Exercise plays an important role in

Exercise plays an important role in enhancing the quality of life of the older patient, although studies have shown that regular physical activity does not significantly lengthen life expectancy. Improved physiologic and psychological function helps to maintain personal independence and reduces demands for acute and chronic care services. This has significant economic benefits, as the resultant cost savings will likely cover the costs of a well-designed exercise program. Primary care physicians can help older patients to realize these benefits by encouraging them to increase their physical activity and by prescribing appropriate exercise regimens.
Shephard RJ. Exercise and aging: Extending independence in older adults. Geriatrics 1993; 48(May):61-64.
Dramatic increases in the 65- to 74-year-old and the over-85-year-old segments of the North American population have given rise to a new round of questions about the medical, social, and economic implications of increased physical activity in older adults.( n1) Primary care physicians are often called upon to answer questions patients have about the long- and short-term benefits of exercise and to prescribe appropriate exercise programs. Older patients may want to know, for example, whether they will live longer if' they exercise.
The purpose of this article is to discuss the impact of exercise upon absolute life expectancy, quality-adjusted life expectancy, and functional status (physiologic and psychological J, as well as the economic implications of exercise in this patient population.
Exercise and life expectancy
Absolute life expectancy. For the primary care physician treating the older adult, a patient's early history of exercise will probably not predict longevity, studies have shown. Early comparisons of university athletes with their sedentary peers failed to demonstrate any difference in longevity between the two groups.( n2) This was due in part to the selection of athletes for sport teams for their unusual body builds (which were not necessarily optimal in terms of survival), but mainly because the former athletes abandoned their active lifestyles after leaving school.
Montoye and associates found that middle-aged former athletes were overweight, inactive, and smoking and drinking more than their supposedly sedentary peers.( n2) Plainly, the lesson from this research is that the health benefits from exercise cannot he stored but depend entirely upon maintenance of a healthy lifestyle.
In another study, Karvonen and associates( n3) examined a group of athletes who continued with their exercise until they reached an advanced age. This study reported that Finnish cross-country ski champions lived an average of 3 to 4 years longer than their sedentary contemporaries, However, most of the skiers were lifelong nonsmokers, and this undoubtedly contributed to their greater longevity. Indeed, young adults who give tip a heavy cigarette addiction may lie adding as much as 8 years to their lifespan.
More recently, Paffenharger et al( n4) analyzed data on former Harvard alumni in a prospective study covering 22 years. They noted that regular physical activity was associated with a substantial increase in average lifespan. Following subjects through to age 80, they estimated a gain of more than 2 years if exercise was begun at an age of 35 to 39 years but a gain of only 0.4 years if begun between the ages of 75 and 79. The benefit persisted after adjustment of the data for other cardiac risk factors leg, cigarette smoking, excess body mass, and hypertension) but was observed only if the activity had continued throughout adult life. In fact, this study showed that it was better to have been inactive at college but active in old age than the converse.
The major determinant of longevity appeared to be the establishment of an appropriate increase of weekly energy expenditure. Some extension of lifespan was seen with an added weekly expenditure of 2 MegaJoules (500 koala, and the effect was maximized at an added weekly energy expenditure of 8 MegaJoules ( 2,000 kcal). The type of exercise was less critical, as many members of the active group apparently derived much of their added energy expenditure from very simple pursuits (eg, fast walking and stair-climbing), rather than from participation in organized sports.
Pekkanen et al( n5) observed similar results in Eastern Finland. In early old age, their active group had substantially better survival prospects than sedentary individuals, but by age 80, the percentages of active and inactive survivors were almost identical.
