Rainsford," called the general, "if

Rainsford," called the general, "if you are within sound of my voice, as I suppose you are, let me congratulate you. Not many men know how to make a Malay mancatcher. Luckily for me I, too, have hunted in Malacca. You are proving interesting, Mr. Rainsford. I am going now to have my wound dressed; it's only a slight one. But I shall be back. I shall be back."
When the general, nursing his bruised shoulder, had gone, Rainsford took up his flight again. It was flight now, a desperate, hopeless flight, that carried him on for some hours. Dusk came, then darkness, and still he pressed on. The ground grew softer under his moccasins; the vegetation grew ranker, denser; insects bit him savagely.
Then, as he stepped forward, his foot sank into the ooze. He tried to wrench it back, but the muck sucked viciously at his foot as if it were a giant leech. With a violent effort, he tore his feet loose. He knew where he was now. Death Swamp and its quicksand.
His hands were tight closed as if his nerve were something tangible that someone in the darkness was trying to tear from his grip. The softness of the earth had given him an idea. He stepped back from the quicksand a dozen feet or so and, like some huge prehistoric beaver, he began to dig.
Rainsford had dug himself in in France when a second's delay meant death. That had been a placid pastime compared to his digging now. The pit grew deeper; when it was above his shoulders, he climbed out and from some hard saplings cut stakes and sharpened them to a fine point. These stakes he planted in the bottom of the pit with the points sticking up. With flying fingers he wove a rough carpet of weeds and branches and with it he covered the mouth of the pit. Then, wet with sweat and aching with tiredness, he crouched behind the stump of a lightning-charred tree.
He knew his pursuer was coming; he heard the padding sound of feet on the soft earth, and the night breeze brought him the perfume of the general's cigarette. It seemed to Rainsford that the general was coming with unusual swiftness; he was not feeling his way along, foot by foot. Rainsford, crouching there, could not see the general, nor could he see the pit. He lived a year in a minute. Then he felt an impulse to cry aloud with joy, for he heard the sharp crackle of the breaking branches as the cover of the pit gave way; he heard the sharp scream of pain as the pointed stakes found their mark. He leaped up from his place of concealment. Then he cowered back. Three feet from the pit a man was standing, with an electric torch in his hand.
"You've done well, Rainsford," the voice of the general called. "Your Burmese tiger pit has claimed one of my best dogs. Again you score. I think, Mr. Rainsford, I'll see what you can do against my whole pack. I'm going home for a rest now. Thank you for a most amusing evening."
At daybreak Rainsford, lying near the swamp, was awakened by a sound that made him know that he had new things to learn about fear. It was a distant sound, faint and wavering, but he knew it. It was the baying of a pack of hounds.
Rainsford knew he could do one of two things. He could stay where he was and wait. That was suicide. He could flee. That was postponing the inevitable. For a moment he stood there, thinking. An idea that held a wild chance came to him, and, tightening his belt, he headed away from the swamp.
