญอื่น ๆ ของความเครียด
ความโดดเด่นในภาษาอังกฤษ ความดังของ (สตริง) การพูดเสียงขึ้นอยู่
กับขนาดของการสั่นสะเทือนของสายเสียงที่เกิดจากองศาที่แตกต่าง
ของความดันอากาศ pulmonic ร่วมกับสนามระดับและคุณภาพสระ
เสียงดังก่อความสำคัญญาติของพยางค์เรียกว่าความเครียด มันมีความ
สำคัญสำคัญที่จะเข้าใจว่าความเครียดไม่ได้เป็นคุณลักษณะที่แน่นอนของ
พยางค์ แต่ค่อนข้างจะเป็นญาติที่เกี่ยวข้องเท่านั้นในการเปรียบเทียบหลาย
พยางค์ มันเป็นไปได้ที่จะบอกว่าพยางค์ที่เน้น แต่เรื่องนี้มักจะหมายถึง
ว่ามันเครียดมากขึ้น (= แข็งแกร่งโดดเด่นมากขึ้น) กว่าที่อยู่ติดกัน
พยางค์ (s) เนื่องจากข้อเท็จจริงที่ว่าความเครียดเป็นปรากฏการณ์ที่ซับซ้อนมาก
(ควบคุมโดยจำนวนของปัจจัยที่แตกต่างกัน) และความจริงที่ว่ามันเป็นญาติ
มีอยู่หลายองศาของความเครียดออกจากที่สี่เป็นภาษา
ที่เกี่ยวข้องในภาษาอังกฤษ ในความเป็นจริงองศาต่างๆเหล่านี้เข้ามาอยู่เนื่องจาก
บทบาทที่ไม่เท่ากันเล่นโดยสนามชื่อเสียงจังหวะ (ดังกล่าวแล้วใน
บทที่ 7) และมีคุณภาพเต็มหรือลดลงจากจุดสูงสุดพยางค์.
จำจากบทก่อนว่าทุกคำพูดที่ไม่ได้ฟังก์ชั่น ใน
ภาษาอังกฤษมีอย่างน้อยหนึ่งพยางค์ที่ถือว่าเป็นจังหวะจังหวะ (เรียกว่า
ความเครียดหลัก) - ในเวลาเดียวกัน, ฟังก์ชั่นคำเป็นปกติหนัก.
แหล่งที่มาหลักของความโดดเด่นจังหวะนี้ของความเครียดที่สำคัญคือ
ความดังของพยางค์ แต่ความแตกต่างใน ระดับที่ทำให้เกิดความแตกต่างในสนาม
ระหว่างสองประเภทของความเครียดที่สำคัญ ในเหนือหน่วยหรือ syllabification สำหรับ
ตัวอย่างเช่นมีสองเต้นจังหวะ (ขีดเส้นใต้) แต่หนึ่งของพวกเขาคือ
คนที่สองเป็นที่โดดเด่นมากเนื่องจากสนามสูงสุดในคำว่า ใน
นอกจากนี้เพียงพยางค์นี้สามารถดำเนินการความเครียดหลักของคำพูดเช่น Are
109Chapter 8
เหนือหน่วยเหล่านี้คุณสมบัติ? หรือนี่คือ syllabification ที่ถูกต้อง (cf
อภิปรายของความเครียดวลีในบทที่ 7) มันถูกเรียกว่าประเพณีหลัก
ความเครียดหรือความเครียดหลักสำหรับเหตุผลที่ชัดเจนในขณะที่ประเภทอื่น ๆ ที่สำคัญ
ความเครียดมักจะเรียกว่าความเครียดรอง รองความเครียดเป็นตัวเลือก
โดยทั่วไปจะปรากฏเฉพาะในคำพูดภาษาอังกฤษได้อยู่ภายใต้ที่เฉพาะเจาะจงมาก
สถานการณ์ (ดูด้านล่างในรายละเอียดเพิ่มเติม) ตัวอย่างเช่นพยางค์แรกของ
เหนือหน่วยคำและพยางค์ที่สองของ syllabification มี
