IntroductionIt was not until the mi

Introduction
It was not until the mid-1970s that researchers began monitoring the psychosocial implications of autism disorder on primary caregivers (e.g., Featherstone, 1980; Gray, 2002; Holroyd & McArthur, 1976; Koegel, Schreibman, O’Neill, & Burke, 1983; Sharpley & Bitsika, 1997; Wolf, Noh, Fisman, & Speechley, 1989). Over time, researchers have targeted caregivers’ psychosocial well-being, but have primarily focused on the associated pathology (Holroyd & McArthur, 1976; Sharpley & Bitsika, 1997; Wolf et al., 1989); they identified that many caregivers of children with autism exhibit high levels of anxiety and depression, partly related to the behavioural episodes and communication difficulties of their children with autism. It is only recently that researchers have begun to inquire about enriching caregiver outcomes (Bayat, 2007; Hastings et al., 2005; Phelps, McCammon, Wuensch, & Golden, in press), identifying the increased family connectedness and positive developments that coexist for some caregivers who have a
child with autism. Positive outcomes may be partly due to the enlistment of both informal and formal supports, including spiritual guidance. According to several investigators, informal and formal supports (e.g., family assistance, spirituality, and services) help to strengthen caregivers’ emotional health and serve as useful coping tools through life transitions (Bristol, 1984; Konstantareas & Homatidis, 1989; Trute, 2003). For some, spirituality provides a valuable means of guidance and purpose throughout the challenging experience of having their children diagnosed with autism (Bristol, 1984; Coulthard & Fitzgerald, 1999). As noted by Konrad (2006), deeper understanding of the gains caregivers extract from adversity contributes to ‘‘the complexity, richness, and fuller appreciation of our understanding of the caregiver experience’’

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แนะนำไม่จนกระทั่งในกลางทศวรรษ 1970 ที่นักวิจัยได้เริ่มการตรวจสอบผลกระทบของโรคออทิซึมโรคบนหลักเรื้อรัง (เช่น Featherstone, 1980; psychosocial สีเทา 2002 Holroyd และอริสต์ลอดจ์ 1976 Koegel, Schreibman โอนีล และลิตี้เบอร์ ก 1983 Sharpley & Bitsika, 1997 หมาป่า Noh, Fisman, & Speechley, 1989) ช่วงเวลา นักวิจัยมีเป้าหมายเรื้อรัง psychosocial สุขภาพ แต่รู้หลักของพยาธิที่เกี่ยวข้อง (Holroyd & อริสต์ลอดจ์ 1976 Sharpley & Bitsika, 1997 หมาป่า et al., 1989); พวกเขา identified ว่า เรื้อรังจำนวนมากของเด็กโรคออทิซึมแสดงความวิตกกังวลและภาวะซึมเศร้า ระดับสูงที่เกี่ยวข้องกับพฤติกรรมตอน difficulties การสื่อสารของเด็กกับโรคออทิซึมบางส่วน มันเป็นเพียงเมื่อเร็ว ๆ นี้ที่นักวิจัยได้เริ่มสอบถามเกี่ยวกับค่าผลภูมิปัญญา (Bayat, 2007 เฮสติ้งส์ et al., 2005 สาย McCammon, Wuensch และ โกลเด้น ในกด), ระบุ connectedness ครอบครัวเพิ่มขึ้นและการพัฒนาในเชิงบวกที่มีอยู่สำหรับเรื้อรังบางอย่างที่มีการเด็กกับโรคออทิซึม ผลบวกได้บางส่วนเนื่องจากระดับของการสนับสนุนอย่างเป็นทางการ และไม่เป็นทางการ รวมทั้งคำแนะนำทางจิตวิญญาณ ตามสืบสวนหลาย เป็นทางการ และเป็นทางการสนับสนุน (เช่น ความช่วยเหลือครอบครัว จิตวิญญาณ และบริการ) ช่วยเสริมสร้างสุขภาพทางอารมณ์เรื้อรัง และเป็นเครื่องมือเป็นประโยชน์ต่อการจัดการผ่านช่วงชีวิต (บริสตอล 1984 Konstantareas และ Homatidis, 1989 Trute, 2003) บาง วิญญาณให้หมายถึงคุณค่าของคำแนะนำและจุดประสงค์ตลอดประสบการณ์ท้าทายของการมีบุตรวินิจฉัยกับโรคออทิซึม (บริสตอล 1984 Coulthard และห้อง 1999) ตามที่ระบุไว้ โดย Konrad (2006), ความเข้าใจลึกของกำไรเรื้อรังแยกออกจากความทุกข์ยากรวม ''ซับซ้อน ร่ำรวย และฟูลเลอร์ซาบซึ้งของเราเข้าใจประสบการณ์ภูมิปัญญา ''

