The biwa (琵琶 - Chinese: pipa), a fo

The biwa (琵琶 - Chinese: pipa), a form of short-necked lute, was played by a group of itinerant performers (biwa hōshi) (琵琶法師) who used it to accompany stories.[citation needed] The most famous of these stories is The Tale of the Heike, a 12th-century history of the triumph of the Minamoto clan over the Taira[citation needed]. Biwa hōshi began organizing themselves into a guild-like association (tōdō) for visually impaired men as early as the thirteenth century. This guild eventually controlled a large portion of the musical culture of Japan.[citation needed]

In addition, numerous smaller groups of itinerant blind musicians were formed especially in the Kyushu area[citation needed]. These musicians, known as mōsō (盲僧 blind monk) toured their local areas and performed a variety of religious and semi-religious texts to purify households and bring about good health and good luck. They also maintained a repertory of secular genres. The biwa that they played was considerably smaller than the Heike biwa (平家琵琶) played by the biwa hōshi.[citation needed]

Lafcadio Hearn related in his book Kwaidan: Stories and Studies of Strange Things "Mimi-nashi Hoichi" (Hoichi the Earless), a Japanese ghost story about a blind biwa hōshi who performs "The Tale of the Heike"

Blind women, known as goze (瞽女), also toured the land since the medieval era, singing songs and playing accompanying music on a lap drum.[citation needed] From the seventeenth century they often played the koto or the shamisen. Goze organizations sprung up throughout the land, and existed until recently in what is today Niigata prefecture.[citation needed]

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บิวะ (琵琶 - จีน: เขาพิพา), แบบของลูท คอสั้นที่เล่น โดยนักแสดงยังคงเป็น (บิวะ hōshi) (琵琶法師) ที่ใช้ไปกับเรื่องราว[ต้องการอ้างอิง] มีชื่อเสียงที่สุดของเรื่องราวเหล่านี้เป็นเรื่อง ที่ของ Heike ศตวรรษที่ 12 ประวัติชัยชนะของตระกูลมินะโมะโตะมากกว่าไท [ต้องการอ้างอิง] Hōshi บิวะเริ่มจัดระเบียบตัวเองเป็นสมาคมเช่นสมาคม (tōdō) สำหรับผู้พิการทางสายตาผู้ชายเป็นช่วงต้นศตวรรษสิบสาม สมาคมนี้ควบคุมส่วนใหญ่ของวัฒนธรรมดนตรีของญี่ปุ่นในที่สุด[ต้องการอ้างอิง]กลุ่มเล็กจำนวนมากยังคงเป็นนักดนตรีตาบอดถูกก่อตั้งขึ้นโดยเฉพาะอย่างยิ่งในพื้นที่คิวชู [ต้องการอ้างอิง] เหล่านักดนตรี เรียกว่า mōsō (盲僧พระตาบอด) ออกพื้นที่ของท้องถิ่น และดำเนินการต่าง ๆ ของข้อความทางศาสนา และศาสนากึ่งบริสุทธิ์ครัวเรือน และนำโชคดีและสุขภาพดี พวกเขายังรักษาตัวละครแนวทางโลก บิวะที่พวกเขาเล่นมีมากขนาดเล็กกว่า Heike บิวะ (平家琵琶) เล่น โดย hōshi บิวะ[ต้องการอ้างอิง]Lafcadio Hearn ที่เกี่ยวข้องในหนังสือของเขา Kwaidan: เรื่องราวและการศึกษาของแปลกสิ่ง "nashi ฟมิมิ Hoichi" (Hoichi ในวงศ์), เรื่องผีญี่ปุ่นเกี่ยวกับ hōshi บิวะตาบอดที่ทำ "เรื่องของเดอะ Heike"หญิงตาบอด เรียกว่า goze (瞽女), ออกแผ่นดินตั้งแต่สมัยยุคกลาง ยังร้องเพลง และเล่นพร้อมเพลงบนกลองตัก[ต้องการอ้างอิง] จากศตวรรษ seventeenth พวกเขามักจะเล่นโคโตะหรือ shamisen องค์กร Goze ผุดขึ้นทั่วแผ่นดิน และอยู่จนกระทั่งเมื่อเร็ว ๆ นี้ในปัจจุบันจังหวัดนีงาตะ[ต้องการอ้างอิง]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บิวะ (琵琶- จีน: Pipa) รูปแบบของกีตาร์สั้นคอถูกเล่นโดยกลุ่มของนักแสดงท่องเที่ยว (Biwa Hoshi) (琵琶法師) ที่ใช้มันไปกับเรื่องราว [อ้างจำเป็น] ที่มีชื่อเสียงที่สุดของเหล่านี้. เรื่องราวเป็นเรื่องของเฮย์เกะ, ประวัติศาสตร์ศตวรรษที่ 12 ของการประสบความสำเร็จของตระกูลโมโตะกว่าไทร่า [อ้างจำเป็น] Hoshi บิวะเริ่มจัดตัวเองลงในสมาคมสมาคมเหมือน (สิ่งที่ต้องทำ) สำหรับผู้ชายที่มีความบกพร่องทางสายตาเป็นช่วงต้นของศตวรรษที่สิบสาม สมาคมนี้ในที่สุดการควบคุมส่วนใหญ่ของวัฒนธรรมทางดนตรีของญี่ปุ่น. [อ้างจำเป็น] นอกจากนี้กลุ่มเล็ก ๆ จำนวนมากของนักดนตรีคนตาบอดท่องเที่ยวกำลังก่อตัวขึ้นโดยเฉพาะอย่างยิ่งในพื้นที่คิวชู [อ้างจำเป็น] นักดนตรีเหล่านี้เป็นที่รู้จักกัน Moso (盲僧พระภิกษุสงฆ์ตาบอด) ได้ไปเที่ยวในพื้นที่ท้องถิ่นของตนและดำเนินการความหลากหลายของตำราศาสนาและกึ่งศาสนาในการชำระล้างครัวเรือนและนำมาซึ่งสุขภาพที่ดีและโชคดี พวกเขายังเก็บรักษาไว้ละครประเภทฆราวาส บิวะที่พวกเขาเล่นเป็นอย่างมากมีขนาดเล็กกว่า Heike บิวะ (平家琵琶) เล่นโดย Hoshi biwa [อ้างจำเป็น]. Lafcadio เฮิร์นที่เกี่ยวข้องในหนังสือ Kwaidan ของเขาเรื่องการศึกษาและของแปลก ๆ "มีมี่-nashi Hoichi" (Hoichi Earless ) ซึ่งเป็นเรื่องราวเกี่ยวกับผีญี่ปุ่น Hoshi biwa ตาบอดที่ดำเนินการ "เรื่องของเฮย์เกะ" ผู้หญิงคนตาบอดที่รู้จักในฐานะ Goze (瞽女) ยังได้ไปเที่ยวที่ดินตั้งแต่สมัยยุคกลาง, ร้องเพลงและเล่นดนตรีประกอบในกลองตัก [ต้องการอ้างอิง] จากศตวรรษที่สิบเจ็ดพวกเขามักจะเล่นขิมหรือ shamisen องค์กร Goze ผุดขึ้นมาทั่วทั้งแผ่นดินและจนกระทั่งเมื่อเร็ว ๆ นี้ในวันนี้จังหวัดนิอิกาตะ. [อ้างจำเป็น]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ที่บีวา ( 琵琶 - จีน : Pipa ) , รูปแบบของคอสั้นพิณ , เล่นโดยกลุ่มของนักแสดงธุดงค์ ( บีว่า H โฮชิ ) ( 琵琶法師 ) ที่ใช้มันเพื่อติดตามเรื่องราว . อ้างอิง [ จำเป็น ] มีชื่อเสียงมากที่สุดของเรื่องราวเหล่านี้ คือเรื่องของไฮเกะ ในศตวรรษที่ 12 ประวัติศาสตร์ ชัยชนะของมินาโมโตะ ตระกูลไทระ ต้องไป [ อ้างอิง ]บีว่า H โฮชิเริ่มจัดระเบียบตัวเองเข้าไปในสมาคม เช่น สมาคม ( D T โฮโฮ ) สำหรับผู้พิการทางสายตาผู้ชายเร็วเท่าที่ศตวรรษที่สิบสาม กิลด์นี้ในที่สุดควบคุมส่วนใหญ่ของวัฒนธรรมทางดนตรีของญี่ปุ่น . . . [ อ้างอิงที่จำเป็น ]

