หน้าที่9Marketing ย่อหน้าThe most e

หน้าที่9
Marketing
ย่อหน้า
The most effective advertising for Peggydale is what Bill calls the "bush telegraph or word of mouth advertising. The Joneses know that the consistency of their lean facilities, good food, and quality merchandise keep tour drivers back to Peggydale with their passengers. Unlike some tourist businesses, the Joneses do not pay the drivers or give them commissions on tourist purchases to keep them coming back. Since word-of-mouth advertising is important, the Joneses have developed a philosophy that there is repeat business in the tourist industry. Tourists may only visit New Zealand once, but they tell relatives, friend and associates what they liked and disliked. If those people visit New Zealand, they may make a point of stopping at Peggydale. Even though the bush telegraph seems to be quite productive, the Joneses do have more formal ways of advertising.
Bill and Peggy paid to have Peggy dale included in a videotape which is run constantly at the tourist information office in Dunedin, and they have brochures which they provide to car rental agencies, hotels, motels, and restaurants. Radio advertising was tried, but proved to be quite ineffective, so the Joneses rely mainly on print advertising which appears primarily in local newspapers. The form of advertising that might be most successful, billboards and road signs, is not permitted by local government. The Joneses are allowed one small highway signs about one kilometer from Peggy dale. Since the Joneses are not sure which form of advertising is the most productive, they have retained a consultant to analyze all aspects of their advertising campaign.
ย่อหน้า
Finances
ย่อหน้า
Peggy dale has been profitable since its founding, and the Joneses have financed most growth with internally generated funds. In some instances they have had to borrow money from the Bank of New Zealand, but their debt has never been oppressive. The income (trading) statements (see Exhibit 3) reflect the decrease in sales from 1987 to 1989, which was due to the decrease in tourism Even though sale declined, prudent inventory purchasing caused net income (trading proceeds) for 1988 to exceed 1987 by approximately $22,000; however, net income decreased by nearly $72,000 in 1989. The balance sheet contains an entry, livestock revaluation income, which needs explanation (see Exhibit 4), The Joneses keep a herd of deer and a few sheep on Peggydale's 25 acres to amuse tourists and to sell for meat and hides. This entry shows profit or loss from sales.
ย่อหน้า
EXPANSION
ย่อหน้า
In 1987, the Joneses noticed some subtle changes in the tourist business. People were taking shorter vacations and wanted to reach their destination as quickly as possible: therefore, fewer buses were calling at Peggydale. Also a number of buses and independent travelers were taking a more northerly route to Queenstown, completely bypassing Peggydale. In order to sell to those tourists who missed Peggy dale, Mervyn began looking for a site on the other route to Queenstown.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