รองเน้น อีกความแตกต่างขั้นพื้นฐานระหว่างประถมศึกษาและมัธยมศึกษา
ความเครียดคือในขณะที่อดีตสามารถปรากฏเพียงครั้งเดียวในคำ (นี่คือตรรกะ
เพราะมันเป็นโดยความหมายพยางค์ที่โดดเด่นที่สุด) อาจมีหลาย
เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นของความเครียดที่สองขึ้นอยู่กับ ความยาวของคำ สำหรับ
ตัวอย่างเช่นการปนเปื้อนมีคำพยางค์เดียวเช่น (ขีดเส้นใต้)
ในขณะที่ปนเปื้อนแล้วมี two.1
พยางค์โดยไม่ต้องมีชื่อเสียงจังหวะยังตกอยู่ในสองชนิดย่อย ใน
ที่สุดกรณีดังกล่าวพยางค์ทั้งจะกลายเป็นอ่อนแอและลดลงซึ่งหมายถึง
ว่าในมือข้างหนึ่งสระไม่เต็ม แต่หนึ่งใน /  / - ส่วนใหญ่
บ่อยปานกลาง มันเป็นในกรณีเหล่านี้ที่พยางค์พยัญชนะสร้าง
(กล่าวถึงในบทที่ 5) เป็นไปได้ ในทางกลับกันพยัญชนะ
รอบนี้สูงสุดที่อ่อนแอก็จะกลายเป็นความไม่แน่นอนโดยเฉพาะอย่างยิ่งพยัญชนะ
ก่อนหน้านั้น มากเสียจน / ชั่วโมง / ยกตัวอย่างเช่นระบบหายไป
โดยสิ้นเชิง (จำรถตัวอย่าง /  / และคนเลี้ยงแกะ /  / ของ
บทที่ 7 แต่ดุดัน /   / ทำลาย /  / พระ /  /
เบอร์มิงแฮม /  / ฯลฯ คล้าย) และแม้กระทั่ง ถ้าพยัญชนะ
ยังคงเด่นชัดในตำแหน่งดังกล่าวสถานะพยางค์ที่เป็นที่คลุมเครือที่เป็น
พยัญชนะเป็น ambisyllabic (cf บทที่ 2) มีผลกระทบทั้งหมดนี้.
1 จากการสังเกตว่าออกมาจากสอง (หรือมากกว่า) พยางค์ที่สองเน้นต่อเนื่อง
คนแรกเสมอเล็กน้อยแข็งแกร่งกว่าที่อื่น ๆ (s), นักเขียนบางคนใช้คำว่า
"ความเครียดรอง" ให้เป็นหนึ่งเดียวที่และหมายถึงคนอื่น ๆ ว่า "ในระดับอุดมศึกษาเครียด".
ความเครียด 110Word - ส่วนที่ 1
ดังกล่าว พยางค์จะเป็นศูนย์เครียดหรือหนักอย่างสมบูรณ์ แต่บาง
พยางค์อ่อนแออย่างอื่นมีสระ unreduced, ที่อยู่ภายใต้การบางอย่าง
(ไม่ได้ว่าตรงไปตรงมา) สถานการณ์ลดลงสระคาดว่า
ล้มเหลวในการใช้สถานที่ในขณะที่พยางค์แรกของกิจกรรม /  / นี้ fullvowelled,
จังหวะหรือสนามฉลาดความเครียดที่ไม่ประสบความสำเร็จในระดับอุดมศึกษาที่เรียกว่า
ความเครียดในหนังสือเล่มนี้ ชื่อทางเลือกคือความเครียดเล็กน้อย (เมื่อเทียบกับที่สำคัญ
ความเครียด) แม้ว่าพยางค์ดังกล่าวจะไม่ประสบความสำเร็จเท่าที่เหนือหน่วย
คุณสมบัติไปยังพวกเขามีความแข็งแกร่งกว่าพยางค์หนักอย่างสมบูรณ์ใน
ความรู้สึกว่าพวกเขามีความโดดเด่นจากการลดลงสระพยัญชนะมิได้
ลดลงทั้งสองคุณสมบัติเบื้องต้นของศูนย์ความเครียดดังกล่าวข้างต้น.
