Sir Gawain and the Green KnightCont

Sir Gawain and the Green Knight
Context
The alliterative poem Sir Gawain and the Green Knight, likely written in the mid to late fourteenth century, survives in a late-fourteenth-century manuscript with three other poems—Pearl, Purity, and Patience—by the same author. Very little is known about the author of these poems, but most scholars believe him to have been a university-trained clerk or the official of a provincial estate. Though it cannot be said with certainty that one person wrote all four poems, some shared characteristics point toward common authorship and also suggest that the Gawain-poet may have written another poem, called St. Erkenwald, that exists in a separate manuscript. All the poems except Sir Gawain and the Green Knight deal with overtly Christian subject matter, and it remains unclear why Sir Gawain, an Arthurian romance, was included in an otherwise religious manuscript.
Sir Gawain and the Green Knight was written in a dialect of Middle English that links it with Britain’s Northwest Midlands, probably the county of Cheshire or Lancashire. The English provinces of the late fourteenth century, although they did not have London’s economic, political, and artistic centrality, were not necessarily less culturally active than London, where Geoffrey Chaucer and William Langland were writing at the time. In fact, the works of the Gawain-poet belong to a type of literature traditionally known as the Alliterative Revival, usually associated with northern England. Contrary to what the name of the movement suggests, the alliterative meter of Old English had not actually disappeared and therefore did not need reviving. Nevertheless, Sir Gawain and the Green Knight exists as a testament that the style continued well into the fourteenth century, if not in London, then in the provinces.
Sir Gawain and the Green Knight’s adapted Old English meter tends to connect the two halves of each poetic line through alliteration, or repetition of consonants. The poem also uses rhyme to structure its stanzas, and each group of long alliterative lines concludes with a word or phrase containing two syllables and a quatrain—known together as the “bob and wheel.” The phrase “bob and wheel” derives from a technique used when spinning cloth—the bobs and wheels in Sir Gawain and the Green Knight help to spin the plot and narrative together in intricate ways. They provide commentaries on what has just happened, create or fulfill moments of suspense, and serve as transitions to the next scene or idea.
Told in four “fitts,” or parts, the poem weaves together at least three separate narrative strings commonly found in medieval folklore and romance. The first plot, the beheading game, appears in ancient folklore and may derive from pagan myths related to the agricultural cycles of planting and harvesting crops. The second and third plots concern the exchange of winnings and the hero’s temptation; both of these plots derive from medieval romances and dramatize tests of the hero’s honesty, loyalty, and chastity. As the story unfolds, we discover that the three apparently separate plotlines intersect in surprising ways.

A larger story that frames the narrative is that of Morgan le Faye’s traditional hatred for Arthur and his court, called Camelot. Morgan, Arthur’s half sister and a powerful sorceress, usually appears in legend as an enemy of the Round Table. Indeed, medieval readers knew of Morgan’s role in the destined fall of Camelot, the perfect world depicted in Sir Gawain and the Green Knight.
The poem’s second frame is a historical one. The poem begins and ends with references to the myth of Britain’s lineage from the ancient city of Troy, by way of Britain’s Trojan founder, Brutus. These references root the Arthurian romance in the tradition of epic literature, older and more elevated than the tradition of courtly literature, and link fourteenth-century England to Rome, which was also founded by a Trojan (Aeneas). Thus, Sir Gawain and the Green Knight presents us with a version of translatio imperii—a Latin phrase referring to the transfer of culture from one civilization (classical antiquity, in this case) to another (medieval England). The Gawain-poet at times adopts an ironic tone, but he also displays a deep investment in elevating his country’s legends, history, and literary forms—especially Arthurian romance—by relating them directly to classical antiquity.
Summary
It’s Christmas time at King Arthur’s court, and all the knights and ladies have gathered to celebrate and feast. Arthur, however, refuses to eat until he has witnessed something marvelous or heard a great adventure story. Luckily, just when everyone’s sitting down to eat, a mysterious, gigantic stranger with emerald-green skin and clothing bursts into the hall. As if that weren't weird enough, he's riding a gigantic green horse and carrying an elaborately-decorated axe.
