Melanin (Greek: melas, "black, dark

Melanin (Greek: melas, "black, dark") is a broad term for a group of natural pigments found in most organisms. Melanin is a derivative of amino acid.

Though it is amino acids, it is not a protein.

This pigment is produced in a specialized group of cells known as melanocytes.

There are three basic types of melanin like eumelanin, pheomelanin, and neuromelanin.

The most common type is eumelanin and it is produced in black and brown subtypes.

Pheomelanin is a cysteine-containing red-brown polymer of benzothiazine units largely responsible for red hair and
freckles.

Neuromelanin is found in the brain, though its function remains obscure.

The production of melanin is called melanogenesis.

In the skin, melanogenesis occurs after exposure to UV radiation, causing the skin to visibly tan.

Melanin is an effective absorber of light; the pigment is able to dissipate over 99.9% of absorbed UV radiation (Meredith and Riesz 2004).

Because of this property, melanin is thought to protect skin cells from UV radiation damage, reducing the risk
of cancer.

Furthermore, though exposure to UV radiation is associated with increased risk of malignant melanoma.

Studies have shown a lower incidence for skin cancer in individuals with more concentrated melanin, i.e. darker skin tone.

There are two types of melanins present in follicular melanocytes cell.

It elicits a temporary shift from eumelanogenesis to pheomelanogenesis which is responsible for the wild-type agouti pigment of murine hair colour (Hirobe et al., 1991).

It is well established that melanosomal proteins regulate melanin biosynthesis.

These have been studied and characterized, especially those required for eumelanogenesis (Hearing et al., 1993).

The pathway of eumelanogenesis may be divided into two phases.

One is proximal and the other is distal.

The proximal phase consists of the enzymatic oxidation of tyrosine or L-DOPA to its corresponding orth-dopaquinone, catalyzed by tyrosinase.

This nascent orth-dopaquinone can undergo two different types of reactions.

One is intramolecular 1, 4-addition with the benzene ring or a water addition reaction.

The amino group of an orth-dopaquinone side chain first undergoes an intra-molecular 1, 4-addition to the benzene ring which causes its cyclization into leukodopachrome.

This intermediate is quickly oxidized into dopachrome by another orth-dopaquinone which is reduced back to L-DOPA.

The Prasanta K. Mandal, M. Pharm Thesis, SNPS-JU Chapter – 1; Introduction 6 L-DOPA is further recycled.

The second reaction occurs with cyclizable and noncyclizable quinones and consists of a water addition to the benzene ring which leads to the formation of 3- hydroxylated phenol.

2, 4, 5-trihydroxyphenylalanine (TOPA) is chemically oxidized to paratopaquinone by another ortho-dopaquinone (Garcia-Canovas et al., 1982).

This paratopaquinone evolves through a series of slow reactions to dopachrome which is the final product of the proximal phase.

The distal phase is represented by chemical and enzymatic reactions which occur after dopachrome formation and lead to the synthesis of eumelanins.

This phase starts with the slow chemical decarboxylation of dopachrome to 5, 6-dihydroxyindole (DHI) and
its subsequent oxidation to indole-5,6-quinone.

As an alternative to this chemical evolution in the distal phase, dopachrome may be enzymatically transformed into 5, 6-dihydroxyindole-2- carboxylic acid (DHICA) by dopachrome tautomerase.

5, 6-dihydroxyindole-2-carboxylic acid is further oxidized by a redox reaction with orth-dopaquinone to form indole-5, 6-quinone carboxylic acid, which can exist in three tautomeric forms, including the quinone-imine and the
corresponding highly reactive quinone-methide.

The properties of 5, 6-dihydroxyindole and 5, 6-dihydroxyindole-2-carboxylic acid derived melanins differ in each other.

The former are black and flocculent, while the latter are yellowish-brown and finely dispersed.

During pheomelanogenesis, the thiol group of sulfhydryl compounds such as glutathione and cysteine nucleophilically attacks ortho-dopaquinone made enzymatically by tyrosinase to produce cysteinyldopa or glutathionyldopa.

This thiol group can be added to different ring positions, although the 5-position is the favored position.

