Queuing is a serious norm in UK and

Queuing is a serious norm in UK and the ones who break it, ‘the queue jumpers’, are frowned upon. It is stated by Kate Fox (2005) that during the social experiment to be a queue jumper, only a thought of that made her felt embarrassed enough to quit the experiments altogether. Similar to the ‘proper’ manner, British will offers ‘excuse me’, ‘sorry’, ‘please’, and ‘thank you’ freely in daily conversations.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

คิวเป็นบรรทัดฐานอย่างจริงจังในสหราชอาณาจักรและคนที่ทำลายมัน 'ปลอกคิว' frowned เมื่อ ระบุ โดยเคทฟอกซ์ (2005) ที่ในระหว่างการทดลองทางสังคมจะ เป็นจัมเปอร์คิว เฉพาะความคิดที่ทำรู้สึกอายมากพอที่จะปิดการทดลองทั้งหมด เช่นเดียวกับลักษณะ 'เหมาะสม' อังกฤษจะมี 'ขอโทษ' 'ขอ' 'กรุณา' และ 'ขอบคุณ' ได้อย่างอิสระในบทสนทนาประจำวัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การจัดคิวเป็นบรรทัดฐานร้ายแรงในสหราชอาณาจักรและเป็นคนที่ทำลายมัน "จัมเปอร์คิว 'จะขมวดคิ้ว มันเป็นที่ที่ระบุไว้โดยเคทฟ็อกซ์ (2005) ว่าในช่วงการทดลองทางสังคมที่จะเป็นจัมเปอร์คิวเพียงความคิดของการที่ทำให้เธอรู้สึกอายมากพอที่จะลาออกจากการทดลองทั้งหมด คล้ายกับลักษณะที่ 'เหมาะสม' อังกฤษจะมี 'ขอโทษ' 'ขอโทษ', 'กรุณา' และ 'ขอบคุณ' ได้อย่างอิสระในการสนทนาในชีวิตประจำวัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

คิวเป็นปกติร้ายแรงใน UK และคนที่ทำลายมัน ' คิว ' เป็นจัมเปอร์ , ขมวดคิ้ว มันเป็นตามที่ระบุไว้โดยเคท ฟอกซ์ ( 2005 ) ว่า ในระหว่างการทดลองทางสังคมเป็นคิวโดด แค่คิดที่ทำให้หล่อนรู้สึกอาย พอออกจากการทดลองทั้งหมด คล้ายกับที่เหมาะสม ' ' ลักษณะที่อังกฤษจะเสนอ ' ขอโทษ ' ' ขอโทษ ' ' กรุณา 'และ ' ขอบคุณ ' อิสระในการสนทนาประจำวัน