ults, for an interquartile change (

ults, for an interquartile change (75th–25th
percentile) in PM10 of approximately 45
μg/m3, the odds ratio is 1.66 [95% confidence
interval (CI) = 1.52–1.82] for lower
respiratory symptoms and 1.94 (95% CI =
1.77–2.12) for upper respiratory symptoms.
Lower effect magnitudes were observed for
the panels of nurses and children, but PM10
was associated with statistically significant
increases in frequencies for both symptom
categories for all three panels, with and
without daily weather variables included in
the models.
The inclusion of a variable indicating the
presence of a symptom on the prior day
caused virtually no change in the estimated
PM10 effects for lower respiratory symptoms
for all three panels relative to the basic model
with daily weather variables, but attenuated
the estimated effect of PM10 on upper respiratory
symptoms in all three panels. Omitting
the hottest 25% of the days tended to increase
the estimated association, whereas omitting
the coldest 25% of the days lowered the estimate,
but the PM10 effect remained statistically
significant in nearly all cases. The effects
of PM10 on the likelihood of a new symptom
episode were examined in an analysis that
included only those days for which there were
no symptoms reported on the previous day.
The results indicate an association exists for
both adult panels and for both outcomes. The
magnitude and statistical significance of the
PM10 effect remained comparable to that
found in the original model for all days.
However, the results for children showed no
statistically significant effect of PM10 on new
symptoms. We also ran a model in which
cough was not included as a lower respiratory
symptom. The results were similar to those
obtained for lower respiratory symptoms
when cough was included.
The last row in Table 4 shows the PM10
results estimated with a fixed-effects model
that included the daily weather variables. The
fixed-effects model allows the baseline symptom
incidence to vary for each individual and
corrects for the correlations among repeated
responses from the same individuals. The
PM10 results for the fixed-effects models for
the two adult panels were little changed from
the results using the basic model with daily
weather variables. However, the PM10 results
for the children were about 50% lower, but
still statistically significant. Overall, the central
estimate for the odds ratios for a 45 μg/m3
change in PM10 calculated from the sensitivity
test results for the Odean Circle adults ranges
from 1.38 to 1.66 for lower respiratory symptoms
and from 1.38 to 1.94 for upper respiratory
symptoms. For the nurses the central odds
