There are basically four generally

There are basically four generally accepted methods for preserving foodstuffs and these methods rely
on one or the other methods of microorganism control. 1) Sterilization by heat or radiation destroys the
microorganisms; 2) refrigeration reduces or stops the activity of microorganisms; 3) drying reduces or
stops the activity of the microorganism by removing essential water; and 4) chemical preservatives
reduce or inhibit the activity of the microorganisms.
The addition of chemical preservatives to food is not new and been practiced for centuries. Some of
the most familiar preservation methods, those of brining, pickling with vinegar, smoking, and preserving
with sugar solutions, depend upon chemical preservatives. These methods inhibit microorganism
activity and retard microorganism growth and multiplication. These methods act in one of two
generalized ways: 1) by physically increasing the density of the microorganisms environment (raising
the osmotic pressure) or 2) chemically, by a direct inhibiting action on the microorganism themselves.
Consequently, chemical preservatives which perform by a direct inhibiting action on the
microorganisms themselves are not new. Sodium benzoate is a chemical preservative which in very
low concentration inhibits the activity of the microorganisms themselves.
Sodium benzoate is a food preservative that has been in use for years. As early as 1909, the
“harmlessness” of sodium benzoate as a food preservative was extensively verified in actual human
feeding studies performed by three independent research organizations under the direction of the
Secretary of Agriculture. A summary of these studies was published in a 784 Page book titled Report
No. 88 of the US Dept. of Agriculture. This report verified that sodium benzoate, when mixed with food
in the quantities specified, was not injurious to the general health nor found to adversely affect or impair
the quality or nutritive value of such food.
For a long time, sodium benzoate has been generally recognized as safe (GRAS) as a direct food
additive and recently this status was reaffirmed (21 CFR §184.1733) for use as an antimicrobial agent,
as defined in 21 CFR §170.3(o)(2), and as a flavoring agent and adjuvant, as defined in 21 CFR
§170.3(o)(12). Sodium benzoate may be used in food at levels not to exceed good manufacturing
practice. Current usage results in a maximum level of 0.1 % in food.
Sodium benzoate is most suitable for use as an antimicrobial agent in foods and beverages which
naturally are in the pH range below 4.5 %, or can be brought into the range by addition of a water
soluble acidulant. Sodium benzoate is not recommended as a preservative at pH ranges higher than
4.5.
The effectiveness of sodium benzoate as a preservative increases with decreasing pH (increasing
acidity). This is because the ratio of undissociated (i.e., free) benzoic acid to ionized benzoic acid
increases as the pH decreases. It is generally accepted that the undissociated benzoic acid is the
active antimicrobial agent. Although no definite theory has been yet proposed to explain this
antimicrobial effect, it is believed to be related to the high lipoid solubility of the undissociated benzoic
acid which allows it to accumulate on the cell membranes or on various structures and surfaces of the
bacterial cell, effectively inhibiting its cellular activity.
Sodium benzoate has activity against yeast, mold, and bacteria. Although several studies have been
performed on the antimicrobial activity of sodium benzoate on these species, it is difficult to obtain
