The useless child working hard at m

The useless child working hard at magic training

I get up as the sun rises in the morning and swing my wooden sword right after breakfast, within the limits of a 5 year old child’s body. Later I train on my bow’s marksmanship and read silently alone in the study room.

After lunch is magic training and after dinner is continued magic practice till it is too dark to read the book.
Fortunately, the time I have to train has extended much later into the night since I learnt to cast magic ‘light’.
My body is of a child so the main drawback is that I become sleepy, relatively fast.

By the way, father hardly enters the study room.
He can’t read kanji at all, he throws almost all his duty as lord to the village chief and village headman’s, he also signs the finished documents in the dining room.

I mean, what would he do if the tax money was embezzled?

However, it honestly doesn’t matter since it was unrelated to me.

“Now for intermediate magic.”

I started training in magic a week after being reincarnated; I want to begin training in intermediate magic next, in the forest that no one enters.
I can’t cast fire arrow in the room after all.

And I can say that I went out to play; it seems that my family does not really care.
They are busy and they didn’t really care as I am just a 5 years old brat.

That is why I am standing at the entrance of the fairly vast forest behind our house.

This forest is the so-called ordinary forest.
Monsters don’t live in here at all but instead wildlife like rabbit and wild boar. It is my family’s regular source of protein and the people within the lord’s territory use it to hunt wild animals, collect firewood and edible plants or nuts.

It was our important life asset that we manage.

The entrance is not that dangerous and no one would be angry unless I burned the trees with fire magic.

And if something does happen to me, it won’t go towards the house which I can agree that I am being left alone completely.

I am lucky that I can use magic freely.

“I should aim for advanced level.”

The book wrote that I need to patiently train in intermediate magic for a month.
The manual is detailed and it is easy as the measurements signifying progress are actually written down.

I try the intermediate magic written in the book one by one.
And when it is over, next is the application of that basic magic, casting an original magic that you thought up by yourself.
After that is the so-called combat system, separate from basic magic training.

“As I thought, it was impossible to use advanced magic here.”

I don’t mean about my own ability but there is no way I can fire a huge tornado and fire ball in rapid successions right here, in the house back garden.

And this body still a 6 year old, I decided to patiently improve my magic technique in intermediate magic to ensure the rise of magic accuracy and increase my magic capacity.

I may choose to train in advanced magic if it would not be noticeable.
However for now there is not many opportunities for that.

“Maybe the range about 1 kilometers?”

For that reason, I am practising magic detection by making full use of advanced wind magic which I can use without attracting attention.
This magic allows me to sense the presence of everyone besides myself within a specified range; it was written in the book that the users of this magic were very few.

Though my accuracy was far from the best.

Famous detection magic users could perceive the movements of life within the range of ten kilometres.
There were also people who can sense that there was a living being but not determine it and those who can sense how many humans, animals or monsters and even the size of them.

The more amazing thing is they can remember the humans or monsters that they have detected once, just like human radar which can identify anything that enters that individual’s range.

There also seems to be person with a fearful precision at detection.

I can only train myself to a kilometre radius from where I stand.
Though it is possible for me to grasp the size and number of detected lifeforms.

The radar scope comes as an image in my mind.
Via the range of the encirclement and the position of the light spot, I can grasp the object’s size.

You could say that I am now able to detect humans and wild animals such as rabbit, wild board and bear.
I just reincarnated to this world for one month so I never seen the figure of monster but even my new family with their non-interference policy would not want their 6 year’s old child to face a dangerous place.

“I should work hard at training my magic next.”

This detection magic is really convenient.
Wild boars and bears should be a difficult opponent for a 5 years old child regardless how well I can use magic. However, with detection magic I can explore the forest while avoiding that danger.

Since I am exploring the forest; I mean, actually yesterday evening, father who I had not talked to until now, issued an order to me.

“Vel. I heard recently that you are exploring the forest.”

“Yes.”

“There are many dangerous animals in the forest. Take care.”

The permission is easily given but the non-interference policy still continues.
But even if by any chance I, as the eighth son died, there would be no influence on the end survival of the Baumeister knight territory.

“And try to collect anything that seems edible in the forest, also pick up as much firewood as you can.”

He never asked me to come help with the farm but I as a 6 year old can still end up helping the family financially.

So I put the wooden sword that I use for daily training on my waist today.
It just that I honestly think that it was better that nothing.

I would have liked being gifted a sword made from iron or bronze but this territory’s economy is not rich enough or it is just a waste to give a child a metal sword.

Next is a backpack to puts firewood in, a small bow and ten arrows that were used for training.
The small arrows didn’t have arrowheads but it was sharpened for my training.

Maybe I can take down a small bird if I am lucky?

It was definitely more preferable than having nothing but I should use it before the animals run away.

“I didn’t really expect anything with this weapon though.”

That remind me, I should use the magic that I had thought of by myself.
I produced a short arrow with some earth and it flies via wind magic.
I could just produce a crossbow with magic but magic in this world is quite easy to manipulate and improved on.
However because it depends too much on the talent of the caster, I should entrust it to fate whether or not I can really do it.

Luckily, I succeed in developing this magic.
The power also sufficient, I could even defeat a bear if it hit its weak points.
Rapid-fire also possible, I need to improve on the firing rate for now.

For control, it was not difficult at all due in part to my training on the bow.

“Let see…Was this wild plant edible?”

Besides that, I also gather mushrooms and wild strawberries, referring to the illustrated book which I read in the house, and next is to loaded the backpack with firewood.
The load gradually becomes heavier but it was easy to carry with the lightweight spell from intermediate wind magic and enchanting my own strength using water magic.

I put recovery magic from water magic onto my weary muscles.
The lactic acid in the muscles disappear, I suddenly feel my body lightened.

“I can now use all the magic written in the book. I wonder if I should aim for serving at the court in the future.”

