In Theravada, it is a matter of gra

In Theravada, it is a matter of gradually accumulating merit through good deeds, whereas in Mahayana one should emulate the bodhisattva and help others while also striving to reach enlightenment in this lifetime through faith in helpful Buddhist deities. These are the divergent destinies in the two kinds of Buddhism.

Human nature is different between them too. In Theravada, humans are supposed to do good deeds to make merit, but each person is on an individual path to enlightenment. So our attention is on our own progress.

In Mahayana, since we are supposed to be like bodhisattvas, the ideal for human nature is to put off our enlightenment for the sake of others. We must try to awaken the bodhicitta (Buddha Nature) that is dormant inside of others.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในเถรวาท มันเป็นเรื่องของการค่อย ๆ สะสมบุญผ่านการกระทำที่ดี ใน ขณะที่ในมหายาน หนึ่งควรเลียนแบบพระโพธิสัตว์ช่วยเหลือผู้อื่นในขณะที่ยัง พยายามแจ๋วในชีวิตนี้โดยความเชื่อในเทพพุทธศาสนาที่เป็นประโยชน์ โชคแตกต่างในสองชนิดของพุทธศาสนาเหล่านี้ได้ธรรมชาติของมนุษย์จะแตกต่างกันระหว่างพวกเขา ในเถรวาท มนุษย์ควรจะทำดีทำบุญ แต่ละคนอยู่บนเส้นทางแต่ละที่จะตรัสรู้ ดังนั้นความสนใจของเราเป็นความคืบหน้าของเราเองในมหายาน เนื่องจากเราควรจะเป็นเช่นโพธิสัตว์ เหมาะสำหรับธรรมชาติของมนุษย์คือการ นำออกของเราตรัสรู้เพื่อประโยชน์ของผู้อื่น เราต้องพยายามปลุก bodhicitta (พระธรรมชาติ) ที่อยู่เฉย ๆ ภายในของผู้อื่น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เถรวาทก็เป็นเรื่องของการทยอยสะสมบุญผ่านการกระทำที่ดีในขณะที่ในมหายานหนึ่งควรเลียนแบบพระโพธิสัตว์และช่วยให้คนอื่น ๆ ขณะเดียวกันก็มุ่งมั่นที่จะเข้าถึงการตรัสรู้ในชีวิตนี้โดยความเชื่อในพระอมรที่เป็นประโยชน์ เหล่านี้เป็นโชคชะตาที่แตกต่างกันในสองชนิดของพุทธศาสนา

ธรรมชาติของมนุษย์คือความแตกต่างระหว่างพวกเขามากเกินไป เถรวาทมนุษย์ควรจะทำความดีทำบุญ แต่แต่ละคนอยู่บนเส้นทางของแต่ละบุคคลที่จะตรัสรู้ ดังนั้นความสนใจของเราคือความคืบหน้าของเราเอง

ในมหายานตั้งแต่ที่เราควรจะเป็นเหมือนพระโพธิสัตว์เหมาะสำหรับธรรมชาติของมนุษย์คือการวางปิดการตรัสรู้ของเราเพื่อประโยชน์ของผู้อื่น เราต้องพยายามที่จะปลุก Bodhicitta (พระพุทธรูปธรรมชาติ) ที่เป็นอยู่เฉยๆภายในของคนอื่น ๆ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในพุทธศาสนาเถรวาท เป็นเรื่องของการค่อยๆสะสมบุญผ่านทางความดี ในขณะที่ในมหายาน หนึ่งควรเลียนแบบพระโพธิสัตว์และช่วยผู้อื่นในขณะที่มุ่งมั่นก็เข้าถึงธรรมในชีวิตนี้โดยความเชื่อในเทพ พุทธ ที่เป็นประโยชน์ นี่เป็นโชคชะตาที่แตกต่างกันในสองชนิดของพุทธศาสนาธรรมชาติของมนุษย์มีความแตกต่างระหว่างพวกเขาด้วย ในพุทธศาสนาเถรวาท มนุษย์ควรทำความดี ทำบุญ แต่แต่ละคน ในแต่ละเส้นทางการตรัสรู้ ดังนั้นความสนใจของเราคืองานของเราเองในมหายาน เพราะเราต้องเป็นเหมือนพระโพธิสัตว์ อุดมคติกับธรรมชาติของมนุษย์คือการเอาธรรมของเราเพื่อประโยชน์ของผู้อื่น เราต้องพยายามปลุกทั้ง ( พุทธ ) ที่ถูกระงับภายในของผู้อื่น