Despite its name, the “Modern” Type

Despite its name, the “Modern” Typeface, also known as Didone, is not new. In the eighteenth century improvements in paper quality combined with more advanced printing methods brought about changes in how typefaces were created.

Modern is the term used to categorize fonts created at that time or in the style of that time.

Modern fonts are recognizable by their thin, long horizontal serifs, and clear-cut thick/thin transitions in the strokes. The stress is vertical, i.e. there is no slant on the letters.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แม้ มีชื่อ แบบตัวพิมพ์ "ทันสมัย" หรือที่เรียกว่า Didone ไม่ใช่ใหม่ ในศตวรรษ eighteenth ปรับปรุงคุณภาพกระดาษพร้อมกับเพิ่มเติมขั้นสูงวิธีพิมพ์ที่เกี่ยวกับการเปลี่ยนแปลงในวิธีสร้าง typefaces ขึ้นมา

สมัยเป็นคำที่ใช้ในการจัดประเภทแบบอักษรที่สร้างขึ้น ในขณะนั้น หรือ ในลักษณะของเวลาที่

แบบอักษรสมัยรู้จัก ด้วยความบาง ยาวแนวนอนไม่มี serif และที่แน่ชัดหนา/บางช่วงการเปลี่ยนภาพในจังหวะ ความเครียดเป็นแนวตั้ง เช่นมีตัวอักษรเราไม่

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แม้จะมีชื่อของมัน "Modern" อักษรที่เรียกว่าเป็น Didone, ไม่ใหม่ ในศตวรรษที่สิบแปดการปรับปรุงคุณภาพกระดาษรวมกับวิธีการพิมพ์ที่สูงขึ้นมาเกี่ยวกับการเปลี่ยนแปลงในวิธีการรูปแบบอักษรที่ถูกสร้างขึ้นในปัจจุบันเป็นคำที่ใช้ในการจัดหมวดหมู่แบบอักษรที่สร้างขึ้นในช่วงเวลานั้นหรือในรูปแบบของเวลาที่โมเดิร์นแบบอักษรที่รู้จักโดยพวกเขาบาง , เซอริฟแนวนอนยาวและหนา / เปลี่ยนบางชัดเจนในจังหวะ ความเครียดเป็นแนวตั้งคือมีเอียงไม่เกี่ยวกับตัวอักษร

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แม้ชื่อของมัน " ตัวอักษรที่ทันสมัย " หรือที่เรียกว่า didone เป็นไม่ใหม่ ในศตวรรษที่สิบแปดในการปรับปรุงคุณภาพกระดาษรวมกับวิธีการพิมพ์ขั้นสูงเพิ่มเติมมาเกี่ยวกับการเปลี่ยนแปลงในวิธีการที่ผู้ใช้งานสร้าง

สมัยใหม่เป็นคําที่ใช้ในการจัดสร้างในครั้งนั้น หรืออักษรในรูปแบบของเวลาที่ แบบอักษร

ที่ทันสมัยเป็นที่รู้จักโดยของพวกเขาบาง serifs แนวนอนยาวชัดเจนเปลี่ยนบางและหนา ในจังหวะ ความเครียดเป็นแนวตั้ง คือ ไม่มีเอียงบนตัวอักษร