- ข้อความ
- ประวัติศาสตร์
This article is about the art form.
This article is about the art form. For other uses, see Poetry (disambiguation).
"Poem", "Poems", and "Poetic" redirect here. For other uses, see Poem (disambiguation), Poems (disambiguation), andPoetic (disambiguation).
Poetry is a form of literature that uses aesthetic and rhythmic qualities of language—such as phonaesthetics,sound symbolism, and metre—to evoke meanings in addition to, or in place of, the prosaic ostensible meaning.
Poetry has a long history, dating back to the Sumerian Epic of Gilgamesh. Early poems evolved from folk songs such as the Chinese Shijing, or from a need to retell oral epics, as with the Sanskrit Vedas, Zoroastrian Gathas, and theHomeric epics, the Iliad and the Odyssey. Ancient attempts to define poetry, such as Aristotle's Poetics, focused on the uses of speech in rhetoric, drama, song and comedy. Later attempts concentrated on features such as repetition, verse form and rhyme, and emphasized the aesthetics which distinguish poetry from more objectively informative, prosaic forms of writing. From the mid-20th century, poetry has sometimes been more generally regarded as a fundamental creative act employing language.
Poetry uses forms and conventions to suggest differential interpretation to words, or to evoke emotive responses. Devices such as assonance, alliteration, onomatopoeia and rhythm are sometimes used to achieve musical or incantatoryeffects. The use of ambiguity, symbolism, irony and other stylistic elements of poetic diction often leaves a poem open to multiple interpretations. Similarly figures of speech such as metaphor, simile and metonymy create a resonance between otherwise disparate images—a layering of meanings, forming connections previously not perceived. Kindred forms of resonance may exist, between individual verses, in their patterns of rhyme or rhythm.
Some poetry types are specific to particular cultures and genres and respond to characteristics of the language in which the poet writes. Readers accustomed to identifying poetry with Dante, Goethe, Mickiewicz and Rumi may think of it as written in lines based on rhyme and regular meter; there are, however, traditions, such as Biblical poetry, that use other means to create rhythm and euphony. Much modern poetry reflects a critique of poetic tradition, playing with and testing, among other things, the principle of euphony itself, sometimes altogether forgoing rhyme or set rhythm. In today's increasingly globalized world, poets often adapt forms, styles and techniques from diverse cultures and languages.
"Poem", "Poems", and "Poetic" redirect here. For other uses, see Poem (disambiguation), Poems (disambiguation), andPoetic (disambiguation).
Poetry is a form of literature that uses aesthetic and rhythmic qualities of language—such as phonaesthetics,sound symbolism, and metre—to evoke meanings in addition to, or in place of, the prosaic ostensible meaning.
Poetry has a long history, dating back to the Sumerian Epic of Gilgamesh. Early poems evolved from folk songs such as the Chinese Shijing, or from a need to retell oral epics, as with the Sanskrit Vedas, Zoroastrian Gathas, and theHomeric epics, the Iliad and the Odyssey. Ancient attempts to define poetry, such as Aristotle's Poetics, focused on the uses of speech in rhetoric, drama, song and comedy. Later attempts concentrated on features such as repetition, verse form and rhyme, and emphasized the aesthetics which distinguish poetry from more objectively informative, prosaic forms of writing. From the mid-20th century, poetry has sometimes been more generally regarded as a fundamental creative act employing language.
Poetry uses forms and conventions to suggest differential interpretation to words, or to evoke emotive responses. Devices such as assonance, alliteration, onomatopoeia and rhythm are sometimes used to achieve musical or incantatoryeffects. The use of ambiguity, symbolism, irony and other stylistic elements of poetic diction often leaves a poem open to multiple interpretations. Similarly figures of speech such as metaphor, simile and metonymy create a resonance between otherwise disparate images—a layering of meanings, forming connections previously not perceived. Kindred forms of resonance may exist, between individual verses, in their patterns of rhyme or rhythm.
Some poetry types are specific to particular cultures and genres and respond to characteristics of the language in which the poet writes. Readers accustomed to identifying poetry with Dante, Goethe, Mickiewicz and Rumi may think of it as written in lines based on rhyme and regular meter; there are, however, traditions, such as Biblical poetry, that use other means to create rhythm and euphony. Much modern poetry reflects a critique of poetic tradition, playing with and testing, among other things, the principle of euphony itself, sometimes altogether forgoing rhyme or set rhythm. In today's increasingly globalized world, poets often adapt forms, styles and techniques from diverse cultures and languages.
