Previous literature has suggested t

Previous literature has suggested that articulation
and phonological skills are a relative strength in
children with ASD (Kjelgaard & Tager-Flusberg,
2001; Rapin & Dunn, 2003). However, this conclusion
could be an underestimate of the extent to
which these children experience difficulties with
this aspect of speech and language. One possible
explanation for studies underestimating the number
of children may relate to methodology used to
identify difficulties. In large N studies, such as those
conducted by Kjelgaard and Tager-Flusberg (2001)
and Rapin et al. (2009), single word articulation tests were scored only on a right/wrong basis, giving no
information about the nature of the errors. Moreover,
typically developing children of school age, or
at least over the age of 7-years, are expected to score
at ceiling level. However, the two studies of Rapin
et al. and Kjelgaard and Tager-Flusberg, reported
that many children made a small number of errors.
The finding that many children with autism make a
small number of errors is consistent with the results
of our study, where a sizeable proportion (41%) had
a small number of errors in their speech. In children
of school age, with and without ASD, even a small
number of errors can constitute a significant speech
disorder, or at least make their speech stand out as
different from their peers.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วรรณกรรมก่อนหน้าได้แนะนำว่า วิคิวลาร์และทักษะคำโครงสร้างประโยค ความสัมพันธ์ในเด็ก ASD (Kjelgaard และ Tager-Flusberg2001 Rapin & Dunn, 2003) อย่างไรก็ตาม บทสรุปนี้อาจเป็นการดูถูกดูแคลนของขอบเขตการซึ่งเด็กเหล่านี้ประสบความยากลำบากด้วยด้านนี้เป็นคำพูดและภาษา หนึ่งได้อธิบายศึกษาเราหมายเลขเด็กอาจเกี่ยวข้องกับวิธีใช้ระบุปัญหา ในการศึกษา N ขนาดใหญ่ เช่นดำเนินการ โดย Kjelgaard และ Tager-Flusberg (2001)และ Rapin et al. (2009), คำเดียววิคิวลาร์ทดสอบได้คะแนนเฉพาะตามสิทธิ/ไม่ถูกต้อง ให้มีข้อมูลเกี่ยวกับลักษณะของข้อผิดพลาด นอกจากนี้พัฒนาโดยทั่วไปเด็กอายุโรงเรียน หรือน้อย กว่าอายุ 7 ปี คาดว่าคะแนนที่ระดับเพดาน อย่างไรก็ตาม ศึกษาสอง Rapinร้อยเอ็ด al. และ Kjelgaard และ Tager-Flusberg รายงานจำนวนข้อผิดพลาดเล็กน้อยให้เด็กได้พบว่าโรคออทิซึมในเด็กทำให้การข้อผิดพลาดจำนวนขนาดเล็กไม่สอดคล้องกับผลการการศึกษาของเรา ซึ่งมีสัดส่วนสำหรับผู้พิการ (41%)ตัวเลขขนาดเล็กของข้อผิดพลาดในคำพูดของพวกเขา ในเด็กโรงเรียนอายุ มี และไม่ มี ASD แม้แต่ขนาดเล็กหมายเลขข้อผิดพลาดสามารถประกอบด้วยคำพูดสำคัญโรค หรือน้อย ทำให้เสียงของพวกเขายืนออกเป็นแตกต่างจากเพื่อนของพวกเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วรรณกรรมก่อนหน้านี้ได้ชี้ให้เห็นว่าเสียงที่เปล่ง
เสียงและทักษะที่มีความแข็งแรงเมื่อเทียบกับใน
เด็กที่มี ASD (Kjelgaard และ Tager-Flusberg,
2001; Rapin และดันน์, 2003) อย่างไรก็ตามข้อสรุปนี้
อาจจะต่ำกว่าของขอบเขต
ที่เด็กเหล่านี้ประสบปัญหากับการ
ด้านการพูดและภาษานี้ หนึ่งที่เป็นไปได้
คำอธิบายสำหรับการศึกษาการประเมินจำนวน
ของเด็กที่อาจเกี่ยวข้องกับวิธีการที่ใช้ในการ
ระบุความยากลำบาก ในการศึกษายังไม่มีข้อความที่มีขนาดใหญ่เช่นที่
ดำเนินการโดย Kjelgaard และ Tager-Flusberg (2001)
และ Rapin et al, (2009) การทดสอบเสียงที่เปล่งคำเดียวถูกยิงเฉพาะบนขวา / พื้นฐานที่ไม่ถูกต้องให้ไม่มี
ข้อมูลเกี่ยวกับธรรมชาติของความผิดพลาด นอกจากนี้
โดยทั่วไปจะมีการพัฒนาเด็กในวัยเรียนหรือ
อย่างน้อยที่อายุเกิน 7 ปีที่ผ่านมาที่คาดว่าจะได้คะแนน
ในระดับเพดาน อย่างไรก็ตามทั้งสองศึกษา Rapin
et al, และ Kjelgaard และ Tager-Flusberg รายงาน
ว่าเด็ก ๆ หลายคนทำให้จำนวนเล็ก ๆ ของข้อผิดพลาด.
พบว่าเด็กหลายคนออทิสติกให้มี
จำนวนน้อยของข้อผิดพลาดที่มีความสอดคล้องกับผล
การศึกษาของเราซึ่งเป็นสัดส่วนที่ใหญ่มาก (41%) มี
จำนวนเล็ก ๆ ของความผิดพลาดในการพูดของพวกเขา ในเด็ก
วัยเรียนที่มีและไม่มี ASD แม้ขนาดเล็ก
จำนวนข้อผิดพลาดสามารถเป็นคำพูดที่มีนัยสำคัญ
ความผิดปกติหรืออย่างน้อยก็ทำให้คำพูดของพวกเขาโดดเด่นเป็น
ที่แตกต่างจากเพื่อนของพวกเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วรรณกรรมก่อนหน้านี้ได้ชี้ให้เห็นว่าการออกเสียงและทักษะระบบเสียงเป็นแรง