It suffice as magic training, with plenty firewood and wild plants and also since I was able to get wild strawberries, I decided to go home today.
I advance at a comfortable pace on the way back thanks to magic and I’ll soon approach the exit; I suddenly see one bird in my sight.

‘A guinea fowl’

Guinea fowl is a fat bird like duck that live across this continent.
The meat is delicious, the feathers are also popular as material for ornaments.

It is just that this bird is hard to capture.
Unlike its appearance, it’s sensitive to people signs and it is also quick to fly.

Our territory’s best hunter holed up for a day in the forest could only capture one, if he was lucky.
Of course it’s rarely served on the table.
I also was only able to eat a small piece of meat this month.

It was better than not getting anything but you can say that this is the sorrow of the sad, small eighth son.

‘Even with just small piece, it was deliciousness condensed in the form tasty meat. Wait…’

What if I can hunt this guinea fowl?
Maybe I can get brown bread and salt vegetable soup followed with roasted fowl meat every day.

Our family policy is non-interference but it is not really that cold.
The achievement hunting this guinea fowl is sure not to be wasted.

‘I’ve decided it. Wait for me meat!’

In this one month, I was reincarnated and it was fun doing special training for magic but I need to be decisive for my own meal, for nutrition.
But I as a former Japanese was still concerned with his own meal.

I feel like my motives were somewhat low but I don’t care.

I need to concentrate on hunting that guinea fowl now.

I need to approach it with the range of this short, small bow before the guinea fowl runs away.

“Then I’ll developed a new magic for the crossbow!”

Initially after five shots, the guinea fowl were on the verge of escaping since I missed the mark greatly but my aim gradually became accurate and I finally succeeded in killing two guinea fowl bird.

“I am back.”

“Oh, Vel. Does the firewood…did you kill a guinea fowl!”