Subsequent cyclization and polymerization of cysteinyldopa or glutathionyldopa in an uncharacterized series of reactions result in the production of pheomelanins and trichochromes.

The interaction between the eumelanin and pheomelanin compounds gives rise to a heterogeneous pool of mixed-type melanins (Ito et al., 1993).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เมลานิน (กรีก: melas "สีดำ สีดำ") เป็นคำที่กว้างสำหรับกลุ่มสีธรรมชาติที่พบในสิ่งมีชีวิตมากที่สุด เมลานินเป็นอนุพันธ์ของกรดอะมิโน แม้ว่าจะเป็นกรดอะมิโน มันไม่ได้เป็นโปรตีน เม็ดสีนี้ผลิตในกลุ่มเฉพาะของเซลล์ที่เรียกว่า melanocytes มีสามชนิดพื้นฐานของเมลานิน eumelanin, pheomelanin และ neuromelanin ชนิดพบมากที่สุดคือ eumelanin และผลิตใน subtypes สีดำ และสีน้ำตาล Pheomelanin เป็นเมอร์สีน้ำตาลแดงประกอบด้วย cysteine ของหน่วย benzothiazine ส่วนใหญ่ชอบผมสีแดง และกระ Neuromelanin จะอยู่ในสมอง แม้ว่าฟังก์ชันมันยังคงปิดบัง การผลิตของเมลานินเรียกว่า melanogenesis ผิว melanogenesis เกิดขึ้นหลังจากสัมผัสกับรังสี สาเหตุของผิวให้คงความทัน เมลานินเป็นวิบากเป็นผลของแสง เม็ดสีจะสามารถกระจายไปกว่า 99.9% ของการดูดซึมรังสี (Meredith และ Riesz 2004) เพราะนี่ เมลานินเป็นความคิดที่ปกป้องเซลล์ผิวจากรังสียูวีรังสีความเสียหาย ลดความเสี่ยงโรคมะเร็ง นอกจากนี้ แม้ว่าสัมผัสกับรังสียูวีได้เชื่อมโยงกับเสี่ยงร้ายเมลาโนมา การศึกษาได้แสดงอุบัติการณ์ต่ำสำหรับโรคมะเร็งผิวหนังในบุคคลที่มีเมลานินเข้มข้นมากขึ้น เช่นเข้มโทนสีผิว มีอยู่สองชนิดในเซลล์ follicular melanocytes melanins มัน elicits กะชั่วคราวจาก eumelanogenesis เพื่อ pheomelanogenesis ที่รับผิดชอบสำหรับรงควัตถุชนิดป่า agouti สีผม murine (Hirobe et al., 1991) ดีก่อตั้งว่า melanosomal โปรตีนควบคุมการสังเคราะห์เมลานิน เหล่านี้มีการศึกษา และ ลักษณะ โดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้ที่ต้องการสำหรับ eumelanogenesis (ฟัง et al., 1993) ทางเดินของ eumelanogenesis อาจจะแบ่งออกเป็น 2 ขั้นตอน หนึ่งคือ proximal และอื่น ๆ ที่เป็นกระดูก ระยะ proximal จำนวนออกซิเดชันเอนไซม์ในระบบของ tyrosine L-DOPA เพื่อความสอดคล้อง orth-dopaquinone กระบวน โดย tyrosinase Orth-dopaquinone นี้ก่อสามารถรับสองประเภทของปฏิกิริยา หนึ่งคือ intramolecular 1, 4-เพิ่มวงแหวนเบนซีนหรือปฏิกิริยาการเพิ่มน้ำ กลุ่มอะมิโนของเครือข่ายด้าน orth dopaquinone ทนี้ภายในโมเลกุล 1, 4-นี้วงแหวนเบนซีนซึ่งเป็นสาเหตุของ cyclization เป็น leukodopachrome ก่อน กลางนี้เป็นอย่างรวดเร็วออกซิไดซ์เป็น dopachrome โดย dopaquinone