หน้าที่9การตลาด ย่อหน้ามีประสิทธิภาพการโฆษณาสำหรับ Peggydale คือ เงินอะไรเรียก "บลัชหรือโฆษณาปากต่อปาก ขี้ตามช้างทราบให้ความสอดคล้องของสิ่งอำนวยความสะดวกแบบ lean อาหาร และสินค้าคุณภาพทัวร์โปรแกรมควบคุมกลับไป Peggydale กับผู้โดยสารของพวกเขา ไม่เหมือนบางธุรกิจท่องเที่ยว ขี้ตามช้างชำระโปรแกรมควบคุม หรือให้ค่าคอมมิชชั่นในการซื้อของนักท่องเที่ยวให้กลับมา ตั้งแต่โฆษณาของปากเป็นสำคัญ ขี้ตามช้างได้พัฒนาปรัชญาว่า มีซ้ำในอุตสาหกรรมการท่องเที่ยว นักท่องเที่ยวอาจเท่าไปนิวซีแลนด์ครั้ง แต่พวกเขาบอกว่า ญาติพี่น้อง เพื่อน และเพื่อนร่วมงานสิ่งที่พวกเขาชอบ และก่อนไม่ชอบ ถ้าผู้เยี่ยมชมประเทศไทย พวกเขาอาจทำให้จุดหยุดที่ Peggydale แม้ว่าบลัชน่าจะมีประสิทธิภาพมาก ขี้ตามช้างมีวิธีอย่างเป็นทางการโฆษณา จ่ายบิลและเพ็กกี้มีเพ็กกี้เดลรวมอยู่ในวิดีโอเทปซึ่งจะดำเนินการอย่างต่อเนื่องที่สำนักงานข้อมูลท่องเที่ยวใน Dunedin และมีแผ่นพับที่ที่ให้กับบริษัทให้เช่ารถ โรงแรม โมเต็ล และร้านอาหาร โฆษณาวิทยุพยายาม แต่พิสูจน์แล้วว่าไม่ได้ผลมาก เพื่อให้ขี้ตามช้างอาศัยหลักในการพิมพ์โฆษณาซึ่งปรากฏในหนังสือพิมพ์ท้องถิ่นเป็นหลัก ทางรัฐบาลท้องถิ่นไม่สามารถรูปแบบของโฆษณาที่อาจประสบความสำเร็จ ป้ายโฆษณา และ ป้ายถนน ขี้ตามช้างได้ป้ายทางหลวงเล็กหนึ่งประมาณหนึ่งกิโลเมตรจากเดลเพ็กกี้ ตั้งแต่ขี้ตามช้างไม่แน่ใจซึ่งรูปแบบของการโฆษณามีประสิทธิผลมากที่สุด พวกเขาจะคงปรึกษาวิเคราะห์ทุกแง่มุมของแคมเปญโฆษณาของพวกเขา ย่อหน้าด้านการเงิน ย่อหน้าเพ็กกี้เดลมีกำไรตั้งแต่เริ่มก่อตั้ง และขี้ตามช้างมีเงินทุนหลักเติบใหญ่ ด้วยรวม ในบางครั้งพวกเขาจะกู้เงินจากธนาคารของประเทศไทย แต่หนี้สินไม่เคยกดขี่ คำ (ซื้อขาย) รายได้ (ดูนิทรรศการ 3) สะท้อนให้เห็นถึงการลดลงของยอดขายจากปี 1987 ถึง 1989 ที่เกิดจากการลดลงของการท่องเที่ยวแม้ว่าปฏิเสธขาย จัดซื้อสินค้าคงคลังรอบคอบเกิดรายได้สุทธิ (เงินสดรับซื้อขาย) สำหรับ 1988 เกิน 1987 โดยประมาณ $22,000 อย่างไรก็ตาม สุทธิลดลงเกือบ $72000 พ.ศ.2532 งบดุลประกอบด้วยรายการ รายได้ประเมินปศุสัตว์ ที่ต้องอธิบายให้การขี้ตามช้าง (ดูนิทรรศการ 4), มีฝูงกวางและแกะไม่กี่บนของ Peggydale 25 เอเคอร์ตลกนักท่องเที่ยว และขายเนื้อและหนัง รายการนี้แสดงกำไรหรือขาดทุนจากการขาย ย่อหน้าการขยายตัว ย่อหน้าใน 1987 ขี้ตามช้างสังเกตเห็นการเปลี่ยนแปลงบางอย่างลึกซึ้งในธุรกิจท่องเที่ยว คนขึ้นพักผ่อนน้อย และต้องการเข้าถึงปลายทางอย่างรวดเร็ว: ดังนั้น รถน้อยลงได้โทรไปที่ Peggydale ยัง รถประจำทางและผู้เดินทางอิสระได้การเส้นทางขึ้นเหนือไปควีนส์ทาวน์ สมบูรณ์ผ่าน Peggydale เพื่อขายให้นักท่องเที่ยวที่พลาดเพ็กกี้เดล เมิร์ฟเริ่มมองหาไซต์ในเส้นทางอื่นไปควีนส์ทาวน์

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หน้าที่ 9
ตลาด
ย่อหน้า
โฆษณาที่มีประสิทธิภาพมากที่สุดสำหรับ Peggydale คือสิ่งที่บิลเรียกว่า "โทรเลขพุ่มไม้หรือคำโฆษณาปาก. the Joneses รู้ว่าสอดคล้องสิ่งอำนวยความสะดวกแบบลีนของพวกเขาอาหารที่ดีและสินค้าที่มีคุณภาพให้ไดรเวอร์ทัวร์กลับไป Peggydale กับผู้โดยสารของพวกเขา . ซึ่งแตกต่างจากธุรกิจท่องเที่ยวบาง Joneses ไม่ต้องจ่ายไดรเวอร์หรือให้พวกเขาค่าคอมมิชชั่นในการซื้อสินค้าที่ท่องเที่ยวที่จะทำให้พวกเขากลับมา. เนื่องจากคำพูดจากปากของโฆษณาเป็นสิ่งสำคัญที่ Joneses ได้มีการพัฒนาปรัชญาว่ามีธุรกิจซ้ำในการท่องเที่ยว อุตสาหกรรม. นักท่องเที่ยวสามารถเยี่ยมชมนิวซีแลนด์ครั้งเดียว แต่พวกเขาบอกญาติเพื่อนและผู้ร่วมงานสิ่งที่พวกเขาชอบและไม่ชอบ. ถ้าคนเหล่านั้นเข้าชมนิวซีแลนด์พวกเขาอาจทำให้จุดของการหยุดที่ Peggydale. แม้ว่าโทรเลขพุ่มไม้ที่ดูเหมือนว่าจะค่อนข้าง การผลิตที่ Joneses จะมีวิธีการที่เป็นทางการมากขึ้นของการโฆษณา.
บิลและเพ็กกี้จ่ายให้มีเพ็กกี้ dale รวมอยู่ในวิดีโอเทปซึ่งดำเนินการอย่างต่อเนื่องที่สำนักงานข้อมูลการท่องเที่ยวในดะนีดินและพวกเขามีโบรชัวร์ที่พวกเขามีให้กับหน่วยงานรถเช่า, โรงแรม, บ้านพักและร้านอาหาร โฆษณาทางวิทยุก็พยายาม แต่พิสูจน์ให้เห็นว่าจะไม่ได้ผลค่อนข้างดังนั้น Joneses อาศัยหลักในการพิมพ์การโฆษณาซึ่งจะปรากฏเป็นหลักในหนังสือพิมพ์ท้องถิ่น รูปแบบของการโฆษณาที่อาจจะประสบความสำเร็จมากที่สุดป้ายและป้ายถนนที่ไม่ได้รับอนุญาตจากรัฐบาลท้องถิ่น Joneses จะได้รับอนุญาตเป็นหนึ่งในสายสัญญาณขนาดเล็กประมาณหนึ่งกิโลเมตรจากเพ็กกี้ dale ตั้งแต่ Joneses ไม่แน่ใจว่ารูปแบบของการโฆษณาจะมีประสิทธิผลมากที่สุดที่พวกเขาได้เก็บไว้เป็นที่ปรึกษาด้านการวิเคราะห์ทุกแง่มุมของแคมเปญโฆษณาของพวกเขา.
ย่อหน้า
การเงิน
ย่อหน้า
เพ็กกี้เดลได้รับผลกำไรนับตั้งแต่การก่อตั้งและ Joneses ได้ทุนการเจริญเติบโตมากที่สุดกับภายใน กองทุนสร้าง ในบางกรณีที่พวกเขาได้มีการกู้เงินจากธนาคารแห่งประเทศนิวซีแลนด์ แต่หนี้ของพวกเขาไม่เคยได้รับการกดขี่ รายได้ (ซื้อขาย) งบ (ดู Exhibit 3) สะท้อนให้เห็นถึงการลดลงของยอดขาย 1987-1989 ซึ่งเป็นผลมาจากการลดลงของการท่องเที่ยวแม้ขายลดลงการจัดซื้อสินค้าคงคลังที่ชาญฉลาดที่เกิดรายได้สุทธิ (เงินซื้อขาย) สำหรับ 1988 จะเกินปี 1987 โดย ประมาณ $ 22,000; อย่างไรก็ตามรายได้สุทธิลดลงเกือบ $ 72,000 ในปี 1989 งบดุลมีรายการปศุสัตว์รายได้จากการตีราคาซึ่งต้องการคำอธิบาย (ดู Exhibit 4), The Joneses ให้ฝูงกวางและแกะไม่กี่ Peggydale 25 ไร่เพื่อเป็นที่ชอบใจนักท่องเที่ยวและ ที่จะขายเนื้อและหนัง รายการนี้แสดงให้เห็นถึงกำไรหรือขาดทุนจากการขาย.
ย่อหน้า
ขยาย
ย่อหน้า
ในปี 1987 Joneses สังเกตเห็นการเปลี่ยนแปลงที่ลึกซึ้งบางอย่างในธุรกิจการท่องเที่ยว คนถูกสละวันหยุดพักผ่อนสั้นและอยากที่จะไปถึงปลายทางของพวกเขาให้เร็วที่สุดเท่าที่เป็นไปได้เพราะฉะนั้นรถเมล์น้อยถูกเรียก Peggydale ยังมีจำนวนของรถโดยสารและนักเดินทางอิสระกำลังเป็นเส้นทางที่เหนือกว่ากับ Queenstown สมบูรณ์อ้อม Peggydale เพื่อที่จะขายให้กับนักท่องเที่ยวผู้ที่พลาดเพ็กกี้เดล, เมอร์วินเริ่มมองหาสถานที่บนเส้นทางอื่น ๆ เพื่อควีนส์ทาวน์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หน้าที่ 9การตลาดย่อหน้าโฆษณาที่มีประสิทธิภาพมากที่สุดสำหรับ peggydale คือว่าบิลเรียก " บุชโทรเลขหรือปากของคําโฆษณา Joneses รู้ว่าความสอดคล้องของเครื่องของพวกเขา , ยันอาหารที่ดี และคุณภาพสินค้าให้คนขับรถทัวร์กลับ peggydale กับผู้โดยสารของพวกเขา ซึ่งแตกต่างจากธุรกิจการท่องเที่ยว , Joneses ไม่ได้จ่ายไดรเวอร์ หรือให้คณะกรรมการการท่องเที่ยวเพื่อให้พวกเขากลับมา ตั้งแต่โฆษณาปากต่อปากเป็นสำคัญ , Joneses ได้พัฒนาปรัชญาว่า มีธุรกิจที่ทำซ้ำในอุตสาหกรรมการท่องเที่ยว นักท่องเที่ยวสามารถเยี่ยมชมนิวซีแลนด์อีกครั้ง แต่พวกเขาบอกญาติ เพื่อน และเพื่อนร่วมงานในสิ่งที่พวกเขาชอบและไม่ชอบ ถ้าคนเหล่านั้นไปนิวซีแลนด์ พวกเขาอาจจะให้จุดหยุดที่ peggydale . แม้ว่าบุชโทรเลขดูเหมือนจะค่อนข้างมีประสิทธิภาพ Joneses มีวิธีที่เป็นทางการมากขึ้นของการโฆษณาบิลและเพ็กกี้เพ็กกี้เดลจ่ายให้รวมอยู่ในวิดีโอเทปที่วิ่งตลอดเวลาที่ Tourist Information Office ในดะนีดิน , และพวกเขามีโบรชัวร์ที่พวกเขามีให้กับหน่วยงานที่เช่ารถโรงแรม , โมเต็ล , และร้านอาหาร โฆษณาวิทยุ ก็พยายาม แต่พิสูจน์จะค่อนข้างไม่มีประสิทธิภาพ ดังนั้น Joneses อาศัยส่วนใหญ่เป็นพิมพ์โฆษณาที่ปรากฏส่วนใหญ่ในหนังสือพิมพ์ท้องถิ่น รูปแบบของโฆษณาที่อาจจะประสบความสำเร็จมากที่สุด , ป้ายโฆษณาและป้ายถนนไม่ได้รับอนุญาตจากรัฐบาลท้องถิ่น Joneses ได้รับอนุญาตขนาดเล็กทางหลวงป้ายประมาณหนึ่งกิโลเมตรจากเพกจี้ เดล ตั้งแต่ Joneses ไม่แน่ใจว่ารูปแบบของโฆษณามีประสิทธิผลมากที่สุด พวกเขาได้ว่าจ้างที่ปรึกษาเพื่อวิเคราะห์ทุกแง่มุมของแคมเปญโฆษณาของพวกเขาย่อหน้าการเงินย่อหน้าเพ็กกี้เดลได้รับประโยชน์ตั้งแต่เริ่มก่อตั้ง และมีทุนมากที่สุดการ Joneses กับกองทุนที่สร้างขึ้นภายใน ในบางกรณีที่พวกเขาได้ยืมเงินจากธนาคารของนิวซีแลนด์ แต่หนี้ของพวกเขาไม่เคยถูกกดขี่ รายได้ ( การซื้อขาย ) แถลงการณ์ ( เห็นมี 3 ) สะท้อนให้เห็นถึงการลดลงจากในปี 1989 ซึ่งเป็นเนื่องจากการลดลงในการท่องเที่ยว แม้ว่าการขายลดลงโดยจัดซื้อสินค้าคงคลังที่เกิดจากรายได้ ( รายได้การซื้อขาย ) สำหรับ ปี เกินปี 1987 โดยประมาณ $ 22 , 000 อย่างไรก็ตาม กำไรสุทธิลดลงเกือบ $ 72 , 000 ใน 1989 งบดุลประกอบด้วยรายการ รายได้ สินค้าปศุสัตว์ ซึ่งต้องการคำอธิบาย ( เห็นมี 4 ) , Joneses ให้ฝูงกวางและแกะไม่กี่ตัวที่ peggydale 25 เอเคอร์เพื่อความบันเทิงแก่นักท่องเที่ยวและขายเนื้อและหลบซ่อน รายการนี้แสดงให้เห็นถึงกำไรหรือขาดทุนจากการขายย่อหน้าการขยายตัวย่อหน้าในปี 1987 , Joneses สังเกตเห็นการเปลี่ยนแปลงที่ลึกซึ้งบางอย่างในธุรกิจการท่องเที่ยว คนถูกถ่ายวันหยุดสั้น และต้องการไปถึงจุดหมายปลายทางของพวกเขาให้เร็วที่สุด เพราะฉะนั้น น้อยกว่ารถโทรมาที่ peggydale . นอกจากนี้จำนวนของรถโดยสารและนักท่องเที่ยวอิสระ มีเส้นทางทางเหนือมากขึ้นใน Queenstown อย่างสมบูรณ์ผ่าน peggydale . เพื่อขายให้กับนักท่องเที่ยวผู้ที่พลาด เพ็กกี้ เดลเมอร์เริ่มมองหาเว็บไซต์บนเส้นทางอื่นๆควีนส์ทาวน์ .