Resource-dependence theory is a the

Resource-dependence theory is a theory of organization(s) that seeks to explain organizational and interorganizational behavior in terms of those critical resources that an organization must have in order to survive and function. The theory focuses on the following: resources; the flow or exchange of resources between organizations; those dependencies and power differentials created as a result of unequal resource exchange; the constraining effects such dependence has on organizational action; and the efforts by organizational leaders to manage dependence. With its emphasis on resource exchange, resource dependence represents a political-economy model of organizational and interorganizational behavior. Two strategies used by organizations--buffering and bridging--are discussed. Resource-dependence theory provides a useful framework for thinking about power differences across organizations and for describing the choice of adaptive strategies as a political activity. The theory's major limitation is its assumption that organizational behavior and structures are shaped primarily by materialistic forces; it fails to regard the role of cultural, ideological, and institutional forces. The theory should therefore be regarded as a partial, middle-range theory of organization. One figure is included. (Contains 20 references.) (LMI)

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ทฤษฎีการพึ่งพาทรัพยากรเป็นทฤษฎีของ organization(s) ที่อธิบายพฤติกรรมองค์กร และ interorganizational ในทรัพยากรที่สำคัญที่องค์กรต้องมีเพื่อความอยู่รอด และการทำงาน ทฤษฎีเน้นต่อไปนี้: ทรัพยากร ขั้นตอนการแลกเปลี่ยนทรัพยากรระหว่างองค์กร ที่อ้างอิงและ differentials พลังงานที่สร้างขึ้นจากการแลกเปลี่ยนทรัพยากรไม่เท่ากัน ผล constraining พึ่งพาดังกล่าวมีการดำเนินการขององค์กร และความพยายาม โดยผู้นำองค์กรที่จะพึ่งพาจัดการ ด้วยการเน้นการแลกเปลี่ยนทรัพยากร พึ่งพาทรัพยากรแสดงถึงเศรษฐกิจการเมืองรูปแบบของพฤติกรรมองค์กร และ interorganizational กลยุทธ์ที่ใช้ โดยองค์กร - สองบัฟเฟอร์และการ - อธิบาย ทฤษฎีการพึ่งพาทรัพยากรให้ประโยชน์กรอบความคิดเกี่ยวกับความแตกต่างของพลังงานในองค์กร และในการเลือกกลยุทธ์ที่เหมาะสมเป็นกิจกรรมทางการเมือง ข้อจำกัดหลักของทฤษฎีคือ สมมติฐานของรูปที่องค์การและโครงสร้างหลัก โดยกองทัพเป็นรูปธรรม มันไม่เกี่ยวกับบทบาทของวัฒนธรรม อุดมการณ์ สถาบัน และกอง ดังนั้นควรถือทฤษฎีเป็นทฤษฎีที่บางส่วน ช่วงกลางขององค์กร รูปหนึ่งอยู่ (ประกอบด้วยอ้างอิงที่ 20) (LMI)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ทฤษฎีการพึ่งพาทรัพยากรเป็นทฤษฎีขององค์กร (s) ที่พยายามจะอธิบายพฤติกรรมองค์กรและระหว่างองค์กรในแง่ของทรัพยากรที่สำคัญที่องค์กรต้องมีเพื่อให้อยู่รอดและการทำงาน ทฤษฎีที่มุ่งเน้นไปที่ต่อไปนี้: ทรัพยากร การไหลหรือการแลกเปลี่ยนทรัพยากรระหว่างองค์กร; การอ้างอิงเหล่านั้นและความแตกต่างของพลังงานที่สร้างขึ้นเป็นผลมาจากการแลกเปลี่ยนทรัพยากรไม่เท่ากัน; ผลกระทบ constraining การพึ่งพาอาศัยกันดังกล่าวที่มีต่อการดำเนินการขององค์กร; และความพยายามโดยผู้นำองค์กรในการจัดการการพึ่งพาอาศัยกัน โดยเน้นการแลกเปลี่ยนทรัพยากรพึ่งพาทรัพยากรแสดงให้เห็นถึงรูปแบบทางการเมืองเศรษฐกิจของพฤติกรรมองค์กรและระหว่างองค์กร กลยุทธ์สองใช้โดยองค์กร - บัฟเฟอร์และแก้ - ที่จะกล่าวถึง ทฤษฎีการพึ่งพาทรัพยากรให้กรอบที่มีประโยชน์สำหรับความคิดเกี่ยวกับความแตกต่างของการใช้พลังงานในองค์กรและสำหรับการอธิบายทางเลือกของกลยุทธ์การปรับตัวเป็นกิจกรรมทางการเมือง ข้อ จำกัด ที่สำคัญทฤษฎีคือสมมติฐานที่ว่าพฤติกรรมองค์กรและโครงสร้างมีรูปทรงเป็นหลักโดยกองกำลังวัตถุนิยม; มันล้มเหลวที่จะเชื่อว่าบทบาทของวัฒนธรรมอุดมการณ์และกองกำลังสถาบัน ทฤษฎีจึงควรได้รับการยกย่องว่าเป็นบางส่วนทฤษฎีช่วงกลางขององค์กร หนึ่งในรูปที่จะรวม (มี 20 อ้างอิง.) (LMI)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ทฤษฎีการพึ่งพาทรัพยากร เป็นทฤษฎีขององค์กร ( s ) ที่พยายามอธิบายพฤติกรรมขององค์กร และในแง่ของผู้ interorganizational วิกฤตทรัพยากรที่องค์กรต้องมีเพื่อให้อยู่รอดและฟังก์ชัน ทฤษฎีเน้นต่อไปนี้ : ทรัพยากร ; การไหลหรือการแลกเปลี่ยนทรัพยากรระหว่างหน่วยงานการอ้างอิงเหล่านั้นและสร้างอำนาจต่อผลของการแลกเปลี่ยนทรัพยากรไม่เท่ากัน การจำกัดผลกระทบดังกล่าวได้ในองค์การ การกระทำ และความพยายามของผู้นำองค์กร เพื่อจัดการกับการพึ่งพา กับเน้นการแลกเปลี่ยนทรัพยากร การพึ่งพาทรัพยากรหมายถึงเศรษฐกิจการเมืองขององค์การและพฤติกรรม interorganizational .สองกลยุทธ์ที่ใช้โดยองค์กร -- การป้องกันและการเชื่อมโยง -- มีการกล่าวถึง ทฤษฎีการพึ่งพาทรัพยากรให้ใช้เป็นกรอบคิดเรื่องพลังของความแตกต่างในองค์กรและการเลือกกลยุทธ์ในการปรับตัวเป็นกิจกรรมทางการเมืองของทฤษฎีหลักของข้อ จำกัด คือ สมมติว่า พฤติกรรมขององค์การและโครงสร้างที่มีรูปร่างเป็นหลัก โดยรูปธรรมบังคับ ; มันล้มเหลวในการพิจารณาบทบาทของวัฒนธรรม อุดมการณ์ และบังคับให้สถาบัน ทฤษฎี ดังนั้นจึงควรถือว่าเป็นบางส่วน ทฤษฎีสนามกลางขององค์กร หนึ่งรูปรวม ( มี 20 อ้างอิง ) ( LMI )