When natural instances of such case

When natural instances of such cases are discovered, they often involve children who have been incarcerated in their homes by abusive parents for extensive periods, and have typically involved enormous emotional stressors and dietary impoverishment in addition to environmental deprivation, so don’t make equivalent comparisons. Perhaps the closest human comparison to the life of a typical laboratory rat in the 1940s
is the human prisoner in solitary confinement. (Today’s lab rats are generally housed in environments that include some environmental enrichment like that used by Hebb, Rosenzweig and others. Indeed, the findings from these early studies are largely responsible for this humane change in the treatment of experimental animals.) Even after brief periods in “solitary,” prisoners who do not evince any prior mental pathologies experience long-lasting delirium, impulsiveness, and self-destructive behavior. But such experiences go well beyond a simple restriction of environmental variety. Prisoners in solitary confinement also undergo complete restriction of social stimulation, and this is probably at least as important as the four enclosing walls of the prison cell in producing the deleterious effects of such treatment.9
A better benchmark for the effects of environmental deprivation
on behavior and brain function may come from studies devoted to pinpointing the causes of human disorders such as attention deficit hyperactivity disorder (ADHD). Here, comprehensive studies of the home environment of children have shown that the lack of availability of enrichment in the physical environment of the home, in the form of affordances for play and stimulating wall panels and artwork, is one
of the strongest predictors of the symptoms of ADHD.10 This finding
fits intriguingly well with the results of the Merrifield and Danckert study because the psychophysiological signature of boredom that they identified has also been seen in children diagnosed with ADHD. Collectively, studies of both extreme and more moderate forms of environmental deprivation provide compelling evidence that boring environments can generate stress, impulsivity, lowered levels of positive affect, and an increased likelihood of maladaptive risk-taking
