Looking at the knights whose faces

Looking at the knights whose faces were obscured behind their helmets, Li Cheng strode out, raised his clasped hands, and began to speak.

Before he could offer his greetings, however, one of the knights had spoken to him in the tongue of the Jins: “Do you belong to the Chen House in Nan’yang?”

They recognize who we are.

Li Cheng and his guards erupted in cheers. Only Han people would be able to recognize their many complicated family crests.

“Aye,” Li Cheng quickly answered. He placed his hands together and respectfully asked, “And you are…?”

“We work under General Ran,” the armored knight replied, motioning his subordinates to remove their masks and reveal their faces.

Li Cheng and his men laughed like loonies when they heard their answer and saw their faces. Some of them were even making their horses run in circles while they laugh.

Li Cheng likewise beamed from ear to ear. “I beg your pardon, our guys are beyond thrilled to hear that you are General Ran’s men.”

The dozen or so knights hadn’t bothered lifting their eyes amid the guards’ guffaw. Only until Li Cheng spoke did the Jin voice sound again: “It’s getting late, ask your mistress to go see General Ran.”

Li Cheng did not question how they knew a young lady was with them. He just joyously replied: “Aye, aye, aye.” He waved his right hand and shouted, “Stop horsing around and get ready. We’ll go and meet General Ran tonight.”

“Aye,” the guards replied and started to get busy.

Thic translation belongs to hamster428.wordpress.com

Soon after, they had tidied up and followed the knights forward.

Chen Rong quietly lifted her curtain to look around, beckoning Li Cheng closer as she did so.

He rode over and broke into a pleasant laugh: “Miss, how may I be of service?”

His booming voice caused the knights to turn their heads.

Chen Rong shyly bowed her head and waited until the knights impatiently turn away before motioning Li Cheng near again. “Li Cheng, are these men truly General Ran’s subordinates?” she whispered.

Li Cheng chuckled, but seeing Chen Rong’s unimpressed face, he quickly dropped his voice and replied, “Rest assured, miss. They are General Ran’s personal guards. We’ve met them before.”

Only then did Chen Rong relax.

Li Cheng laughed again and then caught up to the knights.

After nearly an hour, the torch-lit cavalcade arrived at a mountain cleft lined with tents.

Chen Rong peered outside and saw numerous flying banners in the distance with the character “Min” on them.

The camp site was packed with tents. Besides the flapping flags, all was quiet.

Having arrived at such a solemn place, Li Cheng and his men ceased their noises and followed the armored knights to the centermost tent.

Chen Rong’s carriage stopped outside while Li Cheng and several guards followed the knights inside.

Nurse Ping eyed them as she whispered from Chen Rong’s side: “It’s already so late, General Ran won’t summon you, will he?” Unease was heard in her voice.

At length, footsteps sounded.

Chen Rong looked up only to find her gaze suspended.

A handsome yet severe man in a black outfit appeared at the entrance. He apparently had just bathed, water dripping from his dark hair. A few droplets rolled down his chiseled face and onto the strong chest hidden behind his black undergarment.

Ran Min.

His appearance caused the guards and knights to bow their heads, not daring to breathe a breath too loud.

Chen Rong was no exception. She lowered her head the moment his inky eyes set upon her.

Ran Min strode to her carriage and then stopped.

He stared at her and, all of a sudden, huskily laughed. “Little lady, we meet again.”

In the carriage, Chen Rong bowed to him and respectfully replied, “Aye, good greetings, general.”

Her voice was cool and calm.

“Lift your head,” he abruptly commanded.

Chen Rong stiffened, but still obediently looked up.

They faced each other in the moonlight.

As he carefully studied her, Ran Min’s eyebrows ever slightly furrowed.

A second later, he moved his thin lips, waved and barked, “Be sure to make arrangements for Miss Chen!”

“Aye.” Several soldiers stepped out, surrounded Chen Rong’s carriage, and steered it in a different direction.

At this point, Nurse Ping exhaled and said in a hopeful tone: “Miss, had a man of his station actually come to see you? It seems General Ran has great respect for you.”

Chen Rong softly hummed a reply. She knew Ran Min hated the nobles’ bureaucratic rules and had obviously come out just to see her. He had taken into account that it was too late to summon her into his tent. It was indeed rare of him to do something like that.

