these changes were made at the cost

these changes were made at the cost of safety on the highway. Similarly, Tom
Peters supposedly tells a story of getting a building permit. “I don’t want
some bureaucrat at City Hall giving me a hard time. I want proper, quick,
businesslike treatment. But what if my neighbor wants a permit to enlarge his
house? Who’s City Hall’s customer then?” (quoted in Mintzberg 1996, 77).
Government must be accountable to the larger public interest—not merely
the self-interests of individual customers or consumers. In any case, the issue
of accountability is critical. “The bottom line for democratic government is
accountability—not profits or citizen satisfaction—and customer service does
not provide a good proxy measure for accountability” (Kettl 2000a, 43).
The New Public Service and Quality Service for Citizens
The New Public Service recognizes that those who interact with government
are not simply customers but rather citizens. Henry Mintzberg, the Canadian
management theorist, has pointed out that there are actually several types
of relationships that we have with government. “I am not a mere customer
of government, thank you. I expect something more than arm’s length trading
and something less than the encouragement to consume” (1996, 77).
Someone engaged in a direct transaction with government—buying a lottery
ticket—might indeed be considered a customer. However, someone receiving
a professional service from government—education, for example—might
more appropriately be called a client. Of course, we are also subjects of
government—required to pay taxes, respect regulations, and obey the laws.
Most important, we are citizens, and a large part of the services of government
provides would seem to fall under this category, “social infrastructure
(such as museums), physical (such as roads and ports), economic (such as
monetary policy), mediative (such as civil courts), offshore (such as embassies),
and the government’s own support infrastructure (such as election
machinery)” (77).
There is certainly no question but that government agencies should strive
to offer the highest quality service possible, within the constraints of law and
accountability—and, indeed, many agencies are doing so. One of the most
sophisticated efforts to improve service quality begins with a recognition
of the differences between customers and citizens (Schmidt with Strickland
1998). Citizens are described as bearers of rights and duties within the context
of a wider community. Customers are different in that they do not share
common purposes but rather seek to optimize their own individual benefits.
The distinction then is made between citizens and clients, the latter either
internal or external: “The following example may serve to illustrate these
definitions. A citizen may not collect employment insurance and yet has an

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มีทำการเปลี่ยนแปลงเหล่านี้ค่าความปลอดภัยบนทางหลวง ในทำนองเดียวกัน ทอมPeters คาดคะเนบอกเรื่องราวของการอนุญาตก่อสร้างอาคาร "ไม่ต้องการบาง bureaucrat ที่ศาลาว่าการเมืองมันแบบ ต้องเหมาะสม ด่วนเป็นการรักษา แต่ถ้าเพื่อนบ้านของฉันต้องการใบอนุญาตเพื่อดูภาพขยายของเขาบ้าน ใครคือลูกค้าของศาลาแล้ว (ค่าในปี 1996 Mintzberg, 77)รัฐบาลต้องรับผิดชอบต่อประโยชน์สาธารณะขนาดใหญ่ซึ่งไม่เพียงแต่รุกรานของลูกค้าแต่ละรายหรือผู้บริโภค ในกรณีที่ ปัญหาของความรับผิดชอบเป็นสำคัญ "บรรทัดล่างสำหรับรัฐบาลประชาธิปไตยเป็นความรับผิดชอบคือไม่กำไรหรือความพึงพอใจของประชาชน — และไม่บริการลูกค้าไม่ให้วัดพร็อกซี่ที่ดีความรับผิดชอบ" (Kettl 2000a, 43)ราชการใหม่และบริการที่มีคุณภาพสำหรับประชาชนรู้จักการให้บริการสาธารณะที่ผู้ที่ทำงานกับรัฐบาลไม่เพียงแค่ลูกค้าแต่เป็นพลเมือง Henry Mintzberg แคนาดาที่จัดการ theorist ได้ชี้ให้เห็นว่า มีอยู่จริงหลายชนิดความสัมพันธ์ที่เรามีรัฐบาล "ฉันไม่เพียงลูกค้ารัฐบาล ขอบคุณ คาดหวังอะไรมากกว่าความยาวของแขนการค้าและบางสิ่งบางอย่างน้อยกว่ากำลังใจใช้ " (1996, 77)ผู้เข้าร่วมในธุรกรรมโดยตรงกับรัฐบาลเช่นซื้อหวยตั๋วเครื่องบิน – อาจจริงจะถือว่าลูกค้าได้ อย่างไรก็ตาม ผู้รับa professional service from government—education, for example—mightmore appropriately be called a client. Of course, we are also subjects ofgovernment—required to pay taxes, respect regulations, and obey the laws.Most important, we are citizens, and a large part of the services of governmentprovides would seem to fall under this category, “social infrastructure(such as museums), physical (such as roads and ports), economic (such asmonetary policy), mediative (such as civil courts), offshore (such as embassies),and the government’s own support infrastructure (such as electionmachinery)” (77).There is certainly no question but that government agencies should striveto offer the highest quality service possible, within the constraints of law andaccountability—and, indeed, many agencies are doing so. One of the mostsophisticated efforts to improve service quality begins with a recognitionof the differences between customers and citizens (Schmidt with Strickland1998). Citizens are described as bearers of rights and duties within the contextof a wider community. Customers are different in that they do not sharecommon purposes but rather seek to optimize their own individual benefits.The distinction then is made between citizens and clients, the latter eitherinternal or external: “The following example may serve to illustrate thesedefinitions. A citizen may not collect employment insurance and yet has an