Two guinea birds queued up magnificently on the table and I as the contributor succeeded in eating a delicious roasted fowl after a long time.
And I was praised for the first time by the entire family.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เด็กไม่ทำงานอย่างหนักที่ฝึกมายากลฉันตื่นขึ้นเมื่อพระอาทิตย์ขึ้นในตอนเช้า และแกว่งดาบไม้ของฉันทันทีหลังจากอาหารเช้า ภายในขีดจำกัดของร่างกายของเด็กอายุ 5 ปี ภายหลังฉันฝึกบนคันธนูของฉัน marksmanship และอ่านเงียบ ๆ คนเดียวในห้องเรียนหลังจากอาหารกลางวัน ฝึกมายากล และหลัง อาหารเย็นจะต่อฝึกมายากลจนมืดเกินไปอ่านหนังสือโชคดี เวลามีการฝึกมีเพิ่มเติมให้มากในภายหลังเป็นตั้งแต่ผมเรียนขว้างวิเศษ 'แสง'ร่างกายของฉันมีลูกดังนั้นจึงเป็นข้อเสียเปรียบหลักที่ฉันกลายเป็นง่วงนอน ค่อนข้างรวดเร็วโดยวิธีการ พ่อไม่เข้าห้องเรียนไม่สามารถอ่านตัวอักษรคันจิทั้งหมด เขาพ่นหน้าที่เกือบทั้งหมดเป็นพระหัวหน้าหมู่บ้านและหมู่บ้านผู้ใหญ่ของ เขายังลงชื่อในเอกสารสำเร็จรูปในห้องรับประทานอาหารผมหมายถึง สิ่งเขาทำถ้ามียักยอกเงินภาษีหรือไม่อย่างไรก็ตาม สุจริตอย่างไม่สำคัญ เพราะก็เห็นฉัน"ตอนนี้ในกลางวิเศษ"ฉันเริ่มฝึกมายากลสัปดาห์หลังจากที่กระบี่ไร้เทียมทาน อยากจะเริ่มฝึกในมายากลกลาง ในป่าที่ไม่มีใครป้อนฉันไม่สามารถโยนลูกศรไฟที่ตู้หลังจากทั้งหมดและสามารถพูดว่า ฉันก็เล่น ดูเหมือนว่า ครอบครัวของฉันไม่จริง ๆ ดูแลพวกเขาไม่ว่าง และพวกเขาไม่ได้ดูแลจริง ๆ เป็นฉันเพียง brat อายุ 5 ปีนั่นคือเหตุผลที่ฉันกำลังยืนอยู่ทางเข้าป่าค่อนข้างใหญ่หลังบ้านป่านี้เป็นป่าธรรมดาเรียกว่ามอนสเตอร์ที่ไม่อยู่ในที่นี่เลย แต่แทนที่สัตว์ป่าเช่นหมูป่าและกระต่าย มันเป็นของครอบครัวปกติแหล่งของโปรตีน และคนภายในอาณาเขตของพระเจ้าใช้เพื่อล่าสัตว์ป่า เก็บฟืนและกินพืชหรือถั่วสินทรัพย์ของชีวิตสำคัญที่เราจัดการได้ไม่อันตรายที่ทางเข้า และไม่มีใครจะโกรธถ้าฉันเขียนต้นไม้กับมายากลไฟและหากสิ่งที่เกิดขึ้นกับฉัน มันจะไม่ไปต่อบ้านสามารถตกลงว่า ฉันกำลังถูกเหลือคนเดียวอย่างสมบูรณ์ผมโชคดีที่ผมสามารถใช้เวทมนตร์ได้อย่างอิสระ"ฉันจะมุ่งมั่นในระดับขั้นสูง"หนังสือเขียนว่า ต้องอดทนฝึกในมายากลกลางเดือนคู่มือมีรายละเอียด และจะกลายเป็นวัดที่บ่งบอกความคืบหน้าจริงเขียนลงพยายามเขียนในสมุดโดยหนึ่งมายากลกลางและเมื่อถึงช่วง ถัดไปเป็นของวิเศษที่พื้นฐาน หล่อมายากลเป็นต้นฉบับที่คุณคิดขึ้นเองหลังจากที่ระบบการต่อสู้ที่เรียกว่า แยกจากมายากลฝึกพื้นฐาน"ที่คิด ได้ไปใช้เวทมนตร์ขั้นสูงที่นี่"ผมไม่ได้หมายถึงเกี่ยวกับความสามารถของตัวเอง แต่มีวิธีฉันสามารถดับเพลิงพายุทอร์นาโดขนาดใหญ่ และลูกไฟในอย่างรวดเร็ว successions ขวาที่นี่ ในบ้านหลังสวนและร่างกายนี้ยังเป็น 6 ปี ฉันตัดสินใจที่จะปรับปรุงของฉันเทคนิคมายากลในมายากลระดับกลางเพื่อให้แน่ใจว่าการเพิ่มขึ้นของความแม่นยำเวทย์ และเพิ่มกำลังวิเศษของฉันอดทนผมอาจเลือกที่จะฝึกในมายากลขั้นสูงถ้าไม่ชัดอย่างไรก็ตาม ในขณะนี้ ไม่มีโอกาสมากมายที่"บางทีช่วงประมาณ 1 กิโลเมตรหรือ"เหตุผล ฉันกำลังฝึกคาถาตรวจสอบโดยใช้แบบของวิเศษขั้นสูงลมซึ่งผมสามารถใช้ได้โดยไม่ต้องดึงดูดความสนใจมายากลนี้ช่วยให้ฉันรู้สึกอยู่ของทุกคนนอกจากตัวเองภายในต่าง ๆ มันถูกเขียนในหนังสือว่า ผู้วิเศษนี้ได้น้อยมากแม้ว่า ความถูกต้องของฉันถูกมากสุดตรวจสอบที่มีชื่อเสียงผู้วิเศษสามารถสังเกตความเคลื่อนไหวของชีวิตในระยะ 10 กิโลเมตรนอกจากนี้ยังมีคนที่รู้สึกว่า มีชีวิตที่ถูก แต่ไม่กำหนดมันและผู้ที่สามารถรู้สึกจำนวนมนุษย์ สัตว์ หรือมอนสเตอร์ และแม้กระทั่งขนาดของพวกเขาสิ่งน่าทึ่งมากคือ พวกเขาสามารถจำมนุษย์หรือมอนสเตอร์ที่พวกเขาได้พบเมื่อ เหมือนมนุษย์เรดาร์ซึ่งสามารถระบุสิ่งที่ป้อนแต่ละที่ของช่วงมียังน่าจะ เป็นบุคคลที่ มีความแม่นยำที่น่ากลัวที่ตรวจสอบฉันสามารถเพียงรถไฟเองรัศมีกิโลเมตรจากที่ที่ฉันยืนแม้ว่าสามารถจะเข้าใจขนาดและจำนวนของไลฟ์ฟอร์มสตรวจพบได้ขอบเขตของเรดาร์มาเป็นภาพในใจของฉันผ่านช่วงของการ encirclement และตำแหน่งของจุดอ่อน ฉันสามารถเข้าใจขนาดของวัตถุคุณอาจพูดว่า ผม/ดิฉันสามารถตรวจจับมนุษย์และสัตว์ป่าเช่นกระต่าย คณะป่า และหมีฉันเพียงกระบี่ไร้เทียมทานโลกนี้หนึ่งเดือนดังนั้นฉันไม่เคยเห็นรูปของสัตว์ประหลาดแต่แม้ครอบครัวใหม่กับนโยบายของพวกเขาไม่รบกวนไม่ต้องการ 6 ปีเด็กเก่าหน้าอันตราย"ควรทำงานที่ฝึกมายากลของฉันต่อไป"มายากลนี้ตรวจสอบได้สะดวกจริง