Euryhaline teleosts are able to sur

Euryhaline teleosts are able to survive in environments with a broad range of salinities. Effective mechanisms of ion- regulation enable teleosts to retain osmotic and ionic consistency in their internal milieus and survive in hypertonic or hy- potonic environments (Lin and Lee, 2005). Salinity adaptation by euryhaline teleosts is a complex process involving a set of physiological responses in osmoregulatory organs to environments with differing ionoregulatory requirements (Evans, 1993). Gills and kidneys are the most important organs responsible for ionoregulation in teleosts (Lin et al., 2004). Naþ/Kþ ATPase, a key enzyme for ion transport generating ionic and electrical gradients, is important not only for sustaining intracellular homoeostasis but also for providing a driving force for many transport systems in a variety of osmoregulatory epithelia including fish gills (McCormick, 1995; Yang et al., 2010a). Most euryhaline teleosts exhibit adaptive changes in the Naþ/Kþ ATPase activity following salinity changes (Marshall, 2002; Sardella et al., 2004; Li et al., 2011).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Euryhaline teleosts จะอยู่รอดในสภาพแวดล้อมมีความหลากหลายของ salinities กลไกที่มีประสิทธิภาพของไอออนควบคุมเปิดใช้งาน teleosts เพื่อรักษาความสม่ำเสมอการออสโมติก และ ionic ใน milieus ของพวกเขาภายใน และอยู่รอดใน hypertonic หรือสภาพแวดล้อมฮี-potonic (หลินและ Lee, 2005) ปรับตัวเค็ม โดย euryhaline teleosts เป็นกระบวนการซับซ้อนที่เกี่ยวข้องกับชุดของคำตอบสรีรวิทยาในอวัยวะ osmoregulatory สภาพแวดล้อมที่แตกต่างกันความ ionoregulatory (อีวานส์ 1993) Gills และไตเป็นอวัยวะสำคัญที่สุดชอบ ionoregulation ใน teleosts (Lin et al., 2004) Naþ/Kþ ATPase เอนไซม์ที่สำคัญสำหรับการขนส่งไอออนสร้าง ionic และไฟฟ้าไล่ระดับสี เป็นความไม่เท่า homoeostasis intracellular แต่ยังสำหรับให้แรงผลักดันระบบขนส่งมากมายหลากหลายรวมถึงปลา gills (แมคคอร์มิค 1995; epithelia osmoregulatory ยาง et al., 2010a) สุด euryhaline teleosts แสดงการเปลี่ยนแปลงในกิจกรรม ATPase Naþ/Kþ ต่อการเปลี่ยนแปลงของเค็ม (มาร์แชลล์ 2002 แบบอะแดปทีฟ Sardella et al., 2004 Li et al., 2011)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

teleosts euryhaline จะสามารถอยู่รอดได้ในสภาพแวดล้อมที่มีความหลากหลายของความเค็ม กลไกที่มีประสิทธิภาพของกฎระเบียบ ion- ให้ teleosts เพื่อรักษาออสโมติกและความสอดคล้องอิออนในสภาพแวดล้อมที่ภายในของพวกเขาและอยู่รอดได้ในสภาพแวดล้อมที่ potonic hypertonic หรือเชีย (หลินและลี 2005) การปรับความเค็มโดย teleosts euryhaline เป็นกระบวนการที่ซับซ้อนที่เกี่ยวข้องกับชุดของการตอบสนองทางสรีรวิทยาในอวัยวะ osmoregulatory กับสภาพแวดล้อมที่มีความแตกต่างกันตามความต้องการ ionoregulatory (อีแวนส์, 1993) เหงือกและไตเป็นอวัยวะที่สำคัญที่สุดที่รับผิดชอบในการ ionoregulation ใน teleosts (หลิน et al., 2004) ภูมิพลอดุลยเดช / KTH ATPase, เอนไซม์ที่สำคัญสำหรับการขนส่งไอออนสร้างการไล่ระดับสีไอออนิกและไฟฟ้าเป็นสิ่งที่สำคัญไม่เพียง แต่สำหรับการดำรง homoeostasis เซลล์ แต่ยังสำหรับการให้แรงผลักดันสำหรับระบบการขนส่งจำนวนมากในความหลากหลายของ epithelia osmoregulatory รวมทั้งเหงือกปลา (แมค 1995; ยาง et al., 2010a) ส่วนใหญ่ teleosts euryhaline แสดงการเปลี่ยนแปลงการปรับตัวในกิจกรรมภูมิพลอดุลยเดช / KTH ATPase ต่อไปนี้การเปลี่ยนแปลงความเค็ม (มาร์แชลล์ 2002. Sardella et al, 2004. หลี่และคณะ, 2011)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

teleosts euryhaline สามารถอยู่รอดในสภาพแวดล้อมที่มีช่วงกว้างของระดับความเค็ม . กลไกที่มีประสิทธิภาพของระบบระเบียบให้ teleosts เก็บรักษา และความสอดคล้องในการฟอกของพวกเขาภายใน milieus และอยู่รอดได้ในสภาพแวดล้อมที่ potonic หรือ HY - ไฮเปอร์โทนิก ( หลิน และ ลี , 2005 )ความเค็มการปรับตัวโดย euryhaline teleosts เป็นกระบวนการที่ซับซ้อนที่เกี่ยวข้องกับชุดของการตอบสนองทางสรีรวิทยาใน osmoregulatory อวัยวะเพื่อสภาพแวดล้อมที่มีความต้องการที่แตกต่างกัน ionoregulatory ( อีแวนส์ , 1993 ) เหงือกและไตเป็นอวัยวะที่สำคัญที่สุดใน teleosts รับผิดชอบ ionoregulation ( หลิน et al . , 2004 ) นาþ / K ATPase þ ,เป็นหลักของการขนส่งไอออนและไอออนผลิตไฟฟ้า การไล่ระดับสีเป็นสิ่งสำคัญไม่เพียง แต่ยังสำหรับการรักษา homoeostasis การให้แรงขับเคลื่อนระบบการขนส่งมากมายในหลากหลายมี osmoregulatory รวมถึงเหงือกปลา ( McCormick , 1995 ; ยาง et al . , 2010a )teleosts euryhaline ส่วนใหญ่แสดงการเปลี่ยนแปลงปรับตัวในนาþ / K þ ATPase กิจกรรมดังต่อไปนี้การเปลี่ยนแปลงความเค็ม ( มาร์แชลล์ , 2002 ; sardella et al . , 2004 ; Li et al . , 2011 )