เปรียบเทียบพยางค์สุดท้าย ของอับราฮัม /  / เกรแฮม /  / -
ในอดีตสระเต็มและ / ชั่วโมง / ออกเสียง (นี้คือสิ่งที่เราเรียกว่า
ความเครียดในระดับอุดมศึกษา) ในขณะที่ ในสมัยสระเป็นปานกลางและ / ชั่วโมง / มีการ
ปรับตัวลดลง (นี้คือสิ่งที่เราเรียกว่าความเครียดเป็นศูนย์) เปรียบเทียบขีดเส้นใต้ / ตัน / ใน
ลังเลที่ซึ่งมีความแข็งแรงและสำลักจึงกับที่ของกิจกรรมหรือ
ดีขึ้นซึ่งไม่ได้เป็น - ค่อนข้างจะเคาะในภาษาแตะของอังกฤษ (เป็น
ข้อบ่งชี้ของ ambisyllabicity ของมัน) ยอม [
] และ [ ()].
สี่องศาของความเครียดคำมีรายละเอียดดังต่อไปนี้
แผนภูมิ ในฐานะที่เป็นพื้นที่สีเทาแสดงความแตกต่างขั้นพื้นฐานระหว่างหนักและ
เน้นพยางค์อยู่ในการปรากฏตัวเมื่อเทียบกับกรณีที่ไม่มีการลดลงสระ
ตามลำดับในขณะที่สำคัญความเครียด - ความแตกต่างความเครียดเล็กน้อยขึ้นอยู่กับ
ความดัง (มีชื่อเสียงจังหวะ).
​​111Chapter 8
ความเครียด
หมวดหมู่
MINOR MAJOR หนัก
ความเครียดระดับประถมมัธยมอุดมศึกษาศูนย์
รุ่งเรืองเต็มสระสระสระเต็มรูปแบบเต็มรูปแบบ -
ความดังเสียงดัง
สูงสุดสนาม
ตัวอย่าง สามการประชุมเทียบเท่าเครื่องหมายความเครียดใน phonology: การใช้ตัวเลขกำกับและ IPA เครื่องหมายความเครียด ในหนังสือเล่มนี้เราจะใช้รูปแบบที่ยอมรับกันมากที่สุดของพวกเขาซึ่งจะแสดงในตารางด้านล่าง ในIPA, เครื่องหมายบน /  / ใช้สำหรับความเครียดหลักและเครื่องหมายต่ำ /  / สำหรับความเครียดรอง บางครั้งส่วนที่ไม่ได้ถ่าย แต่รูปแบบการสะกดคำของคำท้ายด้วยกำกับอยู่ด้านบนของเน้นตัวอักษรสระ: สำเนียงเฉียบพลัน (เช่น O) สัญญาณความเครียดหลักและหลุมฝังศพสำเนียง (เช่น O) ความเครียดรอง สุดท้ายองศาความเครียดพยางค์ในคำสามารถเรียกว่ามีหมายเลข 1 ยืนหลัก 2 รอง 3 ระดับอุดมศึกษาและ 0 สำหรับศูนย์. ความเครียดหมวดหมู่MAJOR MINOR หนักความเครียดระดับประถมมัธยมอุดมศึกษาเป็นศูนย์หมายเลข 1 2 3 0 กำกับแหลมเน้นสำเนียงหลุมฝังศพ - - ความเครียด IPA เครื่องหมายเครื่องหมายเครื่องหมายบนล่าง - - ความเครียด 112Word - ส่วนที่ 1 ดังนั้นรูปแบบของความเครียดเหนือหน่วยที่สามารถระบุด้วยตัวเลขเป็น 20,310 มีสำเนียงเป็นเหนือหน่วยหรือประกอบ IPA ถอดความ เป็น /  /. บนพื้นฐานของตัวอย่างข้างต้นผู้อ่านจะต้องมีการระมัดระวังสังเกตเห็นแล้วบางส่วนของคุณสมบัติทั่วไปของความเครียดคำภาษาอังกฤษ ครั้งแรกที่ไม่มีความเครียดที่สำคัญเกิดขึ้นหลังจากที่หลักเน้นพยางค์ (เช่นรองความเครียดมักจะนำไปสู่ความเครียดหลัก) มันเป็นไปตามหลักว่าความเครียดอยู่เสมอความเครียดขวาสุดที่สำคัญคือจังหวะจังหวะสุดท้ายเป็นที่แข็งแกร่ง ซึ่งจุดเด่นของขอบด้านขวาจะมีการอธิบายโดยปกติทิศทางของการจัดวางความเครียดหลักที่มันควรจะดำเนินการต่อจากขวาไปซ้ายเชื่อมต่อไปยังเว็บไซต์ที่อาจเกิดขึ้นครั้งแรก (ดูบทต่อไป). ประการที่สองไม่มีคำในภาษาอังกฤษที่เริ่มต้นด้วย สองต่อเนื่อง zeroor อุดมศึกษาเน้นพยางค์ - หนึ่งในสองพยางค์แรกของคำว่าจะต้องประสบความสำเร็จเป็นจังหวะ (เช่นปรีดี

