Su Luo, with three black lines on h

Su Luo, with three black lines on her forehead, speechlessly patted the little thing that was squirming around in her embrace.

Why did she suddenly have the feeling that she had become a mother? Would this end well?

While Su Luo and little Meng Meng were having their silent exchange, Nangong Liuyun had already taken large strides to stand in front of Su Luo.

Su Luo looked at Nangong Liuyun and the corner of her mouth slowly curved up into an ironic smile. Without any hesitation, she turned around and walked away.

However, not allowing Su Luo to take a single step, Nangong Liuyun’s figure flashed and quick as lightning seized her wrist.

His hand was as cold as ice.

Su Luo started to fiercely struggle free.

However, no matter how hard she struggled, Nangong Liuyun’s hold was like an iron clamp, rock-firm and unyielding. She was completely unable to shake it off.

In contrast, Nangong Liuyun only stared attentively at Su Luo. His pearly eyes were as deep and pitch-black as a lake. Centimeter by centimeter, he scanned Su Luo all over, looking at every pore on her body in an extremely careful and serious manner.

Su Luo returned his gaze, looking into those beautiful pupils that were as dark as an abyss containing a very complicated expression in its depths. She didn’t understand his actions, nor did she want to understand.

Suddenly, the cold placid look in Nangong Liuyun’s eyes turned into a tempest, releasing a fierce frosty light. Glaring at her, he furiously said. “Where did you run off to for an entire day and night? Didn’t I tell you not to leave?! Why didn’t you remain at the original place and wait for me?”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Su Luo มีสามสีดำเส้นบนหน้าผากของเธอ speechlessly patted สิ่งเล็กน้อยที่ดิ้นรอบในอ้อมกอดของเธอทำไมไม่ได้เธอก็มีความรู้สึกว่า เธอเป็นแม่ นี้จะสิ้นสุดด้วยในขณะที่ลู Su และ Meng Meng น้อยมีอัตราแลกเปลี่ยนของพวกเขาเงียบ Nangong Liuyun ได้แล้วก้าวใหญ่ยืนหน้าลู SuSu ลูดู Nangong Liuyun และมุมปากของเธอค่อย ๆ โค้งขึ้นเป็นรอยยิ้มแดกดัน โดยไม่ลังเล เธอหันไปรอบ ๆ และเดินไปอย่างไรก็ตาม ไม่ให้ลู Su จะใช้ขั้นตอนเดียว รูป Nangong Liuyun ประกาย และรวดเร็วเป็นสายฟ้ายึดข้อมือของเธอมือของเขาถูกเย็นเป็นน้ำแข็งSu ลูเริ่มแววต่อสู้ฟรีไม่ว่าเธอพยายาม ความหนัก Nangong Liuyun ค้างก็เช่นการหนีบเหล็ก บริษัทร็อค และไม่ยอม เธอไม่สามารถเขย่าปิดอย่างสมบูรณ์คมชัด Nangong Liuyun เพียงจ้องมองและทำความเข้าใจที่ Su ลู ตาไข่มุก ขึ้นเป็นลึกมิดเป็นทะเลสาบ เซนติเมตร โดยเซนติเมตร เขาสแกนลู Su ไป กำลังดูทุกรูขุมขนบนร่างกายของเธอในลักษณะระมัดระวังมาก และร้ายแรงSu ลูกลับสายตาของเขา ที่กำลังเป็นนักเรียนที่สวยงามที่เข้มเป็นนรกที่ประกอบด้วยนิพจน์ที่ซับซ้อนมากในส่วนลึกของ เธอไม่เข้าใจการกระทำของเขา หรือไม่เธอต้องเข้าใจทันใดนั้น ดูพลาซิดเย็นตา Nangong Liuyun กลายเป็นความวุ่นวาย ปล่อยแสงหนาวรุนแรง แกลริงอินเตอร์เธอ เขากระโชกกล่าว "ที่คุณไม่ออกไปสำหรับทั้งกลางวันและกลางคืน ผมไม่ได้บอกคุณไม่ ไม่ได้คุณยังคงอยู่ที่เดิม และรอฉัน"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ซู Luo สามเส้นสีดำบนหน้าผากของเธออย่างพูดไม่ได้ตบสิ่งเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่ดิ้นไปรอบ ๆ ในอ้อมกอดของเธอ. ทำไมจู่ ๆ เธอก็มีความรู้สึกว่าเธอได้กลายเป็นแม่? จะจบลงอย่างนี้? ในขณะที่ซู Luo และลิตเติ้ลเม้งเม้งได้มีการแลกเปลี่ยนความเงียบของพวกเขา Nangong Liuyun ได้นำความก้าวหน้าที่มีขนาดใหญ่จะยืนอยู่ด้านหน้าของซู Luo. ซู Luo มองที่ Nangong Liuyun และมุมปากของเธอโค้งช้าขึ้นเป็น รอยยิ้มที่น่าขัน โดยไม่ลังเลใดเธอหันไปรอบ ๆ และเดินออกไป. แต่ไม่อนุญาตให้ซู Luo ที่จะใช้ขั้นตอนเดียว, ตัวเลข Nangong Liuyun ประกายและรวดเร็วเหมือนฟ้าแลบคว้าข้อมือของเธอ. มือของเขาคือเป็นเย็นเป็นน้ำแข็ง. ซู Luo เริ่มที่จะรุนแรงต่อสู้ฟรี . แต่ไม่ว่าวิธีการที่ยากที่เธอต่อสู้ Nangong Liuyun ของถือเป็นเหมือนยึดเหล็กหินมั่นคงและไม่ยอม เธอเป็นคนที่สมบูรณ์ไม่สามารถสลัดมันออกไป. ในทางตรงกันข้าม Nangong Liuyun เพียงจ้องตั้งใจที่ซู Luo ไข่มุกตาของเขาได้เป็นลึกและดำมืดเป็นทะเลสาบ เซนติเมตรโดยเซนติเมตรเขาสแกนซู Luo ทั่วทุกมุมมองที่รูขุมขนบนร่างกายของเธอทุกคนในลักษณะที่ระมัดระวังอย่างมากและจริงจัง. ซู Luo กลับจ้องมองเขามองเข้าไปในนักเรียนที่สวยงามเหล่านั้นที่มีความมืดเหมือนเหวที่มีการแสดงออกที่ซับซ้อนมากใน ระดับความลึกของมัน เธอไม่เข้าใจการกระทำของเขาหรือเธอไม่ต้องการที่จะเข้าใจ. ทันใดนั้นดูเงียบสงบเย็นในสายตา Nangong Liuyun กลายเป็นพายุปล่อยแสงหนาวที่รุนแรง จ้องมองเธอเขาคึกกล่าวว่า "คุณไม่ทำงานที่ไหนออกไปตลอดทั้งวันและกลางคืน? ไม่ได้ผมบอกคุณไม่ให้ออกจาก ?! ไม่ได้คุณยังคงอยู่ทำไมในสถานที่เดิมและรอสำหรับฉัน "

