Trees, Forests The central theme of

Trees, Forests
The central theme of Rousseau's painting was from beginning to end — in other words, even in the years when jungles became the dominant motif in his work — the streets of Paris, the bridges over the Seine, the quaysides along the river, the level crossings, and the parks. Sometimes the subjects were also villages in the regions around Paris, on the Marne, on the Oise, and now and then the countryside, with trees, cows, and haystacks. But Paris was primarily his theme. He frequently used picture postcards as his models. Looking at his paintings one realizes how green Paris was in those days. Hardly ever are his townscapes totally devoid of trees: he must have loved trees above everything else. Given his tendency towards extremely ob. jective, linear precision, it is remarkable that he showed such devotion to the themes of tree and forest — and finally jungle — since by their very nature, these are subjects that one rather expects to receive summary treatment. For Rousseau every single leaf counted, at least those in the foreground of his pictures. In the Jardin des Plantes, which he visited so often and with such pleasure, he studied trees and leaves in even the tiniest detail, as we can see from surviving pencil drawings. He did however sketch trees In the flesh," so to speak, with a freedom that he never permitted himself in his finished pictures. What he noted down summarily in his sketches — often of great aesthetic appeal — was translated in the paintings into a neat agglomeration of branches, twigs, and leaves. There are about ten surviving examples in his artistic oeuvre that demonstrate this step from the free sketch to the definitive work. It is as though the artist was neglecting to use a proficiency that was obviously within his grasp. These sketches are often called "impressionistic: This is erroneous, as Impressionism cannot be defined merely through loose brushwork. Rousseau was never affected by Impressionism, he never employed the "comma script" of the Impressionists, he never made us of the prismatic breakdown of color, and he never regarded as his concern the liberation of color from the object and as an end in itself. His sketches had a tonal quality — in other words, they were pre-Impressionist in character and their freedom was just that of the brushstroke and was restricted to the

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ต้นไม้ ป่า The central theme of Rousseau's painting was from beginning to end — in other words, even in the years when jungles became the dominant motif in his work — the streets of Paris, the bridges over the Seine, the quaysides along the river, the level crossings, and the parks. Sometimes the subjects were also villages in the regions around Paris, on the Marne, on the Oise, and now and then the