“Be your own kind of beautiful.” Do

“Be your own kind of beautiful.” Does that phrase sound familiar? That’s because it is donned on various items all for the same reason: To make everybody own their beauty, regardless of how curvy, thin, or mediocre they might be. Up until recently, the media has been hounding society with what is considered “beautiful” by trying to persuade people on what they should or should not look like. It all started in the mid-60’s when a fashion model by the name of Lesley Lawson (aka Twiggy), stepped into the limelight. Lesley is a British model who is known for her thin build and her androgynous look consisting of large eyes, long eyelashes, and short hair. She was named “The Face of 1966” and landed on the covers of highly esteemed magazines such as Vogue and The Tatler (“Twiggy”). She was the start to the new look of high fashion. Because of models such as Lesley Lawson, society feels the need to look like those on the covers of magazines. However, society’s viewpoint on beauty nowadays is starting to turn around. Besides haute couture, the women that grace the covers of magazines today are curvier; which in turn, is sending the message that curves are more desirable. Just because couture models are thin and lanky, the media and public should not be making stereotypical assumptions based on what meets the eye. In other words, fashion models are just fine the way they are.

The main reason why high fashion models are tall and lean is to produce an idealistic image. Highly accredited fashion photographer, Mario Testino, states, “We are in the business to sell clothes. Clothes look better on a thinner person…. Our job is to make people want to by clothes. That’s what we do” (“Photographer…”). In the fashion industry, it is all about who the target market is. For high fashion, the customers want to be assured that the clothes they are buying are lavish and not fit for the average person. To make the ensembles appear this way, the designers have to appropriately advertise their products. This explains the must-have idealistic body builds of couture models. For example, Target models are not going to look the same as Gucci models. Target is marketing more towards the average person, whereas Gucci is marketing towards the posh. It is all about how the companies portray their merchandise towards their consumers.

The images that the designers and companies portray through their advertising may have people thinking that skinny is the only way to be. This however is not the case. Now more than ever, the American culture is trying to express that curves are more striking. To further prove this point, according to Curvy Fashionista, there is more than sixteen plus-size fashion magazines published. By having these publications, it is singling out bigger girls, and leaving the smaller girls by the wayside. It’s as if society has to ridicule the smaller physique in order for the larger figured to feel better about themselves. This exact situation is happening by the public being critical of high fashion models to make the “average” women feel better about themselves.

Another reason why the couture model image is acceptable is that their size makes the designer’s job easier. Nick Verreos said, “It’s a lot easier to have your models all be the same size 2 because then they can interchange outfits without me having to alter them.” In addition, a smaller size equals less fabric, and the type of fabric most designers use is very luxurious and expensive. One of the dresses that Mr. Verreos showed at the Fashion Institute of Design and Merchandising (FIDM) San Diego campus, was completely covered with sequins and beads (see fig.1).


fig 1
Each one of them was hand sewn. He had to hire additional help because the work was so meticulous. Imagine him having to do all of that and more, just because the model was bigger than a size two. He would have lost time and MONEY. In addition to the models being thin, they also have to be tall. The regular fashion sketch consists of a seven-headed figure, whereas the high fashion figure is nine-headed (Verreos). Why is that? It is so the designers can show more detailing in their pieces.

Many would argue that there is no individualism when it comes to fashion models. That is actually a correct statement. However, by saying this, they are arguing against their point they are trying to make without even realizing it. When the designers dress the models with their exquisite garments, they don’t want the audience looking at the models. That would defeat the whole purpose of the show! The vocal point should be on the garments. Therefore, the designers do the models’ hair and makeup, as well as choose women that have the same body type (ex: tall and thin). This is to make the models all have relatively the same look throughout the designer’s collection.

The last and most important reason as to why high fashion models are not too thin is that’s just the way they are made. Just because not a lot of women have this body type, doesn’t give anybody the right to discriminate against them (“Should…”). The models who have an eating disorder are where the said problem lies. However, high-status fashion magazines such as Vogue are focused on keeping the image “Health is Beauty.” The 19 editors of Vogue magazine around the world made a pact to project the image of healthy models by only hiring those who are over the age of 16. Condé Nast says, “Vogue believes good health is beautiful. Vogue Editors around the world want the magazine to reflect their commitment to the health of the models who appear on the pages and the well-being of their readers” (Critchell). Condé Nast also recognized that fashion models serve as role models for “many women” and wants to ensure that the models on their pages are “well cared for and educated in ways that will encourage and help them take care of themselves.” Runway model Coco Rochan applauds the changes that Vogue has made. She said, “Not every model appears in Vogue, but every model in every magazine looks up to them as the standard. I can only imagine this will be a solid step in a direction that will benefit models for generations to come” (Critchell).