The implication of these findings is that regular exercise helps to avoid the premature deaths of middle age and early old age, but it does not increase the percentage of the surviving very old. Although the increased likelihood of survival in early old age initially may appear quite impressive, the value of this change must be qualified by the patient's reaction to the exercise regimen.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ออกกำลังกายมีบทบาทสำคัญในการเพิ่มคุณภาพชีวิตของผู้ป่วยเก่า แม้ว่าการศึกษาแสดงให้เห็นว่า กายเป็นประจำสม่ำเสมอไม่ช่วยยืดอายุขัย ฟังก์ชันทางสรีรวิทยา และจิตใจที่ดีขึ้นช่วยรักษาอิสรภาพส่วนบุคคล และลดความต้องการบริการดูแลที่เฉียบพลัน และเรื้อรัง นี้มีผลประโยชน์ทางเศรษฐกิจที่สำคัญ ประหยัดต้นทุนผลลัพธ์อาจจะครอบคลุมค่าใช้จ่ายของโปรแกรมออกกำลังกายที่ออกแบบอย่างดี แพทย์ที่ดูแลหลักสามารถช่วยผู้ป่วยเก่าตระหนักถึงผลประโยชน์เหล่านี้เพื่อเพิ่มกิจกรรมทางกายภาพ และ โดยกำหนดสูตรออกกำลังกายที่เหมาะสมShephard RJ ออกกำลังกายและอายุ: ขยายความเป็นอิสระในอายุ Geriatrics 1993 48 (พฤษภาคม): 61-64เพิ่มขึ้นอย่างมากการไป 74 ปีอายุ 65 และส่วนเกิน 85-ปีของประชากรสหรัฐอเมริกาเหนือได้ก่อให้รอบใหม่เกี่ยวกับการแพทย์ สังคม และทางเศรษฐกิจผลกระทบของกิจกรรมทางกายภาพที่เพิ่มขึ้นในอายุ (n1) ดูแลหลักแพทย์มักจะเรียกร้อง เพื่อตอบคำถามคนไข้เกี่ยวกับระยะสั้น และระยะยาวการออกกำลังกาย และ การกำหนดโปรแกรมการออกกำลังกายที่เหมาะสม ผู้ป่วยสูงอายุอาจต้องการรู้ว่า เช่น ว่า พวกเขาจะมีชีวิตอยู่อีกต่อไปว่า ' พวกเขาออกกำลังกายวัตถุประสงค์ของบทความนี้จะหารือเกี่ยวกับผลกระทบของการออกกำลังกายตามอายุขัยสัมบูรณ์ อายุขัยปรับคุณภาพ และสถานะทำงาน (ทางสรีรวิทยา และจิตวิทยา J ตลอดจนผลกระทบทางเศรษฐกิจของการออกกำลังกายในประชากรผู้ป่วยนี้ออกกำลังกายและอายุอายุสัมบูรณ์ สำหรับแพทย์หลักดูแลรักษาผู้ใหญ่สูงอายุ ผู้ป่วยประวัติศาสตร์ช่วงต้นของการออกกำลังกายจะไม่ทำนายอายุยืน ศึกษาแสดงให้เห็น เปรียบเทียบช่วงของนักกีฬามหาวิทยาลัยซึ่งอยู่ประจำไม่สามารถแสดงให้เห็นถึงความแตกต่างในอายุระหว่างสองกลุ่ม (n2) นี้ได้ครบกำหนดในการเลือกนักกีฬาสำหรับทีมกีฬา สำหรับสร้างร่างกายผิดปกติ (ที่ไม่จำเป็นต้องดีที่สุดในแง่ของการอยู่รอด), แต่เป็นส่วนใหญ่ เพราะนักกีฬาอดีตละทิ้งวิถีชีวิตของพวกเขาใช้งานอยู่หลังจากออกจากโรงเรียนMontoye และเพื่อนร่วมงานพบนักกีฬาอดีตวัยกลางคน น้ำหนักเกิน ใช้ งาน และสูบบุหรี่ และการดื่มมากกว่าเพื่อนของพวกเขาคาดคะเนอยู่ประจำ (n2) ชัดถ้อยชัดคำ บทเรียนจากงานวิจัยนี้เป็นประโยชน์ต่อสุขภาพจากการใช้สิทธิไม่เขาเก็บ แต่ขึ้นอยู่กับการบำรุงรักษาสุขภาพทั้งหมดในการศึกษาอื่น Karvonen และบริษัทร่วม (n3) ตรวจสอบกลุ่มนักกีฬาที่ยังคง มีการออกกำลังกายของพวกเขาจนพวกเขาถึงอายุขั้นสูง การศึกษานี้รายงานว่า