behavior.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เมื่อมีพบกรณีธรรมชาติของกรณี พวกเขามักจะเกี่ยวข้องกับเด็กที่มีการติดในบ้าน โดยผู้ปกครองไม่เหมาะสมสำหรับช่วงที่กว้างขวาง และมีส่วนเกี่ยวข้องโดยทั่วไปมหาศาลทางอารมณ์ความเครียดและอาหาร impoverishment นอกเหนือจากสิ่งแวดล้อมกีดกัน เพื่อ ไม่ให้เปรียบเทียบ บางทีการที่ใกล้เคียงมนุษย์เปรียบเทียบกับชีวิตของหนูห้องปฏิบัติการทั่วไปในปี 1940มีนักโทษขังเดี่ยวในมนุษย์ (วันนี้หนูทดลองโดยทั่วไปตั้งอยู่ในสภาพแวดล้อมที่มีการเพิ่มคุณค่าบางสิ่งแวดล้อมเช่นที่ใช้ โดย Hebb, Rosenzweig และอื่นๆ แน่นอน ผลการวิจัยจากการศึกษาเหล่านี้ก่อนเป็นส่วนใหญ่รับผิดชอบการเปลี่ยนแปลงนี้มีมนุษยธรรมในการรักษาสัตว์ทดลอง) แม้ช่วงสั้น ๆ ใน "โดดเดี่ยว" เชลยที่โปรแกรมใด ๆ โรคจิตก่อนพบเพ้อนาน impulsiveness และพฤติกรรม แต่ประสบการณ์ดังกล่าวไปรวมไปถึงข้อจำกัดของสิ่งแวดล้อมง่าย นักโทษขังเดี่ยวในได้รับการกระตุ้นสังคมสมบูรณ์จำกัด และนี้อาจน้อยที่สำคัญเป็นกำแพงล้อมสี่ด้านของเซลล์คุกในการผลิตในลักษณะของ treatment.9 ดังกล่าวมาตรฐานสำหรับผลกระทบของสิ่งแวดล้อมกีดกันดีกว่าลักษณะการทำงานและสมอง ฟังก์ชันอาจมาจากการศึกษาการปักสาเหตุของความผิดปกติมนุษย์เช่นสมาธิ (สมาธิสั้น) ที่นี่ วิจัยครอบคลุมสภาพแวดล้อมภายในบ้านของเด็กแสดงว่า ขาดความพร้อมของตกแต่งในสภาพแวดล้อมทางกายภาพของบ้าน ในรูปแบบของ affordances สำหรับเล่น และกระตุ้นผนัง และงาน ศิลปะ เป็นการทำนายที่แข็งแกร่งของอาการของ ADHD.10 ที่พบนี้พอดีอินเตอร์กับผลลัพธ์ของการศึกษาของ Merrifield และ Danckert เนื่องจากลายเซ็น psychophysiological ของความเบื่อที่พวกเขาระบุว่ายังมีการมองเห็นในเด็กสมาธิสั้นการวินิจฉัยว่าเป็น รวม ศึกษารูปแบบที่ทั้งรุนแรง และมากพอสมควรของสิ่งแวดล้อมกีดกันให้หลักฐานน่าสนใจว่า น่าเบื่อสภาพแวดล้อมที่สามารถสร้างความเครียด impulsivity ผลบวกในระดับต่ำ และมีโอกาสเพิ่มขึ้นเสี่ยง maladaptiveลักษณะการทำงาน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เมื่อกรณีตามธรรมชาติของกรณีดังกล่าวมีการค้นพบที่พวกเขามักจะเกี่ยวข้องกับเด็กที่ได้รับการจองจำอยู่ในบ้านของพวกเขาโดยพ่อแม่ที่ไม่เหมาะสมสำหรับระยะเวลาที่กว้างขวางและมีความเกี่ยวข้องกับมักจะเกิดความเครียดทางอารมณ์อย่างมากและยากจนอาหารนอกเหนือไปจากการกีดกันด้านสิ่งแวดล้อมจึงไม่ทำการเปรียบเทียบเทียบเท่า . บางทีการเปรียบเทียบมนุษย์ที่ใกล้เคียงกับชีวิตของหนูในห้องปฏิบัติการโดยทั่วไปในปี 1940
เป็นนักโทษของมนุษย์ในการขังเดี่ยว (วันนี้ของหนูทดลองที่ตั้งอยู่โดยทั่วไปในสภาพแวดล้อมที่มีการเพิ่มปริมาณสิ่งแวดล้อมบางอย่างเช่นที่ใช้โดย Hebb, Rosenzweig และอื่น ๆ . อันที่จริงการค้นพบจากการศึกษาในช่วงต้นเหล่านี้ส่วนใหญ่จะเป็นผู้รับผิดชอบสำหรับการเปลี่ยนแปลงอย่างมีมนุษยธรรมนี้ในการรักษาสัตว์ทดลอง.) แม้หลังจากที่สั้น ๆ ระยะเวลาในการ "โดดเดี่ยว" นักโทษที่ไม่ได้แสดงให้เห็นโรคทางจิตก่อนสัมผัสเพ้อหุนหันพลันแล่นและพฤติกรรมยาวนานทำลายตนเอง แต่ประสบการณ์ดังกล่าวไปได้ดีเกินข้อ จำกัด ที่เรียบง่ายของความหลากหลายด้านสิ่งแวดล้อม นักโทษขังเดี่ยวยังได้รับข้อ จำกัด ที่สมบูรณ์ของการกระตุ้นสังคมและนี้อาจเป็นอย่างน้อยที่สำคัญเป็นสี่กำแพงล้อมรอบเซลล์คุกในการผลิตผลอันตรายของ treatment.9 ดังกล่าว
ถือเป็นเกณฑ์มาตรฐานที่ดีกว่าสำหรับผลกระทบของการกีดกันด้านสิ่งแวดล้อม
