“I don’t want it to be that way. It

“I don’t want it to be that way. It’s just what happens when time passes. Sometimes I want to hold on to those images, but I can’t…. I really envy Ke Jiusi….” Meng Hao took another long drink of alcohol. It burned as it slid down his throat and into his anxiety.

Meng Hao rarely slipped into a mood such as this. Starting the year his father and mother went missing, he’d had no choice but to learn to be independent and strong. In this moment, though, because of Xu Qing, he had started thinking of the past. The memories of the Southern Domain, of Mount Daqing, and the relationship between Ke Jiusi and Ke Yunhai, all struck a chord within him. He couldn’t help but think of Yunjie County, his happy childhood, and of his parents.

He suddenly felt as if he understood this tyrannical silkpants, Ke Jiusi. If Ke Jiusi really was still alive, then perhaps after all the tens of thousands of years, this dead ancient Demon Immortal Sect was the only place where he truly existed.

He had never left. He was here to protect the Sect, to protect the Fourth Peak. Year after year, for an eternity, he was here to protect that Pure Land which existed in his heart.

Most likely, the people around Meng Hao in the Demon Immortal Sect would never be able to imagine what Ke Jiusi would be like tens of thousands of years later.

“He saw his father die. He watched his Sect become desolate. He looked on as his friends perished. In the end, he bore witness to the absolute destruction of the Sect.

“If I were him, what would I do…?” Thoughtfully, Meng Hao took another long drink. Evening was falling. An entire day had slipped by while Meng Hao wallowed in his emotions.

“Ke Jiusi sent me back here, to the era in which his father was dying. I think I understand… what he wants me to do.” A look of enlightenment filled his eyes. He was just raising the alcohol flagon to take another drink when suddenly, a hand reached out from behind him to grasp his wrist lightly.

As he turned his head, he felt someone embracing him tightly from behind. It felt just like the embrace from back by the Rebirth Cave, that embrace which was filled with the fear of loss.

A smile broke out on Meng Hao’s face. He didn’t speak, but rather, allowed the beautiful woman behind him to embrace him. She pressed up against his back, as if she were trying to hear his heart beating.

It was as if the only way she could prove that everything that was happening was real… was to hear his heart beating. Perhaps everything around them was a dream, but within that dream, the two of them had each other.

I thought that when I saw you, I would have the world. I didn’t know that within your dreams, you already had me.

It was evening, and soft, orange light shone down onto the Fourth Peak, creating dark shadows on the opposite side of the mountain. Within those dark shadows were two people, embracing each other.

They seemed to wish that time could stop forever. Their longing, their promise, were no longer like sand floating in the wind.

A long time passed. Soon, the sky was dark. Meng Hao looked at the woman in front of him. The features he saw were different from Xu Qing’s, but the soul was the same ever.

“You’re awake,” he said.

Because her soul was different, her facial features suddenly seemed to change a bit. She grew colder, less timid and nervous. She grew more simple. Less a stranger.

She was Xu Qing.

She was not intelligent like Han Bei. She was not incredibly beautiful like Chu Yuyan. She was Xu Qing. Simple and cold, like her heart. When she loved someone, she didn’t need a reason. She only needed to know that somehow, that person was part of her.

She wore the robe of an Outer Sect disciple and had long, beautiful hair. Her features were delicate, and although they couldn’t be described as immaculately beautiful, they caused Meng Hao to think of that one person who was always in his heart… Elder Sister Xu.

Xu Qing looked at Meng Hao, and a smile broke out on her face. A warmth could be seen in her pupils, as well as longing, and over a hundred years of memories. She looked at Meng Hao, and recalled their past.

He carried the look of someone who had experienced great changes, and was no longer young and inexperienced.

She gazed at Meng Hao for a long time. She didn’t ask why he was here, nor did she seem surprised to see him here as she woke up.

It was as if to Xu Qing, it didn’t matter where she saw Meng Hao, or when. Any time she encountered him, she felt at ease, calm.

Surrounded by bustling crowds, you look at me, I look at you, and we smile at each other.

It was as if such a meeting had happened a million times for her already. It was as if from beginning to end, even that time in the Violet Sea, she had complete and utter faith that the two of them would in fact meet again one day.

“Not surprised?” said Meng Hao, smiling.