ratios from the sensitivity tests range from 1.10
to 1.27 for lower respiratory symptoms and
from 1.11 to 1.35 for upper respiratory
symptoms. For children the odds ratio for
probability of a symptom day ranges from
1.08 to 1.66 for lower respiratory symptoms
and from 0.99 to 1.53 for upper respiratory
symptoms. No association was found for
asthma episodes, but these were infrequent in
the data.
Table 5 shows the results of two alternative
assumptions that give the likely highest
and lowest PM10 effects and reflect alternative
approaches of accounting for time trends in
the data (Figure 1). The first specification
includes age, sex, educational level, having a
chronic respiratory condition, and having no
air conditioning in the home, but does not
include any terms for time and temperature
(which generally increased over time). This
model reflects the hypothesis that the decreasing
trend in symptoms is entirely attributable
to the decreasing trend in PM10 concentrations
during the study period. At the other
extreme, loess smoothers of symptoms over
both time and temperature are added to the
model. The smooth of symptoms over time
causes a significant attenuation in the estimated
odds ratio for PM10 for all three of the
panels. In this model the downward trend in
symptoms is captured by the smooth variable,
essentially implying only a small portion of
the downward trend is attributable to
decreasing concentrations of PM10. It is
notable that even with this extreme assumption,
a statistically significant association
between symptoms and PM10 is still observed
for the Odean Circle adult panel.
Dichotomous samplers located at Odean
Circle and at Chulalongkorn Hospital during
part of the study period provided a limited
number of days of PM2.5 concentrations. We
therefore estimated a PM2.5 coefficient and a
PM10 coefficient for the same days to compare
their associations with symptoms. As
summarized in Table 6, statistically significant
associations were found between respiratory
symptoms and both PM10 and PM2.5,
measured as 4-day moving averages, for both
adult panels. The odds ratios for interquartile
ranges (45 μg/m3 for PM10 and 26 μg/m3 for
PM2.5) are comparable in magnitude for all
the comparisons. For children, however, the
