Furthermore, few countries monitor

Furthermore, few countries monitor anything but their largest or
economically most important fisheries with the rigour used in the United States and within the European Union. In most cases, officials
simply give their best guess. Even in the United States, where the federal
government allocates US$880 million to fisheries agencies each
year, reliable catch data for smaller stocks, such as spiny dogfish, are
hard to obtain.
Analyses based largely on catch data are fuelling a view held by numerous
non-governmental organizations and environmentalists that the
only solution to marine conservation is a ban on fishing in large areas.
Between 2007 and 2009, for instance, several non-governmental organizations
and US foundations spent $58 million each year on efforts to
create ‘marine protected areas’. This campaign has been spectacularly
successful in Australia, where 3.1 million square kilometres of ocean
are now closed to fishing.
This approach overlooks the enormous successes of many management
strategies. For example, on the east coast of the United States the
total abundance of bottom fish, such as redfish and haddock, increased
more than fivefold from 1995 to 2007 after
fishing restrictions were strengthened from the
mid-1990s.
If the FAO catch data were the only source of
fisheries data, fisheries science would be flying
blind. But scientific assessments of trends in fish
abundance spanning three or four decades are
now publicly available for the fisheries that constitute
40% of the total catch in the FAO global
database. These data come mostly from developed
countries (in North America, Europe and
Australasia) or from major international fisheries
such as those for tuna.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

นอกจากนี้ ประเทศน้อยตรวจอะไรแต่การที่ใหญ่ที่สุด หรือประมงอย่างสำคัญกับนิตย์ที่ใช้ ในสหรัฐอเมริกา และสหภาพยุโรป ในกรณีส่วนใหญ่ เจ้าหน้าที่เพียงแค่ให้การเดาที่ดีที่สุด แม้แต่ในสหรัฐอเมริกา ที่กลางตัวรัฐบาลจัดสรรที่สหรัฐอเมริกา $880 ล้านหน่วยแต่ละงานประมงจับข้อมูลหุ้นเล็ก เช่น dogfish ฟานเหลืองปี เชื่อถือ มียากขอรับวิเคราะห์ที่ยึดตามข้อมูลส่วนใหญ่จะส่งเสริมมุมมองจัดโดยมากมายองค์กรเอกชนและ environmentalists ที่โซลูชันการอนุรักษ์ทรัพยากรทางทะเลเป็นการห้ามตกปลาในพื้นที่ขนาดใหญ่ระหว่าง 2007 และ 2009 เช่น หลายองค์กรเอกชนและมูลนิธิสหรัฐใช้ 58 ล้านดอลลาร์ในแต่ละปีในความพยายามสร้าง 'ทะเลป้องกันพื้นที่' แคมเปญนี้ได้รับภาพประสบความสำเร็จในออสเตรเลีย ที่ 3.1 ล้านตารางกิโลเมตรของทะเลตอนนี้ปิดไปตกปลาวิธีการนี้สามารถมองเห็นความสำเร็จมหาศาลจัดการหลายกลยุทธ์การ ตัวอย่าง ฝั่งตะวันออกของสหรัฐอเมริกาเพิ่มขึ้นมากมายรวมล่างปลา redfish และ haddockกว่า fivefold จาก 1995 2007 หลังจากข้อจำกัดในการตกปลาได้มากขึ้นจากการกลางทศวรรษที่ 1990ถ้า FAO จับข้อมูลมีเพียงรายเดียวข้อมูลการประมง จะไปวิทยาศาสตร์การประมงคนตาบอด ประเมินผลทางวิทยาศาสตร์แต่แนวโน้มในปลามีความอุดมสมบูรณ์ซึ่งประกอบไปด้วย สี่ทศวรรษตอนนี้เผยการประมงที่เป็น40% ของยอดรวมจับใน FAO สากลฐานข้อมูล ข้อมูลเหล่านี้มาส่วนใหญ่จากพัฒนาประเทศ (ในอเมริกาเหนือ ยุโรป และAustralasia) หรือ จากหลักการประมงนานาชาติเช่นปลาทูน่า