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การเปลี่ยนแปลงเหล่านี้เกิดขึ้นที่ค่าใช้จ่ายของความปลอดภัยบนทางหลวง ในทำนองเดียวกัน ทอม
ปีเตอร์จะบอกเล่าเรื่องราวของการอนุญาตให้ก่อสร้าง " ฉันไม่ต้องการ
ข้าราชการที่ศาลากลางจังหวัด ทำให้ลำบากใจ ฉันต้องการที่เหมาะสมและรวดเร็ว
เป็นการเป็นงานรักษา แต่ถ้าเพื่อนบ้านของฉันต้องการใบอนุญาตการขยายบ้าน
? ที่ศาลากลางของลูกค้าแล้ว " ( อ้างใน มินต์สเบิร์ก 1996
, 77 )รัฐบาลจะต้องรับผิดชอบต่อผลประโยชน์สาธารณะขนาดใหญ่ไม่เพียง
ผลประโยชน์ของตัวเองของลูกค้าแต่ละบุคคลหรือผู้บริโภค ในกรณีใด ๆ , ปัญหา
ของความรับผิดชอบเป็นสำคัญ " บรรทัดล่างสำหรับการปกครองแบบประชาธิปไตย คือ ความรับผิดชอบไม่ได้กำไรหรือความพึงพอใจของประชาชน

และการบริการลูกค้าจะไม่ให้วัดพร็อกซี่สำหรับความรับผิดชอบ " ( kettl ประกอบ
, 43 )ใหม่งานบริการและคุณภาพบริการสำหรับประชาชน
บริการสาธารณะใหม่ตระหนักว่าคนที่โต้ตอบกับรัฐบาล
ไม่เพียงแค่ลูกค้า แต่ประชาชน เฮนรี่มินต์สเบิร์ก , นักทฤษฎีการจัดการแคนาดา
ได้ชี้ให้เห็นว่ามีจริงหลายประเภท
ความสัมพันธ์ที่เรามีกับรัฐบาล " ผมไม่ได้เป็นเพียงของรัฐบาล
ลูกค้า ขอบคุณครับฉันคิดว่าสิ่งที่มากกว่า
การซื้อขายความยาวของแขนและบางสิ่งบางอย่างน้อยกว่าให้กําลังใจที่จะกิน " ( 2539 , 77 ) .
ใครหมั้นในธุรกรรมโดยตรงกับรัฐบาลซื้อหวย
ตั๋วแน่นอนอาจจะถือว่าเป็นลูกค้า อย่างไรก็ตาม บางคนรับ
บริการมืออาชีพจากการศึกษาของรัฐบาล , ตัวอย่างเช่นอาจ
เพิ่มเติมอย่างเหมาะสมเรียกลูกค้า แน่นอนเรายังมีคน
รัฐบาลต้องจ่ายภาษี กฎระเบียบ เคารพและปฏิบัติตามกฎหมาย .
ที่สำคัญที่สุด เราเป็นประชาชน และส่วนใหญ่ของการบริการของรัฐบาล
มีดูเหมือนจะตกอยู่ภายใต้หมวดหมู่นี้ " โครงสร้างพื้นฐานทางสังคม
( เช่นพิพิธภัณฑ์ ) ทางกายภาพ ( เช่น ถนน ท่าเรือ ) เศรษฐกิจ ( เช่น
นโยบายการเงิน ) , ซึ่งอยู่ระหว่างกลาง เช่น ศาลแพ่ง )ในต่างประเทศ เช่น สถานทูต )
และโครงสร้างพื้นฐานสนับสนุนรัฐบาลเอง ( เช่น เครื่องจักรเลือกตั้ง
) " ( 77 ) .
แน่นอนมีคำถามแต่หน่วยงานราชการควรมุ่งมั่น
เสนอบริการที่มีคุณภาพสูงสุดที่เป็นไปได้ภายในข้อจำกัดของกฎหมายและ
ความรับผิดชอบและจริงๆ หลายหน่วยงานกำลัง ดังนั้น หนึ่งในที่สุด
ความพยายามที่ซับซ้อนเพื่อปรับปรุงคุณภาพการให้บริการเริ่มต้นด้วยการยอมรับ
ของความแตกต่างระหว่างลูกค้าและประชาชน ( ชมิดท์กับ Strickland
1998 ) ประชาชนถูกเรียกว่าเป็นสัญลักษณ์ของสิทธิและหน้าที่ในบริบท
ของชุมชนที่กว้างขึ้น ลูกค้าจะแตกต่างกันที่พวกเขาไม่แบ่งปัน
วัตถุประสงค์ทั่วไปแต่แสวงหาเพื่อเพิ่มประโยชน์ของตัวเองของแต่ละบุคคล .