“Why would I be surprised?” she said, shaking her head and smiling. “You made a promise, and we had an agreement… to meet again.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"ไม่ต้องการเป็นวิธีที่ มันเป็นเพียงสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อเวลาผ่านไป บางครั้งต้องการเก็บภาพเหล่านั้น แต่ฉันไม่สามารถ... ผมจริง ๆ อิจฉา Ke Jiusi..." เมงเฮาเอายาวเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ มันเขียนเป็นมันฝ่อ ลงลำคอของเขา และ เป็นความวิตกกังวลของเขาเมงห้าวไม่ค่อยลื่นเป็นอารมณ์เช่นนี้ เริ่มปีพ่อและแม่ของเขาหายไป เขาได้ก็เรียนเป็นอิสระ และแข็งแกร่ง ในช่วงเวลานี้ แม้ว่า เนื่องจาก Xu Qing เขาได้เริ่มต้นความคิดในอดีต ความทรงจำ ของโด เมนใต้ Daqing เมาท์ และความสัมพันธ์ระหว่าง Ke Jiusi Ke หยุนไห่ คอร์ดภายในเขาหลงทั้งหมด เขาไม่สามารถช่วย แต่คิดว่า Yunjie County ในวัยเด็กของเขามีความสุข และ ของพ่อเขาก็รู้สึกว่าเขาเข้าใจ silkpants นี้ tyrannical, Ke Jiusi ถ้า Ke Jiusi จริง ๆ ยังมีชีวิตอยู่ แล้วบางทีหลังทุกหมื่นปี นิกายนี้อมตะปีศาจโบราณตายเป็นที่เขาอย่างแท้จริงที่มีอยู่เขาไม่ได้ปล่อย พระองค์อยู่ที่นี่เพื่อปกป้องนิกาย การปกป้องสูงสุดสี่ ปี เป็นนิรันดร เขาเป็นที่นี่เพื่อปกป้องแผ่นดินที่บริสุทธิ์ที่เดิมในหัวใจของเขามากที่สุด คนเฮาเมงในนิกายอมตะของปีศาจจะไม่สามารถจินตนาการว่า Ke Jiusi จะเป็นเช่นหมื่นปี"เขาเห็นพ่อของเขาตาย เขาดูนิกายของเขากลายเป็นอ้างว้าง เขามองในขณะที่เพื่อนของเขาเสียชีวิต ในสุด พระองค์แบกพยานทำลายสัมบูรณ์นิกาย"ถ้าฉันเป็น เขาจะทำอะไร... ? " อย่างพิถีพิถัน เมงเฮาเอาเครื่องดื่มยาว ตอนเย็นก็ตกลง ทั้งวันมีเล็ดรอดโดยในขณะที่เฮาเมง wallowed ในอารมณ์"Ke Jiusi ส่งฉันกลับมาที่นี่ ในยุคที่พ่อของเขากำลังตาย ผมคิดว่า ผมเข้าใจ...สิ่งที่เขาต้องการฉันจะทำ" ตรัสรู้ดูเต็มตา เขากำลังเลี้ยงดูเสร็จสมบูรณ์แอลกอฮอล์การดื่มเมื่อจู่ ๆ เพียงแค่มือเอื้อมจากหลังเขาจับข้อมือเขาเบา ๆขณะที่เขาหันหัวของเขา เขารู้สึกคนกอดเขาแน่นจากด้านหลัง มันรู้สึกเหมือนกอดจากด้านหลังโดยถ้ำวิญญาณ อ้อมกอดที่ซึ่งเต็มไป ด้วยความกลัวขาดทุนรอยยิ้มที่โพล่งออกมาบนใบหน้าเมงเฮา เขาไม่ได้พูด แต่ค่อนข้าง อนุญาตให้ผู้หญิงสวยหลังเขาจะโอบกอดเขา เธอกดขึ้นกับหลังของเขา ถ้าเธอลองได้ยินเสียงหัวใจเต้นของเขามันก็เป็นเพียงทางเธอสามารถพิสูจน์ว่า ทุกอย่างที่เกิดขึ้นเป็นจริง...คือการ ได้ยินเสียงหัวใจเต้นของเขา บางทีทุกอย่างรอบตัวพวกเขาเป็นความฝัน แต่ในความฝัน ของพวกเขามีกันผมคิดว่า เมื่อผมเห็นคุณ ผมจะมีโลก ผมไม่ทราบว่า ภายในความฝันของคุณ คุณอยู่แล้วมีผมมันเป็นตอนเย็น และแสงนุ่ม สีส้มส่องลงบนจุดสูงสุดสี่ สร้างเงามืดบนด้านตรงข้ามของภูเขา ภายในเงามืดนั้นได้สองคน กอดกันพวกเขาดูเหมือนจะต้องการที่สามารถหยุดเวลาตลอดไป ความปรารถนาของพวกเขา สัญญาของพวกเขา เขาไม่ทรายลอยลมผ่านไปเป็นเวลานาน เร็ว ๆ นี้ ท้องฟ้าเป็นสีเข้ม เฮา เมงมองไปที่ผู้หญิงเขา สิ่งที่เขาเห็นได้แตกต่างจาก Xu Qing แต่จิตวิญญาณก็เหมือนเคย"คุณตื่นตัว เขากล่าวว่าเพราะวิญญาณของเธอแตกต่างกัน คุณสมบัติใบหน้าของเธอดูเหมือนจะ เปลี่ยนบิตทันที เธอโตหนาว น้อยขี้อาย และประสาท เธอเติบโตง่ายมาก น้อยกว่าคนแปลกหน้าเธอชิงซูเธอไม่ได้เป็นอัจฉริยะเช่นเป่ยฮั่น เธอไม่สวยงามอย่างเหลือเชื่อเช่นชู Yuyan เธอชิงซู เรียบง่าย และ เย็น เช่นหัวใจของเธอ เมื่อเธอรัก คนที่เธอไม่ต้องการเหตุผล เธอต้องรู้ว่า อย่างใด คนที่ เป็นส่วนหนึ่งของเธอเธอสวมเสื้อคลุมของศิษย์เป็นนิกายนอก และมีผมยาว สวยงาม คุณสมบัติของเธอได้ละเอียดอ่อน และแม้ว่าพวกเขาไม่สามารถอธิบายเป็นสวยงาม/ พวกเขาเกิดจากเมงเฮาคิดว่าของที่คนคนหนึ่งที่เป็นเสมอในหัวใจของเขา... พี่น้องซูXu Qing มองเมงเฮา และรอยยิ้มที่โพล่งออกมาบนใบหน้าของเธอ ความอบอุ่นอาจจะเห็นในนัก เรียน เธอเป็นความปรารถนา และความทรงจำกว่าร้อยปี เธอดูห้าวเมง และเรียกคืนผ่านมาเขาบรรทุกลักษณะของบุคคลที่มีประสบการณ์การเปลี่ยนแปลงที่ดี และไม่สาว และไม่มีประสบการณ์เธอจ้องที่เฮาเมงเป็นเวลานาน เธอก็ไม่ได้ถามว่า ทำไมเขาได้ที่นี่ ไม่ได้เธอดูเหมือนแปลกใจที่เห็นเขาที่นี่เธอตื่นขึ้นมาก็ตาม ถ้าการ Xu Qing มันไม่สำคัญที่เธอเห็นเฮาเมง หรือเมื่อ ตลอดเวลาที่เธอพบเขา เธอรู้สึกสบายใจ ความสงบล้อมรอบ ด้วยครึก คุณดูฉัน ขอดูคุณ และเรายิ้มให้กันมันก็เป็นถ้าการประชุมเกิดล้านครั้งสำหรับเธอแล้ว ว่า ตั้งแต่ต้นจนจบ แม้ว่าเวลาในทะเลม่วง เธอมีศรัทธาที่สมบูรณ์ และเปล่งเสียงว่า เขาทั้งสองจะพบอีกหนึ่งวันในความเป็นจริงได้"ไม่ประหลาดใจ" กล่าวว่า เฮาเมง ยิ้ม"ทำไมฉันจะประหลาดใจ" เธอกล่าวว่า เขย่าหัวของเธอ และรอยยิ้ม "คุณทำสัญญา และเรามีข้อตกลง...