0/5000
บทความนี้จะเกี่ยวกับแบบศิลปะ สำหรับการใช้งานอื่น ๆ ดูบทกวี (แก้ความกำกวม) .
"บทกวี" "บทกวี" และ "บทกวี" เปลี่ยนเส้นทางที่นี่ สำหรับการใช้งานอื่น ๆ ดูกลอน (แก้ความกำกวม), บทกวี (แก้ความกำกวม) andPoetic (แก้ความกำกวม) .
บทกวีเป็นรูปแบบของวรรณกรรมที่ใช้คุณภาพความงาม และจังหวะของภาษา — เช่น phonaesthetics สัญลักษณ์เสียง และเมตร — ให้เรามอบให้ความหมายในนอกเพื่อ หรือ แทน ธรรมดา ostensible ความหมาย.
บทกวีได้นาน ไปซูเมอร์มหากาพย์ของกิลกาเมช บทกวีช่วงพัฒนา จากเพลงพื้นบ้านเช่น Shijing จีน หรือต้อง retell epics ปาก เช่นเดียวกับพระ เวทภาษาสันสกฤต Zoroastrian Gathas และ theHomeric epics ในอีเลียดและโคลง พยายามกำหนดบทกวี เช่นของอาริสโตเติล Poetics โบราณ เน้นการใช้คำพูดในสำนวน ละคร เพลง และตลก ภายหลังพยายามเข้มข้นในลักษณะการทำซ้ำ แบบฟอร์มข้อ และสัมผัส และเน้นความสวยงามซึ่งแยกความแตกต่างของบทกวีจากแบบฟอร์มธรรมดา เป็นข้อมูลเขียนเพิ่มเติม จากกลาง 20 ศตวรรษ บทกวีบางครั้งถูกมากโดยทั่วไปถือเป็นการกระทำการสร้างสรรค์พื้นฐานที่ใช้ภาษา
บทกวีใช้ฟอร์มและแบบแผนการตีความแตกต่างให้คำแนะนำ หรือตอบสนองมากที่เรามอบให้ บางครั้งใช้อุปกรณ์เช่น assonance, alliteration, onomatopoeia และจังหวะเพื่อให้ดนตรีหรือ incantatoryeffects ใช้ย่อ สัญลักษณ์ ประชด และองค์ประกอบอื่น ๆ เป็นสำนวนของบทกวี diction มักทิ้งกลอนเปิดการตีความหลาย ในทำนองเดียวกัน เช่นเทียบ เปรียบเทียบ และ metonymy โวหารสร้างสั่นพ้องระหว่างภาพที่แตกต่างกันอย่าง — layering ของความหมาย การขึ้นรูปการเชื่อมต่อก่อนหน้านี้ มองเห็นไม่ เป็นรูปแบบของการสั่นพ้องอาจมี ระหว่างแต่ละข้อ ในรูปแบบของพวกเขาสัมผัสหรือจังหวะการ
บางชนิดบทกวีเฉพาะวัฒนธรรมเฉพาะและประเภท และลักษณะของภาษากวีเขียนตอบ ชินระบุบทกวี Dante เกอเธ่ Mickiewicz และขั้นอ่านอาจคิดว่า ของมันตามที่เขียนไว้ในบรรทัดตามการสัมผัสและวัดทั่วไป มี แต่ ประเพณี เช่นคัมภีร์กวีนิพนธ์ ที่ใช้วิธีอื่นเพื่อสร้างจังหวะและ euphony บทกวีมากทันสมัยสะท้อนถึงวิจารณ์บทกวีประเพณี เล่นด้วย และ ทดสอบ ในสิ่งอื่น ๆ หลักการของ euphony เอง บางครั้งทั้งหมด พร้อมสัมผัส หรือตั้งจังหวะ ในโลกยุคโลกาภิวัตน์มากขึ้นวันนี้ กวีมักจะปรับรูปแบบ ลักษณะ และเทคนิคจากหลากหลายวัฒนธรรมและภาษา
"บทกวี" "บทกวี" และ "บทกวี" เปลี่ยนเส้นทางที่นี่ สำหรับการใช้งานอื่น ๆ ดูกลอน (แก้ความกำกวม), บทกวี (แก้ความกำกวม) andPoetic (แก้ความกำกวม) .