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นอกจากนี้ยังตรวจสอบไม่กี่ประเทศอะไร แต่ที่ใหญ่ที่สุดของพวกเขาหรือ
ทางเศรษฐกิจการประมงที่สำคัญที่สุดที่มีความรุนแรงที่ใช้ในสหรัฐอเมริกาและในสหภาพยุโรป ในกรณีส่วนใหญ่เจ้าหน้าที่
ก็ให้เดาที่ดีที่สุดของพวกเขา แม้จะอยู่ในสหรัฐอเมริกาที่รัฐบาลกลาง
รัฐบาลจัดสรร US $ 880,000,000 ให้กับหน่วยงานการประมงแต่ละ
ปีข้อมูลจับที่เชื่อถือได้สำหรับหุ้นขนาดเล็กเช่นปลาฉลามหนูหนามเป็น
เรื่องยากที่จะได้รับ.
การวิเคราะห์ใหญ่บนพื้นฐานของข้อมูลที่จับได้รับการเติมน้ำมันมุมมองที่จัดขึ้นโดยจำนวนมาก
องค์กรพัฒนาเอกชนและสิ่งแวดล้อมว่า
ทางออกเดียวที่จะอนุรักษ์ทะเลห้ามเกี่ยวกับการประมงในพื้นที่ขนาดใหญ่.
ระหว่างปี 2007 และ 2009 เช่นองค์กรพัฒนาเอกชนหลาย
และมูลนิธิสหรัฐใช้จ่าย $ 58,000,000 ในแต่ละปีในความพยายามที่จะ
สร้าง 'ทางทะเลที่มีการป้องกัน พื้นที่ ' แคมเปญนี้ได้รับความงดงาม
ที่ประสบความสำเร็จในประเทศออสเตรเลียที่ 3,100,000 ตารางกิโลเมตรของมหาสมุทร
จะปิดตอนนี้เพื่อการประมง.
วิธีการนี้สามารถมองเห็นวิวที่ประสบความสำเร็จอย่างมากในการจัดการหลาย
กลยุทธ์ ตัวอย่างเช่นบนชายฝั่งตะวันออกของสหรัฐอเมริกา
รวมความอุดมสมบูรณ์ของปลาด้านล่างเช่น Redfish และปลาทะเลชนิดหนึ่งเพิ่มขึ้น
มากกว่าห้าเท่า 1995-2007 หลังจากที่
มีข้อ จำกัด การประมงได้รับการเสริมสร้างความเข้มแข็งจาก
กลางทศวรรษที่ 1990.
ถ้าข้อมูลจับ FAO ได้ แหล่งเดียวของ
ข้อมูลประมงวิทยาศาสตร์การประมงจะได้รับการบิน
ตาบอด แต่การประเมินผลทางวิทยาศาสตร์ของแนวโน้มในปลา
อุดมสมบูรณ์ทอดสามหรือสี่ทศวรรษที่ผ่านมามี
ตอนนี้ที่เปิดเผยต่อสาธารณชนเพื่อการประมงที่เป็น
40% ของการจับรวมในระดับโลก FAO
ฐานข้อมูล ข้อมูลเหล่านี้มาส่วนใหญ่มาจากการพัฒนา
ประเทศ (ในอเมริกาเหนือยุโรปและ
ออส) หรือจากการประมงระหว่างประเทศที่สำคัญ
เช่นที่สำหรับปลาทูน่า

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

นอกจากนี้บางประเทศตรวจสอบอะไร แต่ตนเองที่ใหญ่ที่สุดหรือสำคัญที่สุดประมง
ทางเศรษฐกิจกับความรุนแรงที่ใช้ในสหรัฐอเมริกาและในสหภาพยุโรป ในกรณีส่วนใหญ่ , เจ้าหน้าที่
เพียงแค่ให้เดาที่ดีที่สุดของพวกเขา แม้แต่ในสหรัฐอเมริกา ที่รัฐบาลจัดสรรให้เรา
$ 880 ล้านบาท แต่ละปีหน่วยงานประมง
ข้อมูลที่เชื่อถือได้สำหรับจับหุ้นเล็กเช่น เต็มไปด้วยหนาม Dogfish ,

ยากที่จะรับ วิเคราะห์ตามข้อมูลจับส่วนใหญ่เป็นเติมมุมมองที่จัดขึ้นโดยองค์กรพัฒนาเอกชนและสิ่งแวดล้อมที่มากมาย

ทางออกเดียวที่จะอนุรักษ์ทางทะเล ห้ามตกปลาในพื้นที่ขนาดใหญ่
ระหว่าง 2007 และ 2009 , ตัวอย่างเช่น , มูลนิธิ
องค์กรพัฒนาเอกชนหลายและเราใช้เวลา $ 58 ล้านในแต่ละปีในความพยายาม

สร้าง ' พื้นที่ ' ป้องกันทางทะเล แคมเปญนี้ได้รับงดงาม
ประสบความสำเร็จในออสเตรเลียที่ 3.1 ล้านตารางกิโลเมตรของมหาสมุทร

ตอนนี้ปิดการประมง วิธีการนี้สามารถมองเห็นความสำเร็จมหาศาลของกลยุทธ์การจัดการ
มากมาย ตัวอย่างเช่นบนชายฝั่งตะวันออกของสหรัฐอเมริกา
มากมายรวมก้นปลา เช่น redfish แฮด
และเพิ่มขึ้นมากกว่า 5 เท่า จากปี 2007 หลังจากที่ข้อ จำกัดมีความเข้มแข็งจากตกปลา

ลั .
ถ้าเฝ้าจับข้อมูลเป็นเพียงแหล่งที่มาของ
ข้อมูลการประมง , การประมงจะบิน
ตาบอด แต่วิทยาศาสตร์ ประเมินแนวโน้มความอุดมสมบูรณ์ทอดปลา

ตอนนี้สามหรือสี่ทศวรรษที่ผ่านมาเป็นสาธารณชนสำหรับการประมงเป็น
40% ของจับรวมใน
ทั่วโลกองค์การอาหารและเกษตรแห่งสหประชาชาติฐานข้อมูล ข้อมูลเหล่านี้ส่วนใหญ่มาจากประเทศที่พัฒนา
( ในอเมริกาเหนือ ยุโรป และออส
) หรือจากการประมงระหว่างประเทศ
เช่นปลาทูน่า .