PM2.5 results are not statistically significant.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ults สำหรับการเปลี่ยนแปลง interquartile (75th – 25percentile) ใน PM10 ประมาณ 45Μg/m3 อัตราส่วนราคาต่อรองได้ราคา 1.66 [ความเชื่อมั่น 95%ช่วง (CI) = 1.52 – 1.82] สำหรับการลดอาการทางเดินหายใจและ 1.94 (95% CI =1.77 – 2.12) สำหรับอาการทางเดินหายใจด้านบนนายสุภัค magnitudes ผลต่ำกว่าสำหรับการติดตั้ง ของพยาบาล และเด็ก PM10เกี่ยวข้องกับอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติเพิ่มความถี่ในอาการทั้งสองประเภทสำหรับแผงสามทั้งหมด มี และไม่ มีวันที่สภาพอากาศแปรรวมอยู่ในรูปแบบการการรวมตัวแปรแสดงการของอาการในวันก่อนเกิดแทบไม่เปลี่ยนแปลงในการประเมินลักษณะพิเศษของ PM10 สำหรับอาการทางเดินหายใจลดลงสำหรับแผงสามทั้งหมดสัมพันธ์กับแบบจำลองพื้นฐานกับตัวแปรของสภาพอากาศประจำวัน แต่ไฟฟ้าเคร...ผลประเมินของ PM10 บนทางเดินหายใจอาการในทั้งหมดสามแผ่น ละเว้นร้อนแรงที่สุด 25% ของจำนวนวันที่มีแนวโน้มเพิ่มขึ้นการประเมินความสัมพันธ์ ในขณะที่รัฐบาลกับ 25% ของจำนวนวันลดลงการประเมินแต่ยังคง PM10 ผลทางสถิติสำคัญในเกือบทุกกรณี ผลของ PM10 ในโอกาสของอาการใหม่ตอนถูกตรวจสอบในการวิเคราะห์ที่รวมเท่านั้นที่มีอาการไม่มีรายงานในวันก่อนหน้าผลระบุว่า มีความสัมพันธ์แผงทั้งผู้ใหญ่และผลทั้งนั้น ที่ขนาดและนัยสำคัญทางสถิติของการPM10 ผลยังคงเทียบได้กับที่พบในรูปแบบเดิมทุกวันอย่างไรก็ตาม แสดงผลลัพธ์สำหรับเด็กไม่อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติผลของ PM10 ในใหม่อาการ เราวิ่งแบบที่ไอไม่เป็นต่ำกว่าที่ทางเดินหายใจอาการ ก็คล้ายกับอาการทางเดินหายใจลดลงได้เมื่อไอถูกรวมแถวสุดท้ายในตารางที่ 4 แสดง PM10ผลประเมิน ด้วยแบบจำลองผลกระทบถาวรที่รวมตัวแปรสภาพอากาศประจำวัน ที่แบบจำลองผลช่วยให้อาการพื้นฐานเกิดการแตกต่างกันสำหรับแต่ละบุคคล และแก้ไขสำหรับที่ความสัมพันธ์ระหว่างการทำซ้ำการตอบสนองจากบุคคลเดียวกัน ที่แบบจำลองผลกระทบถาวรสำหรับผลลัพธ์ PM10สองแผงผู้ใหญ่มีมีการเปลี่ยนแปลงเล็กน้อยจากผลการใช้แบบพื้นฐานกับทุกวันอากาศแปร อย่างไรก็ตาม PM10 ผลสำหรับเด็ก ๆ ประมาณ 50% ที่ต่ำกว่า แต่ยังทางสถิติอย่างมีนัยสำคัญ โดยรวม ใจกลางประเมินสำหรับอัตราราคาสำหรับ μg/m3 เป็น 45เปลี่ยนแปลงใน PM10 ที่คำนวณจากระดับความสำคัญทดสอบผลช่วงผู้ใหญ่วง Odeanจาก 1.38 ถึง 1.66 สำหรับอาการทางเดินหายใจลดลงจาก 1.38 ถึง 1.94 ในบนทางเดินหายใจอาการ นางพยาบาลราคากลางอัตราส่วนจากการทดสอบความไวจาก 1.10การ 1.27 สำหรับอาการทางเดินหายใจลดลง และจาก 1.11 การ 1.35 สำหรับบนทางเดินหายใจอาการ สำหรับเด็กอัตราส่วนราคาวันอาการน่าเป็นตั้งแต่1.08 ถึง 1.66 สำหรับอาการทางเดินหายใจลดลงจาก 0.99 ถึง 1.53 สำหรับบนทางเดินหายใจอาการ ไม่พบการตอนโรคหอบหืด แต่เหล่านี้ได้ดำรัสในข้อมูลตาราง 5 แสดงผลของทางเลือกที่สองสมมติฐานที่ให้ที่มีแนวโน้มสูงที่สุดจากและ PM10 ต่ำผลสะท้อนทางเลือกวิธีลงบัญชีสำหรับแนวโน้มเวลาข้อมูล (รูปที่ 1) สเปคแรกประกอบด้วยอายุ เพศ ระดับการศึกษา มีการทางเดินหายใจเรื้อรัง และมีไม่มีไม่มีเครื่องปรับอากาศแต่บ้านมีเงื่อนไขใด ๆ สำหรับเวลาและอุณหภูมิ(ซึ่งโดยทั่วไปเพิ่มขึ้นช่วงเวลา) นี้สมมติฐานสะท้อนให้เห็นถึงแบบจำลองที่จะลดลงแนวโน้มในอาการคือรวมทั้งหมดเพื่อแนวโน้มลดลงในความเข้มข้น PM10ในระหว่างรอบระยะเวลาศึกษา ที่อื่น ๆsmoothers ดินเหลืองมาก อาการมากกว่าเวลาและอุณหภูมิจะเพิ่มเข้าไปแบบจำลอง เรียบอาการช่วงเวลาทำให้อ่อนอย่างมีนัยสำคัญในการประเมินอัตราราคาสำหรับ PM10 ในทั้ง 3 แบบติดตั้ง ในรูปแบบแนวโน้มลงในอาการจับภาพ โดยตัวแปรเรียบหน้าที่เป็นเพียงส่วนเล็ก ๆ ของเป็นการรวมแนวโน้มลงลดความเข้มข้นของ PM10 จึงโดดเด่นที่คู่กับอัสสัมชัญนี้มากความสัมพันธ์อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติระหว่างอาการและ PM10 คือยังคงสังเกตสำหรับแผงผู้ใหญ่วง Odeanตั้งอยู่ที่ Odean samplers dichotomousวงกลมและ โรง พยาบาลจุฬาลงกรณ์ในระหว่างจำกัดการให้ส่วนของระยะเวลาการศึกษาจำนวนวันของความเข้มข้น PM2.5 เราดังนั้น ประมาณสัมประสิทธิ์ PM2.5 และสัมประสิทธิ์ PM10 ในวันเดียวกันเพื่อเปรียบเทียบความสัมพันธ์ของพวกเขา ด้วยอาการ เป็นสรุปในตาราง 6 อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติพบความสัมพันธ์ระหว่างระบบทางเดินหายใจอาการ และ PM10 และ PM2.5วัดเป็นค่าเฉลี่ยเคลื่อนไหว 4 วัน ทั้งสองแผงสำหรับผู้ใหญ่ อัตราราคาสำหรับ interquartileช่วง (45 μg/m3 สำหรับ PM10 และ μg 26 m3 สำหรับPM2.5) เทียบเท่ากับขนาดทั้งหมดเปรียบเทียบ สำหรับเด็ก อย่างไรก็ตาม การPM2.5 ผลไม่อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ults สำหรับการเปลี่ยนแปลง interquartile (75-25
เปอร์เซ็นต์) ใน PM10 ประมาณ 45
ไมโครกรัม / m3 อัตราส่วนราคาต่อรองคือ 1.66 [95% confidence
ช่วงเวลา (CI) = 1.52-1.82]
ต่ำกว่าอาการทางเดินหายใจและ1.94 (95% CI =
1.77-2.12) สำหรับอาการหายใจส่วนบน.
ล่างเคาะผลถูกตั้งข้อสังเกตสำหรับการติดตั้งของพยาบาลและเด็ก แต่ PM10 มีความสัมพันธ์กับนัยสำคัญทางสถิติที่เพิ่มขึ้นในความถี่ทั้งอาการประเภทสำหรับทั้งสามแผงที่มีและโดยไม่ต้องตัวแปรอากาศประจำวันที่รวมอยู่ในรุ่น. รวมของตัวแปรที่แสดงให้เห็นการปรากฏตัวของอาการในวันก่อนที่เกิดจริงการเปลี่ยนแปลงในที่คาดไม่มีผลกระทบPM10 อาการระบบทางเดินหายใจที่ต่ำกว่าสำหรับทั้งสามแผงเทียบกับรูปแบบพื้นฐานกับตัวแปรสภาพอากาศทุกวันแต่ลดผลกระทบประมาณPM10 ในระบบทางเดินหายใจส่วนบนอาการในทั้งสามแผง ถนัดสุด 25% ในวันที่มีแนวโน้มที่จะเพิ่มการเชื่อมโยงโดยประมาณในขณะที่ถนัดที่หนาวเย็น25% ของวันลดประมาณการแต่ผลยังคง PM10 ทางสถิติอย่างมีนัยสำคัญในเกือบทุกกรณี ผลกระทบของ PM10 ในโอกาสของอาการใหม่ตอนที่มีการตรวจสอบในการวิเคราะห์ที่รวมเฉพาะวันนั้นที่มีอาการไม่มีรายงานเมื่อวันก่อน. ผลการวิจัยพบความสัมพันธ์ที่มีอยู่สำหรับการติดตั้งทั้งผู้ใหญ่และผลทั้ง ขนาดและนัยสำคัญทางสถิติของผล PM10 ยังคงเทียบเท่ากับที่พบในรูปแบบเดิมสำหรับทุกวัน. แต่ผลที่สำหรับเด็กพบว่าไม่มีผลกระทบอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติของ PM10 ใหม่อาการ นอกจากนี้เรายังวิ่งในรูปแบบที่ไอไม่ได้ถูกรวมเป็นระบบทางเดินหายใจลดลงอาการ ผลการวิจัยพบคล้ายกับผู้ที่ได้รับสำหรับอาการระบบทางเดินหายใจลดลงเมื่อถูกรวมไอ. แถวสุดท้ายในตารางที่ 4 แสดงให้เห็น PM10 ผลการประมาณที่มีรูปแบบผลกระทบคงที่รวมตัวแปรอากาศประจำวัน รูปแบบคงที่ผลช่วยให้อาการพื้นฐานอุบัติการณ์แตกต่างกันไปสำหรับแต่ละบุคคลและแก้ไขสำหรับการความสัมพันธ์ระหว่างซ้ำการตอบสนองจากบุคคลเดียวกัน ผล PM10 สำหรับรุ่นผลคงที่สำหรับทั้งสองแผงผู้ใหญ่มีการเปลี่ยนแปลงเล็กน้อยจากผลใช้รูปแบบขั้นพื้นฐานที่มีในชีวิตประจำวันตัวแปรสภาพอากาศ อย่างไรก็ตามผล PM10 สำหรับเด็กอยู่ประมาณ 50% ลดลง แต่ยังคงมีนัยสำคัญทางสถิติ โดยรวม, กลางประมาณการอัตราส่วนราคาต่อรองสำหรับ45 ไมโครกรัม / m3 การเปลี่ยนแปลงใน PM10 คำนวณจากความไวผลการทดสอบสำหรับผู้ใหญ่โอเดียนวงกลมช่วง1.38-1.66 อาการหายใจส่วนล่างและ1.38-1.94 สำหรับหายใจส่วนบนอาการ สำหรับอัตราต่อรองพยาบาลกลางอัตราส่วนจากการทดสอบความไวต่อช่วง 1.10 จากที่จะ1.27 อาการระบบทางเดินหายใจลดลงและ1.11-1.35 สำหรับหายใจส่วนบนอาการ สำหรับเด็กอัตราส่วนราคาต่อรองสำหรับความน่าจะเป็นของวันอาการมีตั้งแต่1.08 1.66 ที่จะอาการหายใจส่วนล่างและ0.99-1.53 ​​สำหรับหายใจส่วนบนอาการ ไม่มีความสัมพันธ์ถูกพบตอนหอบหืดแต่เหล่านี้มีไม่บ่อยนักในข้อมูล. ตารางที่ 5 แสดงให้เห็นถึงผลของทั้งสองทางเลือกสมมติฐานที่ให้โอกาสสูงสุดและต่ำสุดผลกระทบPM10 และสะท้อนให้เห็นถึงทางเลือกวิธีการของการบัญชีสำหรับแนวโน้มในเวลาข้อมูล(รูปที่ 1) . สเปคครั้งแรกรวมถึงอายุเพศระดับการศึกษามีสภาพทางเดินหายใจเรื้อรังและไม่มีเครื่องปรับอากาศในบ้านแต่ไม่รวมถึงข้อตกลงใด ๆ สำหรับเวลาและอุณหภูมิ (ซึ่งโดยทั่วไปเพิ่มขึ้นเมื่อเวลาผ่านไป) ซึ่งรูปแบบการสะท้อนให้เห็นถึงสมมติฐานว่าการลดแนวโน้มในอาการมีทั้งส่วนที่จะมีแนวโน้มลดลงในระดับความเข้มข้นPM10 ในช่วงระยะเวลาการศึกษา ที่อื่น ๆมาก smoothers เหลืองอาการมากกว่าทั้งเวลาและอุณหภูมิจะเพิ่มในรูปแบบ เรียบอาการเมื่อเวลาผ่านไปทำให้เกิดการลดทอนความสำคัญในการประมาณการอัตราส่วนราคาต่อรองสำหรับPM10 สำหรับทั้งสามของแผง ในรุ่นนี้มีแนวโน้มลดลงในอาการถูกจับโดยตัวแปรเรียบเป็นหลักหมายความเพียงส่วนเล็กๆ ของแนวโน้มลดลงเป็นส่วนที่มีความเข้มข้นลดลงของPM10 มันเป็นที่น่าสังเกตว่าแม้จะมีข้อสันนิษฐานนี้มาก, สมาคมอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติระหว่างอาการและ PM10 เป็นที่สังเกตยังคงสำหรับวงเวียนโอเดียนแผงผู้ใหญ่. ตัวอย่าง dichotomous ตั้งอยู่ที่โอเดียนวงกลมและโรงพยาบาลจุฬาลงกรณ์ในระหว่างการเป็นส่วนหนึ่งของระยะเวลาการศึกษาให้ จำกัด จำนวนวัน ความเข้มข้นของ PM2.5 เราจึงคาดค่าสัมประสิทธิ์ PM2.5 และค่าสัมประสิทธิ์PM10 วันเดียวกันเพื่อเปรียบเทียบความสัมพันธ์ของพวกเขาที่มีอาการ ขณะที่สรุปไว้ในตารางที่ 6 นัยสำคัญทางสถิติของสมาคมที่พบระหว่างทางเดินหายใจอาการและทั้งสองPM10 และ PM2.5, วัด 4 วันค่าเฉลี่ยเคลื่อนที่ทั้งแผงผู้ใหญ่ อัตราส่วนราคาต่อรองสำหรับ interquartile ช่วง (45 ไมโครกรัม / m3 สำหรับ PM10 และ 26 ไมโครกรัม / m3 สำหรับPM2.5) ที่มีการเทียบเคียงในขนาดสำหรับทุกการเปรียบเทียบ สำหรับเด็ก แต่ผลPM2.5 ไม่ได้อย่างมีนัยสำคัญ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ults เพื่อการสร้างการเปลี่ยนแปลง ( 75 – 25
2 ) ใน PM10 ประมาณ 45
μกรัม / ลบ . ม. , ราคาเท่ากับ 1.66 [
ช่วงความเชื่อมั่นร้อยละ 95 ( CI ) = 1.52 ( 1.82 ] เพื่อลด
อาการทางเดินหายใจและ 1.94 ( 95% CI =
1.77 ( 2.12 ) สำหรับอาการระบบทางเดินหายใจส่วนบน .
ลดผลขนาดเป็นสังเกตสำหรับ
แผงของพยาบาล และเด็ก แต่พบว่ามีความสัมพันธ์อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ

เพิ่มขึ้นในความถี่ ทั้งอาการ
ประเภททั้งสามแผ่น และตัวแปรในอากาศโดยไม่ต้องทุกวัน

นางแบบ
รวมของตัวแปรที่บ่งชี้สถานะของอาการ

วัน ทำให้แทบไม่มีการเปลี่ยนแปลงในประมาณการ
PM10 ผลเพื่อลดอาการระบบทางเดินหายใจ
ทั้งหมดสามแผงสัมพัทธ์ กับรูปแบบ
พื้นฐานกับตัวแปรสภาพอากาศประจำวันแต่จาง
ประมาณผลของ PM10 ในระบบทางเดินหายใจ
ด้านบนในทั้งหมดสามแผง ละเว้น
สุด 25% ของวัน มีแนวโน้มที่จะเพิ่ม

ประมาณสมาคมในขณะที่ละเว้นที่ 25% ของวันลดประมาณการ ,
แต่ PM10 ผลยังคงสถิติ
สำคัญในกรณีเกือบทั้งหมด ผล
ของ PM10 ในโอกาสของ
อาการใหม่ตอนทดสอบในการวิเคราะห์ซึ่งรวมเฉพาะวัน

ไม่มีอาการซึ่งมีรายงานเมื่อวันก่อน พบสมาคม

ทั้งผู้ใหญ่และมีแผงทั้งผลลัพธ์

ขนาดและระดับของฝุ่น PM10 ผลยังคงเทียบเท่ากับที่พบในรูปแบบเดิม

ทุกวัน อย่างไรก็ตาม ผลไม่พบ
เด็กอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ผลของ PM10 ในอาการใหม่

เรายังวิ่งแบบที่
ไอไม่ได้รวมเป็นลดอาการระบบทางเดินหายใจ
. ผลลัพธ์ที่ได้ใกล้เคียงกับ
ได้เพื่อลดอาการระบบหายใจ
เมื่อไออยู่ .
แถวสุดท้ายของตารางที่ 4 แสดงผลด้วยคงประมาณ PM10

ผลแบบจำลองที่รวมตัวแปรสภาพอากาศประจำวัน
แก้ไขผลรุ่นช่วยให้ข้อมูลอุบัติการณ์อาการแตกต่างกันไปสำหรับแต่ละคน

แก้ไขและสำหรับความสัมพันธ์ระหว่างซ้ำ
การตอบสนองจากบุคคลเดียวกัน
PM10 ผลถาวรผลรุ่นสำหรับผู้ใหญ่สองแผงเล็กๆ

เปลี่ยนจากผลลัพธ์ของการใช้แบบพื้นฐานกับตัวแปรสภาพอากาศทุกวัน

อย่างไรก็ตาม ผลลัพธ์ PM10
สำหรับเด็ก ประมาณ 50% กว่าแต่
ยังอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ โดยรวมแล้ว ประมาณราคากลาง
อัตราส่วน 45 μ g / m3
เปลี่ยน PM10 ที่คำนวณจากผลการทดสอบความไว

