The reception of his earliest opera

The reception of his earliest operas, Sapho (1851) and La Nonne sanglante (1854; “The Bloody Nun”), was not very enthusiastic, despite favourable reviews by the composer Hector Berlioz. In his Messe de Sainte-Cécile (1855) he attempted to blend the sacred with a more secular style of composition. An excursion into comic opera followed with Le Médecin malgré lui (1858; The Mock Doctor), based on Molière’s comedy. From 1852 Gounod worked on Faust, using a libretto by M. Carré and J. Barbier based on J.W. von Goethe’s tragedy. The production of Faust on March 19, 1859, marked a new phase in the development of French opera. This work has continued to overshadow all of Gounod’s subsequent stage works, including Philémon et Baucis (1860), La Colombe (1860; “The Dove”), the fairly successful Mireille (1864), based on a Provençal poem by Frédéric Mistral, and Roméo et Juliette (1867).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การรับโอเปร่าที่เก่าแก่ที่สุดของเขา Sapho (1851) และลา Nonne sanglante (1854 "เลือดภิกษุณี"), ไม่กระตือรือร้นมาก แม้ มีความคิดเห็นที่ดีโดยนักประพันธ์ Hector Berlioz ในเขา Messe เดอแซงต์-Cécile (1855) เขาพยายามผสมผสานศักดิ์สิทธิ์แบบฆราวาสมากขึ้นขององค์ประกอบ การท่องเที่ยวในโอเปร่าการ์ตูนตามกับ Le Médecin malgré lui (1858 แพทย์จำลอง), อิงตลกของ Molière จาก 1852 ก็ Gounod ทำ Faust ใช้ทำนอง โดย M. Carré และ J. Barbier อิงโศกนาฏกรรม J.W. ฟอนเกอเธ่ การผลิตของ Faust บน 19 มีนาคม 1859 ทำเครื่องหมายขั้นตอนใหม่ในการพัฒนาโอเปร่าฝรั่งเศส งานนี้มีต่อไปงานขั้นต่อมาของ Gounod รวมทั้ง Philémon ที่ร้อยเอ็ด Baucis (1860) La Colombe (1860 "นกพิราบ"), Mireille ค่อนข้างประสบความสำเร็จ (1864), อิงดาวบทกวีโดย Frédéric Mistral และ Roméo et Juliette (1867)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แผนกต้อนรับส่วนหน้าของโอเปร่าที่เก่าแก่ที่สุดของเขา Sapho (1851) และ La Nonne sanglante (1854; "เลือดนุ่น") ไม่ได้มีความกระตือรือร้นมากแม้จะมีความคิดเห็นที่ดีจากนักแต่งเพลง Hector Berlioz ในของเขา Messe เด Sainte-Cécile (1855) เขาพยายามที่จะผสมผสานศักดิ์สิทธิ์ที่มีสไตล์ฆราวาสขององค์ประกอบ เที่ยวออกเป็นการ์ตูนทีวีตามด้วยเลอMédecinmalgréลุย (1858; ปลอมหมอ) บนพื้นฐานของตลกMolièreของ จาก 1,852 โนด์ทำงานในเฟาสต์โดยใช้บทโดยเอ็มเจCarré Barbier ขึ้นอยู่กับโศกนาฏกรรมเจดับบลิวฟอนเกอเธ่ฯ การผลิตเฟาสต์เมื่อวันที่ 19 มีนาคม 1859 เครื่องหมายเฟสใหม่ในการพัฒนาของโอเปร่าฝรั่งเศส งานนี้ได้อย่างต่อเนื่องจะมีอิทธิพลทั้งหมดของโนด์ต่อมาผลงานบนเวทีรวมทั้งฟิเล et Baucis (1860), La Colombe (1860; "นกพิราบ") ที่ประสบความสำเร็จอย่างเป็นธรรม Mireille (1864) บนพื้นฐานของบทกวีProvençalโดยเฟรเดมิสทรัลและ Roméoเอตฝั่ม (1867)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แผนกต้อนรับน้ำเน่าที่สุดของเขา sapho ( 1851 ) และ ลา nonne sanglante ( 1854 ; " บลัดดี้ แม่ชี " ) , ไม่กระตือรือร้น , แม้จะมีการวิจารณ์จากนักแต่งเพลงเอกเตอร์ แบร์ลิออส . ในเมส เดอ sainte-c é ไซล์ ( 1855 ) เขาพยายามผสมผสานศักดิ์สิทธิ์กับสไตล์ทางโลกมากขึ้นขององค์ประกอบ ท่องเที่ยวในการ์ตูนโอเปร่า ตามด้วย Le M é Decin malgr éลุย ( 1858 ; หมอเยาะเย้ย ) บนพื้นฐานของโมอีเบย์ Comedy จาก 1 , 852 กูโนทำงานบนเกาะชิโกะกุใช้อุปรากรโดย คาร์ . . . เจและ barbier ขึ้นอยู่กับ J.W . ฟอนเกอเธ่ โศกนาฏกรรม การผลิตของเฟาสต์ในเดือนมีนาคม 19 , 1859 ทำเครื่องหมายเฟสใหม่ในการพัฒนาของโอเปร่าฝรั่งเศส งานนี้ยังคงบดบังทุกขั้นตอนต่อมาผลงานของกูโนด์ รวมถึง ฟิล จาก จ. ร้อยเอ็ด baucis ( 1860 ) , ลาโคลอมเบ ( 1860 ; " นกเขา " ) , ประสบความสำเร็จ Mireille ( 1864 ) บนพื้นฐานของแหล่ง 5 ล กลอนจาก เฟรเดริก มิสทราล และ ROM จากโอและจูเลียต ( ๑๘ )