Now, all of these sample theories a

Now, all of these sample theories are inadequate in many different ways. Each purports to be a complete statement about the defining features of all works of art and yet each of them leaves out something which the others take to be central. Some are circular, e.g., the Bell-Fry theory of art as significant form which is defined in part in terms of our response to significant form. Some of them, in their search for necessary and sufficient properties, emphasize too few properties, like (again) the Bell-Fry definition, which leaves out subject-representation in painting, or the Croce theory, which omits inclusion of the very important feature of the public, physical character, say, of architecture. Others are too general and cover objects that are not art as well as works of art. Organicism is surely such a view since it can be applied to any causal unity in the natural world as well as to art. Still others rest on dubious principles, e.g., Parker's claim that art embodies imaginative satisfactions, rather than real ones; or Croce's assertion that there is nonconceptual knowledge. Consequently, even if art has one set of necessary and sufficient properties, none of the theories we have
noted, or, for that matter, no aesthetic theory yet proposed, has enumerated that set to the satisfaction of all concerned.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตอนนี้ ทั้งทฤษฎีตัวอย่างเหล่านี้จะไม่เพียงพอในหลายวิธี แต่ละ purports ให้ รายงานสมบูรณ์เกี่ยวกับการกำหนดลักษณะการทำงานศิลปะทั้งหมด และได้ แต่ละใบออกบางสิ่งบางอย่างที่คนอื่น ๆ ใช้เป็นศูนย์กลาง มีวงกลม เช่น เบลล์ทอดทฤษฎีศิลปะเป็นสำคัญซึ่งกำหนดไว้ในส่วนหนึ่งในการแบบฟอร์มที่สำคัญ บางส่วนของพวกเขา ในการค้นหาสำหรับคุณสมบัติที่จำเป็น และเพียงพอ เน้นคุณสมบัติที่น้อยเกินไป เช่น (อีกครั้ง) เบลทอดนิยาม ซึ่งละเว้นการนำเสนอเรื่องในภาพวาด หรือทฤษฎีโค ที่ตัดรวมของคุณลักษณะสำคัญของอักขระสาธารณะ จริง พูด สถาปัตยกรรม คนอื่นมีทั่วไปมากเกินไป และครอบคลุมวัตถุที่ไม่ใช่ศิลปะเป็นงานศิลปะ Organicism ได้แน่นอนเช่นนี้เนื่องจากมันสามารถใช้กับสามัคคีสาเหตุใด ๆ ในโลกตามธรรมชาติเช่นเป็นศิลปะ ยัง อื่นวางตัวหลักไม่แน่นอน เช่น ของปาร์คเกอร์อ้างว่า ศิลปะผสานจินตนาการเพิ่ม ไม่ใช่คนจริง หรือการยืนยันของโคที่มีความรู้ nonconceptual ดังนั้น แม้ว่าศิลปะมีชุดของคุณสมบัติที่จำเป็น และเพียงพอ ไม่มีทฤษฎีเรามีสังเกต หรือ สำหรับเรื่องที่ ทฤษฎีความงามไม่ได้นำเสนอ ได้ระบุไว้เพื่อความพึงพอใจของทั้งหมดที่เกี่ยวข้อง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ตอนนี้ทั้งหมดทฤษฎีตัวอย่างเหล่านี้มีไม่เพียงพอในรูปแบบที่แตกต่างกันมาก แต่ละคนกล่าวอ้างเป็นคำสั่งที่สมบูรณ์เกี่ยวกับการกำหนดคุณสมบัติของทุกผลงานศิลปะและยังแต่ละของพวกเขาออกจากสิ่งที่คนอื่น ๆ ใช้เวลาในการเป็นศูนย์กลาง บางคนมีความกลมเช่นทฤษฎี Bell-ทอดของศิลปะเป็นรูปแบบที่มีนัยสำคัญที่กำหนดไว้ในส่วนหนึ่งในแง่ของการตอบสนองของเราในรูปแบบที่มีนัยสำคัญ บางส่วนของพวกเขาในการค้นหาคุณสมบัติที่จำเป็นและเพียงพอเน้นคุณสมบัติน้อยเกินไปเช่น (อีกครั้ง) นิยาม Bell-ทอดซึ่งใบออกเรื่องการเป็นตัวแทนในการวาดภาพหรือทฤษฎี Croce ซึ่งละเว้นการรวมของคุณลักษณะที่สำคัญมาก ประชาชนของตัวละครทางกายภาพพูดของสถาปัตยกรรม คนอื่นจะกว้างเกินไปและครอบคลุมวัตถุที่ไม่ได้เป็นงานศิลปะเช่นเดียวกับผลงานศิลปะ มีชีวิตเป็นแน่นอนเช่นมุมมองเพราะมันสามารถนำไปใช้ความสามัคคีสาเหตุใด ๆ ในโลกธรรมชาติเช่นเดียวกับศิลปะ ส่วนที่เหลือคนอื่น ๆ ยังอยู่บนหลักการที่น่าสงสัยเช่นการเรียกร้องของปาร์คเกอร์ว่าศิลปะส่งเสริมความพึงพอใจจินตนาการมากกว่าคนจริง หรือยืนยัน Croce ที่มีความรู้ nonconceptual ดังนั้นแม้ว่าศิลปะมีหนึ่งชุดของคุณสมบัติที่จำเป็นและเพียงพอไม่มีทฤษฎีที่เราได้
ตั้งข้อสังเกตหรือสำหรับเรื่องที่ไม่มีทฤษฎีความงามที่นำเสนอยังได้ระบุว่าชุดเพื่อความพึงพอใจของทุกฝ่ายที่เกี่ยวข้อง