substantial evidence on relative activities of sodium benzoate against specific members of those
general species. Actual field application trials are recommended for assurance of satisfactory
antimicrobial activity against the species in question.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มีสี่วิธีที่ยอมรับทั่วไปสำหรับการเก็บรักษาอาหาร และอาศัยวิธีการเหล่านี้บนหนึ่งหรือวิธีการอื่น ๆ ของการควบคุมจุลินทรีย์ 1) การฆ่าเชื้อ โดยความร้อนหรือรังสีทำลายจุลินทรีย์ 2) ทำความเย็นช่วยลด หรือหยุดกิจกรรมของจุลินทรีย์ 3) แห้งลด หรือหยุดการทำงานของจุลินทรีย์ โดยการเอาน้ำสำคัญ และ 4) สารกันบูดสารเคมีลด หรือยับยั้งการทำงานของจุลินทรีย์ไม่มีการเพิ่มของสารกันบูดสารเคมีอาหารใหม่ และรับการฝึกฝนมานานหลายศตวรรษ บางวิธีเก็บรักษาส่วนใหญ่คุ้นเคย brining ดองกับน้ำส้มสายชู บุหรี่ และการรักษาด้วยน้ำตาล ขึ้นอยู่กับสารเคมีสารกันบูด วิธีการเหล่านี้ยับยั้งจุลินทรีย์กิจกรรมและชะลอการเติบโตจุลินทรีย์และการคูณ พระราชบัญญัติวิธีการเหล่านี้ในหนึ่งในสองวิธีการทั่วไป: 1) โดยร่างกายเพิ่มความหนาแน่นของจุลินทรีย์ (เลี้ยงความดันออสโมติก) หรือ 2) เคมี โดยตรงการยับยั้งจุลินทรีย์ดำเนินการเองดังนั้น สารกันบูดสารเคมีซึ่งทำ โดยการดำเนินการป้องกันโดยตรงจุลินทรีย์ตัวใหม่ไม่ได้ โซเดียม benzoate เป็นสารกันบูดเป็นสารเคมีซึ่งในมากความเข้มข้นต่ำยับยั้งกิจกรรมของจุลินทรีย์เองโซเดียม benzoate เป็นสารกันบูดของอาหารที่มีการใช้ปี เร็วที่ 1909 การ"ด้วยเล่ห์เหลี่ยม" ของโซเดียม benzoate เป็นสารกันบูดอาหารรับอย่างกว้างขวางมีการตรวจสอบในมนุษย์จริงดำเนินการ โดยองค์กรวิจัยอิสระสามภายใต้ทิศทางของการศึกษาการให้อาหารเลขานุการของเกษตร สรุปการศึกษาเหล่านี้ถูกตีพิมพ์ในหนังสือหน้า 784 ชื่อรายงานหมายเลข 88 ของกระทรวงเกษตรสหรัฐอเมริกา รายงานนี้ตรวจสอบว่า โซเดียม benzoate เมื่อผสมกับอาหารในปริมาณที่ระบุไว้ ไม่เปลืองสุขภาพทั่วไป หรือพบการมีผลกระทบ หรือทำให้เสียผลคุณภาพหรือคุณค่าของอาหารดังกล่าวเป็นเวลานาน โซเดียม benzoate โดยทั่วไปรับเป็นตู้นิรภัย (กราส์) เป็นอาหารโดยตรงสารเติมแต่ง และล่าสุดสถานะนี้ถูกยืนยัน (21 CFR §184.1733) สำหรับใช้เป็นตัวแทนต้านจุลชีพตามที่กำหนด ใน 21 CFR §170.3(o)(2) และ เป็นตัวแทนของเครื่องปรุงและประเมิน ตามที่กำหนดใน 21 CFR§170.3(o)(12) อาจใช้โซเดียม benzoate ในอาหารที่ระดับไม่ให้เกินดีในการผลิตการปฏิบัติ ผลการใช้งานปัจจุบันในระดับสูงสุดที่ 0.1% ในอาหารโซเดียม benzoate เหมาะสำหรับใช้เป็นตัวแทนต้านจุลชีพในอาหารและเครื่องดื่มซึ่งตามธรรมชาติอยู่ในช่วงค่า pH ต่ำกว่า 4.5% หรือสามารถนำเข้ามาในช่วงนอกของน้ำacidulant ที่ละลายน้ำ ไม่มีการแนะนำโซเดียม benzoate เป็นสารกันบูดที่ช่วงค่า pH ที่สูงกว่า4.5ประสิทธิภาพของโซเดียม benzoate เป็นการเพิ่มสารกันบูดที่ลดลง (เพิ่มค่า pHคะแนน) ทั้งนี้เนื่องจากอัตราส่วนของ undissociated (เช่น ฟรี) กรดเบนโซอิกกรดเบนโซอิกไอออนเพิ่มขึ้นเมื่อค่า pH ลดลง โดยทั่วไปยอมรับว่ากรดเบนโซอิก undissociated การใช้จุลชีพ มีทฤษฎีที่แน่นอน แล้วยังเสนอจะอธิบายเรื่องนี้จุลชีพ มันเชื่อว่าเกี่ยวข้องกับการสูง lipoid ละลายของการ undissociated benzoicกรดซึ่งทำให้สะสม ในเยื่อหุ้มเซลล์ หรือโครงสร้างต่าง ๆ ของ การแบคทีเรียเซลล์ มีประสิทธิภาพยับยั้งกิจกรรมของโทรศัพท์มือถือโซเดียม benzoate มีกิจกรรมกับยีสต์ เชื้อรา และแบคทีเรีย แม้ว่าการศึกษาหลายดำเนินการในกิจกรรมการต้านจุลชีพของโซเดียม benzoate ในสายพันธุ์เหล่านี้ มันเป็นเรื่องยากรับพบหลักฐานกิจกรรมสัมพันธ์ของโซเดียม benzoate กับสมาชิกที่ระบุของผู้สายพันธุ์ทั่วไป ทดลองโปรแกรมจริงจะแนะนำสำหรับการรับประกันความพอใจกิจกรรมต้านจุลชีพกับพันธุ์ในคำถาม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

โดยทั่วไปมีสี่วิธีการได้รับการยอมรับโดยทั่วไปสำหรับการเก็บรักษาผลิตภัณฑ์อาหารและวิธีการเหล่านี้ต้องอาศัย
ในหนึ่งหรือวิธีการอื่น ๆ ของการควบคุมจุลินทรีย์ 1) การฆ่าเชื้อด้วยความร้อนหรือรังสีทำลาย
จุลินทรีย์ 2) เครื่องทำความเย็นจะช่วยลดหรือหยุดกิจกรรมของจุลินทรีย์; 3) การอบแห้งช่วยลดหรือ
หยุดกิจกรรมของจุลินทรีย์โดยการเอาน้ำที่สำคัญ; และ 4) สารกันบูดสารเคมี
ลดหรือยับยั้งกิจกรรมของจุลินทรีย์ได้.