orth ซึ่งลดไป L-DOPA อื่น Prasanta คุณ Mandal วิทยา นิพนธ์ม. Pharm, SNPS จู บท – 1 แนะนำ 6 L-DOPA เป็นอีกรีไซเคิล ปฏิกิริยาที่สองเกิดขึ้นกับ quinones cyclizable และ noncyclizable และประกอบด้วยน้ำนี้วงแหวนเบนซีนซึ่งนำไปสู่การก่อตัวของ 3 - hydroxylated วาง 2, 4, 5-trihydroxyphenylalanine (TOPA) เป็นสารเคมีออกซิไดซ์กับ paratopaquinone โดยอื่น ortho-dopaquinone (การ์เซีย-Canovas และ al., 1982) Paratopaquinone นี้อยู่เสมอผ่านชุดของ dopachrome ซึ่งเป็นผลิตภัณฑ์ขั้นสุดท้ายของระยะ proximal ปฏิกิริยาช้า ระยะกระดูกจะถูกแสดง โดยปฏิกิริยาเคมี และเอนไซม์ในระบบซึ่งเกิดขึ้นหลังจากการก่อตัวของ dopachrome และนำไปสู่การสังเคราะห์ของ eumelanins ระยะนี้เริ่มต้น ด้วย decarboxylation เคมีช้าของ dopachrome ไป 5, 6-dihydroxyindole (DHI) และออกซิเดชันของต่อมาไปอินโดล-5,6-quinone เป็นทางเลือกนี้วิวัฒนาการทางเคมีในระยะกระดูก dopachrome อาจจะ enzymatically เปลี่ยนเป็น 5, 6-dihydroxyindole-2 - carboxylic กรด (DHICA) โดย dopachrome tautomerase 5, 6-dihydroxyindole-2-carboxylic กรดเพิ่มเติมออกซิไดซ์ โดยปฏิกิริยา redox กับ orth dopaquinone ไปฟอร์มอินโดล-5, 6-quinone carboxylic กรด ซึ่งสามารถมีได้ในสาม tautomeric รวม quinone imine และตรงสูงปฏิกิริยา quinone-methide คุณสมบัติของ 5, 6-dihydroxyindole และ 5, 6-dihydroxyindole-2-carboxylic กรด melanins ที่ได้รับแตกต่างกัน เดิมมีสีดำ และ flocculent หลังมีสี น้ำตาลเหลือง และประณีตกระจัดกระจาย ระหว่าง pheomelanogenesis กลุ่ม thiol sulfhydryl สารกลูตาไธโอนและ cysteine โจมตี ortho-dopaquinone ทำ enzymatically โดย tyrosinase ผลิต cysteinyldopa หรือ glutathionyldopa nucleophilically กลุ่ม thiol นี้สามารถเพิ่มไปยังตำแหน่งต่าง ๆ แหวน แม้ว่าตำแหน่ง 5 ตำแหน่งที่ชื่นชอบ ต่อมา cyclization และ polymerization ของ cysteinyldopa หรือ glutathionyldopa ในการ uncharacterized ของปฏิกิริยาผลในการผลิต pheomelanins และ trichochromes ปฏิสัมพันธ์ระหว่างสาร eumelanin และ pheomelanin ให้ขึ้นไปยังแตกต่างกันของชนิดผสม melanins (อิโตะเอ็ด al., 1993)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เมลานิน (กรีก: Melas "ดำมืด") เป็นคำกว้างสำหรับกลุ่มของเม็ดสีธรรมชาติที่พบในสิ่งมีชีวิตมากที่สุด เมลานินเป็นอนุพันธ์ของกรดอะมิโน. แม้ว่าจะเป็นกรดอะมิโนก็ไม่ได้เป็นโปรตีน. สีนี้จะผลิตในกลุ่มเฉพาะของเซลล์ที่รู้จักกันเป็น melanocytes. มีสามประเภทพื้นฐานของเมลานินเช่น eumelanin มี pheomelanin และ neuromelanin. ชนิดที่พบมากที่สุดคือ eumelanin และจะมีการผลิตในชนิดย่อยสีดำและสีน้ำตาล. pheomelanin