The baying of the hounds drew nearer, then still nearer, nearer, ever nearer. On a ridge Rainsford climbed a tree. Down a watercourse, not a quarter of a mile away, he could see the bush moving. Straining his eyes, he saw the lean figure of General Zaroff; just ahead of him Rainsford made out another figure whose wide shoulders surged through the tall jungle weeds; it was the giant Ivan, and he seemed pulled forward by some unseen force; Rainsford knew that Ivan must be holding the pack in leash.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ทั่วไปที่เรียกว่า Rainsford "ถ้าคุณอยู่ภายในเสียงของเสียงของฉัน เป็นคำตอบคุณ ผมขอแสดงความยินดีกับคุณ คนจำนวนมากไม่รู้วิธีการทำ mancatcher มาเลย์ โชคดีสำหรับฉัน เกินไป มีล่าในมะละกา คุณพิสูจน์สนใจ นาย Rainsford ผมตอนนี้มีแผลของฉันแต่งตัว ก็เป็นเพียงเล็กน้อยหนึ่ง แต่ฉันจะกลับ ฉันจะกลับ"เมื่อทั่วไป พยาบาลเขาไหล่ช้ำ หายไปไหน Rainsford เอาขึ้นบินของเขาอีกครั้ง มันเป็นเที่ยวบินตอนนี้ หมดหวัง สิ้นหวังตั๋วเครื่องบิน นำเขาในบางชั่วโมง พลบค่ำมา แล้วความมืด และยังคงเขากดลงบน พื้นดินเติบโตนุ่มภายใต้รองเท้าหนังนิ่มของเขา พืชเติบโต ranker หนา แน่นกว่า แมลงบิตเขา savagelyแล้ว ในขณะที่เขาก้าวไปข้างหน้า เท้าของเขาจมลงไปในการ ooze เขาพยายามประแจกลับ แต่โคลนดูดหฤโหดที่เท้าของเขาเป็นถ้าจะปลิงยักษ์ มีความพยายามที่รุนแรง เขาฉีกฟุตเขาหลวม เขารู้ว่าเขาอยู่ที่ไหนตอนนี้ บึงตายและริบของมือของเขาถูกแน่นปิดว่าประสาทของเขามีบางสิ่งบางอย่างที่เป็นรูปธรรมว่า คนที่อยู่ในความมืดพยายามฉีกจากจับของเขา ความนุ่มของแผ่นดินให้เขาคิด เขาก้าวกลับจากทรายดูดสิบฟุต และ เช่นบีเวอร์ยุคก่อนประวัติศาสตร์บางใหญ่ เขาเริ่มขุดRainsford ขุดได้เองในฝรั่งเศสเมื่อความล่าช้าที่สองหมายถึง ตาย ที่ได้งานอดิเรกที่พลาซิดเมื่อเทียบกับของเขาขุดตอนนี้ หลุมลึก การเติบโต เมื่อมันอยู่เหนือไหล่ของเขา เขาปีนออก และกล้าไม้บางยากตัดเดิมพัน และรุนแรงพวกเขาไปยังจุดที่ดี เดิมพันเหล่านี้เขาปลูกในด้านล่างของหลุม ด้วยคะแนนโก้ง พร้อมบินนิ้ว เขาความรักพรมวัชพืชและสาขาหยาบ และมันเขาคลุมปากหลุม แล้ว เปียกเหงื่อและน่าปวดหัวกับความเมื่อยล้า เขาหมอบอยู่หลังโคนของต้นไม้ฟ้าผ่าย่างเขารู้ว่า เขาติดตามมา เขาได้ยินเสียงระยะห่างของเท้าบนดินอ่อน และสายลมคืนนำน้ำหอมของบุหรี่ของเขา มันดูเหมือนจะ Rainsford ว่า ทั่วไปมากับเครื่องผิดปกติ เขาไม่มีความรู้สึกทางของเขาไปตาม เท้าโดยเท้า Rainsford หมอบ สามารถดูทั่วไป หรือเขาเห็นหลุม เขาอาศัยอยู่หนึ่งปีในหนึ่งนาที