The soldiers had vacated a tent in the west for Chen Rong and Nurse Ping to stay.

As Chen Rong went inside with her nurse’s help, she suddenly stopped and asked one of the soldiers, “What about the Chens’ family guards?”

The soldier bowed to her and loudly replied, “I do

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กำลังดูอัศวินที่มีใบหน้าถูกบดบังอยู่เบื้องหลังหมวกกันน็อกของพวกเขา หลี่เฉิงก้าวออก ยกมือของเขา clasped และเริ่มพูดก่อนที่เขาจะนำเสนอคำทักทายของเขา อย่างไรก็ตาม หนึ่งในอัศวินได้พูดกับเขาในลิ้นของ Jins การ: "คุณเป็นบ้านเฉินใน Nan'yang "พวกเขาตระหนักดีว่าเราเป็นใครหลี่เฉิงและยามเขาปะทุขึ้นในไชโย ท่านฮั่นจะรู้จัก crests ครอบครัวซับซ้อนหลายของพวกเขา"Aye หลี่เฉิงรวดเร็วตอบ เขาวางมือกัน และให้เกียรติถาม "และคุณจะ...""เราที่ทำงานภายใต้ทั่วไป Ran อัศวินเกราะตอบ motioning ผู้ใต้บังคับบัญชาของเขาเพื่อเอาหน้ากากของพวกเขา และการเปิดเผยใบหน้าหลี่เฉิงและคนหัวเราะเช่น loonies เมื่อได้ยินคำตอบของพวกเขา และเห็นใบหน้าของพวกเขา บางคนแม้ทำม้าของพวกเขาทำงานในวงการในขณะที่พวกเขาหัวเราะหลี่เฉิงในทำนองเดียวกันลำหูหู "ผมขอโทษคุณ พวกเราอยู่นอกตื่นเต้นที่จะได้ยินว่า คุณเป็นผู้ชายทั่วไปวิ่ง"โหล หรือเพื่อให้อัศวินไม่ใส่ใจยกตาท่ามกลางยาม guffaw จนกว่า Li Cheng พูดได้เสียงเสียงจินอีกครั้ง: "ได้รับสาย ถามผู้เป็นที่รักของคุณจะไปดูทั่วไปวิ่ง"หลี่เฉิงได้คำถามว่า พวกเขารู้กับหญิงสาวด้วย เขาเพียงแต่ตอบว่า: "เอ เอ เอ" เขาโบกมือขวาของเขา และ ตะโกน "หยุด horsing รอบ และเตรียมตัวให้พร้อม เราจะไป และพบกับ Ran ทั่วไปคืนนี้""Aye ยามตอบ และเริ่มวุ่นวายThic แปลเป็นของ hamster428.wordpress.comหลังจาก พวกเขาได้จัดระเบียบ และตามอัศวินไปข้างหน้าเฉินร้องเงียบ ๆ ยกม่านของเธอเพื่อดู ขอเชงลี่ใกล้ชิดเธอได้เขาขี่ผ่าน และบุกเข้าไปในหัวเราะพอใจ: "พลาด วิธีผมอาจริ"เสียงของเขาเฟื่องฟูเกิดอัศวินเปิดหัวของพวกเขารองเฉิน shyly โค้งคำนับหัวของเธอ และรอจนกว่าอัศวินอย่างกระสับกระส่ายหันก่อน motioning หลี่เฉิงใกล้อีก "หลี่เฉิง เป็นผู้ใต้บังคับบัญชาเหล่านี้คนทั่วไปอย่างแท้จริงวิ่งของ" เธอกระซิบLi Cheng เบา ๆ แต่เห็นใบหน้าประทับใจเฉินร่อง เขาหลุดเสียงของเขา และ ตอบ "มั่นใจ นางสาว เจ้าหน้าที่บุคคลทั่วไปวิ่งได้ เราได้พบพวกเขาก่อน"รองเฉินไม่ผ่อนคลายเท่านั้นหลี่เฉิงหัวเราะอีกครั้ง และจับขึ้นมาแล้ว ให้อัศวินหลังจากเกือบชั่วโมง cavalcade แสงไฟฉายมาถึงภูเขาแหว่งเต็มไป ด้วยเต็นท์รองเฉิน peered นอก และเห็นแบนเนอร์ที่บินได้ในระยะไกลด้วยอักขระ "นาที" ที่พวกเขาของค่ายก็เต็มไป ด้วยเต็นท์ นอกจากธงปีกกระพือ ทั้งหมดคือเงียบมาถึงสถานขรึม หลี่เฉิงและคนหยุดเสียงของพวกเขา และด้วยอัศวินเกราะไปยังเต็นท์ centermostขนส่งเฉินรองหยุดนอกในขณะที่หลี่เฉิงและหลายยามตามอัศวินภายในพยาบาลปิงตาพวกเขา ตามเธอกระซิบจากเฉินร่องข้าง: "มันมีอยู่แล้วดังนั้นปลายเดือน วิ่งทั่วไปจะไม่เรียกคุณ ได้จะเขา" Unease ได้ยินเสียงของเธอที่มีความยาว รอยเท้าไพเราะเฉินร่องมองขึ้นเพียงเพื่อจะพบเธอจ้องมองที่ถูกระงับคนหล่อ แต่รุนแรงในเครื่องแต่งกายสีดำปรากฏขึ้นที่ทางเข้า เขาเห็นได้ชัดมีเพียงอาบน้ำ น้ำที่หยดจากผมสีเข้มของเขา กี่หยดรีด ลงใบหน้าของเขาแกะสลัก และลง บนหน้าอกแข็งแกร่งเบื้องหลังกางเกงสีดำของเขาวิ่งนาทีลักษณะของเขาเกิดจากยามและอัศวินจะน้อมหัว ไม่กล้าหายใจหายใจมีเสียงดังเกินไปรองเฉินยาน เธอลดลงหัวของเธอในขณะที่ตาไวน์ตั้งเมื่อเธอนาทีวิ่งก้าวไปขนของเธอ และหยุดแล้วเขาจ้องไปที่เธอ และ ปุบปับ huskily หัวเราะ "เลดี้น้อย พบกันใหม่"ในการขนส่ง เฉินร่องโค้งคำนับให้เขา แล้วตอบ ว่า กราบ "เอ ทั่วไป คำทักทายที่ดี"เสียงของเธอก็เย็น และเงียบสงบ"ยกหัวของคุณ เขาทันทีบัญชาเฉินร้องแข็งทื่อ แต่ยังคงทรงมองขึ้นพวกเขาต้องเผชิญกันในแสงจันทร์ขณะที่เขาระมัดระวังศึกษาเธอ เคยเล็กน้อยรอยย่นคิ้ว Ran นาทีวินาทีต่อมา เขาได้ย้ายบางริมฝีปากของเขา โบก และ เห่า "ต้องจัดนางสาวเฉิน""เอ" ทหารหลายก้าวออก ขนส่งเฉินร่องล้อมรอบ และโรงแรมในทิศทางที่แตกต่างกันที่จุดนี้ พยาบาล Ping exhaled และกล่าวในเสียงความหวัง: Miss คนของตนเองจริงมากับคุณ มันดูเหมือนว่า วิ่งทั่วไปมีความเคารพดีสำหรับคุณ"เฉินร่องเบา ๆ hummed ตอบกลับ เธอรู้ว่า Ran นาทีเกลียดกฎราชการของขุนนาง และทรงชัดออกมาเพียงแค่เห็นเธอ เขาได้นำมาพิจารณาว่ามันสายเกินไปจะเรียกเธอเข้าไปในเต็นท์ของเขา หายากจริง ๆ ของเขาให้ทำเช่นนั้นได้ทหารได้ออกเต็นท์ในตะวันตกร่องเฉินและพยาบาล Ping ที่พักเป็นรองเฉินไปภายใน ด้วยการช่วยเหลือพยาบาลของเธอ เธอก็หยุด และถามอย่างใดอย่างหนึ่งของทหาร "สิ่งที่เกี่ยวกับครอบครัวของ Chens ยาม"ทหารลงกับเธอ แล้วตอบว่า เสียงดัง "ทำอย่างไร

