Now, allow me to address the third

Now, allow me to address the third reason why I feel a particularly strong sense of obligation in serving as President of the AAG at this juncture in the history of the Association. This revolves around the value and health of the discipline of Geography, and the very geographical perspectives it engenders. I suppose this existential question might be boiled down to — are we at “the end of geography’? In 1970 Alvin Toffler wrote explicitly about the “Demise of Geography” at the conclusion to Chapter 5 in his book Future Shock. His argument being that geography was losing any importance as people tended to move rapidly from place to place and correlations between societal diversity and place were disappearing. In the four decades since then, the continued ease of transporting people, goods and services over great distance, the explosive rise in information and communication technologies (ITC) and the myriad other phenomena encapsulated in the term globalization have prompted many others to proclaim the demise of geography, or at least wonder about the decreasing importance of space and place as significant forces in driving economic and social differences. The catch phrase ‘geography is dead’ has become a facile cliché in some corners of the ITC and globalization worlds. Works such as The World Is Flat: by Thomas Friedman (2005) and Geography is Dead: How America Lost its Sense of Direction by Brian McCabe (2012) and The End of Geography: The Changing Nature of the International System and the Challenge to International Law (2014) by Sir Daniel Bethlehem provide more nuanced and thought provoking perspectives on certain aspects of this proposition.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตอนนี้ ให้ฉันอยู่สามเหตุผลที่ทำไมฉันรู้สึกแข็งแรงโดยเฉพาะอย่างยิ่งภาระในการเป็นประธานของเอเอจีในประวัติศาสตร์ของสมาคมที่นี้ juncture นี้หมุนรอบค่าและสุขภาพของวินัยของภูมิศาสตร์ และมันนำไปสู่มุมมองภูมิศาสตร์มาก ฉันคิดว่า คำถามนี้อัตถิภาวนิยมอาจต้มลงไป — เราที่ "จุดสิ้นสุดของภูมิศาสตร์ ' ในปี 1970 Alvin Toffler เขียนอย่างชัดเจนเกี่ยวกับการ "ตายของภูมิศาสตร์" ที่ข้อสรุป 5 บทในหนังสือของเขาในอนาคตช็อก อาร์กิวเมนต์ของเขากำลังภูมิศาสตร์ที่ได้สูญเสียความสำคัญใด ๆ เป็นคนมีแนวโน้มที่จะ ย้ายอย่างรวดเร็วบริเวณ และความสัมพันธ์ระหว่างสังคมหลากหลายและสถานที่ที่หายไป ในสี่ทศวรรษตั้งแต่แล้ว ง่ายต่อการขนส่งคน สินค้าและบริการดีระยะ ระเบิดขึ้นในข้อมูล และเทคโนโลยีการสื่อสาร (ITC) และกับปรากฏการณ์อื่น ๆ นึ้ในคำว่าโลกาภิวัตน์ได้รับพร้อมท์อื่น ๆ ประกาศตายของภูมิศาสตร์ หรือน้อยสงสัยเกี่ยวกับความสำคัญของพื้นที่ที่ลดลง และทำเป็นกองกำลังสำคัญในการขับเคลื่อนเศรษฐกิจ และสังคมแตกต่าง จับวลี 'ภูมิศาสตร์จะตาย' ได้กลายเป็น มีความคิดโบราณร่มในบางมุมของโลกไอทีซีและโลกาภิวัตน์ ทำงานเช่นการโลกถูกแบน: โดยโทมัสฟรีดแมน (2005) และภูมิศาสตร์เป็นตาย: วิธีอเมริกาสูญเสียความรู้สึกของทิศทาง โดย McCabe ไบรอัน (2012) และสิ้นสุดทางภูมิศาสตร์: การเปลี่ยนธรรมชาติของระบบนานาชาติและท้าทายกฎหมายระหว่างประเทศ (2014) โดยเบธแดเนียลที่รักให้เพิ่มเติมรายละเอียดปลีกย่อย