ญาติในเด็กที่มี ASD ( & เคลการ์ดสละ flusberg
2001 rapin & , ดันน์ , 2003 ) อย่างไรก็ตาม ข้อสรุปนี้
อาจจะประมาทของขอบเขต

ซึ่งเด็กเหล่านี้พบปัญหากับ
ด้านการพูดและภาษา คำอธิบายเดียวที่เป็นไปได้สำหรับการศึกษาประเมินตัวเลข

เด็กอาจจะเกี่ยวข้องกับวิธีการที่ใช้

หายาก ในขนาดใหญ่ n การศึกษาดังกล่าวจัดทำโดย เคลการ์ด และสละ flusberg

( 2001 ) และ rapin et al . ( 2009 ) , การทดสอบการออกเสียงคำเดียวที่ถูกยิงเพียงบนพื้นฐานที่ถูก / ผิด ให้เปล่า
ข้อมูลเกี่ยวกับธรรมชาติของความผิดพลาด โดย
มักจะพัฒนาเด็กอายุโรงเรียน หรือ
อย่างน้อยอายุ 7-years ,คาดว่าคะแนน
ระดับเพดาน อย่างไรก็ตาม สองการศึกษาของ rapin
et al . และ และ เคลการ์ดสละ flusberg รายงาน
เด็กมีจำนวนเล็ก ๆของข้อผิดพลาด .
พบว่าหลายเด็กออทิสติกให้
จำนวนเล็ก ๆของข้อผิดพลาดที่สอดคล้อง กับผล
การศึกษาของเราที่เป็นสัดส่วนใหญ่ ( ร้อยละ 41 )
จำนวนน้อยของข้อผิดพลาดในการพูดของพวกเขา ในเด็ก
อายุโรงเรียนที่มีและไม่มี ASD แม้จำนวนเล็ก ๆของข้อผิดพลาดสามารถเป็นคำพูด

โรคที่สำคัญๆ หรืออย่างน้อยก็ทำให้การพูดของพวกเขายืนออก
แตกต่างจากเพื่อน