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มองไปที่อัศวินที่ใบหน้าถูกบดบังอยู่เบื้องหลังหมวกกันน็อกหลี่เฉิงก้าวออกยกพนมมือของเขาและเริ่มพูด.

ก่อนที่เขาจะนำเสนอคำทักทายของเขา แต่หนึ่งในอัศวินได้พูดกับเขาในลิ้นของ Jins "คุณเป็นของเฉินบ้าน Nan'yang?"

พวกเขาตระหนักดีว่าเราเป็นใคร.

หลี่เฉิงและยามของเขาปะทุขึ้นในเสียงเชียร์ เฉพาะคนที่ฮันจะสามารถที่จะรับรู้หลายยอดครอบครัวของพวกเขาที่มีความซับซ้อน.

"ใช่" หลี่เฉิงตอบได้อย่างรวดเร็ว เขาวางมือด้วยกันและกราบถามว่า "และคุณจะ ... ?"

"เราทำงานภายใต้ทั่วไปวิ่ง" อัศวินเกราะตอบ motioning ลูกน้องของเขาที่จะเอามาสก์ของพวกเขาและเผยให้เห็นใบหน้าของพวกเขา.

หลี่เฉิงและคนของเขาหัวเราะเหมือนคนบ้าเมื่อ พวกเขาได้ยินคำตอบของพวกเขาและเห็นใบหน้าของพวกเขา บางส่วนของพวกเขาก็ทำให้ม้าของพวกเขาทำงานในวงการในขณะที่พวกเขาหัวเราะ.

หลี่เฉิงเช่นเดียวกันคานจากหูถึงหู "ฉันขอโทษ, พวกเราตื่นเต้นเกินกว่าที่จะได้ยินว่าเจ้าเป็นคนขับรถของนายพล."

โหลหรือดังนั้นอัศวินไม่ได้ใส่ใจยกท่ามกลางสายตาของพวกเขาหัวเราะก๊ากยาม ' เท่านั้นจนกว่าหลี่เฉิงพูดได้เสียงเสียงจินอีกครั้ง: "มันรับสายขอให้เป็นที่รักของคุณไปดู Ran ทั่วไป."

หลี่เฉิงไม่ได้ถามว่าพวกเขารู้ว่าหญิงสาวได้อยู่กับเขา เขาก็มีความสุขตอบว่า "ใช่ใช่ใช่." เขาโบกมือขวาของเขาและตะโกน "หยุด horsing รอบ ๆ และได้รับการพร้อม เราจะไปพบทั่วไป Ran คืนนี้. "

" ใช่ "ยามตอบและเริ่มที่จะได้รับการยุ่ง.

แปล Thic เป็น hamster428.wordpress.com

ไม่นานหลังจากนั้นพวกเขาได้ tidied ขึ้นและตามอัศวินไปข้างหน้า.

เฉินร่องยกอย่างเงียบ ๆ ม่านเธอมองไปรอบ ๆ กวักมือเรียกหลี่เฉิงใกล้ชิดขณะที่เธอทำเช่นนั้น.

เขาขี่ม้ากว่าและบุกเข้าไปในเสียงหัวเราะที่น่าพอใจ: "มิสว่าฉันอาจจะมีการให้บริการ"

เสียงดังสนั่นของเขาทำให้อัศวินหันหัวของพวกเขา.

เฉินร่องอย่างอาย ๆ ก้มศีรษะของเธอและรอจนกว่าอัศวินหงุดหงิดหันไปก่อน motioning หลี่เฉิงใกล้อีกครั้ง "หลี่เฉิงเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาของคนเหล่านี้ Ran ทั่วไปอย่างแท้จริงหรือไม่?" เธอกระซิบ.

หลี่เฉิงหัวเราะ แต่ไม่เห็นใบหน้าประทับใจเฉินร่องของเขาได้อย่างรวดเร็วลดลงและเสียงของเขาตอบว่า "มั่นใจพลาด พวกเขาจะวิ่งทั่วไปยามส่วนบุคคล เราได้พบกับพวกเขามาก่อน. "

ไม่เพียงแล้วเฉินร่องผ่อนคลาย.

หลี่เฉิงหัวเราะอีกครั้งและจากนั้นได้ขึ้นไปถึงอัศวิน.

หลังจากนั้นเกือบชั่วโมงที่ขบวนแห่คบเพลิงไฟมาถึงภูเขาที่เรียงรายไปด้วยเต็นท์แหว่ง.

เฉินร่อง peered นอก และเห็นป้ายบินจำนวนมากในระยะทางที่มีตัวอักษร "มิน" กับพวกเขา.

