The first that Ted Bilborough knew

The first that Ted Bilborough knew of his wife’s good fortune was when one of his friends , an elderly wag, shook his hand with mock gravity and murmured a few words of manly but inappropriate sympathy. Ted didn’t know what to make of it. He had just stepped from the stairway on to the upper deck of the 6:15 P.M. ferry from town. Fred Lewis seemed to have been waiting for him, and as he looked about he got the impression of newspapers and grins and a little flutter of half derisive excitement, all focused on himself. Everything seemed to bulge towards him. It must be some sort of leg pull. He felt his assurance threatened, and the corner of his mouth twitched uncomfortably in his fat cheek, as he tried to assume a hard boiled manner.

“Keep the change, laddie,” he said.

“He doesn’t know, actually he doesn’t know.”

“Your wife’s won the lottery!”

“He won’t believe you. Show him the paper. There it is as plain as my nose. Mrs.Grace Biborough, 52 Cuthbert Street.” A thick, stained forefinger pointed to the words.
”First prize, five thousand pounds, Last Hope Syndicate.”

“He’s taking it very hard,” said Fred Lewis, shaking his head.

They began thumping him on the back. He had traveled on the ferry every week-day for the last ten years, barring a fortnight’s holiday in January, and he knew nearly everyone. Even those he didn’t know entered into the spirit of it. Ted filled his pipe nonchalantly but with unsteady fingers. He was keeping that odd unsteadiness, that seemed to begin somewhere deep in his chest, to himself. It was a wonder that fellows in the office hadn’t got hold of this, but they had been busy today in the hot loft under the chromium pipes of the pneumatic system, sending down change and checking up on credit accounts. Sale time. Grace might have let him know. She could have rung up from Thompson’s. Bill was always borrows the lawn mower and the step ladder, so it would hardly be asking a favour in the circumstances. But that was Grace all over.

“If I can’t have it myself, you’re the man I like to see get it.”

They meant it too. Everyone liked Ted in a kind sort of way. He was a good fellow in both senses of the word. Not namby pamby, always ready for a joke but a good citizen too, a good husband and father. He wasn’t the sort that refused to wheel the perambulator. He flourished the perambulator. His wife could hold up her head, they paid their bills weekly and he even put something away, not much but something, and that was a triumph the way things were, the ten per cent knocked off his salary in the depression not restored yet, and one thing and another. And always cheerful, with a joke for everyone. All this was vaguely present in Ted’s mind. He’d always expected in a trusting sort of way to be rewarded, but not through Grace.

“What are you going to do with it, Ted?
“You won’t see him for a week, he’s going on a jag.” This was very funny because Ted
never did, not even on Anzac Day.
A voice with a grievance said, not for the first time, “I’ve had shares in a ticket every week since it started, and I’ve never won a cent.” No one was interested.
“You’ ll be going off on a trip somewhere?”
“They’ ll make you president of the Tennis Club and you’ll have to donate a silver cup.”
They were flattering him underneath the jokes.
“I expect Mrs. Bilborough will want to put some of it away for the children’s future,” he said. It was almost as if he was giving an interview to the press, and he was pleased with himself for saying the right thing. He always referred to Grace in public as Mrs. Bilborough. He had too nice a social sense to say “the Missus.”
Ted let them talk, and looked out of the window. He wasn’t interested in the news in the paper tonight. The little boat vibrated fussily, and left a long wake like moulding glass in the quiet river. The evening was drawing in. The sun was sinking into a bank of grey cloud, soft and formless as mist. The air was dusky, so that its light was closed into itself and it was easy to look at, a thick golden disc more like a moon rising through the smoke than the sun. It threw a single column of orange light on the river, the ripples from the ferry fanned out into it, and their tiny shadows truncated it. The bank, rising steeply from the river and closing it in till it looked like a lake, was already bloomed with shadows.
“Five thousand pounds,” he thought. “Five thousand pounds.” Five thousand pounds stewing gently in its interest, making old age safe. He could do almost anything he could think of with five thousand pounds. It gave his mind a stretched sort of feeling, just to think of it. It was hard to connect five thousand pounds with Grace. She might have let him know. And where had the five and threepence to buy the ticket come from? He couldn’t help wondering about that. When you budgeted as carefully as they did there wasn’t five and threepence over. If there had been, well, it wouldn’t have been over at all,