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บทนำ
มันไม่ได้จนกว่า 1970 ที่นักวิจัยเริ่มตรวจสอบผลกระทบของโรคออทิสติกในด้านผู้ดูแลหลัก ( เช่น Featherstone , 1980 ; สีเทา , 2002 ; holroyd & McArthur , 1976 ; KOEGEL schreibman , , O ' Neill &เบิร์ก , 1983 ; ชาร์ปลีย์& bitsika , 1997 ; หมาป่า โน fisman & speechley , , 1989 ) ตลอดเวลานักวิจัยได้กำหนดเป้าหมายของผู้ดูแลด้านจิตสังคมอยู่ดีกินดี แต่เน้นหลักในการเกี่ยวข้องทางพยาธิวิทยา ( holroyd & McArthur , 1976 ; ชาร์ปลีย์& bitsika , 1997 ; หมาป่า et al . , 1989 ) ; พวกเขา identi จึงเอ็ดที่หลายของผู้ดูแลเด็กออทิสติกแสดงระดับสูงของความวิตกกังวลและภาวะซึมเศร้ามีส่วนเกี่ยวข้องกับพฤติกรรมและการสื่อสารจึง culties เอพ DIF ของเด็กกับโรคออทิซึม มันเป็นเพียงเมื่อเร็ว ๆนี้ที่นักวิจัยได้เริ่มที่จะสอบถามเกี่ยวกับสมบูรณ์ผล ผู้ดูแล ( ยัต , 2007 ; Hastings et al . , 2005 ; เฟลป์ส เมิ่กแคเมิ่น wuensch & , , ทอง , กดการเพิ่มการเชื่อมโยงการพัฒนาครอบครัวและอยู่ร่วมกันสำหรับบางคนที่เป็นผู้ดูแลมี
เด็กออทิสติก . ผลในเชิงบวกอาจจะส่วนหนึ่งเนื่องจากการขัดจังหวะของทั้งสองแบบไม่เป็นทางการ และเป็นทางการ สนับสนุน รวมทั้งการแนะแนวทางจิตวิญญาณ ตามรายงานการสอบสวนหลายอย่างไม่เป็นทางการ และเป็นทางการสนับสนุน ( เช่นครอบครัว , ช่วยเหลือ , จิตวิญญาณ ,และบริการ ) ช่วยเสริมสร้างสุขภาพทางอารมณ์ของผู้ดูแลและเป็นประโยชน์กับเครื่องมือที่ผ่านการเปลี่ยนชีวิต ( Bristol , 1984 ; konstantareas & homatidis , 1989 ; trute , 2003 ) สำหรับบางคน , จิตวิญญาณให้มีคุณค่าหมายถึงแนวทางและวัตถุประสงค์ทั่วท้าทายประสบการณ์ของการมีบุตรเป็นโรคออทิสติค ( Bristol , 1984 ; coulthard &ฟิตซ์เจอรัลด์ , 1999 )ตามที่ระบุไว้โดย คอนราด ( 2006 ) , ความเข้าใจลึกของกำไรผู้ดูแลสารสกัดจากความทุกข์ยากก่อให้เกิด " ความซับซ้อน ความ และ สัมผัสคุณค่าของความเข้าใจของเรา ' ผู้ดูแล ' ประสบการณ์