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ซู หลัว มี 3 เส้นดำบนหน้าผากของเธอ คอแข็งตบเล็กน้อยนั้นก็อยู่ในอ้อมกอดของเธอทำไมเธอถึงได้รู้สึกว่าเธอได้กลายเป็นแม่ เรื่องนี้จะจบดีในขณะที่ ซู ลู และ เมง เมงมีตราเงียบของนังก๊อก liuyun ได้ควบคุมความก้าวหน้าขนาดใหญ่ที่จะยืนต่อหน้าซูหลอ .ซูหลัวมองนังก๊อก liuyun และมุมปากของเธอค่อยๆโค้งขึ้นเป็นรอยยิ้มเยาะเย้ย โดยไม่ลังเล เธอหันกลับไปและเดินจากไปแต่ไม่อนุญาตให้ซู หลัวที่จะใช้ขั้นตอนเดียว , รูปนังก๊อก liuyun ประกายและรวดเร็วคว้าข้อมือเธอมือของเขาเย็นเหมือนน้ำแข็งซูหลัวเริ่มดุเดือด การต่อสู้ฟรีอย่างไรก็ตาม ไม่ว่าเธอจะพยายาม , นังก๊อก liuyun ถือเป็นเหมือนคีมเหล็ก บริษัท ร็อค และหัวแข็ง เธอไม่สามารถที่จะสลัดมันออกในทางตรงกันข้าม นังก๊อก liuyun เพียงจ้องมองอย่างตั้งใจที่ซูหลอ . ดวงตาสีมุกของเขาเป็นลึกและมืดสนิทเป็นทะเลสาบ ทีละเซนติเมตร เขาสแกน ซู ลู ทั่ว มองทุกรูขุมขนบนร่างกายของเธอในระมัดระวังอย่างมากและจริงจังแบบนี้ซูหลัวกลับจ้องมองเขา มองในที่มืดสวยนักเรียนเป็นเหวที่มีความซับซ้อนมาก การแสดงออกในความลึกของมัน . เธอไม่ได้เข้าใจการกระทำของเขา หรือเธออยากให้เข้าใจทันใดนั้น มองสงบเย็นในสายตานังก๊อก liuyun กลายเป็นพายุ ปล่อยแสงมักเป็นรุนแรง จ้องไปที่เธอ เขาพยายามพูด " คุณหนีไปไหนทั้งวันและคืน ? ฉันไม่ได้บอกคุณไม่ให้ไป ! ทำไมคุณไม่ อยู่ ณที่เดิม รอฉัน ? "