Therefore, when people say that models are “too skinny”, they might want to do some research before they jump to conclusions by saying that all fashion models have eating disorders. If a designer finds out that one of his/her models has an eating disorder, they will not let him/her model. Not only does it put the model at risk, but it also puts the designer at risk for bad publicity. Why would a designer risk their reputation for one model? According to Dr. Adrienne Key, 20% to 40% of models suffer from an eating disorder (“Eating…”). However, this could be considered a logical fallacy because this percentage is not just referring to “skinny” models. Many people forget that plus size models have eating disorders as well. Even people that aren’t in the fashion industry can easily suffer from eating ailments.

To wrap everything up, today’s high fashion models are not too skinny. Designers and editors should not have to compromise by using both thin and curvy models. They should be able to use whichever model type is going to bring in the most revenue for their business. If people were to step back and realize that everybody is beautiful in his or her own way, the problem at hand wouldn’t exist. Society shouldn’t be putting down thin girls just as much as they shouldn’t be putting down curvy girls. A person saying that all couture fashion models starve themselves is the same as saying that all curvy girls eat too much. The reason why models are looked up to isn’t just because of their height. It has to do with the way they carry themselves: with poise and confidence. If more people did that, and were confident, nobody would have the need to feel insecure about their physique.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"เป็นชนิดของคุณเองที่สวยงาม." ไม่ว่าเสียงวลีคุ้นเคย? นั่นเป็นเพราะมันถูกสวมในรายการต่างๆทั้งหมดด้วยเหตุผลเดียวกัน: เพื่อให้ทุกคนเป็นเจ้าของความงามของพวกเขาโดยไม่คำนึงถึงวิธีการที่โค้งบางหรือปานกลางพวกเขาอาจจะ จนกระทั่งเมื่อเร็ว ๆ สื่อที่ได้รับการกระตุ้นสังคมที่มีสิ่งที่ถือว่า "สวย" โดยพยายามที่จะชักชวนคนในสิ่งที่พวกเขาควรหรือไม่ควรมีลักษณะดังนี้ มันทั้งหมดเริ่มต้นในช่วงกลาง 60 เมื่อนางแบบแฟชั่นโดยใช้ชื่อของเลสลีย์ลอว์สัน (aka ทวิกกี้), ก้าวเข้าไปในไฟแก็ซ เลสลีย์เป็นแบบอังกฤษที่เป็นที่รู้จักกันสำหรับการสร้างบางของเธอและเธอมองกะเทยประกอบด้วยดวงตากลมโตขนตายาวและผมสั้น เธอได้รับการตั้งชื่อว่า "ใบหน้าของ 1966" และร่อนลงบนปกนิตยสารนับถืออย่างสูงเช่น Vogue และรีรอ ("ทวิกกี้") เธอคือจุดเริ่มต้นเป็นรูปลักษณ์ใหม่ของแฟชั่นชั้นสูง เพราะรุ่นเช่นเลสลีย์ลอว์สัน, สังคมรู้สึกจำเป็นที่จะต้องมีลักษณะเช่นผู้ที่อยู่ในปกนิตยสาร แต่มุมมองของสังคมเกี่ยวกับความงามในปัจจุบันเริ่มที่จะหันไปรอบ ๆ นอกจากแฟชั่นผู้หญิงที่พระคุณปกนิตยสารวันนี้มี curvier; ซึ่งในที่สุดก็จะส่งข้อความว่าเส้นโค้งเป็นที่พึงประสงค์มากขึ้น เพียงเพราะรูปแบบกูตูร์มีความบางและผอม, สื่อและประชาชนไม่ควรที่จะทำให้สมมติฐานโปรเฟสเซอร์ขึ้นอยู่กับสิ่งที่ตรงกับตา ในคำอื่น ๆ แบบแฟชั่นเป็นเพียงการปรับวิธีที่พวกเขามี. เหตุผลหลักว่าทำไมรูปแบบแฟชั่นชั้นสูงจะสูงและมีแนวโน้มที่จะผลิตภาพในอุดมคติ ช่างภาพแฟชั่นได้รับการรับรองสูงมาริโอเทกล่าวว่า "เราอยู่ในธุรกิจที่จะขายเสื้อผ้า เสื้อผ้าดูดีบนบุคคลทินเนอร์ ... งานของเราคือการทำให้คนที่ต้องการโดยเสื้อผ้า นั่นคือสิ่งที่เราทำ "(" ช่างภาพ ... ") ในอุตสาหกรรมแฟชั่นก็คือทั้งหมดที่เกี่ยวกับการที่ตลาดเป้าหมายคือ สำหรับแฟชั่นชั้นสูงที่ลูกค้าต้องการที่จะมั่นใจได้ว่าเสื้อผ้าที่พวกเขาจะซื้อเป็นของฟุ่มเฟือยและไม่เหมาะสำหรับคนทั่วไป เพื่อให้ตระการตาปรากฏด้วยวิธีนี้นักออกแบบต้องเหมาะสมโฆษณาผลิตภัณฑ์ของตน นี้จะอธิบายถึงต้องมีร่างกายอุดมการณ์สร้างรูปแบบกูตูร์ ตัวอย่างเช่นรุ่นเป้าหมายจะไม่ได้ไปดูเช่นเดียวกับรุ่นกุชชี่ เป้าหมายเป็นตลาดมากขึ้นต่อคนโดยเฉลี่ยในขณะที่กุชชี่เป็นตลาดที่มีต่อการหรู มันเป็นเรื่องเกี่ยวกับวิธีการที่ บริษัท เห็นภาพสินค้าของเขาที่มีต่อผู้บริโภคของพวกเขา. ภาพที่นักออกแบบและวาดภาพ บริษัท ผ่านการโฆษณาของพวกเขาอาจมีคนคิดว่าผอมเป็นวิธีเดียวที่จะ อย่างไรก็ตามเรื่องนี้เป็นกรณีที่ไม่ ตอนนี้มากขึ้นกว่าที่เคยวัฒนธรรมอเมริกันพยายามที่จะแสดงว่าเส้นโค้งที่มีความโดดเด่นมากขึ้น เพื่อเป็นการพิสูจน์จุดนี้ตาม Fashionista โค้งมีมากกว่าสิบหกบวกขนาดตีพิมพ์นิตยสารแฟชั่น โดยมีสิ่งพิมพ์เหล่านี้ก็จะออกมาด่าสาวใหญ่และออกจากสาว ๆ ที่มีขนาดเล็กตามข้างทาง มันเหมือนกับว่าสังคมมีการเยาะเย้ยร่างกายมีขนาดเล็กเพื่อให้มีขนาดใหญ่คิดที่จะรู้สึกดีกับตัวเอง นี้สถานการณ์ที่แน่นอนที่เกิดขึ้นจากประชาชนเป็นสำคัญของรูปแบบแฟชั่นชั้นสูงที่จะทำให้ "ค่าเฉลี่ย" ผู้หญิงรู้สึกดีกับตัวเอง. เหตุผลที่ว่าทำไมภาพแบบกูตูร์เป็นที่ยอมรับก็คือว่าขนาดของพวกเขาทำให้งานของนักออกแบบง่ายขึ้น นิค Verreos กล่าวว่า "มันเป็นเรื่องง่ายมากที่จะมีรูปแบบทั้งหมดของคุณมีขนาดเท่ากัน 2 แล้วเพราะพวกเขาสามารถแลกเปลี่ยนชุดไม่มีฉันต้องเปลี่ยนพวกเขา." นอกจากนี้มีขนาดเล็กเท่ากับผ้าน้อยลงและชนิดของผ้าออกแบบส่วนใหญ่ การใช้งานเป็นอย่างหรูหราและมีราคาแพง หนึ่งในชุดว่านาย Verreos