The film editor works with the raw

The film editor works with the raw footage, selecting shots and combining them into sequences to create a finished motion picture. Film editing is described as an art or skill, the only art that is unique to cinema, separating filmmaking from other art forms that preceded it, although there are close parallels to the editing process in other art forms such as poetry and novel writing. Film editing is often referred to as the "invisible art"[1] because when it is well-practiced, the viewer can become so engaged that he or she is not aware of the editor's work.

On its most fundamental level, film editing is the art, technique, and practice of assembling shots into a coherent sequence. The job of an editor is not simply to mechanically put pieces of a film together, cut off film slates, or edit dialogue scenes. A film editor must creatively work with the layers of images, story, dialogue, music, pacing, as well as the actors' performances to effectively "re-imagine" and even rewrite the film to craft a cohesive whole. Editors usually play a dynamic role in the making of a film. Sometimes, auteurist film directors edit their own films, for example Akira Kurosawa, Bahram Beyzai and the Coen Brothers.

With the advent of digital editing, film editors and their assistants have become responsible for many areas of filmmaking that used to be the responsibility of others. For instance, in past years, picture editors dealt only with just that—picture. Sound, music, and (more recently) visual effects editors dealt with the practicalities of other aspects of the editing process, usually under the direction of the picture editor and director. However, digital systems have increasingly put these responsibilities on the picture editor. It is common, especially on lower budget films, for the assistant editors or even the editor to cut in music, mock up visual effects, and add sound effects or other sound replacements. These temporary elements are usually replaced with more refined final elements by the sound, music, and visual effects teams hired to complete the picture.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตัวแก้ไขฟิล์มทำงานกับภาพดิบ เลือกภาพ และรวมพวกเขาเป็นลำดับเพื่อสร้างภาพเคลื่อนไหวสำเร็จรูป ภาพยนตร์ได้อธิบายไว้เป็นศิลปะ หรือทักษะ ศิลปะที่เป็นเอกลักษณ์ของภาพยนตร์ แยกภาพยนตร์จากรูปแบบศิลปะอื่น ๆ ที่นำหน้ามัน แม้ว่าจะมีคล้ายคลึงกันใกล้กับขั้นตอนการแก้ไขในรูปแบบศิลปะอื่น ๆ เช่นบทกวีและเขียนนวนิยาย เท่านั้น ภาพยนตร์มักจะเรียกว่า "ศิลปะที่มองไม่เห็น" [1] เพราะเมื่อมันเป็นอย่างดีฝึก ตัวแสดงสามารถเพื่อหมั้นว่า เขาหรือเธอไม่รู้ถึงการทำงานตัวแก้ไขได้ในระดับพื้นฐานที่สุด ภาพยนตร์เป็นศิลปะ เทคนิค และฝึกประกอบภาพเป็นลำดับเชื่อมโยงกัน งานของบรรณาธิการไม่ได้เพียงแค่กลไกนำชิ้นส่วนของภาพยนตร์ ตัดขนาดฟิล์ม หรือแก้ไขฉากบทสนทนา ตัวแก้ไขฟิล์มต้องทำงานกับเลเยอร์ของภาพ เรื่องราว บทสนทนา เพลง pacing เป็นการแสดงของนักแสดงที่มีประสิทธิภาพ "จินตนาการ" อย่างสร้างสรรค์ และแม้เขียนฟิล์มเพื่องานฝีมือทั้งเหนียว บรรณาธิการมักจะเล่นบทบาทแบบไดนามิกในการทำภาพยนตร์ บางครั้ง auteurist ฟิล์มกรรมการแก้ไขภาพยนตร์ของตัวเอง เช่นอากิระคุโรซาวะ Bahram Beyzai และ พี่ปีกับการถือกำเนิดของการแก้ไขดิจิตอล ฟิล์มบรรณาธิการและผู้ช่วยของเขาได้กลายเป็นภาพยนตร์ที่ใช้จะเป็นความรับผิดชอบของผู้อื่นหลายพื้นที่รับผิดชอบ เช่น ในปี ภาพบรรณาธิการจัดการเท่ากับเพียงว่า — รูปภาพ เสียง ดนตรี และบรรณาธิการ (เมื่อเร็ว ๆ นี้) แสดงผลจัดการกับการปฏิบัติตัวของด้านอื่น ๆ ของกระบวนการแก้ไข ปกติภายใต้ทิศทางของการแก้ไขรูปภาพและกรรมการ อย่างไรก็ตาม ระบบดิจิตอลมากขึ้นความรับผิดชอบเหล่านี้ในตัวแก้ไขรูปภาพลง โดยทั่วไป โดยเฉพาะอย่างยิ่งในภาพยนตร์งบประมาณต่ำ บรรณาธิการผู้ช่วยหรือแม้แต่แก้ไขตัดเพลง เยาะเย้ยขึ้นแสดงผล และเพิ่มเสียงหรือแทนเสียงอื่น ๆ องค์ประกอบเหล่านี้ชั่วคราวมักจะถูกแทน ด้วยองค์ประกอบสุดท้ายที่กลั่นมากขึ้นเสียง ดนตรี และจ้างทีมผลภาพเพื่อให้ภาพ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บรรณาธิการฟิล์มทำงานร่วมกับภาพดิบเลือกภาพและรวมพวกเขาเข้าไปในลำดับที่จะสร้างภาพเคลื่อนไหวสำเร็จรูป แก้ไขภาพยนตร์เรื่องนี้อธิบายว่าเป็นศิลปะหรือทักษะศิลปะเท่านั้นที่เป็นเอกลักษณ์ของภาพยนตร์แยกการสร้างภาพยนตร์จากรูปแบบงานศิลปะอื่น ๆ ที่นำมันแม้ว่าจะมีความคล้ายคลึงใกล้กับกระบวนการในการแก้ไขในรูปแบบงานศิลปะอื่น ๆ เช่นบทกวีและการเขียนนวนิยาย แก้ไขภาพยนตร์มักจะถูกเรียกว่า "ศิลปะที่มองไม่เห็น" [1] เพราะเมื่อมันเป็นอย่างดีประสบการณ์ผู้ชมจะได้กลายเป็นส่วนร่วมที่เขาหรือเธอไม่ได้ตระหนักถึงการทำงานของบรรณาธิการ.