นอกจากนี้มากมายขนาดเล็กของกลุ่มนักดนตรีตาบอดตามขึ้นโดยเฉพาะอย่างยิ่งในพื้นที่ [ หมายเลขอ้างอิงที่จำเป็น ] นักดนตรีเหล่านี้ที่รู้จักกันเป็นเมตร โฮโฮ ( 盲僧ตาบอดของพระ ) เที่ยวพื้นที่ท้องถิ่นของตนและดำเนินการความหลากหลายของศาสนาและกึ่งตัวบททางศาสนาให้ครัวเรือนและนำมาซึ่งสุขภาพที่ดีและโชคดี พวกเขายังคงเป็นบทละครหรือบทเพลงซึ่งเป็นที่รู้จักดีของประเภทใดๆ ที่บีว่าพวกเขาเล่นมากขนาดเล็กกว่าบีว่าไฮเกะ ( 平家琵琶 ) เล่นโดย บีว่า H โฮชิ . อ้างอิง [ จำเป็น ]

lafcadio เฮิร์น ที่เกี่ยวข้องใน kwaidan หนังสือของเขา : เรื่องราวและสาระของสิ่งที่แปลก " มีมี่ นาชิ hoichi " ( hoichi ที่ earless ) ญี่ปุ่นผีเรื่องตาบอด บีว่า H โฮซือที่แสดงเรื่องราวของไฮเกะ "

สตรีตาบอด , ที่รู้จักกันเป็น goze ( 瞽女 ) ยังมอบที่ดินตั้งแต่ยุค ยุคกลาง , ร้องเพลงและเล่นประกอบเพลงบนตักของกลอง[ อ้างอิงที่จำเป็น ] จากศตวรรษที่พวกเขามักจะเล่นโคโตะหรือชามิเซง goze องค์กรผุดขึ้นทั่วแผ่นดิน และอยู่จนกระทั่งเมื่อเร็ว ๆในสิ่งที่วันนี้เป็นอนันตริยกรรม . [ อ้างอิงที่จำเป็น ]