นอกเหนือจากสารกันบูดในอาหารจะไม่ใหม่และได้รับการฝึกฝนมานานหลายศตวรรษ บางส่วนของ
วิธีการเก็บรักษาที่คุ้นเคยมากที่สุดพวกดองดองด้วยน้ำส้มสายชู, การสูบบุหรี่และการรักษา
ด้วยโซลูชั่นน้ำตาลขึ้นอยู่กับสารกันบูดสารเคมี วิธีการเหล่านี้ยับยั้งจุลินทรีย์
กิจกรรมและชะลอการเจริญเติบโตของเชื้อจุลินทรีย์และการคูณ วิธีการเหล่านี้ทำหน้าที่ในหนึ่งในสอง
วิธีทั่วไป: 1) โดยการเพิ่มทางร่างกายความหนาแน่นของสภาพแวดล้อมของจุลินทรีย์ที่ (ยก
. แรงดัน) หรือ 2) ทางเคมีโดยการดำเนินการยับยั้งโดยตรงต่อจุลินทรีย์ตัวเอง
ดังนั้นสารกันบูดสารเคมีซึ่งดำเนินการโดย การดำเนินการยับยั้งโดยตรงต่อ
จุลินทรีย์ตัวเองไม่ได้ใหม่ โซเดียมเบนโซเอตเป็นสารกันบูดสารเคมีซึ่งมาก
ความเข้มข้นต่ำยับยั้งกิจกรรมของจุลินทรีย์ตัวเอง.
โซเดียมเบนโซเอตเป็นสารกันบูดอาหารที่ได้รับในการใช้งานมานานหลายปี เป็นช่วงต้นปี 1909 ที่
"ไม่เป็นอันตราย" ของโซเดียมเบนโซเอตเป็นอาหารสารกันบูดถูกตรวจสอบอย่างกว้างขวางในมนุษย์ที่เกิดขึ้นจริง
จากการศึกษาการให้อาหารที่ดำเนินการโดยสามองค์กรวิจัยอิสระภายใต้การดูแลของ
กระทรวงเกษตร บทสรุปของการศึกษาเหล่านี้ได้รับการตีพิมพ์ในหนังสือ 784 หน้าชื่อรายงาน
ฉบับ 88 ของฝ่ายเกษตรของสหรัฐ รายงานนี้สอบว่าโซเดียมเบนโซเอตเมื่อผสมกับอาหาร
ในปริมาณที่ระบุไม่ได้เป็นอันตรายต่อสุขภาพโดยทั่วไปมิได้พบว่าส่งผลกระทบต่อหรือทำให้
คุณภาพหรือคุณค่าทางโภชนาการของอาหารดังกล่าว.
เป็นเวลานาน, โซเดียมเบนโซเอตได้รับการยอมรับโดยทั่วไป เป็นที่ปลอดภัย (GRAS) เป็นอาหารโดยตรง
สารเติมแต่งและเมื่อเร็ว ๆ นี้สถานะกรุณาธิคุณ (21 CFR §184.1733) เพื่อใช้เป็นสารต้านจุลชีพ,
ที่กำหนดไว้ใน 21 CFR §170.3 (o) (2) และเป็นสารแต่งกลิ่นและเสริม ที่กำหนดไว้ใน 21 CFR
§170.3 (o) (12) โซเดียมเบนโซเออาจจะใช้ในอาหารในระดับที่ไม่เกินผลิตที่ดี
ปฏิบัติ ผลการใช้งานปัจจุบันที่อยู่ในระดับสูงสุดของ 0.1% ในอาหาร.