countryside, with trees, cows, and haystacks. But Paris was primarily his theme. He frequently used picture postcards as his models. Looking at his paintings one realizes how green Paris was in those days. Hardly ever are his townscapes totally devoid of trees: he must have loved trees above everything else. Given his tendency towards extremely ob. jective, linear precision, it is remarkable that he showed such devotion to the themes of tree and forest — and finally jungle — since by their very nature, these are subjects that one rather expects to receive summary treatment. For Rousseau every single leaf counted, at least those in the foreground of his pictures. In the Jardin des Plantes, which he visited so often and with such pleasure, he studied trees and leaves in even the tiniest detail, as we can see from surviving pencil drawings. He did however sketch trees In the flesh," so to speak, with a freedom that he never permitted himself in his finished pictures. What he noted down summarily in his sketches — often of great aesthetic appeal — was translated in the paintings into a neat agglomeration of branches, twigs, and leaves. There are about ten surviving examples in his artistic oeuvre that demonstrate this step from the free sketch to the definitive work. It is as though the artist was neglecting to use a proficiency that was obviously within his grasp. These sketches are often called "impressionistic: This is erroneous, as Impressionism cannot be defined merely through loose brushwork. Rousseau was never affected by Impressionism, he never employed the "comma script" of the Impressionists, he never made us of the prismatic breakdown of color, and he never regarded as his concern the liberation of color from the object and as an end in itself. His sketches had a tonal quality — in other words, they were pre-Impressionist in character and their freedom was just that of the brushstroke and was restricted to the

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ต้นไม้, ป่า
แก่นกลางของภาพวาดรูสโซส์เป็นตั้งแต่ต้นจนจบ - ในคำอื่น ๆ แม้ในปีที่ผ่านมาเมื่อป่ากลายเป็นบรรทัดฐานที่โดดเด่นในการทำงานของเขา - ถนนในปารีส, สะพานข้ามแม่น้ำแซน, quaysides ตามแม่น้ำ, ระดับนํ้าและสวนสาธารณะ บางครั้งบางเรื่องก็ยังหมู่บ้านในภูมิภาคที่อยู่รอบ ๆ กรุงปารีสในฝรั่งเศสใน Oise และตอนนี้แล้วชนบทที่มีต้นไม้วัวและฟาง แต่ปารีสส่วนใหญ่เป็นรูปแบบของเขา เขาใช้บ่อยโปสการ์ดภาพเป็นแบบจำลองของเขา มองไปที่ภาพวาดของเขาหนึ่งตระหนักว่าสีเขียวปารีสในวันนั้น แทบจะไม่เคยมีทิวทัศน์ของเขาทั้งหมดไร้ต้นไม้: เขาจะต้องมีความรักต้นไม้ข้างต้นทุกอย่างอื่น รับแนวโน้มของเขาต่อ OB มาก jective, ความแม่นยำเชิงเส้นมันน่าทึ่งที่เขาแสดงให้เห็นความจงรักภักดีเช่นรูปแบบของต้นไม้และป่าไม้ - และในที่สุดป่า - ตั้งแต่โดยธรรมชาติของพวกเขาเหล่านี้เป็นเรื่องที่หนึ่งที่ค่อนข้างคาดว่าจะได้รับการรักษาสรุป สำหรับรูสโซทุกใบเดี่ยวนับอย่างน้อยผู้ที่อยู่ในเบื้องหน้าของภาพของเขา ใน Jardin