บทกวีเป็นรูปแบบของวรรณกรรมที่ใช้คุณภาพความงาม และจังหวะของภาษา — เช่น phonaesthetics สัญลักษณ์เสียง และเมตร — ให้เรามอบให้ความหมายในนอกเพื่อ หรือ แทน ธรรมดา ostensible ความหมาย.
บทกวีได้นาน ไปซูเมอร์มหากาพย์ของกิลกาเมช บทกวีช่วงพัฒนา จากเพลงพื้นบ้านเช่น Shijing จีน หรือต้อง retell epics ปาก เช่นเดียวกับพระ เวทภาษาสันสกฤต Zoroastrian Gathas และ theHomeric epics ในอีเลียดและโคลง พยายามกำหนดบทกวี เช่นของอาริสโตเติล Poetics โบราณ เน้นการใช้คำพูดในสำนวน ละคร เพลง และตลก ภายหลังพยายามเข้มข้นในลักษณะการทำซ้ำ แบบฟอร์มข้อ และสัมผัส และเน้นความสวยงามซึ่งแยกความแตกต่างของบทกวีจากแบบฟอร์มธรรมดา เป็นข้อมูลเขียนเพิ่มเติม จากกลาง 20 ศตวรรษ บทกวีบางครั้งถูกมากโดยทั่วไปถือเป็นการกระทำการสร้างสรรค์พื้นฐานที่ใช้ภาษา
บทกวีใช้ฟอร์มและแบบแผนการตีความแตกต่างให้คำแนะนำ หรือตอบสนองมากที่เรามอบให้ บางครั้งใช้อุปกรณ์เช่น assonance, alliteration, onomatopoeia และจังหวะเพื่อให้ดนตรีหรือ incantatoryeffects ใช้ย่อ สัญลักษณ์ ประชด และองค์ประกอบอื่น ๆ เป็นสำนวนของบทกวี diction มักทิ้งกลอนเปิดการตีความหลาย ในทำนองเดียวกัน เช่นเทียบ เปรียบเทียบ และ metonymy โวหารสร้างสั่นพ้องระหว่างภาพที่แตกต่างกันอย่าง — layering ของความหมาย การขึ้นรูปการเชื่อมต่อก่อนหน้านี้ มองเห็นไม่ เป็นรูปแบบของการสั่นพ้องอาจมี ระหว่างแต่ละข้อ ในรูปแบบของพวกเขาสัมผัสหรือจังหวะการ
บางชนิดบทกวีเฉพาะวัฒนธรรมเฉพาะและประเภท และลักษณะของภาษากวีเขียนตอบ ชินระบุบทกวี Dante เกอเธ่ Mickiewicz และขั้นอ่านอาจคิดว่า ของมันตามที่เขียนไว้ในบรรทัดตามการสัมผัสและวัดทั่วไป มี แต่ ประเพณี เช่นคัมภีร์กวีนิพนธ์ ที่ใช้วิธีอื่นเพื่อสร้างจังหวะและ euphony บทกวีมากทันสมัยสะท้อนถึงวิจารณ์บทกวีประเพณี เล่นด้วย และ ทดสอบ ในสิ่งอื่น ๆ หลักการของ euphony เอง บางครั้งทั้งหมด พร้อมสัมผัส หรือตั้งจังหวะ ในโลกยุคโลกาภิวัตน์มากขึ้นวันนี้ กวีมักจะปรับรูปแบบ ลักษณะ และเทคนิคจากหลากหลายวัฒนธรรมและภาษา
การแปล กรุณารอสักครู่..
This article is about the art form. For other uses, see Poetry (disambiguation).
"Poem", "Poems", and "Poetic" redirect here. For other uses, see Poem (disambiguation), Poems (disambiguation), andPoetic (disambiguation).
Poetry is a form of literature that uses aesthetic and rhythmic qualities of language—such as phonaesthetics,sound symbolism, and metre—to evoke meanings in addition to, or in place of, the prosaic ostensible meaning.
Poetry has a long history, dating back to the Sumerian Epic of Gilgamesh. Early poems evolved from folk songs such as the Chinese Shijing, or from a need to retell oral epics, as with the Sanskrit Vedas, Zoroastrian Gathas, and theHomeric epics, the Iliad and the Odyssey. Ancient attempts to define poetry, such as Aristotle's Poetics, focused on the uses of speech in rhetoric, drama, song and comedy. Later attempts concentrated on features such as repetition, verse form and rhyme, and emphasized the aesthetics which distinguish poetry from more objectively informative, prosaic forms of writing. From the mid-20th century, poetry has sometimes been more generally regarded as a fundamental creative act employing language.