โซเดียมเบนโซเอตที่เหมาะสมที่สุดสำหรับใช้เป็นสารต้านจุลชีพในอาหารและเครื่องดื่มที่
เป็นธรรมชาติอยู่ในช่วง PH ต่ำกว่า 4.5% หรือสามารถนำเข้ามาในช่วงจากการเพิ่มขึ้นของ น้ำ
acidulant ที่ละลายน้ำได้ โซเดียมเบนโซเอตไม่แนะนำให้เป็นสารกันบูดที่ pH ช่วงสูงกว่า
4.5.
ประสิทธิผลของโซเดียมเบนโซเอตเป็นสารกันบูดที่เพิ่มขึ้นกับการลดค่า pH (การเพิ่ม
ความเป็นกรด) เพราะนี่คืออัตราส่วนของ undissociated (เช่นฟรี) กรดเบนโซอิกกรดเบนโซอิกแตกตัวเป็นไอออน
เพิ่มขึ้นตามค่า pH ลดลง เป็นที่ยอมรับกันโดยทั่วไปว่ากรดเบนโซอิก undissociated เป็น
สารต้านจุลชีพที่ใช้งาน แม้ว่าจะไม่มีทฤษฎีที่แน่นอนได้รับการเสนอยังไม่ได้อธิบายเรื่องนี้
มีผลบังคับใช้ยาต้านจุลชีพก็เป็นที่เชื่อว่าจะเกี่ยวข้องกับการละลาย lipoid สูงของเบนโซอิก undissociated
กรดที่ช่วยให้สามารถสะสมในเยื่อหุ้มเซลล์หรือบนโครงสร้างต่างๆและพื้นผิวของ
เซลล์แบคทีเรีย ได้อย่างมีประสิทธิภาพยับยั้งกิจกรรมของเซลล์.
โซเดียมเบนโซเอมีฤทธิ์ต้านยีสต์เชื้อราและแบคทีเรีย แม้ว่าการศึกษาหลายแห่งได้รับการ
ดำเนินการในฤทธิ์ต้านจุลชีพของโซเดียมเบนโซเอตกับสายพันธุ์เหล่านี้มันเป็นเรื่องยากที่จะได้รับ
หลักฐานสำคัญเกี่ยวกับกิจกรรมของญาติของโซเดียมเบนโซเอตกับสมาชิกที่เฉพาะเจาะจงของผู้
สายพันธุ์ทั่วไป ข้อมูลที่เกิดขึ้นจริงทดลองประยุกต์ใช้มีการแนะนำสำหรับการประกันที่น่าพอใจ
ฤทธิ์ยับยั้งการเจริญสายพันธุ์ในคำถาม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

โดยทั่วไปมีสี่ได้รับการยอมรับโดยทั่วไปวิธีการสำหรับการถนอมอาหารและวิธีการเหล่านี้พึ่งพาในหนึ่งหรือวิธีอื่น ๆของการควบคุมจุลินทรีย์ 1 ) การฆ่าเชื้อด้วยความร้อน หรือรังสีทำลายจุลินทรีย์ ; 2 ) แช่แข็ง ลดหรือหยุดกิจกรรมของจุลินทรีย์ ; 3 ) การอบแห้งลดหรือหยุดกิจกรรมของจุลินทรีย์ โดยการเอาน้ำที่จำเป็น และ 4 ) สารกันบูดสารเคมีลดหรือยับยั้งกิจกรรมของจุลินทรีย์นอกจากนี้สารกันบูดเคมีอาหารไม่ใหม่และได้รับการฝึกมานานหลายศตวรรษ บางส่วนของวิธีการรักษาที่คุ้นเคยมากที่สุด ผู้ที่พกของดองกับน้ำส้มสายชู , การสูบบุหรี่ และการรักษาด้วยน้ำตาล โซลูชั่น ขึ้นอยู่กับเคมีเจือ วิธีการเหล่านี้ยับยั้งจุลินทรีย์กิจกรรมและชะลอการเจริญเติบโตของจุลินทรีย์ และการคูณ วิธีการเหล่านี้ทำหน้าที่ในหนึ่งสองทั่วไปวิธี : 1 ) โดยทางร่างกายการเพิ่มความหนาแน่นของจุลินทรีย์ในสิ่งแวดล้อม ( เพิ่มความดันออสโมติก ) หรือ 2 ) เคมี โดยตรง การยับยั้งจุลินทรีย์เองจากนั้น สารกันบูดสารเคมี ซึ่งดำเนินการโดยตรงการกระทำบนจุลินทรีย์ที่ตัวเองไม่ได้ใหม่ โซเดียมเบนโซเอเป็นสารเคมีสารกันบูดซึ่งมากที่ความเข้มข้นต่ำยับยั้งกิจกรรมของจุลินทรีย์เองโซเดียมเบนโซเอตเป็นอาหารสารกันบูดที่ได้รับในการใช้งานสำหรับปี เร็วเท่าที่ 1909 ," ความไม่เป็นอันตรายของโซเดียมเบนโซเอตเป็นอาหารสารกันบูดเป็นอย่างกว้างขวางยืนยันความถูกต้องแท้จริงของมนุษย์การให้การศึกษาดำเนินการโดยสามองค์กรวิจัยอิสระภายใต้ทิศทางของเลขานุการของเกษตร บทสรุปของการศึกษาเหล่านี้ได้รับการตีพิมพ์เป็นหนังสือชื่อในหน้ารายงานหมายเลข 88 สหรัฐอเมริกากรมวิชาการเกษตร รายงานนี้ยืนยันว่า โซเดียมเบนโซเอต เมื่อผสมกับอาหารในปริมาณที่กำหนด คือ ไม่เปลือง สุขภาพทั่วไป และพบว่าลดลงส่งผลกระทบต่อ หรือคุณภาพ หรือคุณค่าทางโภชนาการของอาหารดังกล่าวนาน , โซเดียมเบนโซเอได้รับการยอมรับโดยทั่วไปว่าปลอดภัย ( GRAS ) เป็นอาหารโดยตรงเติมแต่งและเมื่อเร็ว ๆนี้ยืนยันสถานะ ( 21 CFR § 184.1733 ) เพื่อใช้เป็นตัวแทนในการต้านจุลชีพ ,ตามที่กำหนดไว้ใน§ 21 CFR 170.3 ( O ) ( 2 ) และเป็นเครื่องปรุงตัวแทนและเสริมตามที่กําหนดใน 21 CFR§ 170.3 ( O ) ( 12 ) โซเดียมเบนโซเอต อาจใช้ในอาหารที่ระดับไม่เกินดีผลิตการปฏิบัติ ปัจจุบันผลการใช้งานในระดับสูงสุดของ 0.1 % ในอาหารโซเดียมเบนโซเอตจะเหมาะสมที่สุดสำหรับใช้เป็นสารต้านจุลชีพในอาหารและเครื่องดื่ม ซึ่งธรรมชาติอยู่ในระดับ pH ต่ำกว่า 4.5 เปอร์เซ็นต์ หรือสามารถนำมาในช่วงโดยการเพิ่มของน้ำสารทำให้เป็นกรดที่ละลายน้ำได้ . โซเดียมเบนโซเอตไม่แนะนำให้ใช้เป็นสารกันบูดในช่วง pH สูงกว่า4.5 .ผลของโซเดียมเบนโซเอตเป็นสารกันบูดเพิ่มลดลง ( pH เพิ่มขึ้นความเป็นกรด ) นี้เป็นเพราะอัตราส่วนของ undissociated ( เช่น ฟรี ) กรดเบนโซอิก เพื่อประจุกรดเบนโซอิกเพิ่มขึ้นเมื่อพีเอชลดลง เป็นที่ยอมรับกันโดยทั่วไปว่า กรดเบนโซอิก undissociated คืองานการเจ้าหน้าที่ แม้ว่าไม่มีแน่นอนทฤษฎีได้รับยังเสนอที่จะอธิบายนี้ผลต้านจุลชีพก็เชื่อว่าจะเกี่ยวข้องกับการละลาย lipoid สูงของ undissociated เบนโซอิกกรดซึ่งช่วยให้มันสะสมในดินหรือบนโครงสร้างต่างๆและพื้นผิวของเซลล์ แบคทีเรียได้อย่างมีประสิทธิภาพยับยั้งกิจกรรมโทรศัพท์มือถือของโซเดียมเบนโซเอต มีกิจกรรมกับยีสต์ รา และแบคทีเรีย ถึงแม้ว่าการศึกษาหลายได้ดำเนินการในกิจกรรมการต้านจุลชีพของโซเดียมเบนโซเอตในสายพันธุ์เหล่านี้มันเป็นเรื่องยากที่จะได้รับหลักฐานเกี่ยวกับกิจกรรมของโซเดียมเบนโซเอตเทียบกับสมาชิกที่เฉพาะเจาะจงของเหล่านั้นชนิดทั่วไป โปรแกรมทดสอบสนามจริงแนะนำประกันของพอใจฤทธิ์ต้านจุลชีพ ชนิดที่ว่า