Most major educational systems util

Most major educational systems utilize some sort of standardized test for University Admissions. The importance of these tests varies between countries. A-Level results almost solely determine University Admission in the United Kingdom, while results of the American SAT test, while important, tend to be less valued than secondary school grade point averages (GPA) and supplementary activities and involvement.

The SAT has an interesting history. It was first introduced in the 1930s in an effort to reduce socio-economic discrimination in admissions. The then President of Harvard University, James Bryan Conant, having discovered that a number of seemingly qualified working-class applicants were being rejected in favour of less qualified students from wealthier background, pushed for the introduction of aptitude tests for undergraduate admissions.[1] This then provided an objective measurement against which the behaviour of the Admissions Office could be measured.

Conant’s campaign was eventually successful, with nearly every institution in the United States adopting either the SAT or the ACT test for admissions. Ironically however, the SAT subsequently came under attack for discriminating against the very groups Conant wished to help.

A number of studies have shown that low-income and minority students perform far less well on low-income and minority students perform far less well on the exam than white or affluent students. A diminished effect is noticeable on racial lines even when the data is corrected for income.

Furthermore, the importance of the SAT has led to the growth of a large industry dedicated to providing tutoring and test preparation services to prospective test-takers. The fact that many American students will pay thousands of dollars on test preparation can be seen as evidence that the test favours the wealthy.[2]

These criticisms have become more pressing as a number of countries as well as US States have introduced similar tests for graduation from secondary school. In addition to the above criticisms it has also been suggested that they encourage schools to “teach to the test” rather than focus on the installation of pure knowledge.

As a consequence of these criticisms a number of institutions, such as Smith College and Wake Forest University, have abandoned SATs wholesale in their admissions, or made the tests optional.[3]

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ระบบการศึกษาที่สำคัญส่วนใหญ่ใช้เรียงลำดับบางอย่างของมหาวิทยาลัยรับสมัครทดสอบมาตรฐาน ความสำคัญของการทดสอบเหล่านี้แตกต่างกันระหว่างประเทศ -ระดับผลลัพธ์กำหนดรับสมัครมหาวิทยาลัยในสหราชอาณาจักร ในขณะที่ผลลัพธ์ของ SAT อเมริกันทดสอบ ในขณะที่สำคัญเกือบเท่า มักจะ เป็นบริษัทน้อยกว่าค่าเฉลี่ยจุดระดับมัธยมศึกษา (GPA) และกิจกรรมส่งเสริมการขาย และมีส่วนร่วมSAT มีประวัติน่าสนใจ แรกมันถูกแนะนำในช่วงทศวรรษ 1930 ในความพยายามที่จะลดการแบ่งแยกสังคมเศรษฐกิจในการรับสมัคร แล้วประธานของฮาร์วาร์ดมหาวิทยาลัย James Bryan Conant มีการค้นพบว่า จำนวนผู้สมัคร working-class ดูเหมือนว่ามีถูกการปฏิเสธลงนักเรียนมีคุณภาพต่ำจากพื้นหลัง wealthier ผลักดันสำหรับการแนะนำการทดสอบความสามารถการรับสมัครระดับปริญญาตรี[1] นี้แล้วมีการประเมินวัตถุประสงค์กับที่สามารถวัดพฤติกรรมของสมัครแคมเปญของ Conant สำเร็จในที่สุด มีเกือบทุกสถาบันในสหรัฐอเมริกาใช้ทั้ง SAT หรือทดสอบกระทำรับสมัคร จำนวนมากอย่างไรก็ตาม SAT ต่อมาภายใต้การโจมตีสำหรับเหยียดพวกผิวกับกลุ่มมาก Conant ปรารถนาจะช่วยจำนวนของการศึกษาได้แสดงที่แนซ์ และนักเรียนชนกลุ่มน้อยทำดีไกลน้อยแนซ์ และนักเรียนชนกลุ่มน้อยทำดีไกลน้อยสอบมากกว่านักเรียนขาว หรือแต่ละ ผล diminished ได้ชัดเชื้อชาติบรรทัดเมื่อมีแก้ไขข้อมูลสำหรับรายได้นอกจากนี้ ความสำคัญของ SAT ได้นำการเจริญเติบโตของอุตสาหกรรมขนาดใหญ่ที่ให้บริการกวดวิชาและการทดสอบเตรียมความพร้อมเพื่ออนาคตผู้ทำการทดสอบ สามารถมองเห็นความจริงที่นักเรียนอเมริกันจำนวนมากจะจ่ายหลายพันดอลลาร์ในการเตรียมสอบเป็นหลักฐานว่า การทดสอบ favours มั่งคั่ง[2]วิจารณ์เหล่านี้ได้กลายเป็น การกดเพิ่มเติม ตามจำนวนของประเทศรวมทั้งอเมริกาเราได้แนะนำทดสอบคล้ายสำเร็จการศึกษาจากมัธยมศึกษาตอนต้น นอกจากวิจารณ์ข้างบน มันมียังได้แนะนำว่า พวกเขาสนับสนุนให้โรงเรียนเพื่อ "สอนเพื่อทดสอบ" มากกว่าที่เน้นการติดตั้งความรู้บริสุทธิ์เป็นลำดับของการวิจารณ์เหล่านี้ จำนวนสถาบัน วิทยาลัยสมิธและปลุกป่ามหาวิทยาลัย มีแข่งขัน SATs ส่งในการรับสมัคร หรือทำการทดสอบไม่จำเป็น[3]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ระบบการศึกษาส่วนใหญ่ใช้บางประเภทของการทดสอบมาตรฐานสำหรับการรับสมัครมหาวิทยาลัย ความสำคัญของการทดสอบเหล่านี้แตกต่างกันระหว่างประเทศ ผลระดับเกือบ แต่เพียงผู้เดียวตรวจสอบการรับเข้ามหาวิทยาลัยในสหราชอาณาจักร ในขณะที่ผลลัพธ์ของอเมริกันนั่งทดสอบ ขณะที่สำคัญมีแนวโน้มที่จะน้อยกว่ามูลค่ากว่ามัธยม เกรดเฉลี่ย ( GPA ) และกิจกรรมเสริมที่เกี่ยวข้อง .