สำหรับโอเดียนวงกลมผู้ใหญ่ช่วงจาก 1.38 1.66 เพื่อลดอาการระบบทางเดินหายใจ
จาก 1.38 1.94 สำหรับอาการระบบทางเดินหายใจ
บน สำหรับพยาบาลกลางเดิมพัน
อัตราส่วนจากการทดสอบความไวตั้งแต่ 1.10
1 .27 เพื่อลดอาการทางเดินหายใจและ
จาก 1.11 1.35 สำหรับอาการระบบทางเดินหายใจ
บน สำหรับเด็กราคาอัตราส่วน
ความน่าจะเป็นของอาการวันช่วงจาก
1.08 ถึง 1.66 เพื่อลดอาการระบบทางเดินหายใจ
และ 0.99 ถึง 1.53 สำหรับอาการระบบทางเดินหายใจ
บน สมาคมไม่พบสำหรับ
ตอนหืดแต่ไม่บ่อยนักใน

5 ข้อมูล ตารางแสดงผลของ
2 ทางเลือกสมมติฐานที่ให้โอกาสและผลกระทบค่า PM10 สูงสุด

และสะท้อนให้เห็นถึงทางเลือกวิธีการบัญชีสำหรับเวลาแนวโน้ม
ข้อมูล ( รูปที่ 1 )
สเปคแรกรวมถึงอายุ เพศ ระดับการศึกษา การมี
ระบบทางเดินหายใจเรื้อรังเงื่อนไขและไม่มี
เครื่องปรับอากาศในบ้าน แต่ไม่ได้
รวมข้อตกลงสำหรับ เวลาและอุณหภูมิที่
( ซึ่งโดยทั่วไปเพิ่มขึ้นตลอดเวลา )รุ่นนี้

ที่ลดลงสะท้อนสมมติฐานแนวโน้มในอาการทั้งหมดเป็นข้อมูล
ที่จะมีแนวโน้มลดลงใน PM10 ความเข้มข้น
ในระหว่างระยะเวลาการศึกษา ที่รุนแรงอื่น ๆ
, smoothers ของดินลมหอบอาการกว่า
ทั้งเวลาและอุณหภูมิจะเพิ่ม
นางแบบ เรียบของอาการมากกว่าสาเหตุสำคัญในการลดทอนเวลา

ประมาณอัตราเดิมพันสำหรับ PM10 ทั้งสามของ
แผง รุ่นนี้จะมีแนวโน้มลดลงใน
อาการถูกจับโดยตัวแปรเรียบ
เป็นหลักหมายถึงเพียงส่วนเล็ก ๆของ
แนวโน้มลดลงเมื่อวันที่
ลดความเข้มข้นของ PM10 . มันเป็นน่าสังเกตว่าแม้
สมมติฐานมากนี้

ระหว่างสมาคมอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ และพบอาการยังสังเกต
สำหรับโอเดียนวงกลมผู้ใหญ่แผง
ตัวอย่างไดโคโตมัสตั้งอยู่ที่โอเดียน
วงกลม และในโรงพยาบาลจุฬาลงกรณ์
ส่วนหนึ่งของระยะเวลาการศึกษาให้จำนวนจำกัด
วันความเข้มข้นของ pm2.5 . เราจึงประมาณค่า

pm2.5 และพบว่าค่าสัมประสิทธิ์ในวันเดียวกัน เพื่อเปรียบเทียบ
สมาคมของพวกเขาด้วยอาการ โดย
สรุปตารางอย่างมีนัยสำคัญ
6สมาคมพบว่าระหว่างอาการทางระบบหายใจ
และทั้งสองและ PM10 pm2.5
วัด , เป็นสี่วันค่าเฉลี่ยเคลื่อนที่ทั้ง
ผู้ใหญ่แผง อัตราต่อรองเพื่อสร้างอัตราส่วน
ช่วง ( 45 μ g / m3 สำหรับ PM10 และ 26 μกรัม / ลบ .
pm2.5 ) จะเปรียบในขนาดทั้งหมด
เปรียบเทียบ สำหรับเด็ก , อย่างไรก็ตาม ,
pm2.5 ผลลัพธ์ที่ได้ไม่มีนัยสำคัญทางสถิติ