ๆหมูป่าและหมีควรคู่ต่อสู้ยากสำหรับเด็กอายุ 5 ปีโดยไม่คำนึงถึงวิธีการที่ดีสามารถใช้เวทมนตร์ได้ อย่างไรก็ตาม ด้วยเมจิกตรวจ ฉันสามารถสำรวจป่าเลี่ยงอันตรายนั้นเนื่องจากผมกำลังสำรวจป่า ผมหมายถึง จริงตอนเย็นเมื่อวานนี้ พ่อที่ฉันไม่ได้พูดไปจนถึงขณะนี้ ออกใบสั่งให้ฉัน"Vel. ผมได้ยินเมื่อเร็ว ๆ นี้ว่า คุณมีการสำรวจป่า""ใช่""มีสัตว์อันตรายต่าง ๆ ในป่า ดูแล"ได้มีกำหนดสิทธิ์ แต่ยังคงดำเนินนโยบายไม่แทรกแซงแต่ถ้าบังเอิญใด ๆ เป็นบุตรแปดตาย จะมีอิทธิพลไม่รอดสุดท้ายดินแดนอัศวิน Baumeister"และพยายามรวบรวมสิ่งที่ดูเหมือนกินในป่า ฟืนมากเท่าที่คุณสามารถรับ"เขาไม่เคยถามฉันมาช่วยฟาร์มแต่เป็นแบบ 6 ปีสามารถยังเอยช่วยครอบครัวการเงินดังนั้น ฉันใส่ดาบไม้ที่ผมใช้สำหรับการฝึกอบรมประจำวันบนเอวของฉันวันนี้มันก็ที่สุจริตอย่างคิดว่า มันดีกว่าว่ามีอะไรผมจะชอบการมีพรสวรรค์ดาบทำจากเหล็กหรือทองแดง แต่เศรษฐกิจของดินแดนนี้ไม่ร่ำรวยพอ หรือมันเป็นเพียงขยะให้เด็กดาบโลหะต่อไป เป็นเป้เพื่อใส่ฟืนใน เล็กธนู และลูกศร 10 ที่ใช้สำหรับการฝึกอบรมลูกศรขนาดเล็กไม่มีหัวลูกศร แต่มันไม่รุนแรงขึ้นการฝึกของฉันบางทีฉันสามารถจดนกเล็กถ้าฉันโชคดีมันแน่นอนมากขึ้นกว่ากว่ามีอะไร แต่ผมควรใช้ก่อนที่สัตว์วิ่งหนี"ฉันไม่ได้จริง ๆ เลยกับอาวุธนี้แม้ว่า"ที่เตือนฉัน ฉันควรใช้เวทมนตร์ที่ฉันมีความคิดของตัวเองโดยการฉันผลิตลูกศรสั้น ด้วยดินบาง และมันบินผ่านลมมหัศจรรย์ฉันเพียงสามารถผลิตไม้กับมายากล แต่วิเศษในโลกนี้จะค่อนข้างง่ายต่อการจัดการ และปรับปรุงในอย่างไรก็ตาม เนื่องจากขึ้นอยู่กับความสามารถของนแกนที่มากเกินไป ฉันควร entrust มันกับชะตากรรมว่าสามารถจริง ๆ ทำหรือไม่โชคดี ฉันสำเร็จในการพัฒนาวิเศษนี้พลังงานยังพอ ฉันสามารถแม้พ่ายแพ้หมีถ้ามันตีจุดอ่อนของการRapid-fire ยังเป็นไปได้ ฉันต้องการปรับปรุงอัตรายิงในขณะนี้ควบคุม ไม่ยากเลยครบกำหนดในส่วนโบว์อบรมของฉัน"ให้ดู...เป็นพืชป่านี้กิน"นอกจากนั้น ฉันยังรวบรวมเห็ดและสตรอเบอร์รี่ป่า การอ้างอิงถึงคู่มือหนังสือที่อ่าน ใน บ้าน และถัดไปต้องโหลดเป้กับฟืนโหลดค่อย ๆ จะหนัก แต่ก็ง่ายต่อการพกกับสะกดน้ำหนักเบาจาก magic ลมปานกลางและความสง่าความแข็งแรงของตัวเองใช้น้ำมหัศจรรย์ฉันใส่กู้คืนมหัศจรรย์จากน้ำวิเศษบนกล้ามเนื้ออ่อนเปลี้ยของฉันกรดแลกติกในกล้ามเนื้อหายไป ก็รู้สึกร่างกายของฉัน lightened"ฉันสามารถใช้เวทมนตร์ทั้งหมดที่เขียนในหนังสือ ฉันสงสัยว่า ฉันจะมุ่งสำหรับเสิร์ฟที่ศาลในอนาคต"มันพอฝึกฝนเวทมนตร์ ด้วยฟืนและพืชป่า และนอกจากนี้ ตั้งแต่ได้รับไวลด์สตรอเบอร์รี่ ฉันตัดสินใจที่จะกลับบ้านวันนี้ฉันล่วงหน้าที่ก้าวสบายทางกลับด้วยเวทมนตร์ และฉันจะเข้าออก เร็ว ๆ นี้ ฉันก็เห็นนกหนึ่งในสายตาของฉัน'หนูไก่'ฟพร้อมเป็นนกไขมันเช่นเป็ดที่สดข้ามทวีปนี้เนื้อมีรสชาติอร่อย ขนนกยังเป็นที่นิยมเป็นเครื่องประดับวัสดุสำหรับก็เพียงแค่ว่านกนี้ยากที่จะจับภาพซึ่งแตกต่างจากลักษณะของ มีความไวต่อสัญญาณคน และก็ยังมีความรวดเร็วในการบินดินแดนของเราล่าสุดกิจวันในป่าสามารถเฉพาะจับหนึ่ง ถ้าเขายังโชคดีที่แน่นอนมันไม่ค่อยให้บริการตามตารางยังผมเพียงได้กินเนื้อชิ้นเล็กเดือนนี้ก็ดีกว่าไม่ได้รับ anything but คุณสามารถพูดว่า เป็นความเสียใจของบุตรแปดเศร้า ขนาดเล็ก' แม้จะ มีขนาดเล็กเพียงชิ้น มันถูกบีบในฟอร์มเนื้อรสชาติอร่อย รอ...'ถ้าฉันสามารถล่าฟพร้อมนี้บางทีฉันจะได้รับขนมปังสีน้ำตาลและเกลือซุปผักตาม ด้วยเนื้อไก่ย่างทุกวันนโยบายของเราครอบครัวคือไม่มีสัญญาณรบกวน แต่ไม่จริง ๆ เย็นนั้นความสำเร็จในการล่าสัตว์นี้ฟพร้อมจะสามารถเสียได้' ฉันได้ตัดสินใจ รอฉันเนื้อ!'ในเดือนนี้หนึ่ง ฉันมีกระบี่ไร้เทียมทานก็สนุกทำพิเศษฝึกอบรมสำหรับมายากล แต่ฉันจำเป็นต้องเด็ดขาด โภชนาการอาหารของฉันเองแต่เป็นภาษาญี่ปุ่นอดีตผมยังคงเกี่ยวข้องกับอาหารของเขาเองฉันรู้สึกเหมือนฉันไม่สนคำครหาค่อนข้างต่ำ แต่ฉันไม่สนใจฉันจำเป็นต้องมีสมาธิในการล่าสัตว์ฟพร้อมที่ตอนนี้ต้องเข้ากับช่วงนี้โบว์เล็ก สั้นก่อนไก่หนูวิ่งหนี"แล้วฉันจะพัฒนาวิเศษใหม่สำหรับไม้"เริ่มจากภาพ 5 ไก่กินีได้เจียนหนีตั้งแต่ฉันพลาดหมายมาก แต่จุดมุ่งหมายของฉันค่อย ๆ กลายเป็นความถูกต้อง และฉันสุดท้ายความสำเร็จในการฆ่านกสองฟพร้อม"ฉันกลับมา""โอ้ Vel. ไม่ฟืน...คุณไม่ได้ฆ่าไก่หนู! "นกหนูจัดคิวขึ้นอย่างประหลาดในตารางและเป็นผู้ที่ประสบความสำเร็จในกินอร่อยไก่ย่างหลังจากเป็นเวลานานและฉันได้รับการยกย่องเป็นครั้งแรกได้ทั้งครอบครัว

