“Lord Prime Minister.” Upon seeing

“Lord Prime Minister.” Upon seeing a faraway figure rapidly galloping forward on the horse, Lou Sheng who is standing by outside the military camp immediately kneels down, in respectful greeting.

“Where’s Gui Wan? Is she here?” The elegantly handsome face is no longer able to conceal his anxiousness as Lou Che asks in slight nervousness.

Knowing that Lou Che has rapidly rushed eight hundred li to get here in an urgent manner, his original words of persuasion, asking of him to get some rest, could not bear to leave his mouth, Lou Sheng points towards the biggest tent in the middle, saying: “Madam is in there.”

How long has it been? How long has he not seen her?

Unable to contain some worked up emotions, Lou Che did not even turn his head as he quickly paces himself towards the main tent.

Having never seen Prime Minster Lou like this before, Lou Sheng could only watch on in surprise, when he suddenly remembers, General Lin is still in the tent, the scene from this morning at the city gates unintentionally flashes by his mind, intuition tells him, subtle feelings is entangled within that situation. He hurriedly follows after Lou Che, softly calling out: “Lord Prime Minister, please wait.”

Not hearing Lou Sheng’s calling, his eyes seeming to only have that tent in sight, his steps does not stop, arriving before the tent, with quite a bit of force, in a moment where Lou Sheng was unable to stop him in time, he lifts the thick curtain of the tent.

Very rarely does he see Gui Wan with a smile like this, void of any sort of external factors, made up solely of heartfelt joy, under the sunlight like gold dust, she appears even more spectacularly radiant……Lou Che peripheral vision sweeps across the inside of the room, his cheerful smile instantly freezes, in the moment where he walks into the tent, the expression on his face fades away, patting the dust off his body, he reveals an air of elegant nobility, leisurely saying: “Looks like, this time I have General Lin to thank once again.”

Hearing this voice, Lin Rui En looks back, not at all surprised, he sternly replies: “Prime Minister Lou is too polite.”

“I owe you yet another favour.” His face against the light, suddenly lightens, suddenly darkens, be it joy or anger, it is difficult to make out.

Slowly making his way over to the bed, he picks up one of the exquisite snacks, placing it in his mouth as he takes a small bite, as though savouring the taste, he lightly mocks: “Are all the snacks within the military this nice?”

Hearing this, Lin Rui En’s face shows a look of slight discomfort, it is difficult to explain that these snacks have been specially prepared for Gui Wan.

“General has made thoughtful preparations, it is I who have troubled General.” Realising that Lin Rui En seems to be cautious, even the tender expression on his face dropped the moment Lou Che walked through the door, before she knew it, Gui Wan had already spoke up to break through the slight tension.

Making no comment, the corners of Lou Che’s lips curls up into a somewhat forced smile, his deep eyes turning to gaze at Gui Wan, tenderness gradually leaking out from within those eyes filled with complexity, his hand reaches towards Gui Wan’s cheek, touching her ever so delicate skin that is seemingly able to suck in his hand, his expression becomes full of sympathy and affection as he very gently mutters: “You lost weight.”

Little traces of heartache spreads out into the air, even the sunlight got infected, dimming down quite a bit.

Feeling greatly at discomfort, Lin Rui En ignores the sour feeling that is gradually growing within his heart, suddenly standing up, the agility in his movement carries a sense of strong feelings, “Prime Minister Lou has come from afar, I shall not disturb you.”

“General.” That clearly resonant voice calls him to a stop, Lin Rui En looks back, and sees Gui Wan’s sparkling smile, followed by a word of heartfelt “thank you”.

His stern nature was unable to suppress that moment of falter, Lin Rui En reveals a look of difficulty in his eyes, disappearing within a flash, he nods his head before lifting the tent curtain and leaves.

The sunlight outside the tent is still shining on splendidly, yet Lin Rui En could not at all sense the brightness in this moment. Whilst turning around, he sees Lin Ran Yi standing at a spot quite close by, walking up to her, his cold expression gives way to gentle warmth, “Sister.”