แล้ว เขารู้สึกมีแรงกระตุ้นจะร้องไห้ ด้วยความสุข เสียงสำหรับเขาได้ยินเสียงแตกคมสาขาแบ่งเป็นฝาปิดหลุมให้วิธี เขาได้ยินเสียงกรีดร้องคมของความเจ็บปวดเป็นเดิมพันชี้พบเครื่องหมายของพวกเขา เขา leaped ขึ้นจากสถานที่ของเขาปกปิด แล้วเขา cowered กลับ สามฟุตจากหลุมคนกำลังยืนอยู่ กับไฟฉายมีไฟฟ้าในมือของเขา"คุณได้ทำดี Rainsford เสียงของทั่วไปที่เรียกว่า "หลุมของคุณเสือพม่าได้อ้างว่า สุนัขของฉันที่ดีที่สุดอย่างใดอย่างหนึ่ง อีกครั้ง คุณคะแนน คิด นาย Rainsford ฉันจะดูว่าคุณสามารถทำอะไรกับชุดของฉันทั้งหมด ไปครับบ้านสำหรับการพักผ่อนเดี๋ยวนี้ ขอบคุณสำหรับตอนเย็นที่น่ารัก"ไม่หลับ Rainsford นอนใกล้บึง ถูกปลุกให้ตื่นขึ้น ด้วยเสียงที่ทำให้เขารู้ว่า เขามีสิ่งใหม่ ๆ ให้เรียนรู้เกี่ยวกับความกลัว มันเป็นเสียงระยะไกล ลังเล และจาง แต่เขารู้ Baying ชุดของสุนัขได้Rainsford รู้ว่า ก็แค่หนึ่งในสองสิ่ง เขาอาจพักเขา และรอ นั่นคือการฆ่าตัวตาย เขาอาจหนี ที่ถูกเลื่อนการหลีกเลี่ยงไม่ได้ ช่วง ยืน ความคิด คิดที่ป่าโอกาสมาถึงเขา และ ขันเข็มขัดของเขา เขาหัวห่างจากบึงBaying ของสุนัขดึงใกล้ ชิด แล้วยังคง เอื้อม ใกล้ชิด เคยใกล้ชิด บนชะง่อน Rainsford ปีนขึ้นต้นไม้ ลง watercourse ไม่สี่ไมล์ออกไป เขาจะได้เห็นพุ่มไม้เคลื่อนไหวได้ รัดดวงตาของเขา เขาเห็นรูปแบบ lean ของ Zaroff ทั่วไป เพียงข้างหน้าของเขา Rainsford ทำออกมาอีกรูปที่มีไหล่กว้างเพิ่มขึ้นผ่านวัชพืชป่าสูง มัน Ivan ยักษ์ และเขาดูเหมือนดึงไปข้างหน้า โดยแรงที่มองไม่เห็นบาง Rainsford รู้ว่า Ivan ต้องถือแพในสายจูง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Rainsford "เรียกโดยทั่วไปว่า" ถ้าคุณอยู่ในเสียงของฉันเป็นฉันสมมติว่าคุณกำลังให้ฉันแสดงความยินดีกับคุณ ผู้ชายหลายคนไม่ทราบวิธีการที่จะทำให้ mancatcher มาเลย์ โชคดีสำหรับฉันฉันก็มีล่าในมะละกา คุณจะพิสูจน์ที่น่าสนใจนาย Rainsford ฉันกำลังจะไปตอนนี้จะมีแผลของฉันแต่งตัว; ก็เพียงเล็กน้อยหนึ่ง แต่ผมจะต้องกลับมา ฉันจะต้องกลับ. "
เมื่อทั่วไปพยาบาลไหล่ช้ำของเขาได้หายไป Rainsford เอาขึ้นเที่ยวบินของเขาอีกครั้ง. มันเป็นเที่ยวบินที่ตอนนี้หมดหวังเที่ยวบินหวังว่าดำเนินการกับเขาในหลายชั่วโมง. Dusk มามืดแล้ว และเขายังกดลงบนพื้นดินเพิ่มขึ้นนุ่มภายใต้รองเท้าของเขา. พืชเติบโตเบื้องหนาแน่น. แมลงกัดเอาทารุณ
. แล้วขณะที่เขาก้าวไปข้างหน้าเท้าของเขาจมลงไปในโคลนตมเขาพยายามที่จะประแจมันกลับมา แต่โคลน ดูดหฤโหดที่เท้าของเขาราวกับว่ามันเป็นปลิงยักษ์. ด้วยความพยายามความรุนแรงเขาฉีกเท้าของเขาหลวม. เขารู้ว่าเขาอยู่ที่ไหนในขณะนี้. ตายบึงและบ่อทรายดูดของมัน.