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เด็กไร้ประโยชน์ทำงานอย่างหนักในการฝึกอบรมความมหัศจรรย์ที่ฉันได้รับขึ้นเป็นดวงอาทิตย์ขึ้นในตอนเช้าและแกว่งดาบไม้ของฉันตอนหลังอาหารเช้าภายในขอบเขตของ 5 ปีของร่างกายเด็กอายุ ต่อมาผมฝึกอบรมเกี่ยวกับการเป็นนักแม่นปืนธนูของฉันและอ่านเงียบ ๆ คนเดียวในห้องการศึกษา. หลังจากรับประทานอาหารกลางวันคือการฝึกอบรมเวทมนตร์และหลังอาหารเย็นจะปฏิบัติมายากลอย่างต่อเนื่องจนเป็นที่มืดเกินไปที่จะอ่านหนังสือเล่มนี้. โชคดีครั้งที่ผมต้องฝึกได้ขยายมากในภายหลัง ในเวลากลางคืนตั้งแต่ผมได้เรียนรู้ที่จะโยนมายากล 'แสง'. ร่างกายของฉันคือของเด็กเพื่อให้เสียเปรียบหลักคือว่าผมกลายเป็นง่วงนอน. ค่อนข้างรวดเร็วโดยวิธีการที่พ่อแทบจะไม่เข้ามาในห้องการศึกษา. เขาไม่สามารถอ่านตัวอักษรคันจิที่ ทั้งหมดที่เขาพ่นเกือบทุกหน้าที่ของเขาในฐานะเจ้านายที่หัวหน้าหมู่บ้านและผู้ใหญ่บ้านของเขายังได้ลงนามในเอกสารที่ดำเนินการเสร็จสิ้นในห้องรับประทานอาหาร. ผมหมายถึงสิ่งที่เขาจะทำอย่างไรถ้าเงินภาษีที่ถูกยักยอก? แต่ก็ตรงไปตรงมาไม่ได้ เรื่องเพราะมันไม่เกี่ยวข้องกับฉัน. "ตอนนี้สำหรับมายากลกลาง." ผมเริ่มการฝึกอบรมในเวทมนตร์สัปดาห์หลังจากที่ถูกจุติ; ฉันต้องการที่จะเริ่มต้นการฝึกอบรมในเวทมนตร์กลางต่อไปในป่าที่ไม่มีใครเข้ามา. ฉันไม่สามารถโยนลูกศรไฟในห้องพักหลังจากทั้งหมด. และผมสามารถพูดได้ว่าผมไปออกไปเล่น; ดูเหมือนว่าครอบครัวของฉันไม่ได้สนใจจริงๆ. พวกเขาไม่ว่างและพวกเขาไม่ได้จริงๆดูแลเป็นฉันเพียงแค่เด็กเหลือขอเก่า 5 ปี. นั่นคือเหตุผลที่ฉันกำลังยืนอยู่ที่ทางเข้าของป่าที่กว้างใหญ่อย่างเป็นธรรมหลังบ้านของเรา. ป่านี้ เป็นป่าสามัญที่เรียกว่า. มอนสเตอร์ที่ไม่ได้อยู่ในที่นี่เลย แต่สัตว์ป่าเช่นกระต่ายและหมูป่า มันเป็นแหล่งปกติครอบครัวของฉันของโปรตีนและคนที่อยู่ในดินแดนของพระเจ้าใช้ในการล่าสัตว์ป่าเก็บฟืนและพืชกินได้หรือถั่ว. มันเป็นสินทรัพย์ชีวิตที่สำคัญของเราที่เราจัดการ. ทางเข้าที่ไม่เป็นอันตรายและไม่มีใครจะ จะโกรธถ้าฉันเผาต้นไม้ด้วยเวทมนตร์ไฟ. และถ้าสิ่งที่เกิดขึ้นกับฉันก็จะไม่ไปสู่บ้านที่ฉันสามารถยอมรับว่าฉันกำลังจะถูกทิ้งไว้คนเดียวอย่างสมบูรณ์. ผมโชคดีที่ฉันสามารถใช้เวทมนตร์ได้อย่างอิสระ. " ฉันควรจะมีจุดมุ่งหมายเพื่อระดับสูง. " หนังสือเล่มนี้เขียนว่าฉันต้องอดทนในการฝึกอบรมในเวทมนตร์กลางเดือน. คู่มือมีรายละเอียดและมันเป็นเรื่องง่ายเหมือนการวัดความคืบหน้าหมายจะถูกเขียนลงจริง. ฉันพยายามมายากลกลางเขียนใน หนังสือเล่มหนึ่งโดยหนึ่ง. และเมื่อมันจบไปแล้วต่อไปก็คือการประยุกต์ใช้เวทมนตร์พื้นฐานที่หล่อมายากลต้นฉบับที่คุณคิดขึ้นด้วยตัวเอง. หลังจากที่มีระบบการต่อสู้ที่เรียกว่าแยกต่างหากจากการฝึกอบรมขั้นพื้นฐานมายากล. "ขณะที่ผม คิดว่ามันเป็นไปไม่ได้ที่จะใช้เวทมนตร์ขั้นสูงที่นี่. " ผมไม่ได้หมายเกี่ยวกับความสามารถของตัวเอง แต่ไม่มีทางที่ผมสามารถยิงพายุทอร์นาโดขนาดใหญ่และลูกบอลดับเพลิงใน successions อย่างรวดเร็วทางด้านขวาที่นี่ในสวนหลังบ้าน. และร่างนี้ ยังคงเป็นปีที่ 6 เก่าฉันตัดสินใจที่จะอดทนปรับปรุงเทคนิคมายากลของฉันในความมหัศจรรย์กลางเพื่อให้แน่ใจว่าการเพิ่มขึ้นของความถูกต้องมายากลและเพิ่มขีดความสามารถวิเศษของฉัน. ฉันอาจเลือกที่จะฝึกอบรมในเวทมนตร์ขั้นสูงถ้ามันจะไม่เป็นที่เห็นได้ชัด. แต่สำหรับตอนนี้มี ไม่ได้มีโอกาสมากมายสำหรับการที่. "บางทีช่วงประมาณ 1 