Poetry uses forms and conventions to suggest differential interpretation to words, or to evoke emotive responses. Devices such as assonance, alliteration, onomatopoeia and rhythm are sometimes used to achieve musical or incantatoryeffects. The use of ambiguity, symbolism, irony and other stylistic elements of poetic diction often leaves a poem open to multiple interpretations. Similarly figures of speech such as metaphor, simile and metonymy create a resonance between otherwise disparate images—a layering of meanings, forming connections previously not perceived. Kindred forms of resonance may exist, between individual verses, in their patterns of rhyme or rhythm.
Some poetry types are specific to particular cultures and genres and respond to characteristics of the language in which the poet writes. Readers accustomed to identifying poetry with Dante, Goethe, Mickiewicz and Rumi may think of it as written in lines based on rhyme and regular meter; there are, however, traditions, such as Biblical poetry, that use other means to create rhythm and euphony. Much modern poetry reflects a critique of poetic tradition, playing with and testing, among other things, the principle of euphony itself, sometimes altogether forgoing rhyme or set rhythm. In today's increasingly globalized world, poets often adapt forms, styles and techniques from diverse cultures and languages.
"Poem", "Poems", and "Poetic" redirect here. For other uses, see Poem (disambiguation), Poems (disambiguation), andPoetic (disambiguation).
Poetry is a form of literature that uses aesthetic and rhythmic qualities of language—such as phonaesthetics,sound symbolism, and metre—to evoke meanings in addition to, or in place of, the prosaic ostensible meaning.
Poetry has a long history, dating back to the Sumerian Epic of Gilgamesh. Early poems evolved from folk songs such as the Chinese Shijing, or from a need to retell oral epics, as with the Sanskrit Vedas, Zoroastrian Gathas, and theHomeric epics, the Iliad and the Odyssey. Ancient attempts to define poetry, such as Aristotle's Poetics, focused on the uses of speech in rhetoric, drama, song and comedy. Later attempts concentrated on features such as repetition, verse form and rhyme, and emphasized the aesthetics which distinguish poetry from more objectively informative, prosaic forms of writing. From the mid-20th century, poetry has sometimes been more generally regarded as a fundamental creative act employing language.
Poetry uses forms and conventions to suggest differential interpretation to words, or to evoke emotive responses. Devices such as assonance, alliteration, onomatopoeia and rhythm are sometimes used to achieve musical or incantatoryeffects. The use of ambiguity, symbolism, irony and other stylistic elements of poetic diction often leaves a poem open to multiple interpretations. Similarly figures of speech such as metaphor, simile and metonymy create a resonance between otherwise disparate images—a layering of meanings, forming connections previously not perceived. Kindred forms of resonance may exist, between individual verses, in their patterns of rhyme or rhythm.
Some poetry types are specific to particular cultures and genres and respond to characteristics of the language in which the poet writes. Readers accustomed to identifying poetry with Dante, Goethe, Mickiewicz and Rumi may think of it as written in lines based on rhyme and regular meter; there are, however, traditions, such as Biblical poetry, that use other means to create rhythm and euphony. Much modern poetry reflects a critique of poetic tradition, playing with and testing, among other things, the principle of euphony itself, sometimes altogether forgoing rhyme or set rhythm. In today's increasingly globalized world, poets often adapt forms, styles and techniques from diverse cultures and languages.
การแปล กรุณารอสักครู่..
บทความนี้เกี่ยวกับรูปแบบศิลปะ สำหรับการใช้งานอื่น ๆ , เห็นบทกวี ( disambiguation )
" บทกวี " , " บทกวี " และ " บทกวี " การเปลี่ยนเส้นทางที่นี่ สำหรับการใช้งานอื่น ๆ , เห็นบทกวี ( disambiguation ) , บทกวี ( disambiguation ) andpoetic ( disambiguation ) .
