3. Taste in birdsThe structures and

3. Taste in birds
The structures and genes underlying the sense of taste are mostly conserved across vertebrates. Fish, amphibians, birds
and
mammals
perceive
taste
through
taste
receptors
that
are
expressed
by
TSC
that
are
found
in
epithelial
clusters
known
as taste buds. In addition, as is the case in mammals, the chorda tympani, the glossopharyngeal and the facial nerves carry
the taste information from the oral cavity to the brain in avian species (Mason and Clark, 2000). Birds are believed to have
inferior
taste
acuity
compared
to
mammals
as
reflected
by
their
lack
of
mastication
and
relatively
low
saliva
secretion
and
number
of
taste
buds
(Table
1)
(Berkhoudt,
1985;
Klasing,
1998a).
Across
mammalian
species
it
seems
a
general
trend
that
the
bigger
the
cavity
the
higher
the
number
of
taste
buds
(see
previous
section).
However,
the
oral
cavity
in
chickens
is
at
least 200 times smaller than the human (Iida-Kondo et al., 2006) while the number of taste buds is only 25 times smaller.
Furthermore, chicken taste bud size (Kudo et al., 2008) seems to be in a similar range, if not bigger, than the size of taste buds
in
mice
(Mistretta
et
al.,
1999),
rat
(Hendricks
et
al.,
2004)
and
humans
(Srur
et
al.,
2010).
Thus,
it
is
tempting
to
speculate

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

3. รสในนกโครงสร้างและยีนต้นแบบความรู้สึกของรสชาติส่วนใหญ่อนุรักษ์ในสัตว์มีกระดูกสันหลัง ปลา นก สัตว์ป่าคุ้มครองและ เลี้ยงลูกด้วยนม รับรู้ รสชาติ ผ่าน รสชาติ ตัวรับ ที่ มี แสดง โดย TSC ที่ มี พบ ใน เยื่อบุผิว คลัสเตอร์ ที่รู้จักกันเป็นต่อมรับรส นอกจากนี้ เป็นกรณีในการเลี้ยงลูกด้วยนม ใน chorda tympani, glossopharyngeal และเส้นประสาทใบหน้าพาข้อมูลรสจากปากไปยังสมองในสายพันธุ์นก (Mason และคลาร์ก 2000) นกเชื่อว่าจะมีด้อยกว่า รสชาติ ความรุนแรง เมื่อเปรียบเทียบ ถึง เลี้ยงลูกด้วยนม เป็น reflected โดย ของพวกเขา ขาด ของ mastication และ ค่อนข้าง ต่ำ น้ำลาย หลั่ง และหมายเลข ของ รสชาติ ตา (ตาราง 1) (Berkhoudt ปี 1985 Klasing 1998a) ข้าม เลี้ยงลูกด้วยนม สายพันธุ์ มัน ดูเหมือนว่า มี ทั่วไป แนวโน้ม ที่การ ใหญ่กว่า การ ฟันผุ การ สูงขึ้น การ หมายเลข ของ รสชาติ ตา (ดู ก่อนหน้านี้ ส่วน) อย่างไรก็ตาม การ ทางปาก ฟันผุ ใน ไก่ มี ที่อย่างน้อย 200 เท่ามีขนาดเล็กกว่ามนุษย์ (อีดะคอนโด et al. 2006) ในขณะที่จำนวนของรสเท่านั้นเล็กกว่า 25 ครั้งนอกจากนี้ ขนาดหน่อรสไก่ (รุกะคุโด้ et al. 2008) น่าจะ เป็น ในช่วงคล้ายกัน ถ้า ไม่ใหญ่ กว่า กว่าขนาดของต่อมรับรสใน เมาส์ (Mistretta ร้อยเอ็ด al., 1999), หนู (นดริกส์ ร้อยเอ็ด al., 2004) และ มนุษย์ (Srur ร้อยเอ็ด al., 2010) ดังนั้น มัน มี ดึงดูด ถึง เก็งกำไร

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

3. Taste นก
โครงสร้างและยีนพื้นฐานความรู้สึกของรสชาติส่วนใหญ่เป็นป่าสงวนทั่วสันหลัง ปลาครึ่งบกครึ่งน้ำ ต่อมรับรส. นอกจากนี้ยังเป็นในกรณีเลี้ยงลูกด้วยนมที่พานี chorda, glossopharyngeal และเส้นประสาทใบหน้าดำเนินการข้อมูลรสชาติจากช่องปากไปยังสมองในสายพันธุ์นก (เมสันและคลาร์ก, 2000) นกที่เชื่อกันว่า 200 ครั้งมีขนาดเล็กกว่าของมนุษย์ (อิดะ-Kondo et al., 2006) ขณะที่จำนวนของรสชาติเป็นเพียง 25 ครั้งมีขนาดเล็ก. นอกจากรสชาติไก่ขนาดตา (Kudo et al., 2008) น่าจะเป็นในช่วงที่คล้ายกัน ถ้าไม่ได้มีขนาดใหญ่กว่าขนาดของรสชาติ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

3 . รสชาติในนกโครงสร้างยีนแฝงความรู้สึกของรสชาติส่วนใหญ่จะอนุรักษ์ในกระดูกสันหลัง ปลา , สัตว์ , นกและสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมรับรู้รสชาติผ่านรสชาติตัวรับว่าคือแสดงโดยทีโอที เอสซีว่าคือพบในบุกลุ่มรู้จักเป็นส่วนรับรส นอกจากนี้ , เป็นกรณีในสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม , เส้นประสาทคอร์ดาทิมพานี , glossopharyngeal เส้นประสาทใบหน้าและพกรสชาติข้อมูลจากช่องปากไปยังสมองในสัตว์ปีกชนิด ( เมสันคลาร์ก , 2000 ) นกเชื่อว่ามีด้อยกว่ารสชาติความรุนแรงเปรียบเทียบเพื่อสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมเป็นRe flประวัติศาสตร์โดยของพวกเขาขาดของการบดยางและค่อนข้างต่ำน้ำลายการหลั่งและหมายเลขของรสชาติตา( ตาราง1 )( berkhoudt ,1985 ;klasing ,1998a )ข้ามสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมชนิดมันดูเหมือนว่าเป็นทั่วไปแนวโน้มว่าที่ที่ใหญ่กว่าที่รูที่สูงกว่าที่หมายเลขของรสชาติตา( ดูก่อนหน้านี้ส่วน )อย่างไรก็ตามที่ช่องปากรูในไก่คือที่เล็กกว่ามนุษย์อย่างน้อย 200 ครั้ง ( อีดะคอนโด้ et al . , 2006 ) ในขณะที่จํานวนรสเพียง 25 ครั้ง ขนาดเล็กนอกจากนี้ ไก่ขนาดหน่อรสชาติ ( คุโด้ et al . , 2008 ) ดูเหมือนจะอยู่ในช่วงที่ใกล้เคียง ถ้าไม่ใหญ่ กว่าขนาดของต่อมรับรสในหนู( mistrettaและคณะ1999 )หนู( เฮนดริคส์และคณะ2004 )และมนุษย์( srurและคณะ2010 )ดังนั้นมันคือดึงดูดเพื่อคาดเดา