“Rui En,” Lin Ran Yi shows a face of utmost seriousness, within it there also carries a rarely seen severity, softly saying: “I need to talk to you.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"เจ้านายกรัฐมนตรี" เมื่อเห็นตัวเลขที่ห่างไกลอย่างรวดเร็วควบไปข้างหน้าม้า Lou Sheng ที่ยืนอยู่โดยอยู่นอกค่ายทหารทันทีคุกเข่าลงลง เคารพทักทายซึ่งเป็น Gui Wan เธออยู่ที่นี่" ใบหน้าหล่ออย่างหรูหราสามารถอำพรางของเขา anxiousness เป็น Lou Che ที่ถามในความกังวลใจเล็กน้อยไม่ได้รู้ว่า Lou Che ได้อย่างรวดเร็ววิ่งร้อยแปดหลี่ที่นี่ได้ในลักษณะเร่งด่วน ชักชวน คำเดิมของเขาขอให้เขาจะได้รับส่วนที่เหลือบาง ไม่สามารถแบกออกจากปาก Lou Sheng คนเต็นท์ใหญ่ที่สุดในกลาง พูดว่า: "ม่ายมีมี"นานเท่าไรก็ได้ เวลาเขาไม่เห็นเธอไม่มีบางคนที่ทำงานขึ้นอารมณ์ Lou Che แม้อายุหัวของเขาเป็นเขาได้อย่างรวดเร็ว paces เองต่อเต็นท์หลักมีไม่เคยเห็นลูมินสเตอร์นายกเช่นนี้ก่อน Lou Sheng สามารถดูเฉพาะในในความประหลาดใจ เมื่อเขาก็จำ Lin ทั่วไปยังคงอยู่ในเต็นท์ ฉากจากเช้านี้ที่ประตูเมืองตั้งใจกระพริบ โดยจิต สัญชาตญาณบอกเขา ความรู้สึกที่ลึกซึ้งคือเข้าไปพัวพันในสถานการณ์ที่ เขารีบตามหลังลู Che นวลโทรออก: "เจ้านายกรัฐมนตรี โปรดรอ"ไม่ได้ยินเรียกลู Sheng ตาของเขาดูเหมือนจะ มีเต็นท์ที่ในสายตา ขั้นตอนของเขาไม่หยุด เดินทางมาถึงในช่วงที่ Lou Sheng ไม่สามารถหยุดเขาได้ในเวลา ลิฟต์เขาม่านหนาของเต็นท์ก่อนเต็นท์ ของแรงน้อยมากที่เขาไม่เห็น Gui Wan ด้วยรอยยิ้มเช่นนี้ เป็นโมฆะของการเรียงลำดับใด ๆ ของปัจจัยภายนอก แต่เพียงผู้เดียวของความสุขใจ ภายใต้แสงแดดเช่นฝุ่นละอองทอง เธอปรากฏยิ่งบะหมี่สดใส... วิสัยทัศน์ต่อพ่วงกวาดทั่วภายในห้อง Lou Che รอยยิ้มที่ร่าเริงของเขาหยุดทำงานทันที ในขณะที่เขาเดินเข้าไปในเต็นท์ นิพจน์ที่ใบหน้าจาง patting ฝุ่นปิดร่างกายของเขา เขาเผยความสง่างามขุนนาง พักผ่อนพูด: "ดูเหมือนว่า เวลานี้มีทั่วไปหลินขอบคุณอีกครั้ง"ได้ยินเสียงนี้ Lin Rui En ดูกลับ ประหลาดใจ ที่เขามันตอบ: "นายกรัฐมนตรี Lou เป็นสุภาพเกินไป""รู้คุณยังไม่ได้โปรดปรานอีกด้วย" ใบหน้าของเขากับแสง สว่างก็ ก็มืดลง มีความสุข หรือความโกรธ มันยากที่จะทำให้ช้าทำให้ทางของเขาบนเตียง