แชมป์สกีข้ามประเทศฟินแลนด์อาศัยเฉลี่ย 3-4 ปีนานกว่าโคตรอยู่ประจำของพวกเขา อย่างไรก็ตาม ส่วนใหญ่เล่นสกีสูบบุหรี่ตลอดชีวิต และนี้ไม่ต้องสงสัยส่วนการยืนยาวของพวกเขามากขึ้น แน่นอน คนหนุ่มสาวที่ให้คำแนะนำการติดบุหรี่อาจโกหกเพิ่มเป็น 8 ปีอายุเมื่อเร็ว ๆ นี้ Paffenharger et al (n4) วิเคราะห์ข้อมูลในอดีตศิษย์เก่าฮาร์วาร์ดในการศึกษาอนาคตครอบคลุม 22 ปี พวกเขาตั้งข้อสังเกตว่า กิจกรรมทางกายภาพปกติเกี่ยวข้องกับการเพิ่มขึ้นที่พบในอายุเฉลี่ย พวกเขาตามเรื่องผ่านไปอายุ 80 คาดกำไรกว่า 2 ปีถ้าเริ่มออกกำลังกายที่มีอายุ 35-39 ปีแต่กำไรเพียง 0.4 ปีถ้าเริ่มอายุระหว่าง 75 และ 79 ประโยชน์ที่ยังคงอยู่หลังจากการปรับปรุงข้อมูลสำหรับขาปัจจัยเสี่ยงโรคหัวใจ สูบบุหรี่ มวลกายเกิน และอื่น ๆ ความดันโลหิตสูง) แต่พบว่า เฉพาะถ้า กิจกรรมอย่างต่อเนื่องตลอดชีวิตในวัยผู้ใหญ่ ในความเป็นจริง การศึกษานี้พบว่า เป็นการดีกว่าที่จะได้ที่วิทยาลัย แต่ในวัยชรากว่าสนทนาดีเทอร์มิแนนต์สำคัญยืนยาวดูเหมือนจะ เป็นการจัดตั้งเพิ่มขึ้นที่เหมาะสมของค่าใช้จ่ายพลังงานประจำสัปดาห์ บางนามสกุลของอายุการใช้งานก็เห็น มีการเพิ่มรายสัปดาห์การใช้จ่ายของ 2 MegaJoules (500 koala และผลถูกขยายใหญ่สุดที่ใช้จ่ายพลังงานรายสัปดาห์เพิ่มของ 8 MegaJoules (2000 กิโลแคลอรี่) ชนิดของการออกกำลังกายเป็นสำคัญน้อยกว่า เป็นสมาชิกหลายคนของกลุ่มใช้งานอยู่เห็นได้ชัดมามากของรายจ่ายการเพิ่มพลังงาน จากกิจกรรมง่ายมาก (เช่น เดิน และ ปีนบันได), มากกว่า จากการเข้าร่วมในการจัดกีฬาPekkanen et al (n5) สังเกตผลที่คล้ายกันในฟินแลนด์ตะวันออก ในช่วงอายุ กลุ่มงานของพวกเขามีโอกาสรอดดีกว่าบุคคลที่อยู่ประจำ แต่ ด้วยอายุ 80 ปี เปอร์เซ็นต์ของผู้ใช้งาน และเหมือนกันเกือบความหมายของการค้นพบเหล่านี้จะช่วยหลีกเลี่ยงการตายก่อนวัยอันควรของวัยกลางคนและช่วงอายุการออกกำลังกายปกติ แต่มันไม่เพิ่มเปอร์เซ็นต์การอยู่รอดเก่ามาก แม้ว่าจะเพิ่มโอกาสของการอยู่รอดในยุคเก่าก่อนอาจปรากฏอยู่ค่อนข้างประทับใจ คุณค่าของการเปลี่ยนแปลงนี้ต้องมีคุณสมบัติ โดยปฏิกิริยาของผู้ป่วยเพื่อการออกกำลังกาย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การออกกำลังกายที่มีบทบาทสำคัญในการเสริมสร้างคุณภาพชีวิตของผู้ป่วยที่มีอายุมากกว่าถึงแม้ว่าการศึกษาได้แสดงให้เห็นว่าการออกกำลังกายเป็นประจำไม่ได้อย่างมีนัยสำคัญยืดอายุขัย สรีรวิทยาที่ดีขึ้นและฟังก์ชั่นทางด้านจิตใจจะช่วยให้การรักษาความเป็นอิสระส่วนบุคคลและช่วยลดความต้องการสำหรับการให้บริการดูแลเฉียบพลันและเรื้อรัง นี้มีผลประโยชน์ทางเศรษฐกิจอย่างมีนัยสำคัญเป็นผลประหยัดค่าใช้จ่ายมีแนวโน้มที่จะครอบคลุมค่าใช้จ่ายของโปรแกรมการออกกำลังกายที่ออกแบบอย่างดี เบื้องต้นแพทย์สามารถช่วยให้ผู้ป่วยที่มีอายุมากกว่าที่จะตระหนักถึงผลประโยชน์เหล่านี้โดยการกระตุ้นให้พวกเขาเพื่อเพิ่มการออกกำลังกายของพวกเขาและโดยกำหนดสูตรการออกกำลังกายที่เหมาะสม.