กิโลเมตร?" สำหรับเหตุผลที่ฉันกำลังฝึกการตรวจสอบเวทมนตร์โดยการใช้เต็มรูปแบบของเวทมนตร์ลมขั้นสูงซึ่งฉันสามารถใช้โดยไม่ต้องดึงดูดความสนใจ. วิเศษนี้ช่วยให้ผมรู้สึกปรากฏตัวของทุกคน นอกจากตัวเองที่อยู่ในช่วงที่ระบุ; มันเป็นหนังสือที่เขียนในหนังสือเล่มนี้ว่าผู้ใช้ของวิเศษนี้มีน้อยมาก. แม้ว่าความถูกต้องของฉันก็ยังห่างไกลจากที่ดีที่สุด. ผู้ใช้เวทมนตร์การตรวจสอบที่มีชื่อเสียงสามารถรับรู้การเคลื่อนไหวของสิ่งมีชีวิตอยู่ในช่วงของสิบกิโลเมตร. นอกจากนั้นยังมีคนที่สามารถรู้สึกว่า มีที่อยู่อาศัยเป็น แต่ไม่ตรวจสอบมันและผู้ที่สามารถรับรู้ถึงวิธีการหลายมนุษย์สัตว์หรือมอนสเตอร์และแม้ขนาดของพวกเขา. สิ่งที่น่าทึ่งมากก็คือพวกเขาสามารถจำได้ว่ามนุษย์หรือสัตว์ประหลาดที่พวกเขาได้เมื่อตรวจพบเช่นเดียวกับเรดาร์ของมนุษย์ ซึ่งสามารถระบุสิ่งที่จะเข้าสู่ช่วงของแต่ละบุคคลที่. นอกจากนี้ยังดูเหมือนว่าจะเป็นคนที่มีความแม่นยำที่น่ากลัวในการตรวจสอบ. ฉันเท่านั้นที่สามารถฝึกตัวเองให้รัศมีกิโลเมตรจากจุดที่ผมยืนอยู่. แม้ว่ามันจะเป็นไปได้สำหรับผมที่จะเข้าใจขนาดและจำนวนของ ตรวจพบขยันขันแข็ง. ขอบเขตเรดาร์มาเป็นภาพในใจของฉัน. ผ่านช่วงของวงและตำแหน่งของจุดแสงที่ฉันสามารถเข้าใจขนาดของวัตถุ. คุณอาจจะบอกว่าตอนนี้ผมสามารถที่จะตรวจสอบมนุษย์และสัตว์ป่าดังกล่าว เป็นกระต่ายคณะกรรมการป่าและหมี. ฉันเพิ่งกลับชาติมาเกิดที่โลกนี้หนึ่งเดือนดังนั้นฉันไม่เคยเห็นร่างของมอนสเตอร์ แต่แม้ครอบครัวใหม่ของฉันที่มีนโยบายไม่แทรกแซงของพวกเขาจะไม่ต้องการให้เด็กอายุ 6 ปีของพวกเขาที่จะเผชิญกับสถานที่ที่อันตราย"ฉันควรจะทำงานอย่างหนักในการฝึกอบรมความมหัศจรรย์ของฉันต่อไป." มายากลการตรวจสอบนี้จะสะดวกจริงๆ. หมูป่าหมีและควรจะเป็นฝ่ายตรงข้ามเป็นเรื่องยากสำหรับเด็กอายุ 5 ปีโดยไม่คำนึงถึงวิธีการที่ดีที่ฉันสามารถใช้เวทมนตร์ แต่ด้วยความมหัศจรรย์การตรวจสอบผมสามารถสำรวจป่าขณะที่หลีกเลี่ยงอันตรายที่. ตั้งแต่ผมกำลังสำรวจป่า ฉันหมายความว่าจริง ๆ แล้วตอนเย็นเมื่อวานนี้พ่อที่ฉันไม่ได้พูดคุยกับจนตอนนี้ออกคำสั่งให้ฉัน. "Vel ผมได้ยินมาว่าเร็ว ๆ นี้ว่าคุณกำลังสำรวจป่า. " "ใช่." "มีสัตว์อันตรายมากในป่าที่มี ดูแล. " ได้รับอนุญาตจะได้รับได้อย่างง่ายดาย แต่นโยบายไม่แทรกแซงยังคง. แต่แม้ว่าโดยโอกาสที่ผมเป็นบุตรชายคนที่เสียชีวิตที่แปดจะมีอิทธิพลต่อการอยู่รอดในตอนท้ายของดินแดนอัศวิน Baumeister. "และพยายาม ในการเก็บรวบรวมสิ่งที่น่ากินในป่ายังรับฟืนมากเท่าที่คุณสามารถ. " เขาไม่เคยถามฉันที่จะมาช่วยเหลือเกี่ยวกับฟาร์ม แต่ฉันเป็น 6 ปีเก่ายังคงสามารถท้ายช่วยให้ครอบครัวทางการเงิน. ดังนั้นผมจึงใส่ ดาบไม้ที่จะใช้สำหรับการฝึกอบรมประจำวันที่เอวของฉันวันนี้. มันแค่นั้นผมคิดว่ามันเป็นเรื่องที่ดีว่าไม่มีอะไร. ผมจะชอบถูกพรสวรรค์ดาบทำจากเหล็กหรือบรอนซ์ แต่เศรษฐกิจของดินแดนนี้ไม่รวยพอหรือ เป็นเพียงขยะจะช่วยให้ลูกดาบโลหะ. ถัดไปเป็นกระเป๋าเป้สะพายหลังที่จะทำให้ฟืนในคันธนูขนาดเล็กและสิบลูกศรที่ถูกนำมาใช้สำหรับการฝึกอบรม. ลูกศรขนาดเล็กไม่ได้มีหี่ แต่มันก็รุนแรงขึ้นสำหรับการฝึกอบรมของฉัน. บางที ฉันสามารถจะลงนกตัวเล็ก ๆ ถ้าผมโชคดี? มันเป็นที่นิยมมากขึ้นแน่นอนกว่ามีอะไร แต่ฉันควรใช้มันก่อนที่สัตว์ที่วิ่งหนีไป. "ผมไม่ได้คาดหวังอะไรจริงๆด้วยอาวุธนี้แม้ว่า." ที่เตือนผม ควรใช้ความมหัศจรรย์ที่ฉันได้คิดด้วยตัวเอง. ผมผลิตลูกศรสั้นด้วยดินบางอย่างและมันบินผ่านมายากลลม. ฉันเพียงแค่สามารถผลิตไม้ด้วยเวทมนตร์ แต่ความมหัศจรรย์ในโลกนี้ค่อนข้างง่ายต่อการจัดการและการปรับปรุง. อย่างไรก็ตาม