des Plantes ซึ่งเขาไปเยี่ยมบ่อย ๆ และมีความสุขเช่นเขาศึกษาต้นและใบแม้ในรายละเอียดที่เล็กที่สุดที่เราสามารถดูได้จากที่หลงเหลืออยู่ในภาพวาดดินสอ เขาทำต้นร่าง แต่ในเนื้อ "เพื่อที่จะพูดกับเสรีภาพที่เขาไม่เคยได้รับอนุญาตตัวเองในภาพที่เสร็จสมบูรณ์แล้วของเขาสิ่งที่เขาตั้งข้อสังเกตอย่างลงในภาพวาดของเขา -. มักจะอุทธรณ์ความงามที่ดี - ได้รับการแปลในภาพวาดเป็นระเบียบ การรวมตัวกันของสาขากิ่งไม้และใบ. มีประมาณสิบชีวิตรอดตัวอย่างในผลงานศิลปะของเขาที่แสดงให้เห็นถึงขั้นตอนนี้จากร่างอิสระในการทำงานที่ชัดเจน. มันเป็นเหมือนศิลปินที่ถูกละเลยที่จะใช้ความสามารถที่เห็นได้ชัดอยู่ในความเข้าใจของเขา . ภาพวาดเหล่านี้มักจะถูกเรียกว่า "อิมเพรสชั่: นี่คือความผิดพลาดในขณะที่อิมเพรสชั่ไม่สามารถกำหนดเพียงผ่านพู่กันหลวม รูสโซก็ไม่เคยได้รับผลกระทบจากอิมเพรสชั่เขาไม่เคยใช้สคริปต์ "จุลภาค" ประพันธ์ของเขาไม่เคยทำให้เราเสียเหลี่ยมสีและเขาไม่เคยมองว่าเป็นความกังวลของเขาปลดปล่อยของสีจากวัตถุและเป็นจุดสิ้นสุดในตัวเอง . ภาพวาดของเขามีคุณภาพแตก - ในคำอื่น ๆ ที่พวกเขาได้รับก่อนอิมเพรสชั่ในลักษณะและเสรีภาพของพวกเขาเป็นเพียงที่ brushstroke และถูก จำกัด ให้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ต้นไม้ป่า
ชุดรูปแบบกลางของภาพวาด Rousseau ได้ตั้งแต่ต้นจนจบ - ในคำอื่น ๆแม้ในปีเมื่อป่ากลายเป็นแรงจูงใจที่เด่นในงานของเขา - ถนนของปารีส , สะพานข้ามแม่น้ำแซน , quaysides ตามแม่น้ำ ข้ามระดับ และสวนสาธารณะ บางครั้งแบบสอบถามหมู่บ้านในภูมิภาคปารีส ในฝรั่งเศส , ในโรงเรียน ,และตอนนี้ และชนบท กับต้นไม้ ฟางวัวและ แต่ปารีสเป็นรูปแบบของเขา เขามักใช้โปสการ์ดรูปแบบของเขา ดูภาพวาดของเขาหนึ่งตระหนักถึงวิธีการสีเขียว ปารีสในวันเหล่านั้น แทบจะไม่เคยมี townscapes ของเขาเต็มเปาไร้ต้นไม้ เขาคงจะรักต้นไม้ข้างต้นทุกอย่างอื่น ให้แนวโน้มต่อแสนอบอุ่น . ความแม่นยำ jective , linear ,มันน่าทึ่งที่เขาแสดงออกถึงความจงรักภักดีกับแก่นของต้นไม้ และป่าไม้ - และในที่สุดป่า - เนื่องจากโดยธรรมชาติของพวกเขา เหล่านี้เป็นวิชาที่ค่อนข้างหนึ่ง คาดว่าจะได้รับการสรุป สำหรับ Rousseau ใบไม้ทุกใบได้ อย่างน้อยก็ในฉากหน้าของภาพ ของเขา ใน Janet1983 ซึ่งเขาเข้าเยี่ยมชมบ่อยและด้วยเช่นความสุขเขาศึกษาต้นไม้และใบไม้ แม้ในรายละเอียดเล็กๆ น้อยๆ อย่างที่เราเห็นจากการวาดดินสอ เขาได้ แต่ร่างต้นไม้ในเนื้อ " เพื่อที่จะพูดกับเสรีภาพที่เขาเคยได้รับอนุญาตตัวเองในรูปเสร็จของเขา สิ่งที่เขากล่าวลงในร่างของเขาซึ่งมักจะอุทธรณ์ - ความงามที่ดีที่ได้รับการแปลในชื่อภาพเขียนเป็นเรียบร้อย การรวมตัวกันของกิ่งก้าน , กิ่งไม้ ,และใบ มีประมาณสิบรอดตายตัวอย่างในงานศิลปะของเขาที่แสดงให้เห็นขั้นตอนนี้จากภาพสเก็ตช์ฟรีเพื่อการทำงานที่ชัดเจน มันเป็นเหมือนศิลปิน แต่ใช้ความสามารถที่เห็นได้ชัดในเงื้อมมือของเขา ภาพวาดเหล่านี้มักจะเรียกว่า " impressionistic : นี่คือที่ผิดพลาด เป็นฤษีไม่สามารถกำหนดเพียงผ่านหลวมความเคลื่อนไหว .รุสโซเคยได้รับผลกระทบจากฤษี เขาไม่เคยใช้ " เครื่องหมายจุลภาคสคริปต์ " ของ Impressionists เขาไม่เคยทำให้เราแบ่งสีแท่งปริซึม และเขาไม่เคยมองว่า เขากังวลการปลดปล่อยสีจากวัตถุและเป็นจุดสิ้นสุดในตัวเอง ร่างของเขามีคุณภาพ - วรรณยุกต์ในคำอื่น ๆพวกเขาก่อนที่ประทับใจในตัวละครและเสรีภาพของพวกเขาเป็นเพียงที่ของรอย และถูก จำกัด ไปยัง