The Green Knight announces that he’s come to test the honor of the legendary knight

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เซอร์กาเวนและอัศวินสีเขียวบริบทกลอน alliterative เซอร์กาเวนและอัศวินเขียว อาจจะเขียนในที่กลางถึงปลายศตวรรษจวน survives ในฉบับปลาย fourteenth-ศตวรรษกับบทกวีอื่น ๆ สาม — เพิร์ล บริสุทธิ์ และความอดทน – โดยผู้เขียนเดียวกัน น้อยมากเป็นที่รู้จักกันเกี่ยวกับผู้เขียนบทกวีเหล่านี้ แต่นักวิชาการส่วนใหญ่เชื่อว่าเขามีพนักงานที่ผ่านการฝึกอบรมมหาวิทยาลัยหรือเป็นทรัพย์สินส่วนจังหวัด แม้ว่าจะไม่ กล่าวว่า มีแน่นอนว่าคนเขียนบทกวีทั้งหมด 4 ลักษณะบางอย่างร่วมชี้ไปทางเสียทั่ว แล้วยัง แนะนำว่า กาเวนกวีมีเขียนกลอนอื่น St. Erkenwald ที่มีอยู่ในฉบับแยกต่างหากที่เรียกว่า บทกวีทั้งหมดยกเว้นเซอร์กาเวนและอัศวินเขียวจัดการกับเรื่องคริสเตียน overtly และมันยังคงไม่ชัดเจนทำไมเซอร์กาเวน โรแมนติกเบิ รวมอยู่ในฉบับศาสนาอื่นเซอร์กาเวนและอัศวินสีเขียวถูกเขียนในภาษาอังกฤษกลางที่เชื่อมโยงมันกับมิดแลนด์สตะวันตกเฉียงเหนือของสหราชอาณาจักร คง เขตเชชเชอร์หรือแลงคาเชอร์ จังหวัดภาษาอังกฤษของเอศตวรรษจวน แม้ว่าพวกเขาไม่มีของลอนดอนทางเศรษฐกิจ การเมือง และศิลปะเอกภาพ ไม่จำเป็นต้องใช้งานวัฒนธรรมน้อยกว่าลอนดอน ที่เจฟฟรีย์ชอเซอร์และ William Langland ได้เขียนในเวลานั้น ในความเป็นจริง งานของกาเวนกวีเป็นของชนิดของเอกสารประกอบการเรียกประเพณีว่าฟื้นฟู Alliterative กับอังกฤษ ขัดกับสิ่งชื่อของการเคลื่อนไหวแนะนำ วัด alliterative ของอังกฤษไม่จริงหาย แล้วจึง ไม่ต้องฟื้นฟูกล้าม อย่างไรก็ตาม เซอร์กาเวนและอัศวินสีเขียวแล้วเป็นพันธสัญญาที่แบบต่อเนื่อง เป็น ศตวรรษจวน ถ้า ไม่ ใน ลอนดอน แล้วในจังหวัดเซอร์กาเวนและของอัศวินสีเขียวดัดแปลงเก่าอังกฤษเมตรมีแนวโน้มในการ เชื่อมต่อสองซีกของแต่ละบรรทัดบท alliteration หรือซ้ำพยัญชนะ กลอนยังใช้สัมผัสกับโครงสร้างของ stanzas และแต่ละกลุ่มของบรรทัดยาว alliterative สรุป ด้วยคำหรือวลีที่ประกอบด้วยสองพยางค์และ quatrain ซึ่งเป็นที่รู้จักกันเป็นการ "บ๊อบ และล้อ" วลี "บ๊อบ และล้อ" มาจากเทคนิคที่ใช้ในการปั่นผ้า — บ๊อบและล้อในเซอร์กาเวนและอัศวินสีเขียวช่วยในการหมุนลงและเล่าเรื่องกันในรูปแบบที่ซับซ้อน พวกเขาให้อรรถกถาที่เพิ่งเกิดขึ้น สร้าง หรือตามช่วงเวลาของใจจดใจจ่อ และเป็นช่วงการเปลี่ยนภาพไปยังฉากถัดไปหรือความคิดบอกสี่ "fitts" หรือชิ้นส่วน กลอนสานกันที่สามแยกบรรยายสายในพื้นบ้านยุคกลางและโรแมนติก แปลงแรก เกม beheading ปรากฏในพื้นบ้านโบราณ และอาจมาจากตำนานที่เกี่ยวข้องกับวงจรการเกษตรเพาะปลูก และเก็บเกี่ยวพืชป่าเถื่อน ผืนที่สอง และที่สามเกี่ยวกับการแลกเปลี่ยนของรางวัลและทดลองของฮีโร่ ของที่ดินเหล่านี้สืบทอดมาจากยุคกลาง romances ทั้ง dramatize ทดสอบของพระเอกความซื่อสัตย์ สมาชิก และความบริสุทธิ์ เป็นเรื่องราวแผ่ออกไป เราค้นพบว่า ทั้งสามเห็นได้ชัดว่า plotlines แยกอินด้วยความประหลาดใจเรื่องใหญ่ที่เฟรมเล่าเรื่องเป็นที่ความเกลียดชังแบบมอร์แกนเลอเฟย์ Arthur และศาลของเขา เรียกว่าคาเมล็อต มอร์แกน น้องสาวครึ่งของ Arthur และสวนมีประสิทธิภาพ มักปรากฏในตำนานเป็นศัตรูของโต๊ะกลม แน่นอน อ่านยุคกลางรู้บทบาทของมอร์แกนในฤดูใบไม้ร่วงที่ชะตาของคาเมล็อท โลกสมบูรณ์แบบแสดงในเซอร์กาเวนและอัศวินสีเขียวกรอบที่สองของบทกวีเป็นหนึ่งในประวัติศาสตร์ กลอนเริ่มต้น และสิ้นสุด ด้วยการอ้างอิงถึงความเป็นมาของคนเชื้อสายของราชอาณาจักรจากโบราณชาวเมืองทรอย ใช้โทรจันของสหราชอาณาจักรก่อตั้ง Brutus อ้างอิงเหล่านี้รากโรเบิในประเพณีของมหากาพย์วรรณคดี ยกระดับมากขึ้นกว่าประเพณีวรรณกรรมที่เสนอ และรุ่นเก่า และอังกฤษ fourteenth ศตวรรษเข้าโรม ที่ยังก่อตั้งขึ้น โดยโทรจัน (อีเนียส) ดังนั้น เซอร์กาเวนและอัศวินสีเขียวเราขอนำเสนอ ด้วยรุ่น translatio imperii — วลีละตินหมายถึงการโอนย้ายของวัฒนธรรมแห่งหนึ่ง (สมัยคลาสสิก ในกรณีนี้) อื่น (อังกฤษยุคกลาง) กวีกาเวน adopts โทนเรื่องเป็นบางครั้ง แต่เขายังแสดงการลงทุนที่ลึกในการยกของประเทศของเขาตำนาน ประวัติ และวรรณกรรมรูปแบบ — โรแมนติกโดยเฉพาะอย่างยิ่งเบิ — โดยเกี่ยวข้องสมัยคลาสสิกโดยตรงให้สรุปถึงเวลาคริสมาสต์ที่ศาลของกษัตริย์ Arthur และม้าและผู้หญิงทั้งหมดรวบรวมได้เพื่อเฉลิมฉลอง และลิ้มลอง อย่างไรก็ตาม Arthur ปฏิเสธกินจนกระทั่งเขาได้เห็นบางสิ่งบางอย่างที่นี่ หรือได้ยินเรื่องราวผจญภัยอันยิ่งใหญ่ โชคดี เพียงเมื่อทุกคนนั่งลงไป กิน คนแปลกหน้าลึกลับ ยักษ์ผิวสีเขียวมรกตและระเบิดเสื้อผ้าในห้องโถง ถ้าที่ไม่พอแปลก เขาจะขี่ม้าสีเขียวขนาดใหญ่ และแบกขวานผ่าซากตกแต่งอย่างพิถีพิถันอัศวินเขียวประกาศว่า มาทำการทดสอบเกียรติของอัศวินในตำนาน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เซอร์กาเวนและอัศวินสีเขียวบริบทบทกวีพยัญชนะเซอร์กาเวนและอัศวินสีเขียวเขียนมีแนวโน้มในช่วงกลางถึงปลายศตวรรษที่สิบสี่ที่มีชีวิตอยู่ในต้นฉบับปลายศตวรรษที่สิบสี่กับบทกวีสามมุกอื่นๆ ความบริสุทธิ์และความอดทน-โดย นักเขียนคนเดียวกัน น้อยมากที่รู้จักกันเกี่ยวกับผู้เขียนบทกวีเหล่านี้ แต่นักวิชาการส่วนใหญ่เชื่อว่าเขาจะได้รับพนักงานมหาวิทยาลัยผ่านการฝึกอบรมหรืออย่างเป็นทางการของที่ดินจังหวัด แม้ว่ามันจะไม่สามารถกล่าวด้วยความมั่นใจว่าคนคนหนึ่งเขียนบทกวีทั้งสี่ลักษณะที่ใช้ร่วมกันบางจุดที่มีต่อผลงานร่วมกันและยังชี้ให้เห็นว่ากาเวน-กวีอาจจะเขียนบทกวีอีกเรียกว่าเซนต์ Erkenwald, ที่มีอยู่ในต้นฉบับที่แยกต่างหาก บทกวีทั้งหมดยกเว้นเซอร์กาเวนและจัดการอัศวินสีเขียวกับเรื่องคริสเตียนเปิดเผยและยังคงไม่ชัดเจนว่าทำไมเซอร์กาเวน, โรแมนติกเบิถูกรวมอยู่ในต้นฉบับศาสนาอื่น. เซอร์กาเวนและอัศวินสีเขียวที่เขียนในภาษาถิ่นของกลาง ภาษาอังกฤษที่เชื่อมโยงกับภาคตะวันตกเฉียงเหนือของสหราชอาณาจักรมิดแลนด์อาจจะเป็นเขตเชสเชียร์หรือแลงคาเชียร์ จังหวัดภาษาอังกฤษในช่วงปลายศตวรรษที่สิบสี่แม้ว่าพวกเขาจะไม่ได้มีกรุงลอนดอนทางเศรษฐกิจการเมืองและศูนย์กลางทางศิลปะไม่จำเป็นต้องใช้งานน้อยกว่าวัฒนธรรมลอนดอนที่เจฟฟรีย์ชอเซอร์และวิลเลียม Langland เขียนในเวลา ในความเป็นจริงผลงานของกาเวน-กวีอยู่ในประเภทของวรรณกรรมที่รู้จักกันเป็นประเพณีที่เป็นพยัญชนะฟื้นฟูที่มักจะเกี่ยวข้องกับภาคเหนือของประเทศอังกฤษ ขัดกับสิ่งที่ชื่อของการเคลื่อนไหวที่แสดงให้เห็นเมตรพยัญชนะของภาษาอังกฤษไม่ได้หายไปจริงและดังนั้นจึงไม่จำเป็นต้องมีการฟื้นฟู อย่างไรก็ตามเซอร์กาเวนและอัศวินสีเขียวอยู่เป็นเครื่องพิสูจน์ว่ารูปแบบที่ยังคงดีในศตวรรษที่สิบสี่ถ้าไม่ได้อยู่ในลอนดอนแล้วในจังหวัด. เซอร์กาเวนและอัศวินสีเขียวดัดแปลงอังกฤษเมตรมีแนวโน้มที่จะเชื่อมต่อสองครึ่งของแต่ละ บรรทัดบทกวีผ่านสัมผัสอักษรหรือซ้ำซ้อนของพยัญชนะ บทกวียังใช้สัมผัสโครงสร้างบทของตนและแต่ละกลุ่มของเส้นพยัญชนะยาวสรุปด้วยคำหรือวลีที่มีสองพยางค์และรู้จักกันบรรทัดด้วยกันว่า "บ๊อบและล้อ." วลีที่ว่า "บ๊อบและล้อ" สาเหตุมาจาก เทคนิคที่ใช้เมื่อปั่นผ้าที่ bobs และล้อเซอร์กาเวนและอัศวินสีเขียวความช่วยเหลือในการหมุนพล็อตและการเล่าเรื่องด้วยกันในรูปแบบที่ซับซ้อน พวกเขาให้ข้อคิดเกี่ยวกับสิ่งที่ได้เกิดขึ้นเพียงแค่สร้างหรือเติมเต็มช่วงเวลาแห่งความใจจดใจจ่อและทำหน้าที่เป็นเปลี่ยนไปฉากต่อไปหรือความคิด. บอกในสี่ "Fitts" หรือส่วนบทกวีแยบยลกันอย่างน้อยสามสายการเล่าเรื่องที่แยกจากกันพบใน