Figure 1 Mean hourly changes in wei

Figure 1 Mean hourly changes in weight (kg) of participants over
3 days. Values are the means (SE) (n = 10). Figure 1 Mean hourly changes in weight (kg) of participants over
and communication disorders can additionally impair an older person’s access to fluid as a result of changes in functional and mental capacity (Inouye et al., 1999; Palmer et al., 2000). Simple means of identifying those at risk of poor hydration need to be confirmed for this set- ting, yet no studies of older people who are admitted to hospital have attempted to validate weight changes against the diagnosis of clinically-assessed dehydration.
Although frequently used as a confirmation of dehydra-tion in the literature, the value of biochemical parameters for the identification of poor hydration in the older person remains to be established. Original studies in healthy males restricted to 360 mL of water over 5 days revealed
biochemical values that did not substantially change (and that physical signs were preferable) (Lapides et al., 1965). Amongst older people who are admitted with a dehydra-tion diagnosis to hospital, wide ranges existed for both serum sodium (range 120–178 mM) and osmolality (range
256–307 mOsm kg1) (Vivanti et al., 2007), with only 11% and 17%, respectively, having values higher than the usual normal physiological range maximum of 145 mM sodium and 295 mOsm kg1(Thomas et al., 2003). Elevated biochemical parameters may not always be present and may only occur as poor hydration progresses further. sodium and 295 mOsm kg1 (Thomas et al., 2003). Elevated biochemical parameters may not always be present and may only occur as poor hydration progresses further.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

รูปที่ 1 การเปลี่ยนแปลงรายชั่วโมงค่าเฉลี่ยน้ำหนัก (กก.) ของผู้เข้าร่วมกว่า
3 วัน ค่านิยมมีวิธี (SE) (n = 10) รูปที่ 1 การเปลี่ยนแปลงรายชั่วโมงค่าเฉลี่ยน้ำหนัก (กก.) ของผู้เข้าร่วมกว่า
และความผิดปกติการสื่อสารนอกจากนี้ยังสามารถทำให้เสียการเข้าถึงของผู้สูงอายุที่จะ UID ชั้นเป็นผลมาจากการเปลี่ยนแปลงความสามารถในการทำงานและจิตใจ (อินูเอะ et al, 1999;.. พาลเมอร์และคณะ, 2000) . วิธีการที่ง่ายในการระบุผู้ที่มีความเสี่ยงของความชุ่มชื้นที่ไม่ดีจะต้องมีไฟแย้ง rmed สำหรับค่าการทิ้งนี้ยังไม่มีการศึกษาของผู้สูงอายุที่เข้ารับการรักษาที่โรงพยาบาลได้พยายามที่จะตรวจสอบการเปลี่ยนแปลงน้ำหนักกับการวินิจฉัยของการขาดน้ำทางคลินิกการประเมิน.
แม้ว่าที่ใช้บ่อย rmation Fi แย้งของ dehydra-การในวรรณคดีค่าของพารามิเตอร์ทางชีวเคมีสำหรับไอออนบวกสายการระบุของความชุ่มชื้นที่ยากจนในผู้สูงอายุยังคงที่จะจัดตั้งขึ้น จะทำการศึกษาในเพศชายที่มีสุขภาพดี จำกัด ถึง 360 มิลลิลิตรของน้ำในช่วง 5 วันเผย
ค่าทางชีวเคมีที่ไม่ได้มีนัยสำคัญการเปลี่ยนแปลง (และที่สัญญาณทางกายภาพเป็นที่นิยม) (Lapides et al., 1965) ในหมู่ผู้สูงอายุที่เข้ารับการรักษากับการวินิจฉัย dehydra-การไปโรงพยาบาลช่วงกว้างที่มีอยู่ทั้งโซเดียมในเลือด (ช่วง 120-178 มิลลิเมตร) osmolality (ช่วง
256-307 mOsm KG1) (Vivanti et al., 2007) ที่มีเพียง 11% และ 17% ตามลำดับมีค่าสูงกว่าช่วงปกติทางสรีรวิทยาปกติสูงสุด 145 มิลลิและโซเดียม 295 mOsm KG1 (โทมัส et al., 2003) พารามิเตอร์ทางชีวเคมีสูงอาจไม่เป็นปัจจุบันและอาจจะเกิดขึ้นเป็นความชุ่มชื้นยากจนดำเนินการต่อไป และโซเดียม 295 mOsm KG1 (โทมัส et al., 2003) พารามิเตอร์ทางชีวเคมีสูงอาจไม่เป็นปัจจุบันและอาจจะเกิดขึ้นเป็นความชุ่มชื้นยากจนดำเนินการต่อไป

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

รูปที่ 1 หมายถึงชั่วโมงการเปลี่ยนแปลงน้ำหนัก ( กก. ) ของผู้เข้าร่วมกว่า
3 วัน ค่าจะหมายถึง ( SE ) ( n = 10 ) รูปที่ 1 หมายถึงการเปลี่ยนแปลงรายชั่วโมง น้ำหนัก ( กก. ) ของผู้เข้าร่วมกว่า
และการสื่อสารความผิดปกติยังสามารถบั่นทอนประสิทธิภาพการเข้าถึงผู้สูงอายุเพื่อfl uid เป็นผลของการเปลี่ยนแปลงความสามารถในการทำงาน และจิต ( อินูเอ้ et al . , 1999 ; เมอร์ et al . , 2000 )วิธีง่าย ๆในการระบุผู้ที่เสี่ยงต่อความยากจนต้องหลอกจึง rmed ชุด - ติ่งนี้ ยังไม่มีการศึกษาของผู้สูงอายุที่เข้ารับการรักษาในโรงพยาบาลได้พยายามที่จะตรวจสอบน้ำหนักการเปลี่ยนแปลงกับการวินิจฉัยคลินิกประเมิน dehydration .
แต่ใช้บ่อยเป็น con จึง rmation ของ dehydra tion ในวรรณคดีค่าพารามิเตอร์ทางชีวเคมีเพื่อการ identi จึงชุ่มชื้น ยากจนในผู้สูงอายุยังคงที่จะจัดตั้งขึ้น ศึกษาต้นฉบับในชายสุขภาพดีจำกัด 360 มิลลิลิตรของน้ำมากกว่า 5 วัน พบว่าได้ค่า
ชีวเคมีอย่างมากเปลี่ยนแปลง ( และสัญญาณทางกายภาพดีกว่า ) ( lapides et al . , 1965 )ในหมู่คนรุ่นเก่า ที่เข้ารับการรักษาด้วย dehydra tion การวินิจฉัยในโรงพยาบาล ช่วงกว้างมีทั้งซีรั่มโซเดียม ( ช่วง 120 – 178 มม. ) และค่าออสโมลาลิตี้ ( ช่วง
256 – 307 mOsm kg1 ) ( vivanti et al . , 2007 ) มีเพียงร้อยละ 11 และ 17 ตามลำดับ มีค่าสูงกว่าปกติ ปกติทางสรีรวิทยาช่วงสูงสุด 145 มิลลิเมตรโซเดียมและ 295 mOsm kg1 ( Thomas et al . , 2003 )พารามิเตอร์ทางชีวเคมีที่ยกระดับ อาจไม่เป็นปัจจุบัน และอาจเกิดขึ้นเช่นความชุ่มชื้นจนก้าวหน้าต่อไป โซเดียมและ 295 mOsm kg1 ( Thomas et al . , 2003 ) พารามิเตอร์ทางชีวเคมีที่ยกระดับ อาจไม่เป็นปัจจุบัน และอาจเกิดเป็นคนจนที่
hydration เพิ่มเติม