I was starting to finally get worri

I was starting to finally get worried. I figured that he’d be asking for money shortly, and things had gone on for long enough that it was already going to be embarrassing when I left. With the lights back to green again, I backed away and said that I had to go now.

“No no no no no, we haven’t finished yet!”

“Sorry,” I said lamely.

“But you haven’t opened the paper!” he protested.

“Sorry,” I repeated behind me.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผมเริ่มที่จะจนได้รับความกังวลใจ ฉันคิดว่าเขาต้องการจะขอเงินในไม่ช้าและสิ่งที่ได้หายไปในเวลานานพอที่จะได้แล้วจะเป็นที่น่าอายเมื่อฉันซ้าย ด้วยแสงไฟสีเขียวกลับไปอีกครั้งที่ฉันได้รับการสนับสนุนออกไปและบอกว่าฉันต้องไปตอนนี้.

"ไม่ไม่ไม่ไม่ไม่เรายังไม่เสร็จ"

"ขอโทษ" ฉันกล่าวว่ากะเผลก.

" แต่คุณยังไม่ได้เปิดกระดาษ "เขาประท้วง.

"ขอโทษ" ผมอยู่ข้างหลังผมซ้ำแล้วซ้ำอีก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ฉันได้เริ่มต้นรับสุด ห่วง ฉันคิดว่า เขาจะสามารถขอเงินในไม่ช้า และสิ่งก็หายไปในนานพอให้มันแล้วไปได้อายเมื่อทิ้ง ไฟเขียวอีกไป ฉันแอ่นไป และกล่าวว่า ผมจะไปเดี๋ยวนี้

"ไม่ไม่ไม่ไม่ไม่มี เรายังไม่เสร็จยัง"

"ขออภัย ผมพูด lamely กัน

ปฏิเสธการ"แต่คุณไม่ได้เปิดกระดาษ "เขาจ่าย

"ขอ ฉันซ้ำข้างหลัง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผมก็เริ่มที่จะรับกังวลสุดท้าย ผมคิดว่ามันจะมีการขอเงินไม่นานนักและสิ่งต่างๆมาอยู่นานพอที่จะทำให้ผมอายเมื่อผมไปทางซ้ายแล้ว พร้อมด้วยแสงไฟที่กลับมาเป็นสีเขียวอีกครั้งผมอยู่ห่างออกไปในการสำรองและพูดว่าผมจะไปในตอนนี้.

"ไม่มีไม่มีไม่มีไม่มีไม่มีเราไม่ได้เสร็จแล้วแต่!"

"ขอ อภัย "ผมพูดว่าพิการ.

"แต่คุณไม่ได้เปิดให้บริการกระดาษ!"เขาค้าน.

"ขอ อภัย "ผมย้ำอยู่ข้างหลัง