เว็บไซต์ค่ายเต็มไปด้วยเต็นท์ นอกจากธงกระพือทั้งหมดเป็นที่เงียบสงบ.

มาถึงที่ดังกล่าวเป็นสถานที่อันศักดิ์สิทธิ์หลี่เฉิงและคนของเขาหยุดเสียงของพวกเขาและตามอัศวินเกราะไปยังเต็นท์ตรงกลางได้.

สายการบินเฉินร่องหยุดนอกในขณะที่หลี่เฉิงและอีกหลายยามตามอัศวินภายใน .

พยาบาลปิงตาพวกเขาเป็นเธอกระซิบจากด้านข้างของเฉินร่อง:. "มันมีอยู่แล้วเพื่อให้ปลายวิ่งทั่วไปจะไม่เรียกคุณเขาจะ" งงก็ได้ยินเสียงในเสียงของเธอ

ที่มีความยาวรอยเท้าเป่า.

เฉินร่องมองขึ้นเพียงเพื่อ พบว่าสายตาของเธอที่ถูกระงับ.

ผู้ชายคนหนึ่งที่ยังรุนแรงหล่อในชุดดำปรากฏตัวขึ้นที่ประตูทางเข้า เห็นได้ชัดว่าเขาอาบน้ำเพียงหยดน้ำจากผมสีเข้มของเขา ไม่กี่หยดรีดลงบนใบหน้าของเขาและแกะสลักลงบนหน้าอกที่แข็งแกร่งที่ซ่อนอยู่หลังชั้นในสีดำของเขา.

วิ่งมิน.

ปรากฏตัวของเขาทำให้ยามและอัศวินที่จะน้อมศีรษะของพวกเขาไม่กล้าที่จะหายใจลมหายใจเสียงดังมากเกินไป.

เฉินร่องก็ไม่มีข้อยกเว้น เธอก้มหน้าลงขณะที่ตาดำสนิทของเขาตั้งอยู่บนเธอ.

วิ่งมินก้าวกับการขนส่งของเธอและแล้วก็หยุด.

เขาจ้องมองมาที่เธอและทั้งหมดในทันทีเปลืกผลไม้หัวเราะ "เลดี้เล็ก ๆ น้อย ๆ ที่เราพบกันอีกครั้ง".

ในการรับขนเฉินร่องโค้งคำนับให้กับเขาและกราบตอบว่า "ใช่ทักทายดีทั่วไป."

เสียงของเธอเย็นและสงบ.

"ยกหัวของคุณ" เขาทันทีบัญชา.

เฉินร่อง แข็งทื่อ แต่ยังคงมองเชื่อฟังขึ้น.

พวกเขาเผชิญหน้ากันในแสงจันทร์.

ในขณะที่เขาศึกษาอย่างรอบคอบเธอวิ่งคิ้วต่ำสุดที่เคยมีรอยย่นเล็กน้อย.

เป็นครั้งที่สองต่อมาเขาย้ายริมฝีปากบางของเขาโบกมือและตะโกน "ให้แน่ใจว่าได้เตรียมการสำหรับ ! นางสาวเฉิน "

". Aye "ทหารหลายคนก้าวออกมาล้อมรอบสายการบินเฉินร่องและนำมันไปในทิศทางที่แตกต่างกัน.

ณ จุดนี้, พยาบาลปิงหายใจออกและพูดด้วยน้ำเสียงมีความหวัง:" มิสมีชายคนหนึ่งของสถานีของเขาจริง มาดูคุณ? ดูเหมือน Ran ทั่วไปมีความเคารพที่ดีสำหรับคุณ. "

เฉินร่องเบาฮัมตอบกลับ เธอรู้ว่าวิ่งมินเกลียดกฎข้าราชการขุนนางและได้ออกมาอย่างเห็นได้ชัดเพียงเพื่อเห็นเธอ เขาได้นำมาพิจารณาว่ามันสายเกินไปที่จะเรียกเธอเข้าไปในเต็นท์ของเขา มันเป็นจริงที่หายากของเขาที่จะทำสิ่งที่ต้องการที่.

ทหารได้ลุกเต็นท์ในเวสต์สำหรับเฉินร่องและพยาบาลปิงที่จะอยู่.

ในฐานะที่เป็นเฉินร่องเข้าไปข้างในด้วยความช่วยเหลือพยาบาลของเธอเธอก็หยุดและขอให้ทหารคนหนึ่ง, "สิ่งที่เกี่ยวกับ Chens 'ยามครอบครัว?"