กวีนิพนธ์เป็นรูปแบบของวรรณกรรมที่ใช้ความงามและคุณภาพของภาษา เช่น phonaesthetics จังหวะ , เสียงและสัญลักษณ์ , เมตร เพื่อระลึกถึงความหมายนอกจากหรือในสถานที่ของ ความหมายเสแสร้ง
กลอนธรรมดาๆ มีประวัติยาวนาน ย้อนกลับไปในมหากาพย์กิลกาเมซ Sumerian ของ . บทกวีแรกมีวิวัฒนาการมาจากเพลงพื้นบ้าน เช่น ShiJing จีนหรือจากต้องเล่าเรื่องมหากาพย์ช่องปากเช่นเดียวกับภาษาสันสกฤตโซโรอัสเตรียน gathas คัมภีร์พระเวท และมหากาพย์อีเลียดและโอดิสซีย์ thehomeric , . ความพยายามที่จะนิยามบทกวีโบราณ เช่น อริสโตเติลฉันทลักษณ์ของ ,เน้นการใช้คำพูดในวาทศิลป์ ละคร เพลง และ ตลก ต่อมาพยายามเน้นคุณสมบัติเช่นการทำซ้ำรูปแบบบทกลอน บทกวี และเน้นความสวยงามที่โดดเด่น บทกวีจากอคติ ข้อมูลเพิ่มเติม , รูปแบบธรรมดาๆ ของการเขียน จากช่วงกลางศตวรรษที่ 20 บทกวีมีบางครั้งถูกเพิ่มเติมโดยทั่วไปถือเป็นพื้นฐานการสร้างสรรค์ทำภาษา .
การใช้รูปแบบและการจัดประชุมเพื่อแนะนำการตีความแตกต่างกัน คำ หรือ เพื่อระลึกถึงการตอบสนองอารมณ์ อุปกรณ์เช่นสัมผัสเพี้ยนเลี้ยงคำและจังหวะที่ใช้ในบางครั้งเพื่อให้บรรลุดนตรี หรือ incantatoryeffects . การใช้สัญลักษณ์ที่ประชดความคลุมเครือ และองค์ประกอบอื่น ๆของกวีโวหารพจน์มักจะทิ้งกลอนเปิดให้ตีความได้หลายๆโดยตัวเลขของการพูด เช่น คำอุปมา , การเปรียบเปรยสร้างเสียงสะท้อนระหว่างมิฉะนั้นหลากหลาย images-a layering ของความหมาย , สร้างการเชื่อมต่อก่อนหน้านี้ ไม่รับรู้ แบบฟอร์มญาติของการสั่นพ้องอาจอยู่ระหว่างข้อของแต่ละของพวกเขาในรูปแบบของบทกวีหรือจังหวะ
บางประเภทกวีนิพนธ์ โดยเฉพาะวัฒนธรรมเฉพาะและประเภท และตอบสนองต่อลักษณะของภาษาที่กวีเขียน . ผู้อ่านที่คุ้นเคยกับการระบุบทกวีกับเต้เกอเธ่และ mickiewicz รูมิอาจคิดว่ามันเป็น เขียน ใน สาย ตามสัมผัสและเครื่องวัดปกติ ; มี แต่ประเพณี เช่น กวีนิพนธ์ในพระคัมภีร์ไบเบิ้ล ที่ใช้วิธีการอื่นในการสร้างจังหวะ และเสียงที่ไพเราะกวีนิพนธ์สมัยใหม่มาก สะท้อนให้เห็นถึงการวิจารณ์ของประเพณีการเล่นและการทดสอบ , หมู่สิ่งอื่น ๆ , หลักการของหลอมละลายตัวเอง บางครั้งทั้งหมด forgoing สัมผัสหรือกำหนดจังหวะ ในวันนี้ของโลกยุคโลกาภิวัตน์มากขึ้น กวีมักจะปรับรูปแบบ , รูปแบบและเทคนิคจากความหลากหลายทางวัฒนธรรมและภาษา
" บทกวี " , " บทกวี " และ " บทกวี " การเปลี่ยนเส้นทางที่นี่ สำหรับการใช้งานอื่น ๆ , เห็นบทกวี ( disambiguation ) , บทกวี ( disambiguation ) andpoetic ( disambiguation ) .
