(Jakobson 1960) Said that model of

(Jakobson 1960) Said that model of the functions of language distinguishes elements, or factors of communication, that are necessary for communication to occur: (1) context, (2) addresser (sender), (3) addressee (receiver) and (6) message. Each factor is the focal point of a relation, or function, that operates between the message and the factor.

The well-known model of the functions of language introduced by the Russian-American linguist, Roman Jakobson (1960, pp. 350-377), can be disputed on several grounds from a theoretical standpoint. Our purpose in this chapter is simply to suggest a few ways of exploiting the analytical potential of this device. When we analyze the functions of language for a given unit (such as a word, a text or an image), we specify to which class or type it belongs (e.g., a textual or pictorial genre), which functions are present/absent, and the characteristics of the functions, including the hierarchical relations and any other relations that may operate between them.

NOTE: THE NUMBER OF FACTORS, FUNCTIONS AND SUB-FUNCTIONS

We will mention just one point of controversy here, which is the number of factors (terms) and functions (relations between the terms) the model contains and the possible subtypes of any factor or function. Rastier (1997, p. 25) sees the metalingual function simply as a specific subtype of the referential function. Arcand and Bourbeau (1995, pp. 27-28) believe that there are two forms of the appellative function (conative function): in a "directive-appellative discourse, the sender leads others to act without justifying his will with arguments of any kind. In an argumentative-appellative discourse, the prompting [...] takes the form of an argument. The sender can give the pros and cons, defend his ideas and counter other people's ideas." (trans. of Arcand and Bourbeau, 1995, p. 28)

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

(Jakobson 1960) กล่าวว่า รูปแบบของฟังก์ชันของภาษาแยกองค์ประกอบ หรือปัจจัยของการสื่อสาร ที่จำเป็นสำหรับการสื่อสารเกิดขึ้น: (1) บริบท, (2) addresser (ผู้ส่ง), (3) ผู้รับ (ผู้รับ) และข้อ (6) แต่ละตัวเป็นจุดเด่นของความสัมพันธ์ ฟังก์ชัน ที่ระหว่างข้อความและตัว สามารถมีข้อโต้แย้งแบบรู้จักฟังก์ชันของภาษาที่นำมาใช้ โดยนักภาษาศาสตร์อเมริกันรัสเซีย โรมัน Jakobson (1960 นำ 350-377), รองรับหลายความจากมองทฤษฎี วัตถุประสงค์ของเราในบทนี้เป็นเพียงการ แนะนำตัวอย่างวิธีของ exploiting วิเคราะห์ศักยภาพของอุปกรณ์นี้ เมื่อเราวิเคราะห์ฟังก์ชันของภาษาสำหรับหน่วยกำหนดให้ (เช่นคำ ข้อความ หรือรูปภาพ), เราระบุชั้นหรือชนิดที่มันเป็นของที่ (เช่น ข้อความ หรือจำประเภท), ฟังก์ชันที่อยู่ปัจจุบัน/ขาด และลักษณะของฟังก์ชัน ความสัมพันธ์ตามลำดับชั้นและความสัมพันธ์อื่น ๆ ที่อาจมีการหมายเหตุ: จำนวนของปัจจัย ฟังก์ชัน และฟังก์ชันย่อยเราจะพูดถึงถกเถียงนี่ เพียงหนึ่งจุดซึ่งเป็นหมายเลขของปัจจัย (เงื่อนไข) และประกอบด้วยรูปแบบของฟังก์ชัน (ความสัมพันธ์ระหว่างเงื่อนไข) และ subtypes เป็นไปได้ของปัจจัย หรือทำงาน Rastier (1997, p. 25) เห็นฟังก์ชัน metalingual เป็นชนิดย่อยเฉพาะฟังก์ชันอ้างอิงเพียง Arcand และ Bourbeau (1995 นำ 27-28) เชื่อว่า มีสองรูปแบบของฟังก์ชัน appellative (conative ฟังก์ชัน): ในการ "วาทกรรม appellative คำสั่ง ผู้ส่งนำคนอื่นทำ โดย justifying ของเขาจะ มีอาร์กิวเมนต์ใด ๆ ในวาทกรรม argumentative appellative [...] เพื่อให้ใช้รูปแบบของข้อโต้แย้ง ผู้ส่งสามารถให้ pros และ cons ปกป้องความคิดของเขา และหักล้างความคิดของคนอื่น" (โอนย้ายของ Arcand และ Bourbeau, 1995, p. 28)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