นั่งมีประวัติที่น่าสนใจ มันถูกเปิดตัวครั้งแรกในช่วงทศวรรษที่ 1930 ในความพยายามเพื่อลดการแบ่งแยกทางสังคมในการรับเด็กเข้าเรียน จากนั้นประธานของมหาวิทยาลัยฮาร์วาร์ด เจมส์ไบรอัน โคแนนมีการค้นพบว่าจำนวนของผู้สมัครที่มีคุณสมบัติการทำงานระดับดูเหมือนถูกปฏิเสธในความโปรดปรานของมีคุณสมบัติน้อยกว่านักเรียนซึ่งเบื้องหลัง ผลักดันให้มีการแนะนำแบบทดสอบสำหรับนักศึกษาระดับปริญญาตรี [ 1 ] นี้แล้วให้มีการวัดเทียบกับพฤติกรรมของการรับสมัคร สำนักงาน สามารถวัด

โคนันเป็นแคมเปญประสบความสำเร็จในที่สุด เกือบทุกสถาบันในสหรัฐอเมริกาใช้ทั้งนั่งหรือการทดสอบทำหน้าที่คัดเลือก แต่อย่างไรก็ตาม นั่งต่อมามาภายใต้การโจมตีสำหรับต่อต้านมากกลุ่ม โคแนน ปรารถนาที่จะช่วย

จำนวนของการศึกษาได้แสดงให้เห็นว่านักเรียนชนกลุ่มน้อยที่มีรายได้ต่ำและแสดงน้อยกว่าดีนักเรียนชนกลุ่มน้อยที่มีรายได้น้อยและแสดงน้อยกว่าในการสอบมากกว่าคนขาว หรือร่ำรวย ผลคือลดลงเห็นได้ชัดในเส้นทางเชื้อชาติเมื่อข้อมูลมีการแก้ไขสำหรับรายได้

นอกจากนี้ความสำคัญของ SAT ได้นำไปสู่การเติบโตของอุตสาหกรรมขนาดใหญ่ที่ทุ่มเทเพื่อให้บริการและกวดวิชาเตรียมสอบเพื่อสอบในอนาคต ข้อเท็จจริงที่ว่า นักเรียนหลายคนอเมริกันจะต้องจ่ายหลายพันดอลลาร์ในการเตรียมการทดสอบสามารถเห็นเป็นหลักฐานว่าทดสอบโปรดปรานรวย [ 2 ]

วิพากษ์วิจารณ์เหล่านี้ได้กลายเป็นกดหมายเลขของประเทศรวมทั้งสหรัฐอเมริกาได้แนะนำให้ทดสอบที่คล้ายกันจบการศึกษาจากโรงเรียนมัธยม . นอกจากการวิพากษ์วิจารณ์ข้างต้นมันนอกจากนี้ยังชี้ให้เห็นว่าพวกเขาสนับสนุนให้โรงเรียน " สอนเพื่อทดสอบ " มากกว่าที่จะเน้นการติดตั้งความรู้บริสุทธิ์

เพราะเสียงวิพากษ์วิจารณ์เหล่านี้จำนวนของสถาบันเช่นวิทยาลัยสมิธและปลุกป่ามหาวิทยาลัย ได้ทิ้งแซทขายส่งในการรับสมัคร หรือทำแบบทดสอบตัวเลือก [ 2 ]