เขารับอาหารประณีต อย่างใดอย่างหนึ่งวางไว้ในปากเขาใช้กัดขนาดเล็ก ว่าเนื่องจากท่านรสชาติ เบา ๆ mocks: "เป็นขนมทั้งหมดภายในกองทัพนี้ดี"ได้ยินนี้ Lin Rui En หน้าแสดงลักษณะของทรายที่ดีที่สุด มันยากที่จะอธิบายว่า ขนมเหล่านี้จัดทำขึ้นเป็นพิเศษสำหรับ Gui Wan"ทั่วไปได้ทำการเตรียมการที่รอบคอบ เราได้มีปัญหาทั่วไป" ตระหนักถึงว่า หลิน Rui En น่าจะระมัดระวัง แม้นิพจน์อ่อนโยนใบหน้าลดลงขณะที่ Lou Che เดินผ่านประตู ก่อนเธอรู้ Gui Wan ได้แล้วพูดขึ้นจะตัดผ่านความตึงเครียดเล็กน้อยทำให้ความคิดเห็น มุมของ Lou Che ริมฝีปากหยิกขึ้นเป็นรอยยิ้มที่บังคับค่อนข้าง ตาลึกหันไปจ้องมองที่ Gui Wan ค่อย ๆ รั่วไหลออกมาจากภายในตาคู่นั้นเต็มไป ด้วยความซับซ้อน ความอ่อนโยนมือถึงไปทางแก้ม Gui Wan สัมผัสเธอเคยผิวที่ดูเหมือนสามารถดูดในมือของเขา นิพจน์ของเขาจะเต็มไปด้วยความเห็นอกเห็นใจและความรักขณะที่เขาเบา ๆ มุตเตอร์ส : "คุณสูญเสียน้ำหนัก"ร่องรอยเล็ก ๆ สู่ความโศกเศร้าที่ฟุ้งไปในอากาศ แม้กระทั่งแสงแดดติด ลดแสงลงน้อยความรู้สึกอย่างมากที่รู้สึกไม่สบาย Lin Rui En ละเว้นความรู้สึกเปรี้ยวที่ค่อย ๆ เติบโตขึ้นภายในหัวใจของเขา ก็ยืน ความคล่องตัวในเขาเคลื่อนไหวมีความแข็งแรงความรู้สึก "Lou นายกรัฐมนตรีมาจากระยะไกล ฉันจะไม่รบกวนคุณ"ทั่วไป " ว่า เรโซแนนซ์ชัดเจนเสียงเรียกเขาการหยุด Lin Rui En ดูกลับ และเห็นรอยยิ้มประกาย Gui Wan ตามใจคุณ"คำธรรมชาติของเขาตรง ๆ ไม่สามารถระงับเวลาที่ผิด Lin Rui En เผยรูปลักษณ์ในดวงตาของเขา หายไปในพริบตา เขา nods หัวของเขาก่อนที่จะยกผ้าม่านเต็นท์ และใบแสงแดดนอกเต็นท์จะยังคงส่องแสงบนเพียบ ได้หลิน Rui En ไม่รู้สึกความสว่างในช่วงเวลานี้ ในขณะที่หมุนรอบ เขาเห็น Lin Ran Yi ยืนที่จุดค่อนข้างปิดโดย เดินขึ้นให้นิพจน์เย็นของเธอ เขาช่วยให้อ่อนโยนอบอุ่น "น้องสาว"Rui En," Lin Ran Yi แสดงใบหน้าของความรุนแรงสูงสุด ภายในนั้นมียังยึดความเห็นไม่ค่อยรุนแรง นวลพูดว่า: "ฉันต้องการพูดคุยกับคุณ"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"ลอร์ดนายกรัฐมนตรี." เมื่อเห็นร่างที่ห่างไกลอย่างรวดเร็วควบไปข้างหน้าบนม้าลู Sheng ที่ยืนอยู่นอกค่ายทหารทันทีคุกเข่าลงในอวยพรเคารพ. "ที่ไหน Gui