ทหารโค้งคำนับให้กับเธอและเสียงดังตอบว่า "ฉันทำ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มองไปที่อัศวินที่มีใบหน้าถูกบดบังด้านหลังหมวกของพวกเขา หลี่เฉิง strode ออกไปยกประสานมือ และเริ่มพูดก่อนที่เขาจะได้แสดงความยินดี ของเขา แต่หนึ่งในอัศวินได้คุยกับเขา ลิ้นของจิน ใช่หรือเปล่า " คุณเป็นของ เฉิน ในบ้าน nan'yang ? "พวกเขาจะจำได้ว่าเราเป็นใครหลี่ เฉิง และองครักษ์ของเขาปะทุขึ้นในเชียร์ คนเท่านั้น ฮันจะสามารถจำ crests ครอบครัวที่ซับซ้อนมากของพวกเขา" เฮ้อ " หลี่เฉิงรีบตอบ เขาวางมือของเขาด้วยกัน และกราบเรียนถามว่า " คุณคือ . . . ? "" เราทำงานภายใต้ทั่วไปวิ่ง " อัศวินเกราะตอบ motioning ลูกน้องให้ถอดหน้ากากและเปิดเผยใบหน้าของพวกเขาหลี่ เฉิง และคนของเขาก็หัวเราะเหมือนคนบ้า เมื่อได้ยินคำตอบของพวกเขาและเห็นใบหน้าของพวกเขา บางส่วนของพวกเขาทำให้ม้าวิ่งเป็นวงกลมในขณะที่พวกเขาหัวเราะหลี่ เฉิง และลำแสงจากหูเพื่อหู " ว่าไงนะ พวกของเราที่อยู่นอกเหนือตื่นเต้นที่จะได้ยินว่าคุณทั่วไปวิ่งของผู้ชาย " .อัศวินโหลหรือดังนั้นไม่ได้รบกวนยกดวงตาท่ามกลางหัวเราะลั่นยาม ' จนกระทั่งหลี่เฉิงจินพูดทำเสียงอีกครั้ง : " นี่มันก็ดึกมากแล้ว ถามภรรยาไปดูทั่วไปวิ่ง”หลี่ เฉิง ไม่ได้ถามว่าพวกเขารู้ว่าหญิงสาวกับพวกเขา เขาแค่กริ่ม ตอบว่า " ใช่ ใช่ ใช่ เขาโบกพระหัตถ์ขวาและตะโกน " หยุดตีกันหนุกๆ เตรียมตัวให้พร้อม พวกเราจะไปพบกันทั่วไปวิ่งคืนนี้" เฮ้อ " องครักษ์ตอบ และเริ่มจะยุ่งความหนาของ hamster428.wordpress.com แปลหลังจากที่พวกเขาได้ดูแลและติดตามม้าไปข้างหน้าเฉินหยงค่อยๆยกม่าน เธอมองไปรอบ ๆกวักมือเรียกหลี่เฉิงใกล้เมื่อเธอทำเช่นนั้นเขาขี่ผ่าน และทำให้หัวเราะถูกใจ " พลาดแล้วจะให้ฉันทำอย่างไร ? "เสียงเฟื่องฟูของเขาทำให้อัศวินที่จะหันหัวของพวกเขาเฉินหยงเจี๋ยมเจี้ยมยอมก้มหัวให้ และคอยจนอัศวินอย่างหงุดหงิดหันไปก่อน motioning หลี่เฉิงใกล้อีกครั้ง " หลี่ เฉิง คนเหล่านี้ทั่วไปอย่างแท้จริง รัน ผู้ใต้บังคับบัญชา ? " เธอกระซิบ .