พบกันอีก"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"ผมไม่อยากให้มันเป็นแบบนั้น เป็นเพียงสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อเวลาผ่านไป บางครั้งฉันต้องการที่จะยึดมั่นในภาพเหล่านั้น แต่ฉันไม่สามารถ ... ผมอิจฉา Ke Jiusi ... . "เม้งเฮาใช้เวลาอีกยาวดื่มเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ มันจะเผาในขณะที่มันเลื่อนลงลำคอของเขาและเข้าสู่ความวิตกกังวลของเขา. เม้งเฮาไม่ค่อยเล็ดรอดเข้ามาอารมณ์เช่นนี้ เริ่มต้นปีพ่อและแม่ของเขาก็หายไปเขาจะไม่มีทางเลือก แต่ที่จะเรียนรู้ที่จะเป็นอิสระและแข็งแรง ในขณะนี้ แต่เนื่องจากของเสี่ยวชิงเขาได้เริ่มคิดที่ผ่านมา ความทรงจำของโดเมนใต้ของภูเขา Daqing และความสัมพันธ์ระหว่าง Ke Jiusi และ Ke Yunhai ทั้งหมดหลงคอร์ดภายในตัวเขา เขาไม่สามารถช่วย แต่คิดว่าของ Yunjie มณฑลสุขในวัยเด็กของเขาและพ่อแม่ของเขา. เขาก็รู้สึกราวกับว่าเขาเข้าใจเรื่องนี้ silkpants เผด็จการ Ke Jiusi หาก Ke Jiusi จริงๆยังมีชีวิตอยู่แล้วบางทีหลังจากนับทั้งหมดของพัน ๆ ปีนี้ตายโบราณปีศาจอมตะนิกายเป็นสถานที่เดียวที่เขามีอยู่อย่างแท้จริง. เขาไม่เคยทิ้ง เขาอยู่ที่นี่เพื่อปกป้องนิกายเพื่อปกป้องสูงสุดที่สี่ ปีแล้วปีเล่าสำหรับนิรันดร์เขาอยู่ที่นี่เพื่อปกป้องว่าดินแดนบริสุทธิ์ที่มีอยู่ในหัวใจของเขา. ส่วนใหญ่แล้วผู้คนทั่วเม้งเฮาในปีศาจอมตะนิกายจะไม่สามารถที่จะจินตนาการถึงสิ่งที่ Ke Jiusi จะเป็นเช่นนับหมื่น ปีต่อมา. "เขาเห็นพ่อของเขาตาย เขาเฝ้ามองนิกายของเขากลายเป็นที่รกร้าง เขามองในฐานะเพื่อนของเขาเสียชีวิต ในท้ายที่สุดเขาเป็นพยานในการทำลายแน่นอนของนิกาย. "ถ้าผมเป็นเขาสิ่งที่ฉันจะทำอย่างไร ... ?" พิถีพิถันเม้งเฮาเอาเครื่องดื่มมานานอีก ตอนเย็นกำลังตก ตลอดทั้งวันได้เล็ดรอดขณะที่เม้งเฮาทรงตัวในอารมณ์ของเขา. "Ke Jiusi ส่งฉันกลับมาที่นี่เพื่อยุคที่พ่อของเขากำลังจะตาย ผมคิดว่าผมเข้าใจ ... สิ่งที่เขาอยากให้ผมทำ. "มองแห่งการตรัสรู้ที่เต็มไปด้วยดวงตาของเขา เขาเป็นเพียงการยกขวดเหล้าเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ในการใช้เครื่องดื่มอีกครั้งเมื่อจู่ ๆ ก็มีมือมาถึงออกมาจากด้านหลังเขาจะเข้าใจข้อมือของเขาเบา ๆ . ในขณะที่เขาหันศีรษะของเขาที่เขารู้สึกว่ามีใครบางคนกอดเขาแน่นจากด้านหลัง มันให้ความรู้สึกเหมือนอ้อมกอดจากด้านหลังโดยถ้ำวิญญาณที่โอบกอดซึ่งเต็มไปด้วยความหวาดกลัวของการสูญเสีย. รอยยิ้มโพล่งออกมาบนใบหน้าของเม้งเฮาส์ เขาไม่ได้พูด แต่อนุญาตให้ผู้หญิงที่สวยอยู่ข้างหลังเขาจะโอบกอดเขา เธอกดขึ้นกับหลังของเขาราวกับว่าเธอกำลังพยายามที่จะได้ยินเสียงหัวใจเต้นของเขา. มันเป็นเหมือนกับว่าวิธีเดียวที่เธอจะพิสูจน์ให้เห็นว่าทุกอย่างที่เกิดขึ้นเป็นเรื่องจริง ... ก็จะได้ยินเสียงหัวใจเต้นของเขา บางทีทุกอย่างรอบตัวพวกเขาเป็นความฝัน