ชาวบ้านในยุคกลางและโรแมนติก พล็อตแรกเกมตัดหัวที่ปรากฏในนิทานพื้นบ้านโบราณและอาจเป็นผลมาจากตำนานศาสนาที่เกี่ยวข้องกับการเกษตรของรอบการเพาะปลูกและการเก็บเกี่ยวพืชผล แปลงที่สองและสามเกี่ยวกับการแลกเปลี่ยนของเงินและสิ่งล่อใจของพระเอก; ทั้งสองแปลงเหล่านี้เป็นผลมาจากความรักในยุคกลางและทำเป็นการทดสอบของความซื่อสัตย์สุจริตของพระเอก, ความภักดี, และความบริสุทธิ์ เป็นเรื่องที่แผ่ออกไปเราพบว่าสายป่านสามแยกตัดเห็นได้ชัดในรูปแบบที่น่าแปลกใจ. เรื่องเฟรมขนาดใหญ่ที่การเล่าเรื่องเป็นที่ของมอร์แกนเลอเฟย์เกลียดชังแบบดั้งเดิมสำหรับอาร์เธอร์และสนามของเขาที่เรียกว่าคาเมลอต มอร์แกนอาร์เธอร์น้องสาวของครึ่งและแม่มดที่มีประสิทธิภาพมักจะปรากฏอยู่ในตำนานเป็นศัตรูโต๊ะกลม อันที่จริงผู้อ่านรู้ว่าในยุคกลางของบทบาทของมอร์แกนในฤดูใบไม้ร่วงชะตาของ Camelot ในโลกที่สมบูรณ์แบบที่ปรากฎในเซอร์กาเวนและอัศวินสีเขียว. กรอบสองบทกวีที่เป็นประวัติศาสตร์หนึ่ง บทกวีที่เริ่มต้นและสิ้นสุดที่มีการอ้างอิงถึงตำนานของวงศ์ตระกูลของสหราชอาณาจักรจากเมืองโบราณของทรอยโดยวิธีการของผู้ก่อตั้งโทรจันของสหราชอาณาจักร, บรูตัส การอ้างอิงเหล่านี้รากโรแมนติกเบิลในประเพณีของวรรณคดีมหากาพย์เก่าและสูงกว่าประเพณีของราชสำนักวรรณกรรมและการเชื่อมโยงที่สิบสี่ศตวรรษที่ประเทศอังกฤษไปยังกรุงโรมซึ่งก่อตั้งขึ้นโดยโทรจัน (อีเนียส) ดังนั้นเซอร์กาเวนและอัศวินสีเขียวนำเสนอเราด้วยรุ่นของการแปล imperii-วลีภาษาละตินหมายถึงการถ่ายโอนของวัฒนธรรมจากอารยธรรม (สมัยโบราณคลาสสิกในกรณีนี้) ไปยังอีก (ในยุคกลางอังกฤษ) กาเวน-กวีในช่วงเวลาที่ adopts น้ำเสียงแดกดัน แต่เขายังมีการแสดงการลงทุนที่ลึกลงไปในการยกระดับตำนานของประเทศของเขาประวัติศาสตร์และวรรณกรรมรูปแบบโดยเฉพาะอย่างยิ่งเบิโรแมนติกโดยเกี่ยวข้องโดยตรงไปยังสมัยโบราณคลาสสิก. ข้อมูลอย่างมันเป็นเวลาที่คริสมาสต์ที่ศาลกษัตริย์อาเธอร์และอัศวินทั้งหมดและผู้หญิงได้รวมตัวกันเพื่อเฉลิมฉลองและงานเลี้ยง อาร์เธอร์ แต่ปฏิเสธที่จะกินจนกว่าเขาจะได้เห็นบางสิ่งบางอย่างที่ยิ่งใหญ่หรือได้ยินเรื่องราวการผจญภัยที่ยิ่งใหญ่ โชคดีที่เพียงเมื่อทุกคนนั่งลงกินลึกลับแปลกหน้าขนาดใหญ่ที่มีผิวสีเขียวมรกตและเสื้อผ้าระเบิดเข้าไปในห้องโถง ราวกับว่าไม่แปลกพอเขาขี่ม้าสีเขียวขนาดใหญ่และถือขวานตกแต่งอย่างประณีต. เดอะกรีนไนท์ประกาศว่าเขามาเพื่อทดสอบเกียรติของอัศวินในตำนาน