ที่มีต่อพฤติกรรม และการทำงานของสมองอาจจะมาจากการศึกษาที่ทุ่มเทให้กับ pinpointing สาเหตุของความผิดปกติของมนุษย์เช่นโรคสมาธิสั้นสมาธิสั้นนี้ (ADHD) นี่คือการศึกษาที่ครอบคลุมของสภาพแวดล้อมที่บ้านของเด็กที่ได้แสดงให้เห็นว่าการขาดความพร้อมของการเพิ่มปริมาณในสภาพแวดล้อมทางกายภาพของบ้านในรูปแบบของ affordances สำหรับการเล่นและกระตุ้นการติดตั้งผนังและงานศิลปะเป็นหนึ่ง
ของการพยากรณ์ที่แข็งแกร่งของอาการ ของ ADHD.10 การค้นพบนี้
เหมาะกับน่าดูดีกับผลของการ Merrifield และ Danckert ศึกษาเพราะลายเซ็น psychophysiological ความเบื่อที่พวกเขาระบุว่ายังได้รับการมองเห็นในการวินิจฉัยว่าเด็กที่มีสมาธิสั้น โดยรวมแล้วการศึกษาของทั้งสองรูปแบบมากและปานกลางมากขึ้นของการกีดกันด้านสิ่งแวดล้อมให้มีหลักฐานที่น่าสนใจว่าสภาพแวดล้อมที่น่าเบื่อสามารถสร้างความเครียด impulsivity ลดระดับของการบวกส่งผลกระทบและโอกาสที่เพิ่มขึ้นของความเสี่ยง maladaptive
พฤติกรรม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เมื่อกรณีธรรมชาติจากกรณีดังกล่าวพบว่า พวกเขามักจะเกี่ยวข้องกับเด็กที่ถูกขังไว้ในบ้าน โดยผู้ปกครองที่ไม่เหมาะสมสำหรับรอบระยะเวลาที่กว้างขวาง และมักจะเกี่ยวข้องกับความเครียดทางอารมณ์ที่ใหญ่หลวงและความแร้นแค้นนอกจากการอดอาหาร สิ่งแวดล้อม ดังนั้น อย่าให้เทียบเท่า บางทีใกล้มนุษย์เปรียบเทียบกับชีวิตของหนูในห้องปฏิบัติการทั่วไปในทศวรรษที่ 1940เป็นนักโทษของมนุษย์ในการขังเดี่ยว ( วันนี้หนูห้องปฏิบัติการโดยทั่วไปจะอยู่ในสภาพแวดล้อมที่มีการใช้สิ่งแวดล้อมแบบนั้นเฮบโรเซนส์ไวก์ , และอื่น ๆ แน่นอน ผลที่ได้จากการศึกษาต้นเหล่านี้เป็นส่วนใหญ่รับผิดชอบในการรักษานี้มีการเปลี่ยนแปลงของสัตว์ทดลอง ) แม้หลังจากระยะเวลาสั้น ๆใน " โดดเดี่ยว " นักโทษที่ไม่แสดงความรู้สึกออกมาอย่างชัดแจ้งก่อนประสบการณ์ทางจิตโรคเพ้อยาวนาน impulsiveness และพฤติกรรมที่ทำลายตนเอง แต่ประสบการณ์ดังกล่าวไปดีเกินข้อ จำกัด ที่เรียบง่ายของความหลากหลายของสิ่งแวดล้อม นักโทษในห้องขังเดี่ยวก็ผ่านข้อ จำกัด ที่สมบูรณ์ของการกระตุ้นทางสังคม และนี่อาจเป็นอย่างน้อยที่สำคัญเป็นสี่ล้อมกำแพงคุก ในการผลิตคงผลของการรักษาดังกล่าว .มาตรฐานที่ดีสำหรับผลกระทบของการกีดกันด้านสิ่งแวดล้อมพฤติกรรมและสมองอาจจะมาจากการศึกษาเพื่อรองรับ pinpointing สาเหตุของความผิดปกติของมนุษย์ เช่น โรคสมาธิสั้น ( ADHD ) ที่นี่ ที่ครอบคลุมการศึกษาของสภาพแวดล้อมที่บ้านของเด็ก พบว่า การขาดความพร้อมของตกแต่งในสภาพแวดล้อมทางกายภาพของบ้านในรูปแบบของ affordances สำหรับการเล่นและการติดตั้งผนัง และงานศิลปะ เป็นหนึ่งของตัวที่แข็งแกร่งที่สุดของอาการของ adhd.10 นี้ค้นหาฟังดูดีเหมาะกับผลลัพธ์ของแมร์รี่ฟิลด์ และ danckert ศึกษาเพราะ psychophysiological ลายเซ็นของความเบื่อที่พวกเขาระบุยังได้รับการเห็นในเด็กที่เป็นโรคสมาธิสั้น . รวม , การศึกษารูปแบบทั้งรุนแรงและปานกลางมากขึ้นของเครื่องจักรไอน้ำให้น่าสนใจหลักฐานว่าสภาพแวดล้อมที่น่าเบื่อสามารถสร้างความเครียด , หุนหันพลันแล่น , ลดระดับของผลเป็นบวก และมีความเป็นไปได้ที่เพิ่มขึ้นของ maladaptive ความเสี่ยงพฤติกรรม