เพราะมันขึ้นอยู่มากเกินไปในความสามารถของล้อที่ฉันควรจะมอบความไว้วางใจกับชะตากรรมหรือไม่ว่าผมสามารถทำมันได้. โชคดีที่ผมประสบความสำเร็จในการพัฒนามหัศจรรย์นี้. พลังงานยังเพียงพอที่ผมยังสามารถเอาชนะหมีถ้ามันตี จุดอ่อนของมัน. ไฟอย่างรวดเร็วนอกจากนี้ยังเป็นไปได้ผมต้องปรับปรุงอัตราการยิงสำหรับในตอนนี้. สำหรับการควบคุมมันไม่ได้ยากเลยเนื่องจากในส่วนของการฝึกอบรมของฉันบนคันธนู. "ให้เห็น ... เป็นพืชป่านี้กินได้? " นอกจากนั้นผมยังรวบรวมเห็ดและสตรอเบอร์รี่ป่าหมายถึงหนังสือที่มีภาพประกอบที่ผมอ่านในบ้านและต่อไปคือการโหลดกระเป๋าเป้สะพายหลังที่มีฟืน. โหลดค่อยๆกลายเป็นหนัก แต่มันก็เป็นเรื่องง่ายที่จะดำเนินการกับการสะกดคำที่มีน้ำหนักเบาจาก มายากลลมกลางและเสน่ห์ความแข็งแรงของตัวเองใช้เวทมนตร์น้ำ. ฉันใส่มายากลการกู้คืนจากความมหัศจรรย์ของน้ำเข้าสู่กล้ามเนื้อเบื่อของฉัน. กรดแลคติกในกล้ามเนื้อหายไปผมก็รู้สึกว่าร่างกายของฉันลดหย่อน. "ตอนนี้ผมสามารถใช้เวทมนตร์ที่เขียนใน หนังสือ ฉันสงสัยว่าฉันควรมีจุดมุ่งหมายสำหรับการให้บริการที่ศาลในอนาคต. " มันพอเพียงการฝึกอบรมเป็นมายากลที่มีฟืนมากมายและพืชป่าและตั้งแต่ผมก็สามารถที่จะได้รับสตรอเบอร์รี่ป่าฉันตัดสินใจที่จะกลับบ้านในวันนี้. ฉันล่วงหน้าได้ที่ ก้าวสะดวกสบายในทางกลับขอบคุณที่วิเศษและฉันเร็ว ๆ นี้จะเข้าใกล้ทางออก; ผมก็เห็นนกตัวหนึ่งในสายตาของเรา. 'ไก่ตะเภา' กินีนกเป็นนกไขมันเช่นเป็ดที่อาศัยอยู่ทั่วทวีปนี้. เนื้ออร่อยขนยังเป็นที่นิยมเป็นวัสดุสำหรับเครื่องประดับ. มันเป็นเพียงแค่ว่านกตัวนี้คือ ยากที่จะจับภาพ. ซึ่งแตกต่างจากลักษณะของมันก็ไวต่อสัญญาณคนและยังเป็นที่รวดเร็วในการบิน. ล่าที่ดีที่สุดในดินแดนของเราซ่อนตัวอยู่วันในป่าเพียง แต่สามารถจับภาพหนึ่งถ้าเขาโชคดี. แน่นอนมันทำหน้าที่ไม่ค่อย ตาราง. ฉันยังเป็นเพียงสามารถที่จะกินชิ้นเล็ก ๆ ของเนื้อในเดือนนี้. มันก็ยังดีกว่าไม่ได้รับอะไร แต่คุณสามารถพูดได้ว่านี่คือความเสียใจของเศร้าเล็ก ๆ ลูกชายแปด. 'แม้จะมีชิ้นส่วนเล็ก ๆ เพียงแค่ว่ามันเป็น อร่อยข้นในรูปแบบเนื้ออร่อย รอ ... ถ้าฉันสามารถล่าไก่ตะเภานี้หรือไม่? บางทีฉันอาจจะได้รับขนมปังสีน้ำตาลและเกลือซุปผักตามด้วยเนื้อไก่ย่างทุกวัน. นโยบายครอบครัวของเราคือการไม่แทรกแซง แต่มันไม่ได้จริงๆที่เย็น. ผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนการล่าสัตว์ทดลองนี้ ไก่เป็นแน่ใจว่าจะไม่ได้รับการสูญเสีย. 'ฉันได้ตัดสินใจที่จะ รอฉันเนื้อสัตว์! ' ในที่นี้หนึ่งเดือนผมก็จุติและมันก็สนุกดำเนินการฝึกอบรมพิเศษสำหรับมายากล แต่ฉันจะต้องแตกหักสำหรับการรับประทานอาหารของตัวเองสำหรับโภชนาการ. แต่ผมในฐานะที่เป็นอดีตของญี่ปุ่นยังคงเป็นกังวลกับอาหารของตัวเอง . ฉันรู้สึกเหมือนแรงจูงใจของฉันได้ค่อนข้างต่ำ แต่ฉันไม่สนใจ. ฉันต้องการที่จะมีสมาธิในการล่าสัตว์ที่ไก่ตะเภาในขณะนี้. ฉันต้องการที่จะเข้าใกล้มันมีช่วงสั้นนี้, โบว์เล็ก ๆ ก่อนที่ไก่ตะเภาวิ่งหนีไป. "แล้ว ฉันจะพัฒนาความมหัศจรรย์ใหม่สำหรับไม้! " ตอนแรกหลังจากที่ห้านัด, ไก่ต๊อกอยู่บนปากเหวของการหลบหนีตั้งแต่ผมรับเครื่องหมายอย่างมาก แต่จุดมุ่งหมายของฉันค่อย ๆ กลายเป็นที่ถูกต้องและในที่สุดผมก็ประสบความสำเร็จในการฆ่าสองนกไก่ตะเภา. " ฉันกลับ. " "โอ้ Vel ไม่ฟืน ... คุณไม่ได้ฆ่าไก่ต๊อก! " สองนกตะเภาคิวขึ้นตระหง่านอยู่บนโต๊ะและผมเป็นผู้มีส่วนร่วมประสบความสำเร็จในการรับประทานอาหารไก่ย่างแสนอร่อยหลังจากที่เวลานาน. และฉันได้รับการยกย่องเป็นครั้งแรกโดยทั้งครอบครัว .