Wan? เธออยู่ที่นี่? "ใบหน้าหล่ออย่างหรูหราจะไม่สามารถที่จะปกปิดความกังวลของเขาในฐานะลูเจ๊ถามในความกังวลใจเล็กน้อย. รู้ว่าลู Che ได้รีบวิ่งไปอย่างรวดเร็วแปดร้อย li ที่จะได้รับที่นี่ในลักษณะเร่งด่วนคำเดิมของเขาของการชักชวนขอให้ ของเขาที่จะได้รับส่วนที่เหลือบางส่วนไม่สามารถทนที่จะออกจากปากของเขาลู Sheng ชี้ไปที่เต็นท์ที่ใหญ่ที่สุดในกลางกล่าวว่า ". ท่านผู้หญิงอยู่ในนั้น" นานแค่ไหนที่ได้รับมัน? นานแค่ไหนที่ได้เขาไม่ได้เห็นเธอ? ไม่สามารถที่จะมีบางส่วนทำงานได้อารมณ์ลูเจ๊ไม่ได้หันหัวของเขาในขณะที่เขาได้อย่างรวดเร็วก้าวของตัวเองที่มีต่อเต็นท์หลัก. เพราะไม่เคยเห็นนายกรัฐมนตรีลูเช่นนี้มาก่อนลู Sheng เท่านั้นที่สามารถดูได้ที่ ในความประหลาดใจเมื่อเขาก็จำได้ว่านายพลหลินยังคงอยู่ในเต็นท์ที่เกิดเหตุตั้งแต่เช้านี้ที่ประตูเมืองโดยไม่ได้ตั้งใจกะพริบจากใจของเขาสัญชาตญาณบอกความรู้สึกที่ลึกซึ้งพัวพันภายในสถานการณ์ที่ เขารีบต่อไปนี้หลังจากที่ลูเจ๊เบา ๆ โทรออก ". พระเจ้านายกรัฐมนตรีโปรดรอ" ไม่ได้ยินโทรลู Sheng ของดวงตาของเขาดูเหมือนจะมีเพียงเต็นท์ในสายตาว่าขั้นตอนของเขาไม่ได้หยุดที่จะมาถึงก่อนเต็นท์ที่มีค่อนข้าง บิตของแรงในขณะที่ลู Sheng ก็ไม่สามารถที่จะหยุดเขาในช่วงเวลาที่เขายกม่านหนาเต็นท์. มากไม่ค่อยเขาไม่เห็น Gui Wan ด้วยรอยยิ้มเช่นนี้เป็นโมฆะของการจัดเรียงของปัจจัยภายนอกใด ๆ ที่ทำ ขึ้น แต่เพียงผู้เดียวของความสุขจริงใจภายใต้แสงแดดเช่นฝุ่นละอองทองที่เธอปรากฏมากยิ่งขึ้นสดใสงดงาม ...... เจ๊ลูเรตติ้งวิสัยทัศน์ต่อพ่วงทั่วภายในห้องพัก, รอยยิ้มร่าเริงของเขาทันทีค้างอยู่ในช่วงเวลาที่เขาเดินเข้าไปในเต็นท์ที่ การแสดงออกบนใบหน้าของเขาจางหายไป, ตบฝุ่นออกจากร่างกายของเขาเขาแสดงให้เห็นบรรยากาศของสังคมชั้นสูงสง่างามสบายกล่าวว่า "ดูเหมือนว่าเวลานี้ฉันมีทั่วไปหลินจะขอบคุณอีกครั้ง." ได้ยินเสียงนี้หลิน Rui En มองย้อนกลับไป ไม่แปลกใจที่ทุกคนเขาอย่างโหดเหี้ยมตอบ: ". นายกรัฐมนตรีเป็นลูสุภาพเกินไป" . "ผมเป็นหนี้คุณยังโปรดปรานอื่น" ใบหน้าของเขากับแสงก็สว่างก็มืดลงไม่ว่าจะเป็นความสุขหรือความโกรธมันเป็นเรื่องยากที่จะ . ให้ออกอย่างช้า ๆ ทำให้ทางของเขาไปที่เตียงเขาหยิบขึ้นมาหนึ่งในขนมที่ประณีตวางไว้ในปากของเขาในขณะที่เขาใช้เวลากัดเล็ก ๆ ราวกับว่า savoring