The self-efficacy scale was divided

The self-efficacy scale was divided into two sub-sections. The first included nine
statements and addressed students' beliefs about themselves as learners of mathematics.
In particular it focused on their beliefs about the fixed or changeable nature of
mathematical ability. Typical statements included:
Some people just can't do maths
Working hard leads to success in maths
You can't change your maths ability
The second self-efficacy sub-section included 12 statements and addressed students'
attributions of success and failure in mathematics examinations. Typical statements were:
If I do well in a maths exam it's because:
I was lucky with the questions
I worked hard
A parallel set of questions was phrased negatively and included statements such as:
If I do badly in a maths exam it's because
The questions were too hard
I have no natural ability in maths
The next section of the instrument focussed on students' metacognitive knowledge.
There were ten statements such as:
I know which parts of maths I don't understand
I know in advance if I am going to get a question right
I know which mistakes I am most likely to make in maths

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ขนาดประสิทธิภาพในตนเองถูกแบ่งออกเป็นสองส่วนย่อย แรกรวมเก้างบและจ่านักความเชื่อเกี่ยวกับตัวเองเป็นผู้เรียนคณิตศาสตร์โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ด้านความเชื่อของพวกเขาเกี่ยวกับลักษณะคงที่ หรือเปลี่ยนแปลงของความสามารถทางคณิตศาสตร์ โดยทั่วไปงบการเงินรวม:บางคนทำไม่คณิตศาสตร์ทำงานหนักนำไปสู่ความสำเร็จในวิชาคณิตศาสตร์คุณไม่สามารถเปลี่ยนความสามารถในวิชาคณิตศาสตร์รวมงบ 12 ส่วนย่อยที่สองประสิทธิภาพในตนเอง และให้นักเรียนแสดงความสำเร็จและความล้มเหลวในการสอบคณิตศาสตร์ องตามปกติ:ถ้าทำอย่างไรดีในการสอบคณิตศาสตร์ ก็เพราะ:ผมโชคดีกับคำถามทำงานหนักชุดคำถามที่ขนานถูกแสดงในเชิงลบ และรวมงบเช่น:ถ้าฉันทำไม่ดีในการสอบคณิตศาสตร์คำถามก็ยากเกินไปมีความสามารถไม่ธรรมชาติในคณิตศาสตร์ส่วนถัดไปของตราสารจึงเน้นที่ความรู้ของนักเรียนอภิปัญญามีงบสิบเช่น:ฉันรู้ว่าฉันไม่เข้าใจส่วนใดของคณิตศาสตร์ผมทราบล่วงหน้าว่าฉันจะได้รับสิทธิถามฉันรู้ว่าความผิดพลาดที่ฉันมักจะทำในวิชาคณิตศาสตร์

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ขนาดการรับรู้ความสามารถตนเองถูกแบ่งออกเป็นสองส่วนย่อย ครั้งแรกที่รวมเก้า
งบและการแก้ไขความเชื่อของนักเรียนเกี่ยวกับตัวเองว่าเป็นผู้เรียนในวิชาคณิตศาสตร์.
โดยเฉพาะอย่างยิ่งมันมุ่งเน้นไปที่ความเชื่อของพวกเขาเกี่ยวกับธรรมชาติที่คงที่หรืออาจมีการเปลี่ยนแปลงของ
ความสามารถทางคณิตศาสตร์ งบทั่วไปรวม:
บางคนก็ไม่สามารถทำคณิตศาสตร์
ทำงานอย่างหนักจะนำไปสู่ความสำเร็จในการคณิตศาสตร์
คุณไม่สามารถเปลี่ยนความสามารถในวิชาคณิตศาสตร์ของคุณ
ที่สองการรับรู้ความสามารถตนเองส่วนย่อยรวม 12 งบและจ่าหน้านักเรียน
อ้างเหตุผลของความสำเร็จและความล้มเหลวในการสอบคณิตศาสตร์ . งบทั่วไปคือ:
ถ้าฉันทำดีในการสอบวิชาคณิตศาสตร์ก็เพราะ:
ผมโชคดีที่มีคำถาม
ผมทำงานอย่างหนัก
ชุดขนานของคำถามที่ถูกเรียบเรียงในเชิงลบและรวมงบเช่น:
ถ้าผมทำไม่ดีในการสอบวิชาคณิตศาสตร์จะเป็นเพราะ
คำถาม ถูกยากเกินไป
ผมไม่มีความสามารถตามธรรมชาติในวิชาคณิตศาสตร์
ส่วนถัดไปของตราสารที่เน้นความรู้อภิปัญญาของนักเรียน.
มีสิบงบดังกล่าวเช่นเดียวกับ:
ฉันรู้ว่าส่วนใดของคณิตศาสตร์ที่ฉันไม่เข้าใจ
ฉันรู้ล่วงหน้าหากฉันจะไป ได้รับสิทธิคำถาม
ฉันรู้ว่าผิดพลาดซึ่งผมมักจะทำในวิชาคณิตศาสตร์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การรับรู้ความสามารถของตนเองและแบ่งออกเป็นสองย่อยส่วน แรกรวมเก้างบและให้ความสนใจนักเรียนความเชื่อเกี่ยวกับตัวเองโดยผู้เรียนคณิตศาสตร์โดยเฉพาะจะเน้นความเชื่อของพวกเขาเกี่ยวกับการแก้ไขหรือเปลี่ยนแปลงธรรมชาติของความสามารถทางคณิตศาสตร์ โดยทั่วไปงบการเงินรวม :บางคนก็ไม่สามารถทำคณิตศาสตร์ทำงานอย่างหนัก นำไปสู่ความสำเร็จในคณิตศาสตร์คุณไม่สามารถเปลี่ยนความสามารถคณิตศาสตร์ของคุณ2 การรับรู้ความสามารถของตนเองและส่วนรวม 12 ข้อความย่อยแจ้งนักศึกษาการอนุมานสาเหตุของความสำเร็จและความล้มเหลวในการสอบคณิตศาสตร์ โดยทั่วไปงบการเงิน ได้แก่ถ้าผมทำได้ดีในการสอบเพราะ : คณิตศาสตร์ผมโชคดีกับคำถามผมทำงานหนักชุดของคำถามที่ถูก phrased ขนานไปทางซ้าย และ รวมงบเช่น :ถ้าผมทำอะไรไม่ดีในคณิตศาสตร์สอบเพราะว่าคำถามยากเกินไปผมไม่มีความสามารถตามธรรมชาติในคณิตศาสตร์ส่วนถัดไปของเครื่องมือที่เน้นความรู้เชิงอภิปัญญาของนักศึกษามีงบสิบเช่น :ผมรู้ว่าส่วนใดของคณิตศาสตร์ไม่เข้าใจผมรู้ล่วงหน้าว่าผมจะได้รับคำถามขวาฉันรู้ว่าผิดผมมักจะทำในคณิตศาสตร์