Shephard RJ การออกกำลังกายและริ้วรอย: ขยายความเป็นอิสระในผู้สูงอายุ ผู้สูงอายุ 1993 48 (พฤษภาคม):. 61-64
เพิ่มขึ้นอย่างมากใน 65- 74 ปีและส่วนที่เกิน 85 ปีของประชากรในทวีปอเมริกาเหนือได้ให้เพิ่มขึ้นรอบใหม่ของคำถามเกี่ยวกับการแพทย์ทางสังคม และผลกระทบทางเศรษฐกิจของการออกกำลังกายเพิ่มขึ้นในผู้สูงอายุ. (N1) แพทย์ดูแลหลักมักจะมีการเรียกร้องที่จะตอบคำถามผู้ป่วยที่มีเกี่ยวกับระยะยาวและผลประโยชน์ระยะสั้นของการออกกำลังกายและการกำหนดโปรแกรมการออกกำลังกายที่เหมาะสม ผู้ป่วยสูงอายุอาจต้องการที่จะทราบเช่นไม่ว่าพวกเขาจะมีชีวิตอยู่อีกต่อไปหากพวกเขาออกกำลังกาย.
วัตถุประสงค์ของบทความนี้คือการหารือเกี่ยวกับผลกระทบของการออกกำลังกายเมื่ออายุขัยแน่นอนคุณภาพปรับอายุขัยและสถานะการทำงาน (สรีรวิทยาและจิตใจ J เช่นเดียวกับผลกระทบทางเศรษฐกิจของการออกกำลังกายในกลุ่มประชากรผู้ป่วยรายนี้.
ใช้สิทธิและอายุขัย
อายุขัยแอบโซลูท. สำหรับแพทย์ดูแลหลักของการรักษาผู้ใหญ่ที่มีอายุมากกว่าผู้ป่วยที่มีประวัติในช่วงต้นของการออกกำลังกายอาจจะไม่คาดการณ์ยืนยาวการศึกษาได้แสดงให้เห็น. ก่อนกำหนด การเปรียบเทียบของนักกีฬามหาวิทยาลัยกับเพื่อนร่วมงานอยู่ประจำของพวกเขาล้มเหลวที่จะแสดงให้เห็นถึงความแตกต่างในยืนยาวระหว่างทั้งสองกลุ่มใด ๆ . (N2) เพราะนี่คือส่วนหนึ่งในการเลือกของนักกีฬาสำหรับทีมกีฬาสำหรับร่างกายที่ผิดปกติของพวกเขาสร้าง (ซึ่งไม่จำเป็นต้องดีที่สุดในแง่ของ การอยู่รอด) แต่ส่วนใหญ่เป็นเพราะอดีตนักกีฬาที่ถูกทิ้งร้างไลฟ์สไตล์การใช้งานของพวกเขาหลังจากออกจากโรงเรียน.
Montoye และผู้ร่วมงานพบว่าอดีตนักกีฬาวัยกลางคนที่มีน้ำหนักเกินไม่ได้ใช้งานและการสูบบุหรี่และดื่มเครื่องดื่มมากกว่าเพื่อนร่วมงานอยู่ประจำที่คาดคะเนของพวกเขา. (N2) ชัดถ้อยชัดคำบทเรียน จากการวิจัยนี้คือประโยชน์ต่อสุขภาพจากการใช้สิทธิไม่สามารถที่เขาเก็บไว้ แต่ขึ้นอยู่บนการบำรุงรักษาของการดำเนินชีวิตที่มีสุขภาพดี.