รสชาติเขาเบา ๆ mocks: "เป็นขนมทั้งหมดที่อยู่ภายใน ทหารนี้ดี? " ได้ยินอย่างนี้แล้วใบหน้าหลิน Rui En แสดงให้เห็นถึงลักษณะของความรู้สึกไม่สบายเล็กน้อยก็เป็นเรื่องยากที่จะอธิบายว่าขนมเหล่านี้ได้ถูกจัดทำขึ้นเป็นพิเศษสำหรับกุย Wan. " ทั่วไปได้ทำให้การเตรียมการคิดก็คือผมที่ได้ทุกข์ทั่วไป "ตระหนักดีว่าหลิน Rui En ดูเหมือนว่าจะต้องระมัดระวังแม้การแสดงออกอ่อนโยนบนใบหน้าของเขาลดลงขณะที่ลูเจ๊เดินผ่านประตูก่อนที่เธอจะรู้ว่ามัน Gui วานได้พูดขึ้นแล้วจะฝ่าความตึงเครียดเล็กน้อย. ทำให้ไม่มีความคิดเห็น มุมของริมฝีปากลูเจ๊หยิกขึ้นเป็นรอยยิ้มบังคับค่อนข้างตาลึกของเขาหันไปจ้องมองที่กุย Wan อ่อนโยนค่อยๆรั่วไหลออกมาจากภายในดวงตาของผู้ที่เต็มไปด้วยความซับซ้อนมือของเขาเอื้อมมือไปทางแก้ม Gui วานสัมผัสผิวที่เคยอ่อนเพื่อให้เธอ ที่ดูเหมือนจะสามารถที่จะดูดในมือของเขาแสดงออกของเขากลายเป็นเต็มรูปแบบของความเห็นอกเห็นใจและความรักในขณะที่เขาเบา ๆ พึมพำ: ". คุณสูญเสียน้ำหนัก" ร่องรอยเล็ก ๆ ของความโศกเศร้าแพร่กระจายออกไปในอากาศแม้แสงแดดได้ติดเชื้อลดแสงลงค่อนข้าง บิต. ความรู้สึกมากที่รู้สึกไม่สบายหลิน Rui En ละเว้นความรู้สึกเปรี้ยวที่จะค่อยๆเจริญเติบโตภายในหัวใจของเขาก็ลุกขึ้นยืนความคล่องตัวในการเคลื่อนไหวของเขาถือความรู้สึกของความรู้สึกที่แข็งแกร่ง "นายกรัฐมนตรีลูได้มาจากที่ไกลฉันจะไม่ รบกวนคุณ. " " ทั่วไป. "นั่นเสียงกังวานอย่างชัดเจนเรียกเขาหยุดหลิน Rui En มองย้อนกลับไปและเห็นรอยยิ้มประกาย Gui Wan ตามด้วยคำพูดของน้ำใสใจจริง" ขอบคุณ "ได้. ธรรมชาติสเติร์นของเขาก็ไม่สามารถที่จะปราบปรามว่า ช่วงเวลาของการอ้ำ ๆ อึ้ง ๆ หลิน Rui En เผยให้เห็นรูปลักษณ์ของความยากลำบากในสายตาของเขาหายไปภายในแฟลชเขาพยักหน้าหัวของเขาก่อนที่จะยกม่านเต็นท์และใบ. แสงแดดนอกเต็นท์ยังคงส่องแสงผงาด แต่หลิน Rui En ไม่ ที่ทุกคนรู้สึกถึงความสว่างในขณะนี้ ในขณะที่การเปลี่ยนรอบเขาเห็นหลินวิ่งยี่ยืนอยู่ที่จุดที่ค่อนข้างใกล้เคียงโดยเดินขึ้นไปของเธอแสดงออกเย็นของเขาให้วิธีการความอบอุ่นอ่อนโยน "น้องสาว". "Rui En" หลิน Ran Yi แสดงให้เห็นใบหน้าของความรุนแรงสูงสุดที่ ภายในนอกจากนี้ยังดำเนินการความรุนแรงไม่ค่อยเห็นเบา ๆ พูดว่า: ". ฉันต้องการที่จะพูดคุยกับคุณ"