แต่ภายในความฝันที่สองของพวกเขามีกันและกัน. ผมคิดว่าเมื่อฉันเห็นคุณฉันจะมีโลก ผมไม่ทราบว่าภายในความฝันของคุณแล้วคุณมีฉัน. มันเป็นเย็นและอ่อนแสงสีส้มส่องลงบนสี่ยอดการสร้างเงาดำอยู่ฝั่งตรงข้ามของภูเขา ภายในเงาดำเหล่านั้นเป็นคนสองคนกอดกันและกัน. พวกเขาดูเหมือนจะต้องการเวลาที่จะหยุดตลอดไป ความปรารถนาของพวกเขาสัญญาของพวกเขาไม่ได้อยู่เหมือนทรายที่ลอยอยู่ในสายลม. เป็นเวลานานผ่าน เร็ว ๆ นี้ท้องฟ้ามืด เม้งเฮามองที่ผู้หญิงคนนั้นอยู่ตรงหน้าเขา คุณสมบัติที่เขาเห็นแตกต่างจากเสี่ยวชิง แต่จิตวิญญาณได้เหมือนกันเลยทีเดียว. "คุณตื่นขึ้นมา" เขากล่าว. เพราะจิตวิญญาณของเธอเป็นที่แตกต่างกันใบหน้าของเธอจู่ ๆ ก็ดูเหมือนจะมีการเปลี่ยนแปลงเล็กน้อย เธอเติบโตที่หนาวเย็นขี้อายน้อยลงและประสาท เธอเติบโตง่ายขึ้น น้อยคนแปลกหน้า. เธอเป็นเสี่ยวชิง. เธอไม่ได้ฉลาดเหมือนฮันบวร์ก เธอไม่ได้สวยงามอย่างไม่น่าเชื่อเหมือนชู Yuyan เธอเป็นเสี่ยวชิง ที่เรียบง่ายและเย็นเหมือนหัวใจของเธอ เมื่อเธอรักใครสักคนที่เธอไม่จำเป็นต้องมีเหตุผล เธอจำเป็นต้องรู้ว่าอย่างใดบุคคลนั้นเป็นส่วนหนึ่งของเธอ. เธอสวมเสื้อคลุมของสาวกนิกายด้านนอกและมีผมยาวสวย คุณสมบัติของเธอเป็นที่ละเอียดอ่อนและแม้ว่าพวกเขาไม่สามารถอธิบายว่าสวยใสที่พวกเขาก่อให้เกิดเม้งเฮาจะคิดว่าการที่คนคนหนึ่งที่มักจะอยู่ในหัวใจของเขา ... พี่น้องสาวเสี่ยว. เสี่ยวชิงมองที่เม้งเฮาและรอยยิ้มโพล่งออกมา บนใบหน้าของเธอ ความอบอุ่นอาจจะเห็นในนักเรียนของเธอเช่นเดียวกับความปรารถนาและกว่าร้อยปีของความทรงจำ เธอมองที่เม้ง Hao และจำได้ว่าที่ผ่านมาของพวกเขา. เขาดำเนินการลักษณะของคนที่เคยมีประสบการณ์การเปลี่ยนแปลงที่ดีและเป็นเด็กและมือใหม่ไม่. เธอจ้องมองเม้งเฮาเป็นเวลานาน เธอไม่ได้ถามว่าทำไมเขาอยู่ที่นี่หรือเธอดูเหมือนแปลกใจที่เห็นเขามาที่นี่ในขณะที่เธอตื่นขึ้นมา. มันเป็นเช่นถ้าจะเสี่ยวชิงมันไม่สำคัญที่เธอเห็นเม้งเฮาหรือเมื่อ ทุกครั้งที่เธอพบเขาเธอรู้สึกสบายใจสงบ. ล้อมรอบด้วยฝูงชนที่คึกคักคุณมองฉันฉันมองไปที่คุณและเรายิ้มที่แต่ละอื่น ๆ . มันเป็นเหมือนกับว่าการประชุมดังกล่าวที่เกิดขึ้นเป็นล้านเท่าสำหรับเธอแล้ว . มันเป็นเหมือนกับว่าตั้งแต่ต้นจนจบแม้เวลาที่อยู่ในสีม่วงทะเลเธอมีความเชื่อและสมบูรณ์ที่สุดที่สองของพวกเขาในความเป็นจริงพบกันอีกครั้งในวันหนึ่ง. "ไม่แปลกใจ" เม้งเฮากล่าวว่ายิ้ม. "ทำไมจะ ผมจะประหลาดใจ? "เธอกล่าวว่าสั่นหัวของเธอและยิ้ม "คุณทำสัญญาและเรามีข้อตกลงที่จะตอบสนอง ... อีกครั้ง".