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แรกที่ Ted Bilborough รู้เรื่องโชคดีที่ภรรยาของเขา ได้รับเพื่อนของเขา wag ผู้สูงอายุ จับมือกับแรงโน้มถ่วงจำลอง และ murmured คำไม่กี่คำของเห็นใจลูกผู้ชาย แต่ไม่เหมาะสม เท็ดไม่ทราบว่าจะทำของ นอกจากนี้เขาเพียงได้ก้าวจากบันไดไปยังดาดฟ้าของเรือ 18:15 น.จากตัวเมือง Fred Lewis ที่ดูเหมือนการ รอคอยสำหรับเขา และในขณะที่เขาดูเกี่ยวกับ เขามีความประทับใจของหนังสือพิมพ์ และ grins และกระพือเล็กน้อยครึ่งตื่นเต้นเย้ย ทั้งหมดเน้นตัวเอง ทุกอย่างดูเหมือนยื่นไปสู่เขา จะต้องมีบางจัดเรียงของการดึงขา เขารู้สึกว่า ประกันของเขาถูกคุกคาม และมุมของปากของเขา twitched uncomfortably ในกระพุ้งแก้มของเขาอ้วน ตามเขาพยายามสมมติลักษณะต้มหนัก"เก็บการเปลี่ยนแปลง laddie, " เขากล่าวว่า"เขาไม่รู้ จริงเขาไม่รู้จัก""ของคุณภรรยาของล็อตเตอรี่""เขาก็ไม่เชื่อ แสดงเขากระดาษ มีเป็นธรรมดาเป็นจมูกของฉัน Mrs.Grace Biborough, 52 ถนน Cuthbert " ชี้นิ้วชี้หนา ย้อมกับคำ"แรกรางวัล ห้าพันปอนด์ ซินดิเคทหวังว่าครั้งสุดท้าย""เขาใช้มันยาก กล่าวว่า Fred Lewis สั่นศีรษะของเขาพวกเขาเริ่มกระหึ่มเขาด้านหลัง เขาเดินทางบนเรือข้ามฟากทุกวันสัปดาห์สำหรับ 10 ปี จำกัดการโทรสั้น ๆ ของวันหยุดในเดือนมกราคม และเขารู้ว่าเกือบทุกคน แม้แต่ผู้ที่ไม่ทราบลงจิตวิญญาณของมัน เท็ดเต็มท่อของเขาอย่างเมินเฉย แต่ถ้านิ้ว เขามีให้ว่ามากคี่ ที่ดูเหมือนจะเริ่มต้นที่ใดที่หนึ่งลึกลงไปในหน้าอกของเขา กับตัวเอง ก็พบว่า เพื่อนในสำนักงานไม่มีค้างนี้ แต่พวกเขาได้รับไม่ว่างวันนี้ในห้องร้อนใต้ท่อโครเมียมของระบบนิวเมติก ส่งลงเปลี่ยนแปลง และตรวจสอบขึ้นบัญชีเครดิต เวลาขาย หนี้อาจมีให้เขารู้ เธออาจมีรุ้งขึ้นจากของทอมป์สัน เก็บเงินมาตลอดข้างหน้าลงเครื่องตัดหญ้าและขั้นบันได ดังนั้นมันจะแทบจะถามช่วยในสถานการณ์นี้ แต่ที่เป็นหนี้มากกว่า"หากไม่สามารถให้ได้ด้วยตัวเอง คุณคนอยากดูให้มัน"พวกเขาหมายถึง มันเกินไป ทุกคนชอบเท็ดในการเรียงลำดับชนิดของวิธีการ เขาเป็นคนดีในความรู้สึกทั้งสองคำ ไม่ namby pamby พร้อมเสมอสำหรับตลกแต่เป็นคนดีเกินไป ดีสามีและพ่อ การเรียงลำดับซึ่งปฏิเสธที่จะล้อ perambulator ที่ไม่ เขาชื่อ perambulator ที่ ภรรยาของเขาสามารถจับค่าหัวของเธอ พวกเขาจ่ายตั๋วของพวกเขาทุกสัปดาห์ และเขายังเก็บบางสิ่งบางอย่าง ไม่มากแต่บางสิ่งบางอย่าง