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

8 . คำ–ความเครียดส่วน 1 : องศาของความเครียด
ก่อนที่จะเรียนบทนี้ ตรวจสอบว่า คุณมีความคุ้นเคยกับเงื่อนไขต่อไปนี้ :
ambisyllabic aspirated Cite web , ปิด , , พยางค์ , รากศัพท์
เครื่องหมายเสริมสัทอักษร , เท้า , ฟรีกระจายเต็มสระ , ฟังก์ชั่น Word , IPA , เมเจอร์ ความเครียด ,
monomorphemic หน่วยคำ , สัณฐานวิทยา ประสิทธิผล ต่อท้าย pulmonic
, , ลดเสียงสระ พยัญชนะพยางค์พยางค์ , ยอดเขา ,แตะ / ดิ้น
2 ความหย่อนที่เส้นเสียง
, , ตามที่ได้กล่าวถึงแล้วในบทที่ 2 ความเครียดเป็นหนึ่งใน
ฉันทลักษณ์ ( หรือรูปแบบ ) คุณสมบัติของการพูด ซึ่งขยายไปมากขึ้น
กว่าเสียงส่วน พวกเขารวมถึงการเปลี่ยนแปลงสนามดังจังหวะ
และจังหวะออกจากที่มืดและเสียงดังเล่นบทบาทสำคัญในระบบของ

เน้นภาษาอังกฤษระยะห่างประมาณสอดคล้องกับคุณลักษณะทางความถี่ ,
อัตราการสั่นสะเทือนของเส้นเสียง ซึ่งผลิตโดยการยืดและ
tensing : tenser พวกเขา สูงกว่าอัตราการสั่นสะเทือน และสูงกว่า
สนาม การใช้งานที่โดดเด่นของรูปแบบเสียงเรียกทำนองเสียง ฟังก์ชันที่สำคัญที่สุดคือสัญญาณ

โครงสร้างไวยากรณ์ เช่น ครอสขอบเขตภายในประโยคและประโยคประเภทต่างๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง
คำถามกับงบ ) คล้ายกับเครื่องหมายวรรคตอนในการเขียน ในฮังการี ,
ตัวอย่างเช่นการเล่นบทบาทสำคัญในความแตกต่างระหว่าง
ข้อความที่แบ่งเป็นตอนๆเหมือนกันและครับ ไม่มีถาม จานี elment
'johnny มีซ้ายกับ จานี elment ? มีจอ ซ้าย ? บทที่ 10 เพื่อรองรับ

เสียงในภาษาอังกฤษบางภาษา แต่ทั้งภาษาอังกฤษและภาษาไทย ใช้สนาม

แต่ความคมชัดไม่ได้ ประโยคคำพูด ดังนั้นสนามกลายเป็นจำเป็นคุณลักษณะ ofword –ความเครียดส่วน 1
ความหมายของเสียงสระ ปรากฏการณ์นี้เรียกว่าโทน , และเช่น
ภาษาเรียกว่าเสียงภาษา หลายภาษาเอเชียตะวันออกเฉียงใต้
เอเชียและย่อยซาฮาแอฟริกา เช่น ปักกิ่ง ภาษาจีนและภาษาไทยใน
เอเชีย หรือหนูในแอฟริกา อยู่ ที่ นี่ .
นอกจากสนามดังเป็นส่วนผสมหลักๆ ของความเครียด
ในภาษาอังกฤษ ความดังของ ( สตริง ) การพูดเสียงขึ้น
กับขนาดของการสั่นของเส้นเสียงเกิดจากองศาที่แตกต่างของความดันอากาศ pulmonic
. พร้อมกับเสียงและคุณภาพระดับผลิตโดดสระ
ดังญาติของพยางค์เรียกว่าความเครียด