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" ท่านนายกฯ " เมื่อเห็นรูปอย่างรวดเร็วไปข้างหน้าไกลควบบนหลังม้า , ลูเชงที่ยืนอยู่นอกค่ายทหารทันทีคุกเข่าในความเคารพทักทาย" ที่เป็น GUI วาน ? เธอมาที่นี่ " ใบหน้าหล่ออย่างไม่สามารถปกปิดความกังวลของเขาในฐานะลูเช ถามในเล็กน้อยความประหม่ารู้ว่าลูเช อย่างรวดเร็ววิ่งแปดร้อยลี้มาในลักษณะเร่งด่วน คำพูดเดิมของการชักชวนให้เขาไปพักผ่อน ไม่สามารถทนที่จะปล่อยให้ปาก , ลูเชง ชี้ไปยังเต็นท์ที่ใหญ่ที่สุดในตะวันออกกลางว่า " ท่านอยู่ในนั้น "มันนานแค่ไหนแล้ว ? นานแค่ไหนแล้วที่เขาไม่ได้เจอเธอไม่สามารถจะมีได้อารมณ์ ลูเช ไม่แม้แต่จะหันหัวของเขาในขณะที่เขารีบก้าวตัวเองต่อเต็นท์หลักไม่เคยเห็นท่านเสนาบดี ลูลูเชงแบบนี้มาก่อน ได้แต่ยืนดูด้วยความประหลาดใจ เมื่อจู่ๆ เขาก็จำได้ หลินทั่วไปยังอยู่ในเต็นท์ ฉากจากเมื่อเช้าที่ประตูเมืองไม่ได้ตั้งใจกะพริบโดยความคิดของเขา สัญชาตญาณบอกเขา ความรู้สึกบอบบางนั้นเข้าไปพัวพันในสถานการณ์นั้น เขารีบตามมาหลังจากลูเช เบาๆ เรียกว่า " ท่านนายกรัฐมนตรี ได้โปรดรอ”ไม่ได้ยิน ลูเชง เรียก ตาของเขา seeming มีเพียงเต็นท์ในสายตา ขั้นตอนของเขาไม่หยุด มาถึงหน้าพลับพลา กับค่อนข้างแรง ในช่วงที่ลูเชง ไม่สามารถที่จะหยุดเขาในเวลาที่เขายกม่านหนาของเต็นท์มากไม่ค่อยเขาดูที่ GUI วานกับรอยยิ้มแบบนี้ ช่องว่างของการจัดเรียงใด ๆ องค์ประกอบภายนอก สร้างขึ้น แต่เพียงผู้เดียวของด้วยใจชื่นบาน ภายใต้แสงแดด เช่น ฝุ่นละอองทอง ดูเหมือนเธอยิ่งงดงามสดใส . . . . . . . ลูเช วิสัยทัศน์ต่อพ่วงกวาดทั่วภายในห้อง รอยยิ้มร่าเริงของเขาทันที ในช่วงเวลา ที่ไม่ตอบสนอง เขาเดินเข้าไปในเต็นท์ การแสดงออกบนใบหน้าของเขาจางหายไป ตบฝุ่นออกจากร่างกายของเขา เขาพบว่าอากาศของไฮโซ หรูหรา อย่างสบายๆ ว่า " ดูเหมือนว่า คราวนี้ผมมีหลินทั่วไปขอบคุณอีกครั้ง .