และที่เป็นชัยชนะในสิ่งที่ทางได้ ร้อยละสิบที่เคาะออกเงินเดือนของเขาในภาวะซึมเศร้าที่เรียกคืนไม่ได้ และสิ่งหนึ่ง และอีก และ ร่าเริงเสมอ มีตลกสำหรับทุกคน ทั้งหมดนี้มีรางอยู่ในใจของเท็ด เสมอเขาได้คาดในวางวิธีการได้รับรางวัล แต่ไม่ ผ่านเกรซ"สิ่งที่คุณกำลังจะทำได้ เท็ด"คุณจะไม่เห็นเขาสัปดาห์ เขากำลังบนเฉือน" นี้เป็นตลกมากเพราะเท็ดไม่ได้ ไม่ได้ในการเสียงกับการวินิจฉัยที่กล่าวว่า สำหรับครั้งแรก ไม่ "ผมเคยมีหุ้นในตั๋วทุกสัปดาห์ตั้งแต่เริ่มต้น และฉันไม่เคยชนะร้อยละกัน" ไม่ได้สนใจ"คุณ ' ll จะออกเดินทางอยู่? ""พวกเขา ' จะทำให้ท่านประธานชมรมเทนนิส และจะได้บริจาคถ้วยเงิน"พวกเขามีมาเขาภายใต้ jokesเขากล่าวว่า "ผมคาดว่า นาง Bilborough จะต้องเก็บบางอย่างเพื่ออนาคตของเด็ก มันเป็นเกือบเป็นถ้าเขาได้ให้สัมภาษณ์กับสื่อ และเขาก็พอใจกับตัวเองคำพูดสิ่งถูกต้อง เขาเสมอเรียกว่าหนี้สาธารณะนาง Bilborough เขาดีเกินไปความรู้สึกสังคมว่า "Missus"ให้พูดคุย เท็ด และมองออกจากหน้าต่างนี้ เขาไม่สนใจข่าวในกระดาษคืนนี้ เรือลำน้อยสั่นสะเทือน fussily และซ้ายปลุกนานเช่นการขึ้นรูปแก้วในแม่น้ำเงียบสงบ ตอนเย็นถูกวาดภาพใน ดวงอาทิตย์ถูกจมลงแนวเมฆสีเทา นุ่ม และรูปร่างเป็นหมอก อากาศถูกเร็น ที่ปิดของแสงในตัวเอง และก็ง่ายต่อการดู แผ่นทองหนามากเช่นดวงจันทร์ที่เพิ่มขึ้นผ่านการสูบบุหรี่มากกว่าดวงอาทิตย์ มันโยนครับแสงสีส้มในแม่น้ำ ตัดให้เกิดระลอกคลื่นจากเรือที่กระตุ้นออก และเงาเล็ก ๆ ของมัน ธนาคาร เพิ่มขึ้นออกจากแม่น้ำ และปิดในจนมันดูเหมือนทะเลสาบ ถูกแล้วเมื่อย ด้วยเงา"ห้าพันปอนด์ ที่เขาคิด "ห้าพันปอนด์" ห้าพันปอนด์ที่ stewing เบา ๆ ในผล ทำให้อายุความปลอดภัย เขาสามารถทำได้เกือบทุกอย่างที่เขาอาจคิดว่า มีห้าพันปอนด์ มันทำให้จิตใจของเขาเรียงยืดของ เพียงเพื่อคิดว่า มัน มันก็ยากที่จะเชื่อมต่อห้าพันปอนด์ด้วย เธออาจมีทำให้เขารู้ และที่ได้ 5 และ threepence การซื้อตั๋วมาจาก เขาไม่ช่วยสงสัยเกี่ยวกับที่ เมื่อคุณได้รับงบประมาณอย่างรอบคอบเหมือนกับ ไม่มีห้า และ threepence ผ่าน ถ้ามี ดี มันไม่ได้ผ่านทั้งหมด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ครั้งแรกที่เท็ด Bilborough รู้ของความโชคดีของภรรยาของเขาก็คือตอนที่เพื่อนคนหนึ่งของเขาเป็นคนไม่เอาถ่านผู้สูงอายุจับมือของเขากับแรงโน้มถ่วงจำลองและพากันบ่นคำไม่กี่คำของลูกผู้ชายที่ไม่เหมาะสม แต่ความเห็นอกเห็นใจ เท็ดไม่ได้รู้ว่าสิ่งที่จะทำให้มัน เขาได้ก้าวมาจากบันไดไปยังชั้นบนของ 18:15 เรือข้ามฟากจากเมือง เฟร็ดลูอิสดูเหมือนจะได้รับการรอเขาและขณะที่เขามองเกี่ยวกับการที่เขาได้รับความประทับใจของหนังสือพิมพ์และยิ้มและกระพือเล็ก ๆ น้อย ๆ ของครึ่งตื่นเต้นดูถูกทั้งหมดมุ่งเน้นไปที่ตัวเอง ทุกอย่างดูเหมือนจะกระพุ้งต่อเขา มันจะต้องเรียงลำดับของการดึงขาบางส่วน เขารู้สึกเชื่อมั่นของเขาถูกคุกคามและมุมปากของเขากระตุกอึดอัดในไขมันแก้มของเขาขณะที่เขาพยายามที่จะสรุปลักษณะต้มแข็ง. "เก็บเปลี่ยนแปลงหนุ่ม" เขากล่าว. "เขาไม่ได้รู้ว่าจริง ๆ แล้วเขา doesn 't ทราบ. " " ภรรยาของคุณได้รับรางวัลจับสลาก! " " เขาจะไม่เชื่อว่าคุณ แสดงให้เขาเห็นกระดาษ นั้นมันก็เป็นธรรมดาเป็นจมูกของฉัน Mrs.Grace Biborough 52 คั ธ เบิร์ถนน. "หนานิ้วชี้ชี้ไปย้อมสีคำว่า. " รางวัลที่หนึ่งหมื่นห้าพันปอนด์หวังสุดท้ายซินดิเค. " " เขาก็นำมันยากมาก "เฟร็ดลูอิสกล่าวว่าสั่นศีรษะของเขา. พวกเขา เริ่มเต้นเขาที่ด้านหลัง เขาได้เดินทางบนเรือข้ามฟากทุกสัปดาห์วันสำหรับสิบปีที่ผ่านยกเว้นวันหยุดของสัปดาห์ในเดือนมกราคมและเขารู้เกือบทุกคน แม้ผู้ที่เขาไม่ทราบป้อนเข้าไปในจิตวิญญาณของมัน เท็ดเต็มท่อของเขาเมินเฉย แต่ด้วยมือสั่นคลอน เขาได้รับการรักษาที่ไม่แน่นอนแปลกที่ดูเหมือนจะเริ่มบางลึกในหน้าอกของเขาให้กับตัวเอง มันก็น่าแปลกใจที่เพื่อนในสำนักงานไม่เคยได้ถือของนี้ แต่พวกเขาได้รับการว่างในวันนี้ที่ห้องใต้หลังคาร้อนภายใต้ท่อโครเมียมของระบบนิวเมติกส่งลงการเปลี่ยนแปลงและการตรวจสอบบนบัญชีเครดิต ระยะเวลาการขาย เกรซอาจจะต้องให้เขารู้ว่า เธอจะได้รุ่งขึ้นมาจาก ธ อมป์สัน บิลก็มักจะยืมเครื่องตัดหญ้าและบันไดขั้นตอนจึงจะแทบจะไม่สามารถขอความกรุณาในสถานการณ์ที่ แต่นั่นก็เป็นเกรซทั่ว. "ถ้าฉันไม่สามารถมีมันเองคุณคนที่ฉันต้องการจะดูรับมัน." พวกเขาหมายถึงมันมากเกินไป ทุกคนชอบเทดในการจัดเรียงชนิดของวิธีการ เขาเป็นเพื่อนที่ดีทั้งในความรู้สึกของคำว่า ไม่ได้น้ำแกงโหรงเหรงพร้อมเสมอสำหรับเรื่องตลก แต่พลเมืองดีเกินไปเป็นสามีที่ดีและพ่อ เขาเป็นคนที่ไม่ได้เรียงลำดับที่ปฏิเสธที่จะล้อรถเข็นเด็กที่ เขาเจริญรุ่งเรืองรถเข็นเด็ก ภรรยาของเขาสามารถถือขึ้นหัวของเธอที่พวกเขาจ่ายค่าของพวกเขาทุกสัปดาห์และเขาจะนำสิ่งที่อยู่ห่างออกไปไม่มาก แต่บางสิ่งบางอย่างและนั่นก็คือชัยชนะทางสิ่งที่อยู่ที่ร้อยละสิบเคาะเงินเดือนของเขาในภาวะซึมเศร้าไม่ได้คืนเลย