ในระดับพื้นฐานที่สุดของการแก้ไขภาพยนตร์เรื่องนี้เป็น ศิลปะเทคนิคและการปฏิบัติของภาพประกอบเป็นลำดับที่สอดคล้องกัน งานการแก้ไขไม่ได้เป็นเพียงแค่การใส่เครื่องเทศชิ้นส่วนของภาพยนตร์เรื่องนี้ร่วมกันตัดชนวนภาพยนตร์หรือฉากการเจรจาแก้ไข แก้ไขภาพยนตร์สร้างสรรค์ต้องทำงานร่วมกับชั้นของภาพเรื่องราวบทสนทนาเพลงเดินไปเดินมาเช่นเดียวกับการแสดงของนักแสดงได้อย่างมีประสิทธิภาพอีกครั้ง "จินตนาการ" และแม้กระทั่งการเขียนหนังฝีมือทั้งเหนียว บรรณาธิการมักจะเล่นบทบาทแบบไดนามิกในการสร้างภาพยนตร์ที่ บางครั้งผู้กำกับภาพยนตร์ auteurist แก้ไขภาพยนตร์ของตัวเองของพวกเขาเช่นอากิระคุโรซาวา, Bahram Beyzai และ Coen Brothers.

กับการถือกำเนิดของการแก้ไขดิจิตอลบรรณาธิการภาพยนตร์และผู้ช่วยของพวกเขาได้กลายเป็นผู้รับผิดชอบสำหรับหลายพื้นที่ของการสร้างภาพยนตร์ที่เคยเป็นความรับผิดชอบของผู้อื่น . ยกตัวอย่างเช่นในปีที่ผ่านมา, บรรณาธิการภาพจัดการเท่านั้นที่มีเพียงแค่ว่าภาพ เสียงเพลงและ (เมื่อเร็ว ๆ นี้) บรรณาธิการผลภาพจัดการกับปฏิบัติการของด้านอื่น ๆ ของกระบวนการในการแก้ไขมักจะอยู่ภายใต้การดูแลของการแก้ไขภาพและผู้อำนวยการ แต่ระบบดิจิตอลมากขึ้นได้นำความรับผิดชอบเหล่านี้บนโปรแกรมแก้ไขภาพ มันเป็นเรื่องธรรมดาโดยเฉพาะอย่างยิ่งในภาพยนตร์เรื่องงบประมาณที่ต่ำกว่าสำหรับผู้ช่วยบรรณาธิการหรือแม้กระทั่งการแก้ไขที่จะตัดในเพลงเยาะเย้ยถึงผลภาพและเพิ่มผลเสียงหรือเปลี่ยนเสียงอื่น ๆ องค์ประกอบชั่วคราวเหล่านี้มักจะถูกแทนที่ด้วยองค์ประกอบกลั่นมากขึ้นสุดท้ายด้วยเสียงเพลงและทีมงานเอฟเฟ็กได้รับการว่าจ้างให้เสร็จสมบูรณ์ภาพ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ภาพยนตร์บรรณาธิการทำงานกับภาพดิบ การเลือกภาพ และรวมไว้ในลำดับเพื่อสร้างผลงานภาพยนตร์ การแก้ไขภาพยนตร์อธิบายเป็นศิลปะหรือทักษะ ศิลปะที่เป็นเอกลักษณ์ของหนังแยกปราดเปรื่องจากรูปแบบศิลปะอื่น ๆที่นำหน้ามัน ถึงแม้ว่าจะอยู่ใกล้กับการแก้ไขกระบวนการในรูปแบบศิลปะอื่น ๆเช่นบทกวีและเขียนนิยาย การแก้ไขภาพยนตร์มักจะเรียกว่าเป็น " ศิลปะ " มองไม่เห็น [ 1 ] เพราะเมื่อมันถูกฝึกมาอย่างดี ผู้ดูสามารถกลายเป็นหมั้นที่เขาหรือเธอจะไม่ได้ตระหนักถึงการทำงานของบรรณาธิการในระดับพื้นฐานที่สุด , แก้ไขภาพยนตร์เป็นศิลปะ เทคนิค และการปฏิบัติของการประกอบภาพเป็นลำดับติดต่อกัน . งานบรรณาธิการไม่ได้เป็นเพียงการวางชิ้นส่วนของภาพยนตร์ด้วยกัน ตัดกระดานชนวนฟิล์ม หรือ แก้ไข ฉาก บทสนทนา ภาพยนตร์บรรณาธิการต้องสร้างสรรค์ผลงานด้วยชั้นของภาพ เรื่องราว บทสนทนา ดนตรี การเต้น ตลอดจนการแสดงของนักแสดงได้อย่างมีประสิทธิภาพ " อีกจินตนาการ " และเขียนภาพยนตร์ฝีมือทั้งเหนียว . บรรณาธิการมักจะมีบทบาทในการสร้างแบบไดนามิกของฟิล์ม บางครั้ง auteurist ผู้กำกับภาพยนตร์แก้ไขภาพยนตร์ของตนเอง ตัวอย่างเช่น อากิระ คุโรซาว่า แบแฮม beyzai และ Coen พี่น้องกับการถือกำเนิดของการแก้ไขดิจิตอล , บรรณาธิการภาพยนตร์และผู้ช่วยต้องเป็นผู้รับผิดชอบสำหรับหลายพื้นที่ของการสร้างภาพยนตร์ที่เคยอยู่ในความรับผิดชอบของผู้อื่น ตัวอย่างเช่นในปีที่ผ่านมา บรรณาธิการภาพแจกเท่านั้น มีเพียงรูป เสียง , เพลง , และ ( เมื่อเร็วๆนี้ ) การแก้ไขผลภาพจัดการกับ practicalities ของด้านอื่น ๆของกระบวนการแก้ไข โดยปกติภายใต้ทิศทางของภาพบรรณาธิการและผู้อำนวยการ อย่างไรก็ตาม ระบบ ดิจิตอลได้มากขึ้นทำให้ความรับผิดชอบเหล่านี้บนรูปภาพบรรณาธิการ โดยทั่วไป โดยเฉพาะอย่างยิ่งภาพยนตร์งบประมาณต่ำสำหรับผู้ช่วยบรรณาธิการ หรือแม้แต่การแก้ไขเพื่อตัดเพลง , จำลองผลภาพและเพิ่มผลกระทบเสียง หรือเปลี่ยนเสียงอื่น ๆ องค์ประกอบชั่วคราวเหล่านี้มักจะถูกแทนที่ด้วยการกลั่นมากขึ้นสุดท้ายองค์ประกอบด้วยเสียงเพลงและผลกระทบภาพทีมที่จ้างให้เสร็จสมบูรณ์ของภาพ