Christopher Reed's poem 'The Song o

Christopher Reed's poem 'The Song of Lunch' is brought brilliantly to life here by Alan Rickman and Emma Thompson, two fine actors and, though like most actors they sometimes waste time (and make money, no doubt) in rubbish, here we see them both at the top of their games.


Rickman has the harder role, since he also has to narrate the verse; but Thompson handles herself excellently opposite him, never attempting to claim a larger space than is available but filling what is there perfectly. The story is a classic male tragedy, of a drunken middle-aged man whose awareness of his own increasing unattractiveness is a self-fulfilling prophesy; but the observation and psychology are razor sharp, and the words clear and cutting. It could be thought a bold move to dramatise a poem; but with this level of quality at all levels, perhaps the success of this project was never really in doubt.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

คริสโตเฟอร์กกบทกวี 'เพลงกลาง' นำเก่งชีวิตที่นี่ โดย Alan Rickman และเอ็มม่าทอมป์สัน สองนักแสดงที่ดี และ ชอบนักแสดงส่วนใหญ่แม้ว่า พวกเขาบางครั้งเสียเวลา (และทำเงิน ไม่มี) ขยะ ที่นี่เราเห็นทั้งสองด้านบนของเกมของพวกเขาRickman มีบทบาทหนัก เนื่องจากต้องบรรยายข้อ แต่ทอมป์สันจัดการตัวเองเชิญตรงข้ามเขา ไม่พยายามอ้างว่า พื้นที่ใหญ่กว่ามี แต่บรรจุสิ่งมีสมบูรณ์ เรื่องราวเป็นแบบคลาสสิคชายโศกนาฏกรรม ของชายวัยกลางคนเมาเหล้าที่มีความขี้เหร่ของเขาเองเพิ่มขึ้นเป็น prophesy ตอบสนองตนเอง แต่สังเกตและจิตวิทยามีคมมีดโกน และยกเลิกเลือกคำ และตัด มันอาจคิดว่า การย้ายตัวหนาไปยัง dramatise บาท แต่ ด้วยคุณภาพทุกระดับระดับนี้ บางทีความสำเร็จของโครงการนี้ก็ไม่เคยจริง ๆ ในข้อสงสัย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บทกวีของคริสโตเฟอร์ รีด เพลงของอาหารกลางวัน ' นำโดย อลัน ริคแมนณชีวิตที่นี่ และ เอ็มม่า ธอมสัน สองดีนักแสดงและนักแสดงอย่างที่สุด แม้ว่าพวกเขาบางครั้งต้องเสียเวลา ( และเงิน ไม่สงสัยในขยะ ที่นี่เราเห็นพวกเขาทั้งสองที่ด้านบนของเกมของพวกเขา


ริคแมนได้ ยิ่งบทบาท ตั้งแต่เขายังได้บรรยายกลอน แต่ทอมป์สันจัดการตัวเองอย่างดี ตรงข้ามกับเขาไม่เคยพยายามที่จะเรียกร้องพื้นที่ขนาดใหญ่กว่าสามารถใช้ได้แต่ไส้มีอะไรสมบูรณ์ เรื่องราวคลาสสิกชายโศกนาฏกรรมของชายวัยกลางคนเมาที่มีความตระหนักของตัวเองเพิ่ม unattractiveness ตนเองคือการพยากรณ์ แต่การสังเกตและจิตวิทยาเป็นคมมีดโกน และคำที่ชัดเจนและตัด มันอาจจะคิดว่า การย้ายกล้า จะทำให้เกินความเป็นจริงบทกวี ;แต่ด้วยระดับคุณภาพทุกระดับ บางทีความสำเร็จของโครงการนี้ก็ไม่เคยสงสัยเลย
.