และสิ่งหนึ่งและอีกส่วนหนึ่ง และร่าเริงเสมอกับเรื่องตลกสำหรับทุกคน ทั้งหมดนี้เป็นปัจจุบันรางในใจของเท็ด คาดว่าเขาต้องการเสมอในการจัดเรียงไว้วางใจของวิธีการที่จะได้รับรางวัล แต่ไม่ผ่านเกรซ. "คุณมีอะไรจะทำอย่างไรกับมันเทด? " คุณจะไม่ได้เห็นเขาเป็นเวลาหนึ่งสัปดาห์เขาที่เกิดขึ้น Jag ได้. " นี้เป็นเรื่องตลกมากเพราะเทดไม่เคยทำไม่ได้ในวัน Anzac. เสียงที่มีข้อข้องใจกล่าวว่าไม่เป็นครั้งแรก "ฉันเคยถือหุ้นในตั๋วทุกสัปดาห์ตั้งแต่เริ่มต้นและผมก็ไม่เคยได้รับรางวัล ร้อย. "ไม่มีใครมีความสนใจ. " คุณจะออกไปเที่ยวที่ไหนสักแห่ง? " " พวกเขาจะทำให้คุณประธานของสโมสรเทนนิสและคุณจะมีที่จะบริจาคถ้วยสีเงิน. " พวกเขาถูกยกยอเขาอยู่ภายใต้ ตลก. "ผมคาดหวังว่านาง Bilborough จะต้องการที่จะนำบางส่วนของมันออกไปเพื่ออนาคตของเด็ก ๆ " เขากล่าว มันก็เกือบจะเป็นถ้าเขาได้ให้สัมภาษณ์กับสื่อมวลชนและเขาก็พอใจกับตัวเองพูดในสิ่งที่ถูกต้อง เขามักจะเรียกว่าเกรซในที่สาธารณะขณะที่นาง Bilborough เขามีความสุขมากเกินไปความรู้สึกสังคมที่จะพูดว่า "Missus." เท็ดปล่อยให้พวกเขาพูดคุยและมองออกไปนอกหน้าต่าง เขาไม่สนใจในข่าวในคืนนี้กระดาษ เรือเล็ก ๆ น้อย ๆ สั่นสะเทือน fussily และทิ้งปลุกปั้นยาวเหมือนแก้วในแม่น้ำที่เงียบสงบ ตอนเย็นได้รับการวาดภาพใน. ดวงอาทิตย์กำลังจะจมเข้าไปในธนาคารของเมฆสีเทาอ่อนนุ่มและรูปร่างเป็นหมอก อากาศก็มืดเพื่อให้แสงถูกปิดลงไปในตัวของมันเองและมันก็เป็นเรื่องง่ายที่จะมองไปที่แผ่นทองหนาเหมือนดวงจันทร์ที่เพิ่มขึ้นผ่านควันกว่าดวงอาทิตย์ มันโยนคอลัมน์เดียวของแสงสีส้มในแม่น้ำระลอกจากเรือข้ามฟากที่พัดออกไปมันและเงาเล็ก ๆ ของพวกเขาถูกตัดทอนมัน ธนาคารเพิ่มขึ้นอย่างสูงลิ่วจากแม่น้ำและปิดไว้จนมันดูเหมือนทะเลสาบถูกดอกแล้วกับเงา. "ห้าพันปอนด์" เขาคิดว่า "ห้าพันปอนด์." ห้าพันปอนด์ stewing เบา ๆ อยู่ในความสนใจของมันทำให้ปลอดภัยในวัยชรา เขาสามารถทำอะไรก็ได้ที่เขาเกือบจะคิดกับห้าพันปอนด์ มันทำให้ใจของเขาจัดเรียงยืดของความรู้สึกเพียงแค่คิดว่ามัน มันเป็นเรื่องยากที่จะเชื่อมต่อห้าพันปอนด์กับเกรซ เธออาจจะต้องให้เขารู้ว่า และสถานที่ที่ได้ห้าเพนนีการซื้อบัตรมาจากไหน? เขาไม่สามารถช่วยสงสัยเกี่ยวกับว่า เมื่อคุณเป็นงบประมาณอย่างระมัดระวังขณะที่พวกเขามีไม่ห้าเพนนีกว่า หากมีการได้รับดีก็จะไม่ได้รับมากกว่าที่ทุกคน