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ไร้ประโยชน์เด็กทำงาน

ฝึกเวทมนตร์ฉันลุกขึ้นเมื่ออาทิตย์ขึ้นในตอนเช้าและแกว่งดาบไม้ของผม หลังจากอาหารเช้า ภายในขอบเขตของร่างกาย 5 ปีเก่าเด็ก ต่อมาผมฝึกยิงได้แม่น คำนับของฉันและอ่านเงียบ ๆคนเดียวในห้องเรียน

หลังจากรับประทานอาหารกลางวันเป็นเวทมนตร์การฝึกอบรมและหลังมื้อเย็นยังคงมายากลฝึกจนมันมืดเกินไปที่จะอ่านหนังสือ
โชคดีเวลาที่ฉันต้องฝึกได้ขยายในภายหลังมากในเวลากลางคืน ตั้งแต่ฉันเรียนการร่ายเวทมนตร์แสง ' ' .
ร่างกายของเด็ก ดังนั้น ข้อเสียเปรียบหลักคือการที่ฉันกลายเป็นง่วง ค่อนข้างเร็ว

ว่าแต่ พ่อแทบจะเข้าสู่ห้องเรียน
เขาอ่านคันจิไม่ออกเลย เขาโยนหน้าที่เกือบทั้งหมดของเขาเป็นพระเจ้าให้หัวหน้าหมู่บ้านและผู้ใหญ่บ้านของเขายังป้ายเสร็จเอกสารในห้องอาหาร

หมายถึง สิ่งที่เขาจะทำถ้าเงินภาษีที่ถูกยักยอกไป ?

แต่มันสุจริตมันไม่สำคัญ เพราะมันไม่เกี่ยวข้องกับฉัน

" ตอนนี้กลางเวทมนตร์ "

ฉันเริ่มฝึกเวทมนตร์สัปดาห์หลังจากการเกิด ; ฉันต้องการที่จะฝึกเวทมนตร์ระดับกลางต่อไป ในป่าที่ไม่มีใครเข้ามา
ฉันไม่สามารถโยนลูกศรไฟในห้องพักหลังจากทั้งหมด

และผมสามารถพูดได้ว่าฉันออกไปเล่น มันดูเหมือนว่า ครอบครัวผมไม่ได้สนใจจริงๆ .
จะยุ่งและพวกเขาไม่สนใจผมแค่ 5 ปี ไอ้ . . .

นั่นคือเหตุผลที่ฉันยืนอยู่ ณ ทางเข้าค่อนข้างกว้างใหญ่ ป่าหลังบ้าน

ป่านี้เป็นป่าธรรมดา
เรียกว่าสัตว์ประหลาดไม่ได้อยู่ในที่นี้ แต่สัตว์ป่า เช่น กระต่าย หมูป่า มันเป็นครอบครัวปกติแหล่งที่มาของโปรตีนและประชาชนภายในอาณาเขตของพระเจ้าใช้ในการล่าสัตว์ป่าเก็บฟืนและบริโภคพืชหรือถั่ว

มันเป็นสินทรัพย์สำคัญที่เราจัดการ

ทางเข้าก็ไม่อันตรายและไม่มีใครโกรธถ้าฉันเผาต้นไม้กับ มายากลไฟ

และถ้าบางสิ่งบางอย่างเกิดขึ้นกับผม มันก็ไม่ไปต่อที่บ้าน ซึ่งผมก็ยอมรับว่าผมถูกทิ้งให้อยู่คนเดียวเลย

ผมโชคดีที่ฉันสามารถใช้เวทมนต์ได้อย่างอิสระ

" ฉันควรเป้าหมายระดับสูง "

หนังสือเล่มนี้ที่เขียนว่าฉันต้องอดทนฝึก กลางสำหรับเดือน .
คู่มือที่มีรายละเอียด และมันเป็นเรื่องง่าย เช่น การวัดแสดงความคืบหน้าจริง ๆ

เขียนลง