มือของเขาถูกปิดแน่นเช่นถ้าเส้นประสาทของเขาเป็นสิ่งที่จับต้องได้ว่า คนที่อยู่ในความมืดได้พยายามที่จะฉีกขาดจากการจับของเขา. ความนุ่มนวลของแผ่นดินให้เขาคิด. เขาก้าวกลับมาจากทรายดูดโหลฟุตหรือมากกว่านั้นและเช่นเดียวกับบางช่องคลอดก่อนประวัติศาสตร์ขนาดใหญ่เขาเริ่มที่จะขุด.
Rainsford ได้ขุด ตัวเองอยู่ในในประเทศฝรั่งเศสเมื่อความล่าช้าที่สองหมายถึงความตาย. ที่ได้รับเป็นงานอดิเรกที่เงียบสงบเมื่อเทียบกับการขุดของเขาตอนนี้ หลุมลึกเติบโต; เมื่อมันอยู่เหนือไหล่ของเขาเขาปีนออกจากบางและต้นกล้าที่ยากตัดเงินเดิมพันและรุนแรงขึ้นพวกเขาไปยังจุดที่ดี เดิมพันเหล่านี้เขาปลูกในด้านล่างของหลุมที่มีจุดติดขึ้น ด้วยมือของเขาบินทอพรมหยาบของวัชพืชและสาขาและด้วยเขาปกคลุมปากหลุม จากนั้นเปียกด้วยเหงื่อและปวดเมื่อยล้ากับเขาหมอบอยู่ข้างหลังตอไม้ของต้นไม้ฟ้าผ่าไหม้เกรียมได้.
เขารู้ว่าผู้ติดตามของเขาได้มา; เขาได้ยินเสียง padding ของเท้าในโลกที่อ่อนนุ่มและสายลมคืนพาเขาน้ำหอมของบุหรี่ทั่วไปฯ ดูเหมือนว่ามันจะ Rainsford ว่านายพลก็มาพร้อมกับความรวดเร็วผิดปกติ เขาไม่ได้รู้สึกแบบของเขาพร้อมเท้าโดยการเดินเท้า Rainsford หมอบมีไม่สามารถมองเห็นทั่วไปหรือเขาจะได้เห็นหลุม เขาอาศัยอยู่ปีในนาทีที่ จากนั้นเขาก็รู้สึกว่าแรงกระตุ้นที่จะร้องไห้ออกมาดัง ๆ ด้วยความสุขเพราะเขาได้ยินเสียงแตกคมชัดของกิ่งไม้ทำลายเป็นปกของหลุมให้ทาง; เขาได้ยินเสียงกรีดร้องของความเจ็บปวดที่คมชัดเป็นเดิมพันชี้พบเครื่องหมายของพวกเขา เขากระโดดขึ้นมาจากสถานที่ของเขาในการปกปิด จากนั้นเขาก็กลับหมอบ สามฟุตจากหลุมชายคนหนึ่งกำลังยืนอยู่กับไฟฉายไฟฟ้าในมือของเขา.
"คุณทำได้ดี Rainsford" เสียงของนายพลที่เรียกว่า "หลุมเสือพม่าของคุณได้อ้างว่าเป็นหนึ่งในสุนัขที่ดีที่สุดของฉัน. อีกครั้งคุณคะแนน. ผมคิดว่านาย Rainsford ฉันจะเห็นสิ่งที่คุณสามารถทำกับแพ็คทั้งหมดของฉัน. ฉันจะกลับบ้านเพื่อการพักผ่อนในขณะนี้. ขอขอบคุณสำหรับ ช่วงเย็นที่น่าขบขันมากที่สุด. "
ในตอนเช้า Rainsford นอนอยู่ใกล้กับป่าพรุถูกปลุกให้ตื่นด้วยเสียงที่ทำให้เขารู้ว่าเขามีสิ่งใหม่ที่จะเรียนรู้เกี่ยวกับความกลัว มันเป็นเสียงที่ห่างไกลและลมลังเล แต่เขารู้ว่ามัน มันก็เห่าของแพ็คของสุนัขที่.
Rainsford รู้ว่าเขาจะทำหนึ่งในสองสิ่ง เขาจะอยู่ที่เขาเป็นและรอ นั่นคือการฆ่าตัวตาย เขาจะหนีไป ที่ได้รับการเลื่อนการหลีกเลี่ยงไม่ได้ สำหรับช่วงเวลาที่เขายืนอยู่มีความคิด ความคิดที่ว่าถือเป็นโอกาสที่ป่ามาหาเขาและกระชับเข็มขัดของเขาเขามุ่งหน้าออกไปจากป่าพรุ.
เห่าของสุนัขเข้ามาใกล้แล้วยังคงใกล้ชิด, ใกล้ชิดที่เคยใกล้ชิด บนสันเขา Rainsford ปีนขึ้นต้นไม้ ลงสายน้ำไม่สี่ไมล์ออกไปเขาจะได้เห็นพุ่มไม้ย้าย รัดตาของเขาเขาเห็นร่างของนายพลลีน Zaroff; เพียงแค่ข้างหน้าของเขา Rainsford ทำออกมาจากร่างอื่นที่มีไหล่กว้างเพิ่มขึ้นผ่านวัชพืชป่าสูง; มันเป็นยักษ์อีวานและดูเหมือนว่าเขาดึงไปข้างหน้าโดยมีกำลังที่มองไม่เห็น; Rainsford รู้ว่าอีวานจะต้องถือแพ็คในการข่ม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เรนส์เฟิร์ด " เรียกทั่วไปว่า " ถ้าคุณเป็น ภายในเสียงของเสียงของฉัน ฉันคิดว่าคุณจะให้ฉันอวยพรให้คุณ ไม่ค่อยมีคนรู้วิธีการทำ มาเลย์ mancatcher . โชคดีสำหรับฉันฉันก็จะตามล่าในมะละกา . คุณจะพิสูจน์ที่น่าสนใจ คุณเรนส์เฟิร์ด . ฉันกำลังจะไปตอนนี้จะมีบาดแผลของฉัน การแต่งตัว มันก็แค่นิดเดียว แต่ผมจะกลับ ผมจะกลับไปเมื่อทั่วไป พยาบาลเขาช้ำบ่าได้ไป เรนส์เฟิร์ดเอาขึ้นบินอีกครั้ง มันเป็นเที่ยวบินแล้ว หมดหวัง หมดหวัง เที่ยวบิน ที่นำเขาในบางชั่วโมง มืดมา แล้วความมืด เขายังคงกดบน พื้นดินเริ่มเบาลงใต้เชือกผูกรองเท้า ; พืชเติบโตอันดับหนาแน่น , ; แมลงกัดเขาอย่างป่าเถื่อนแล้วเมื่อเขาก้าวไปข้างหน้า เท้าของเขาจมลงไปในของเหลว . เขาพยายามที่จะบิดมันกลับไป แต่โคลนดูดหนักที่เท้าของเขาราวกับว่ามันเป็นปลิงยักษ์ กับความพยายามที่รุนแรง เขาฉีกขาหลวม เขารู้ว่าเขาอยู่ไหนตอนนี้ หนองตายและทรายดูดมือของเขาแน่นสนิทราวกับประสาทของเขาเป็นสิ่งที่มีตัวตนที่ใครบางคนในความมืด พยายามฉีกจากมือของเขา ความนุ่มของโลกมีให้เขารู้ เขาก้าวถอยหลังจากทรายดูดเท้าโหลหรือดังนั้นและเหมือนมากบางยุคก่อนประวัติศาสตร์ บีเวอร์ เขาเริ่มขุดเรนส์เฟิร์ด dug Nhimself ในฝรั่งเศสเมื่อสองล่าช้า หมายถึง ความตาย มีงานอดิเรกที่เงียบสงบเมื่อเทียบกับขุดของเขาแล้ว หลุมปลูกลึก เมื่อมันอยู่บนไหล่ของเขา เขาปีนออกไป และบางกิจกรรมเดิมพันยากตัดและเหลาให้จุดปรับ เหล่านี้เดิมพันที่เขาปลูกไว้ในก้นหลุมด้วยจุดติดขึ้น กับการบินนิ้วเขารักพรมขรุขระของวัชพืช และสาขาและกับมันเขาคลุมปากหลุม งั้น เปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อ และเจ็บปวดกับความเหนื่อยยาก เขาหมอบอยู่หลังตอไม้ไหม้เกรียมฟ้าผ่าต้นไม้เขารู้ว่าไล่ตามเขามา เขาได้ยินเสียงเท้า padding บนโลก นุ่ม และคืนที่สายลมนำเขา กลิ่นของบุหรี่ของทั่วไป มันดูเหมือนเรนส์เฟิร์ดที่ทั่วไปมาด้วยความรวดเร็ว ปกติ เขาไม่ค่อยเดินทางด้วยเท้าด้วยเท้า เรนส์เฟิร์ดซุ่มอยู่ตรงนั้น ไม่อาจเห็นทั่วไป หรือเขาอาจจะเห็นหลุม เขาอยู่ในปีก่อน แล้วเขารู้สึกมีแรงกระตุ้นที่จะโห่ร้องด้วยความชื่นบาน ให้เขาได้ยินเสียงแตกเปรี๊ยะคมของแตกสาขาเป็นฝาหลุม ให้วิธี เขาได้ยินเสียงกรีดร้องแหลมของความเจ็บปวดเป็นแหลมเดิมพันพบเครื่องหมายของพวกเขา เขากระโดดขึ้นจากสถานที่ของการปกปิดของเขา แล้วเขา cowered กลับมา สามฟุต จากปากผู้ชายที่ยืนอยู่กับไฟฉายไฟฟ้าในมือของเขา" ทำได้ดีมาก เรนส์เฟิร์ด " เสียงของทั่วไปเรียกว่า " . เสือบ่อพม่าอ้างว่าหนึ่งในสุนัขที่ดีที่สุดของฉัน อีกครั้งที่คุณได้คะแนน ฉันคิดว่า คุณเรนส์เฟิร์ด ฉันจะดูสิ่งที่คุณสามารถทำอะไรกับแพ็คทั้งหมดของฉัน ผมจะกลับบ้านเพื่อพักผ่อน ขอบคุณมากสำหรับเย็นที่สนุกที่สุด .รุ่งเช้าเรนส์เฟิร์ด นอนใกล้บึง ถูกปลุกด้วยเสียงที่ทำให้เขารู้ว่าเขามีสิ่งใหม่ ๆที่จะเรียนรู้เกี่ยวกับความกลัว มันเป็นเสียงจากลมและลังเล แต่เขารู้ว่ามัน มันเห่าของแพ็คของสุนัข .เรนส์เฟิร์ดรู้ว่าเขาสามารถทำหนึ่งในสองสิ่ง เขาอยู่ที่เขารอ นั่นมันฆ่าตัวตายชัดๆ เขาจะหนี มันเลื่อนแน่นอน สักครู่เขายืนคิดอยู่ ความคิดที่ถือโอกาสในป่า เขา มา และ ขันเข็มขัดของเขา เขามุ่งหน้าออกไปจากหนองน้ำการเห่าของสุนัขใกล้เข้ามา แล้ว ก็ ใกล้ ใกล้ ที่เคยใกล้ บนสันเขาเรนส์เฟิร์ดปีนต้นไม้ ลงลำน้ำ ไม่ใช่ไตรมาสของไมล์ เขาเห็นพุ่มไม้ขยับ ทำให้ดวงตาของเขา เขาเห็นร่างผอมของ Zaroff ทั่วไป เพียงแค่ข้างหน้าของเค้าทำออกมาอีกรูปที่มีเรนส์เฟิร์ดกว้างไหล่เพิ่มขึ้นผ่านหญ้าป่าสูง ; มันเป็นยักษ์ วาน และดูเหมือนเขาจะดึงไปข้างหน้าด้วยพลังบางอย่างที่มองไม่เห็น ; เรนส์เฟิร์ดรู้ว่าวานต้องถือแพ็คในการข่ม