ในการศึกษาอื่น Karvonen และ บริษัท ร่วม (N3) ตรวจสอบกลุ่มของนักกีฬาที่ยังคงมีการออกกำลังกายของพวกเขาจนกว่าพวกเขาจะถึงอายุขั้นสูง การศึกษาครั้งนี้มีรายงานว่าฟินแลนด์ข้ามประเทศแชมป์เล่นสกีอาศัยอยู่โดยเฉลี่ย 3-4 ปีนานกว่าโคตรอยู่ประจำของพวกเขา แต่ส่วนใหญ่ของนักเล่นสกีที่ถูกสูบบุหรี่ตลอดชีวิตและมีส่วนร่วมอย่างไม่ต้องสงสัยที่จะมีอายุยืนยาวมากขึ้นของพวกเขา อันที่จริงคนหนุ่มสาวที่ให้ทิปยาเสพติดบุหรี่หนักอาจอยู่เพิ่มมากที่สุดเท่าที่ 8 ปีเพื่ออายุการใช้งานของพวกเขา.
เมื่อเร็ว ๆ นี้ Paffenharger et al, (N4) วิเคราะห์ข้อมูลในอดีตศิษย์เก่าฮาร์วาร์ในการศึกษาในอนาคตครอบคลุม 22 ปี พวกเขาสังเกตเห็นว่าการออกกำลังกายเป็นประจำมีความสัมพันธ์กับการเพิ่มขึ้นอย่างมากในอายุขัยเฉลี่ย ต่อไปนี้วิชาผ่านไปอายุ 80 พวกเขาประมาณกำไรกว่า 2 ปีถ้าการออกกำลังกายก็เริ่มที่อายุ 35 ถึง 39 ปี แต่กำไรเพียง 0.4 ปีถ้าเริ่มอายุ 75 และ 79 ผลประโยชน์ที่ยังคงอยู่หลังจากการปรับระหว่าง ของข้อมูลปัจจัยเสี่ยงโรคหัวใจอื่น ๆ ขาสูบบุหรี่มวลส่วนเกินในร่างกายและความดันโลหิตสูง) แต่เป็นเพียงข้อสังเกตถ้ากิจกรรมได้อย่างต่อเนื่องตลอดชีวิตในวัยผู้ใหญ่ ในความเป็นจริงการศึกษาครั้งนี้แสดงให้เห็นว่ามันจะดีกว่าที่จะได้รับการใช้งานที่วิทยาลัย แต่ที่ใช้งานอยู่ในวัยชรากว่าการสนทนา.
ปัจจัยที่สำคัญของการมีอายุยืนยาวดูเหมือนจะเป็นสถานประกอบการของการเพิ่มขึ้นของค่าใช้จ่ายที่เหมาะสมพลังงานรายสัปดาห์ ส่วนขยายบางส่วนของอายุการใช้งานที่ถูกมองว่ามีค่าใช้จ่ายรายสัปดาห์ที่เพิ่มขึ้นของ 2 megajoules (500 หมีโคอาล่าและผลที่ได้รับการขยายที่เพิ่มการใช้พลังงานรายสัปดาห์ 8 megajoules (2,000 กิโลแคลอรี). ประเภทของการออกกำลังกายที่มีความสำคัญน้อยกว่าการเป็นสมาชิกหลายคนของ กลุ่มที่ใช้งานเห็นได้ชัดว่ามามากของการใช้พลังงานที่เพิ่มขึ้นของพวกเขาจากการแสวงหาความรู้ที่ง่ายมาก (เช่นเดินเร็วและบันไดปีนเขา) มากกว่าจากการมีส่วนร่วมในการจัดกีฬา.
Pekkanen et al, (N5) สังเกตผลที่คล้ายกันในภาคตะวันออกของฟินแลนด์. ในวัยชราต้น กลุ่มงานของพวกเขามีโอกาสอยู่รอดอย่างมีนัยสำคัญดีกว่าบุคคลที่อยู่ประจำ แต่เมื่ออายุ 80 เปอร์เซ็นต์ของผู้รอดชีวิตจากการใช้งานและใช้งานได้เหมือนกันเกือบ.
ความหมายของการค้นพบเหล่านี้เป็นสิ่งที่ออกกำลังกายเป็นประจำช่วยให้หลีกเลี่ยงการเสียชีวิตก่อนวัยอันควรของวัยกลางคนและต้นเก่า อายุ แต่ก็ไม่ได้เพิ่มขึ้นร้อยละของการมีชีวิตอยู่เก่ามาก. แม้ว่าโอกาสที่เพิ่มขึ้นของการอยู่รอดในวัยชราต้นอาจเริ่มปรากฏค่อนข้างน่าประทับใจคุ้มค่าของการเปลี่ยนแปลงนี้จะต้องได้รับการรับรองจากปฏิกิริยาของผู้ป่วยเพื่อการปกครองการออกกำลังกาย