หลี่ เฉิง หัวเราะ แต่เห็นใบหน้าผิดหวังของ Chen ร่องเขาได้อย่างรวดเร็วลดลง เสียงของเขาและกล่าวว่า " มั่นใจค่ะ พวกเขามีทั่วไปรันส่วนตัวยาม เราเคยเจอกันมาก่อน "เพียงแล้วเฉินหยงผ่อนคลายหลี่ เฉิงหัวเราะอีกครั้งแล้วจับม้าหลังจากเกือบหนึ่งชั่วโมง ไฟฉาย ไฟ ขบวนแห่มาถึงแยกออกภูเขาเรียงรายไปด้วยเพิงเฉินหยงเหลือบมองด้านนอก เห็นมากมายที่บินแบนเนอร์ใน ระยะทาง กับตัวละคร " มิน " พวกเขาไซต์ค่ายก็เต็มไปด้วยเต็นท์ นอกจากโบกสะบัดธง ทุกอย่างเงียบสงบเมื่อมาถึงสถานที่นั้นเคร่งขรึม หลี่เฉิงและคนของเขาหยุดเสียงของพวกเขาและตามอัศวินเกราะกับ centermost เต็นท์เฉิงหรงรถม้าหยุดอยู่ภายนอกในขณะที่หลี่เฉิงและหลายยามตามอัศวินข้างในพยาบาล ปิงตาเป็นเธอกระซิบจากด้านข้างของเฉินหยง : " มันสายไปแล้ว ทั่วไปก็ไม่เรียกคุณ ใช่มั้ย ? " สบายใจ ได้ยินเสียงเธอที่ยาวเสียงฝีเท้าก็ดังขึ้นเฉินหยงมองขึ้นไปเท่านั้นที่จะพบสายตาของนางที่ถูกระงับผู้ชายที่หล่อแต่รุนแรงในชุดสีดำปรากฏขึ้นที่ทางเข้า เขาเพิ่งจะอาบน้ำ น้ำหยดจากเส้นผมสีดำของเขา ไม่กี่หยดกลิ้งลงใบหน้าคมได้สัดส่วน และยังแข็งแรง หน้าอกชุดชั้นในสีดำที่ซ่อนอยู่หลังเขารัน มินการปรากฏตัวของเขาทำให้ทหารและอัศวินต้องก้มหัวไม่กล้าหายใจ หายใจเสียงดังเฉินหยงก็ไม่มีข้อยกเว้น เธอลดหัวของเธอทันทีที่ดวงตาดำเหมือนหมึกของเขาให้แก่เธอวิ่งมินสโทร์ดี้รถม้าของเธอ แล้วหยุดเขาจ้องมองเธอ และ จู่ๆ huskily หัวเราะ " สาวน้อย เราเจอกันอีกแล้วนะ "ในรถม้า Chen ร่องโค้งให้เขา และกราบบังคมทูลตอบว่า " ใช่ ทักทายทั่วไป”เสียงของเธอเย็นและเงียบสงบ" เงยหน้าขึ้น " เขาชะงัก บัญชาเฉินหยงที่แข็งตึง แต่ก็ยอมเงยหน้าขึ้นมองพวกเขาต้องเผชิญกับแต่ละอื่น ๆในแสงจันทร์ขณะที่เขาศึกษาอย่างรอบคอบของเธอวิ่งมินเล็กน้อย คิ้วที่เคยมีรอยย่น .วินาทีต่อมา เขาขยับริมฝีปากบางโบกมือตะโกน " แน่ใจที่จะทำให้การเตรียมการสำหรับคุณเชน "" ครับ " ทหารหลายก้าวออกมา แวดล้อมเฉิงหรงรถม้า และชี้ทางให้มันไปในทิศทางที่แตกต่างกันณจุดนี้ พยาบาลบอกว่าปิงหายใจออกด้วยน้ำเสียงมีความหวัง : " คุณมีผู้ชายที่สถานีของเขาจริง ๆ มาเจอคุณ ดูเหมือนว่าทั่วไปก็มีความเคารพที่ดีสำหรับคุณ .เชนร้องเบาๆ hummed ตอบกลับ เธอรู้จักวิ่งมินเกลียดของเหล่าขุนนาง ข้าราชการ กฎและชัดออกมา แค่เห็นเธอ เขาได้พิจารณาว่ามันเป็นสายเกินไปที่จะเรียกเธอเข้าไปในเต็นท์ของเขา มันแท้หายาก เขาจะทำเรื่องแบบนั้นได้ทหารได้เตรียมเต็นท์ในตะวันตก สำหรับโรงพยาบาล และเฉินปิงอยู่ขณะที่ เฉิน โรงพยาบาลเข้าไปช่วยเธอ เธอก็หยุดและถามทหารนายหนึ่ง แล้วยามครอบครัว chens ' "ทหารคำนับ