ได้ยินเสียงนี้ หลินรุ่ยและกลับไปดูไม่ประหลาดใจเลย เขากระแทกเสียงตอบกลับ : " นายกรัฐมนตรีลูสุภาพเหมือนกัน" ฉันติดหนี้ยังสนับสนุนคุณอีก " ใบหน้าของเขากับแสงก็ส่องสว่างแก่ก็มืดลง ไม่ว่าจะเป็น ความสุข หรือ โกรธ มันเป็นเรื่องยากที่จะทำออกมาค่อยๆทำให้ทางของเขาไปที่เตียง เขาหยิบหนึ่งในขนมประณีตวางไว้ในปากของเขา ตามที่เขาจะกัดเล็กๆ เหมือนแนะนำรสชาติเขาเบาๆล้อเลียน : " ขนมทั้งหมดภายในทหารนี้ดี ? "ได้ยินแบบนี้ หน้าของหลินรุ่ยและแสดงลักษณะของความรู้สึกไม่สบายเล็กน้อย มันเป็นเรื่องยากที่จะอธิบายว่า ขนมเหล่านี้ได้ถูกจัดไว้เป็นพิเศษสำหรับ GUI วาน" ทั่วไป ทำให้รอบคอบเตรียม ฉันเป็นผู้ที่มีปัญหาทั่วไป " ตระหนักว่า หลินรุ่ยและดูเหมือนว่าจะระมัดระวัง แม้สีหน้าของเขาอ่อนโยนลงทันที ลูเช เข้ามา ก่อนที่เธอจะรู้ตัว , GUI วานก็พูดขึ้นเพื่อทำลายความตึงเครียดเล็กน้อยทำไม่ออกความเห็น มุมของ ลูเช ริมฝีปากหยิกขึ้นค่อนข้างบังคับให้ยิ้ม ดวงตาของเขาจ้องลึกเปลี่ยน GUI วานอ่อนโยนค่อยๆรั่วไหลออกมาจากภายใน ดวงตาที่เต็มไปด้วยความซับซ้อน มือของเขาถึงข้างแก้มของ GUI วาน สัมผัสของเธอที่เคยบอบบางมากผิวที่ดูเหมือนจะดูดมือ ของเขา สีหน้าของเขาจะเต็มไปด้วยความเห็นอกเห็นใจและความรักที่เขาเบา ๆบ่นมาก : " ลดน้ำหนัก " .ร่องรอยของความเจ็บปวดเล็ก ๆน้อย ๆกระจายไปในอากาศ แม้แสงแดดจะติดเชื้อ , มัวลงเล็กน้อยความรู้สึกที่ไม่สบายอย่างมาก หลินรุ่ยและไม่สนใจความรู้สึกเปรี้ยวที่ค่อยๆ เติบโตภายในหัวใจของเขาก็ยืน ความคล่องตัวในการเคลื่อนไหวของเขานำพาความรู้สึกของความรู้สึก " นายกรัฐมนตรีลูมาจากที่ไกลๆ ผมจะไม่กวนคุณ . "" ทั่วไป " เสียงที่ชัดเจน ดังกังวาน เรียกเขาไปหยุด หลินรุ่ยและมองกลับไปและเห็นประกายของ GUI วานยิ้มตามคำพูดจริงใจ " ขอบคุณ "ธรรมชาติด้านหลังของเขาไม่สามารถข่มช่วงเวลาที่ลังเล หลินรุ่ยและพบลักษณะความยากง่ายในสายตาของเขา หายไปภายในแฟลช เขาพยักหน้าหัวของเขาก่อนที่จะยกเต็นท์ม่านและใบแสงแดดด้านนอกเต็นท์ยังคงส่องแสงในสวยหรู แต่หลินรุ่ย en สามารถไม่ที่ทั้งหมดสัมผัสความสว่างในช่วงเวลานี้ ขณะที่หันกลับมา เขาเห็นหลินวิ่งอียืนในจุดที่ค่อนข้างใกล้กัน เดินกับเธอ สีหน้าของเขาเย็นให้อ่อนโยนอบอุ่น " น้องสาว " ." รุย en " หลินวิ่งอีแสดงใบหน้าที่สุดของความรุนแรง ในนั้นยังถือไม่ค่อยเห็นความรุนแรง เบาๆว่า " ฉันต้องการจะคุยกับคุณ "