และความคิดมุมมองฟอเร็กซ์ในบางแง่มุมของข้อเสนอนี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ตอนนี้ให้ฉันไปอยู่ที่เหตุผลที่สามทำไมฉันรู้สึกความรู้สึกที่แข็งแกร่งโดยเฉพาะอย่างยิ่งของภาระผูกพันในการให้บริการเป็นประธานของ AAG ในช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อนี้ในประวัติศาสตร์ของสมาคม นี้หมุนรอบค่าและสุขภาพของระเบียบวินัยของภูมิศาสตร์และมุมมองทางภูมิศาสตร์มากก็แปลกใจ ฉันคิดว่าคำถามอัตถิภาวนิยมนี้อาจจะลงไปต้ม - เราที่ "สิ้นสภาพทางภูมิศาสตร์ '? ในปี 1970 อัลวิน Toffler เขียนอย่างชัดเจนเกี่ยวกับ "อนิจกรรมภูมิศาสตร์" ที่สรุปบทที่ 5 ในหนังสือของเขาในอนาคตช็อก เหตุผลของการที่ทางภูมิศาสตร์ที่ได้สูญเสียความสำคัญใด ๆ ที่เป็นคนมีแนวโน้มที่จะย้ายอย่างรวดเร็วจากสถานที่และความสัมพันธ์ระหว่างความหลากหลายทางสังคมและสถานที่ที่ได้รับหายไป ในสี่ทศวรรษที่ผ่านมานับตั้งแต่นั้นมาความสะดวกอย่างต่อเนื่องของการขนส่งคนสินค้าและบริการผ่านระยะทางที่ดีที่เพิ่มขึ้นสามารถระเบิดได้ในข้อมูลและเทคโนโลยีการสื่อสาร (ITC) และปรากฏการณ์อื่น ๆ มากมายห่อหุ้มในโลกาภิวัตน์ระยะได้รับแจ้งอื่น ๆ อีกมากมายที่จะประกาศการตาย ของภูมิศาสตร์หรืออย่างน้อยสงสัยเกี่ยวกับความสำคัญลดลงของพื้นที่และสถานที่กองกำลังอย่างมีนัยสำคัญในการผลักดันความแตกต่างทางเศรษฐกิจและสังคม จับวลี 'ภูมิศาสตร์จะตาย' ได้กลายเป็นความคิดโบราณได้อย่างง่ายดายในมุมของ ITC และโลกโลกาภิวัตน์บาง งานดังกล่าวในขณะที่โลกแบน: โดยโทมัสฟรีดแมน (2005) และภูมิศาสตร์เป็น Dead: วิธีอเมริกาสูญเสียความรู้สึกของทิศทางโดยไบรอัน McCabe (2012) และปลายของภูมิศาสตร์: ลักษณะการเปลี่ยนแปลงของระบบระหว่างประเทศและความท้าทายกับ International กฎหมาย (2014) โดยเซอร์แดเนียลเบ ธ เลเฮให้เหมาะสมยิ่งขึ้นและกระตุ้นความคิดมุมมองเกี่ยวกับบางแง่มุมของข้อเสนอนี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ตอนนี้ ให้ผมอยู่ เหตุผลที่สาม ทำไมฉันถึงรู้สึกแข็งแรงโดยเฉพาะอย่างยิ่งในหน้าที่ในการให้บริการในฐานะของประธานเท่านั้นที่จุดเชื่อมต่อนี้ในประวัติศาสตร์ของสมาคม นี้หมุนรอบคุณค่าและสุขภาพของวินัยของภูมิศาสตร์และภูมิศาสตร์มากมุมมองมัน engenders . ฉันคิดว่าคำถาม existential นี้อาจจะต้มลงไป - เราอยู่ใน " จบภูมิศาสตร์ ' อัลวิน ทอฟฟ์เลอร์ในปี 1970 เขียนอย่างชัดเจนเกี่ยวกับ " ความตายของภูมิศาสตร์ " ที่สรุปบทที่ 5 ในหนังสือของเขาอนาคตตกใจ อาร์กิวเมนต์ของเขาว่าภูมิศาสตร์คือการสูญเสียความสำคัญ ประชาชนมีแนวโน้มที่จะย้ายอย่างรวดเร็วจากสถานที่และความสัมพันธ์ระหว่างความหลากหลายทางสังคมและสถานที่ที่ถูกหายไป ในช่วงสี่ทศวรรษแล้ว ยังสะดวกในการขนส่งคน สินค้าและบริการกว่ามากระยะทางที่ระเบิดขึ้นในเทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสาร ( ICT ) และมากมายอื่น ๆปรากฏการณ์ห่อหุ้มในคำว่าโลกาภิวัตน์ได้รับแจ้งคนอื่น ๆที่จะประกาศการตายของภูมิศาสตร์ หรืออย่างน้อยก็สงสัยเกี่ยวกับลดความสำคัญของพื้นที่และ สถานที่สำคัญในกองกําลังขับความแตกต่างทางเศรษฐกิจและสังคม . ภูมิศาสตร์จับวลี ' ตาย ' ได้กลายเป็นง่ายและซ้ำซากในบางมุมของ ITC และโลกาภิวัตน์โลก ผลงาน เช่น โลกแบน : โดยโทมัสฟรีดแมน ( 2005 ) และภูมิศาสตร์ตาย : วิธีอเมริกาสูญเสียความรู้สึกของทิศทางโดยไบรอัน แมคเคบ ( 2012 ) และจุดสิ้นสุดของภูมิศาสตร์ : ลักษณะการเปลี่ยนแปลงของระบบระหว่างประเทศและความท้าทายกฏหมายระหว่างประเทศ ( 2014 ) โดยท่านแดเนียล Bethlehem ให้มากขึ้นเหมาะสมและคิดว่ายั่ว มุมมองในลักษณะบางอย่างของข้อเสนอนี้