แสดงให้เห็นว่าที่สถาบันแฟชั่นของการออกแบบและการจัดวางสินค้า (FIDM) วิทยาเขตซานดิเอโกได้รับการคุ้มครองอย่างสมบูรณ์ด้วยเลื่อมและลูกปัด (ดูรูปที่ 1). มะเดื่อ 1 แต่ละหนึ่งของพวกเขาได้รับการเย็บมือ เขามีการจ้างความช่วยเหลือเพิ่มเติมเพราะการทำงานเป็นอย่างพิถีพิถันเพื่อให้ ลองนึกภาพเขาต้องทำทุกที่และอื่น ๆ เพียงเพราะรูปแบบมีขนาดใหญ่กว่าขนาดสอง เขาจะมีเวลาที่หายไปและเงิน นอกเหนือจากรูปแบบเป็นบางพวกเขายังจะต้องมีสูง ร่างแฟชั่นปกติประกอบด้วยตัวเลขเจ็ดหัวในขณะที่ร่างสูงแฟชั่นเก้าหัว (Verreos) ว่าเป็นเพราะเหตุใด มันจึงออกแบบสามารถแสดงรายละเอียดเพิ่มเติมรายละเอียดในชิ้นของพวกเขา. หลายคนจะยืนยันว่ามีความเป็นปัจเจกไม่เมื่อมันมาถึงรูปแบบแฟชั่น ที่เป็นจริงคำสั่งที่ถูกต้อง อย่างไรก็ตามด้วยการพูดว่านี้พวกเขาจะเถียงกับจุดของพวกเขาที่พวกเขากำลังพยายามที่จะทำให้โดยไม่ได้ตระหนักถึงมัน เมื่อนักออกแบบรุ่นแต่งตัวด้วยเสื้อผ้าที่สวยงามของพวกเขาที่พวกเขาไม่ต้องการให้ผู้ชมมองไปที่รุ่น ที่จะพ่ายแพ้ทั้งวัตถุประสงค์ของการแสดง! จุดแกนนำควรจะอยู่ในเสื้อผ้า ดังนั้นการออกแบบทำผมแบบจำลองและแต่งหน้าเช่นเดียวกับการเลือกผู้หญิงที่มีชนิดของร่างกายเดียวกัน (เช่น: รูปร่างผอมสูง) นี้คือการทำให้ทุกรุ่นมีค่อนข้างลักษณะเดียวกันตลอดทั้งคอลเลกชันของนักออกแบบ. เหตุผลที่ผ่านมาและที่สำคัญที่สุดว่าทำไมนางแบบสูงไม่บางเกินไปคือว่าเป็นเพียงวิธีที่พวกเขาจะทำ เพียงเพราะไม่ได้เป็นจำนวนมากของผู้หญิงมีชนิดของร่างกายนี้ไม่ได้ให้ทุกคนมีสิทธิในการเลือกปฏิบัติกับพวกเขา ("ควร ... ") รูปแบบที่มีความผิดปกติของการรับประทานอาหารที่เป็นที่ปัญหาดังกล่าวอยู่ อย่างไรก็ตามสถานะสูงนิตยสารแฟชั่นเช่น Vogue จะมุ่งเน้นในการรักษาภาพ "สุขภาพความงาม." 19 บรรณาธิการของนิตยสาร Vogue ทั่วโลกทำข้อตกลงเพื่อฉายภาพของรูปแบบที่ดีต่อสุขภาพโดยเฉพาะการจ้างผู้ที่มีอายุมากกว่า 16 Condé Nast กล่าวว่า "Vogue เชื่อว่าสุขภาพที่ดีเป็นสิ่งที่สวยงาม Vogue บรรณาธิการทั่วโลกต้องการนิตยสารที่จะสะท้อนให้เห็นถึงความมุ่งมั่นของพวกเขาต่อสุขภาพของรูปแบบที่ปรากฏบนหน้าและความเป็นอยู่ของผู้อ่านของพวกเขา "(Critchell) Condé Nast ยังจำได้ว่ารูปแบบแฟชั่นทำหน้าที่เป็นแบบอย่างสำหรับ "ผู้หญิงหลายคน" และต้องการที่จะให้แน่ใจว่ารูปแบบบนหน้าเว็บของพวกเขาจะ "ได้รับการดูแลเป็นอย่างดีและได้รับการศึกษาในรูปแบบที่จะส่งเสริมและช่วยให้พวกเขาดูแลตัวเอง." รันเวย์แบบ Coco Rochan ตบมือเปลี่ยนแปลงที่ Vogue ได้ทำ เธอกล่าวว่า "ไม่ทุกรูปแบบที่ปรากฏใน Vogue แต่ทุกรูปแบบในทุกนิตยสารเงยหน้าขึ้นมองพวกเขาเป็นมาตรฐาน ฉันสามารถจินตนาการนี้จะเป็นขั้นตอนที่เป็นของแข็งในทิศทางที่จะเป็นประโยชน์ต่อรุ่นสำหรับรุ่นมา "(Critchell). ดังนั้นเมื่อคนบอกว่ารูปแบบคือ "ผอมเกินไป" พวกเขาอาจต้องการที่จะทำวิจัยบางอย่างก่อนที่จะข้ามไปยัง ข้อสรุปโดยบอกว่านางแบบทุกคนได้รับประทานอาหารผิดปกติ ถ้าผู้ออกแบบพบว่าหนึ่งใน / รุ่นของเขาและเธอมีความผิดปกติของการรับประทานอาหารที่พวกเขาจะไม่ปล่อยให้เขา / รุ่นของเธอ ไม่เพียง แต่มันจะทำให้รูปแบบที่มีความเสี่ยง แต่ก็ยังทำให้นักออกแบบที่มีความเสี่ยงสำหรับการประชาสัมพันธ์ไม่ดี ทำไมนักออกแบบจะมีความเสี่ยงชื่อเสียงของพวกเขาสำหรับรุ่นหนึ่ง? ตามที่ดร. อาเดรียคีย์, 20% ถึง 40% ของรุ่นทุกข์ทรมานจากความผิดปกติของการรับประทานอาหาร ("การรับประทานอาหาร ... ") แต่นี้จะได้รับการพิจารณาเหตุผลผิดเพราะเปอร์เซ็นต์นี้ไม่ได้เป็นเพียงหมายถึง "ผอม" รุ่น หลายคนลืมว่าบวกรุ่นขนาดได้รับประทานอาหารผิดปกติเช่นกัน แม้แต่คนที่ไม่ได้อยู่ในวงการแฟชั่นได้อย่างง่ายดายสามารถประสบจากการรับประทานอาหารโรค. เพื่อสรุปทุกอย่างขึ้นในวันนี้รุ่นแฟชั่นสูงไม่ได้ผอมเกินไป นักออกแบบและบรรณาธิการไม่ควรจะต้องประนีประนอมโดยใช้ทั้งสองรุ่นบางและโค้ง พวกเขาควรจะสามารถที่จะใช้รูปแบบชนิดแล้วแต่ราคาใดที่เป็นไปเพื่อนำรายได้มากที่สุดสำหรับธุรกิจของตน ถ้าคนที่จะย้อนกลับไปและตระหนักดีว่าทุกคนมีความสวยงามในทางของเขาหรือเธอเองปัญหาที่มือจะไม่อยู่ สังคมไม่ควรจะใส่ลงสาว ๆ บางเพียงเท่าที่พวกเขาไม่ควรจะใส่ลงสาวโค้ง คนที่บอกว่าแบบแฟชั่นกูตูร์ทั้งหมดอดตัวเองเป็นเช่นเดียวกับที่บอกว่าสาว ๆ ทุกโค้งกินมากเกินไป เหตุผลที่ว่าทำไมแบบจำลองจะเงยหน้าขึ้นมองไม่ได้เป็นเพียงเพราะความสูงของพวกเขา มันมีจะทำอย่างไรกับวิธีที่พวกเขาดำเนินการของตัวเองด้วยความสุขุมและความเชื่อมั่น ถ้าคนอื่น ๆ อีกมากมายไม่ว่าและมีความมั่นใจไม่มีใครจะมีความต้องการที่จะรู้สึกไม่ปลอดภัยเกี่ยวกับร่างกายของพวกเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" ของคุณเองงดงาม ไม่ " ประโยคนั้นฟังดูคุ้นๆมั้ย ? นั่นเป็นเพราะมันเป็น donned ในรายการต่าง ๆทั้งหมดสำหรับเหตุผลเดียวกัน : เพื่อให้ทุกคนเป็นเจ้าของความงามของพวกเขา ไม่ว่าสาวหุ่นดี ผอม หรือปานกลาง พวกเขาอาจจะ จนกระทั่งเมื่อเร็วๆนี้สื่อได้รับไล่ตามสังคม สิ่งที่ถือว่าเป็น " สวยงาม " โดยพยายามที่จะชักชวนให้ประชาชนในสิ่งที่ควรหรือไม่ควรอย่างไร มันทั้งหมดเริ่มต้นในของ mid-60 เมื่อนางแบบที่ชื่อ Lesley Lawson ( aka twiggy ) ก้าวมาแฉ . เลสลีย์เป็นแบบอังกฤษที่รู้จักเธอและมองเธอแบบสองเพศบางสร้างประกอบด้วยดวงตาขนาดใหญ่ ขนตายาวและผมสั้น เธอชื่อ " ใบหน้าของ 1966 " และที่ดินในครอบคลุมของนิตยสารเช่น Vogue นับถืออย่างสูงและแทตเลอร์ ( " twiggy " ) เธอเริ่มที่จะมองใหม่ของแฟชั่นสูง เพราะรูปแบบเช่น Lesley Lawson สังคมรู้สึกต้องดูเหมือนบนปกของนิตยสาร อย่างไรก็ตาม สังคมมุมมองความงามในปัจจุบันเริ่มที่จะหันไปรอบ ๆ