กวีนิพนธ์เป็นรูปแบบของวรรณกรรมที่ใช้ความงามและคุณภาพของภาษา เช่น phonaesthetics จังหวะ , เสียงและสัญลักษณ์ , เมตร เพื่อระลึกถึงความหมายนอกจากหรือในสถานที่ของ ความหมายเสแสร้ง
กลอนธรรมดาๆ มีประวัติยาวนาน ย้อนกลับไปในมหากาพย์กิลกาเมซ Sumerian ของ . บทกวีแรกมีวิวัฒนาการมาจากเพลงพื้นบ้าน เช่น ShiJing จีนหรือจากต้องเล่าเรื่องมหากาพย์ช่องปากเช่นเดียวกับภาษาสันสกฤตโซโรอัสเตรียน gathas คัมภีร์พระเวท และมหากาพย์อีเลียดและโอดิสซีย์ thehomeric , . ความพยายามที่จะนิยามบทกวีโบราณ เช่น อริสโตเติลฉันทลักษณ์ของ ,เน้นการใช้คำพูดในวาทศิลป์ ละคร เพลง และ ตลก ต่อมาพยายามเน้นคุณสมบัติเช่นการทำซ้ำรูปแบบบทกลอน บทกวี และเน้นความสวยงามที่โดดเด่น บทกวีจากอคติ ข้อมูลเพิ่มเติม , รูปแบบธรรมดาๆ ของการเขียน จากช่วงกลางศตวรรษที่ 20 บทกวีมีบางครั้งถูกเพิ่มเติมโดยทั่วไปถือเป็นพื้นฐานการสร้างสรรค์ทำภาษา .
การใช้รูปแบบและการจัดประชุมเพื่อแนะนำการตีความแตกต่างกัน คำ หรือ เพื่อระลึกถึงการตอบสนองอารมณ์ อุปกรณ์เช่นสัมผัสเพี้ยนเลี้ยงคำและจังหวะที่ใช้ในบางครั้งเพื่อให้บรรลุดนตรี หรือ incantatoryeffects . การใช้สัญลักษณ์ที่ประชดความคลุมเครือ และองค์ประกอบอื่น ๆของกวีโวหารพจน์มักจะทิ้งกลอนเปิดให้ตีความได้หลายๆโดยตัวเลขของการพูด เช่น คำอุปมา , การเปรียบเปรยสร้างเสียงสะท้อนระหว่างมิฉะนั้นหลากหลาย images-a layering ของความหมาย , สร้างการเชื่อมต่อก่อนหน้านี้ ไม่รับรู้ แบบฟอร์มญาติของการสั่นพ้องอาจอยู่ระหว่างข้อของแต่ละของพวกเขาในรูปแบบของบทกวีหรือจังหวะ
บางประเภทกวีนิพนธ์ โดยเฉพาะวัฒนธรรมเฉพาะและประเภท และตอบสนองต่อลักษณะของภาษาที่กวีเขียน . ผู้อ่านที่คุ้นเคยกับการระบุบทกวีกับเต้เกอเธ่และ mickiewicz รูมิอาจคิดว่ามันเป็น เขียน ใน สาย ตามสัมผัสและเครื่องวัดปกติ ; มี แต่ประเพณี เช่น กวีนิพนธ์ในพระคัมภีร์ไบเบิ้ล ที่ใช้วิธีการอื่นในการสร้างจังหวะ และเสียงที่ไพเราะกวีนิพนธ์สมัยใหม่มาก สะท้อนให้เห็นถึงการวิจารณ์ของประเพณีการเล่นและการทดสอบ , หมู่สิ่งอื่น ๆ , หลักการของหลอมละลายตัวเอง บางครั้งทั้งหมด forgoing สัมผัสหรือกำหนดจังหวะ ในวันนี้ของโลกยุคโลกาภิวัตน์มากขึ้น กวีมักจะปรับรูปแบบ , รูปแบบและเทคนิคจากความหลากหลายทางวัฒนธรรมและภาษา
การแปล กรุณารอสักครู่..
ภาษาอื่น ๆ
การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.
- มันส่งไม่ได้
- I lost my hand hurts!Cell injury soonFro
- อำเภอเดชอุดม
- had painte some wood near his kitchen wi
- Of the 65 teams in the intervention grou
- ชู่ว
- เชียร์ฉันหน่อยได้ไหม
- เพราะลืมเอาหมวกไป
- and if you accept to be his girl friend
- I said my girl
- เรากำลังเข้าสู่อาเซียน
- the best of your day
- คุณจริงจัง?
- เป็นไร
- yess,ฉันกำลังเรียนรู้
- now forget thatforget my word beforenow
- anion traces
- เนื้อหามันสนุก
- ลาก่อน
- ตาของฉันตาย ฉันต้องหาเงินเลี้ยงตัวเอง
- ;) how do u spend your summer holiday?
- 心情真的是不能再烂了...
- ฉันมีดินสอสีชมพู
- แอนนิเมชั่น