(Jakobson 1960) กล่าวว่ารูปแบบของฟังก์ชั่นของภาษาที่แตกต่างองค์ประกอบหรือปัจจัยของการสื่อสารที่มีความจำเป็นสำหรับการสื่อสารที่จะเกิดขึ้น (1) บริบท (2) ผู้ส่งจดหมาย (ผู้ส่ง), (3) ผู้รับ (รับ) และ ( 6) ข้อความ ปัจจัยที่แต่ละคนมีจุดโฟกัสของความสัมพันธ์หรือฟังก์ชั่นที่ทำงานระหว่างข้อความและปัจจัย. รูปแบบที่รู้จักกันดีของการทำงานของภาษาที่นำโดยนักภาษาศาสตร์รัสเซียอเมริกันโรมัน Jakobson (1960, pp. 350-377 ) สามารถโต้แย้งในหลายพื้นที่จากมุมมองทางทฤษฎี จุดประสงค์ของเราในบทนี้เป็นเพียงการแนะนำวิธีการไม่กี่ใช้ประโยชน์จากศักยภาพการวิเคราะห์ของอุปกรณ์นี้ เมื่อเราวิเคราะห์การทำงานของภาษาสำหรับหน่วยที่กำหนด (เช่นคำ, ข้อความหรือภาพ) เราระบุที่เรียนหรือพิมพ์มันเป็น (เช่นต้นฉบับหรือประเภทภาพ) ซึ่งฟังก์ชั่นที่มีอยู่ / ขาด และลักษณะของฟังก์ชั่นรวมทั้งความสัมพันธ์ระหว่างลำดับชั้นและความสัมพันธ์อื่นใดที่อาจดำเนินการระหว่างพวกเขา. หมายเหตุ: จำนวนของปัจจัยหน้าที่และ SUB-ฟังก์ชั่นเราจะพูดถึงแค่จุดหนึ่งของความขัดแย้งที่นี่ซึ่งเป็นจำนวนของปัจจัย ( เงื่อนไข) และฟังก์ชั่น (ความสัมพันธ์ระหว่างเทอม) รูปแบบและมีเชื้อเป็นไปได้ของปัจจัยใด ๆ หรือฟังก์ชั่น Rastier (1997 พี. 25) เห็นว่าฟังก์ชั่น metalingual เพียงเป็นชนิดย่อยที่เฉพาะเจาะจงของฟังก์ชั่นอ้างอิง Arcand และ Bourbeau. (1995, pp 27-28) เชื่อว่ามีสองรูปแบบของฟังก์ชั่น appellative (ฟังก์ชัน conative): ใน "วาทกรรมคำสั่ง-appellative ผู้ส่งนำไปสู่คนอื่น ๆ ที่จะทำหน้าที่โดยไม่มีเหตุผลอันสมควรเขาจะมีข้อโต้แย้งใด ๆ . ในวาทกรรมโต้แย้ง-appellative, กระตุ้น [... ] ใช้รูปแบบของอาร์กิวเมนต์. ผู้ส่งสามารถให้ข้อดีและข้อเสียปกป้องความคิดของเขาและตอบโต้ความคิดของคนอื่น. " (ทรานส์. ของ Arcand และ Bourbeau 1995 พี. 28)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

( ยาคอบสัน 1960 ) กล่าวว่า รูปแบบของการทำงานของภาษาแตกต่างองค์ประกอบหรือปัจจัยการสื่อสารที่จำเป็นสำหรับการสื่อสารที่จะเกิดขึ้น ( 1 ) บริบท ( 2 ) ผู้ส่ง ( Sender ) , ( 3 ) ผู้รับ ( Receiver ) และ ( 6 ) ข้อความ แต่ละปัจจัยเป็นจุดโฟกัสของความสัมพันธ์ หรือฟังก์ชันที่ดำเนินการระหว่างข้อความและองค์ประกอบ

รูปแบบที่รู้จักกันดีของฟังก์ชันของภาษาแนะนำโดยนักภาษาศาสตร์ชาวอเมริกันรัสเซีย โรมันยาคอบสัน ( 1960 , pp . 350-377 ) สามารถโต้แย้งในหลายพื้นที่ จากมุมมองของทฤษฎี จุดประสงค์ของเราในบทนี้เป็นเพียงการแนะนำวิธีการไม่กี่ของการวิเคราะห์ศักยภาพของอุปกรณ์นี้ เมื่อเราวิเคราะห์ฟังก์ชันของภาษาเพื่อให้หน่วย ( เช่น คำข้อความหรือรูปภาพ ) เราระบุที่เรียนหรือชนิดของมัน เช่น เป็นข้อความ หรือภาพแนว ) ซึ่งฟังก์ชั่นปัจจุบัน / ขาด และลักษณะของการทำงาน รวมถึงความสัมพันธ์แบบลำดับชั้นและใด ๆอื่น ๆที่อาจใช้ความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขา ทราบ

: จำนวนของปัจจัย ฟังก์ชัน และ sub-functions

เราจะกล่าวถึงเพียงหนึ่งจุดของความขัดแย้งนี้ซึ่งเป็นหมายเลขของปัจจัย ( เงื่อนไข ) และฟังก์ชัน ( ความสัมพันธ์ระหว่างเงื่อนไข ) และแบบมีชนิดย่อยที่เป็นไปได้ของปัจจัยใดๆ หรือฟังก์ชัน rastier ( 2540 , หน้า 25 ) เห็นหน้าที่ metalingual เพียงแค่ เป็นชนิดย่อยที่เฉพาะเจาะจงของฟังก์ชันไปด้วย . อาร์เกิ่นด์ และ bourbeau ( 1995 , pp . 27-28 ) เชื่อว่ามีอยู่สองรูปแบบของชื่อฟังก์ชัน ( ฟังก์ชัน conative )ใน " คำสั่งเกี่ยวกับการอุทธรณ์การผู้ส่งนำคนอื่น ๆ ทำโดยไม่ต้องอธิบายเขาด้วยเหตุผลใด ๆ ในวาทกรรมเกี่ยวกับการอุทธรณ์การ , แจ้ง [ . . . ] ที่ใช้รูปแบบของการโต้แย้ง ผู้ส่งสามารถให้ข้อดีและข้อเสีย ปกป้องความคิดของเขาและตอบโต้ความคิดของคนอื่น " ( trans . ของอาร์เกิ่นด์ และ bourbeau , 1995 , 28 หน้า )