เป็น cysteine ​​ที่มีส่วนผสมของโพลีเมอสีน้ำตาลแดงของหน่วย benzothiazine ส่วนใหญ่รับผิดชอบสำหรับผมสีแดงและกระ. Neuromelanin พบในสมอง แต่หน้าที่ของมันยังคงไม่ชัดเจน. ผลิตเมลานิเรียกว่า melanogenesis. ในผิว melanogenesis เกิดขึ้นหลังจากการสัมผัสกับรังสียูวีที่ก่อให้เกิดผิวเพื่อผิวสีแทนอย่างเห็นได้ชัด. เมลานินเป็นโช้คที่มีประสิทธิภาพของแสง เม็ดสีสามารถที่จะกระจายมากกว่า 99.9% ของรังสียูวีดูดซึม (เมเรดิ ธ และ Riesz 2004). เพราะคุณสมบัตินี้เมลานินที่คิดว่าจะปกป้องเซลล์ผิวจากการทำลายของรังสียูวีลดความเสี่ยงของโรคมะเร็ง. นอกจากนี้แม้ว่าการสัมผัสกับรังสียูวี มีความเกี่ยวข้องกับความเสี่ยงที่เพิ่มขึ้นของมะเร็ง melanoma. การศึกษาพบอุบัติการณ์ที่ต่ำกว่าสำหรับโรคมะเร็งผิวหนังในบุคคลที่มีเมลานินที่มีความเข้มข้นมากขึ้นโทนสีผิวเช่นสีเข้ม. มีสองประเภทของ melanins อยู่ในฟอลลิ melanocytes มือถือ. มัน elicits การเปลี่ยนแปลงชั่วคราวจาก eumelanogenesis ไป pheomelanogenesis ซึ่งเป็นผู้รับผิดชอบสำหรับป่าชนิดเม็ดสีหนูบางชนิดของสีผมหมา (Hirobe et al., 1991). มันเป็นที่ยอมรับกันดีว่าโปรตีน melanosomal ควบคุมการสังเคราะห์เมลานิน. เหล่านี้ได้รับการศึกษาและโดดเด่นโดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้ที่จำเป็นสำหรับการ eumelanogenesis (ได้ยิน et al., 1993). ทางเดินของ eumelanogenesis อาจแบ่งออกเป็นสองขั้นตอน. หนึ่งคือการใกล้ชิดและอื่น ๆ เป็นปลาย. ระยะที่ใกล้เคียงประกอบด้วยการเกิดออกซิเดชันของเอนไซม์ไทโรซีนหรือ L-DOPA เพื่อสอดคล้องกัน orth-dopaquinone, เร่งปฏิกิริยาด้วยเอนไซม์ tyrosinase . นี้ orth-dopaquinone ตั้งไข่สามารถรับสองประเภทที่แตกต่างกันในการเกิดปฏิกิริยา. หนึ่งคือภายในโมเลกุล 1, 4 นอกจากนี้ยังมีแหวนเบนซินหรือปฏิกิริยานอกจากน้ำ. กลุ่มอะมิโนโซ่ด้าน orth-dopaquinone แรกผ่านภายในโมเลกุล 1, 4 นอกจากแหวนเบนซีนซึ่งเป็นสาเหตุ cyclization เข้าไปใน leukodopachrome. กลางนี้จะออกซิไดซ์ได้อย่างรวดเร็วใน dopachrome อีก orth-dopaquinone ซึ่งจะลดลงกลับไปที่ L-DOPA. Prasanta เคดัลเอ็ม Pharm วิทยานิพนธ์ SNPS JU-บท - 1; บทนำ 6 L-DOPA รีไซเคิลต่อไป. ปฏิกิริยาที่สองเกิดขึ้นกับ Quinones cyclizable และ noncyclizable และประกอบด้วยนอกจากนี้น้ำแหวนเบนซินซึ่งนำไปสู่การก่อตัวของฟีนอล 3 hydroxylated. 2, 4, 5 trihydroxyphenylalanine (TOPA) เป็น ออกซิไดซ์สารเคมีที่จะ paratopaquinone อีกออร์โธ-dopaquinone (การ์เซีย Canovas et al., 1982). paratopaquinone นี้วิวัฒนาการผ่านชุดของปฏิกิริยาช้า dopachrome ซึ่งเป็นผลิตภัณฑ์สุดท้ายของระยะใกล้เคียงได้. ในช่วงปลายเป็นตัวแทนจากสารเคมีและเอนไซม์ ปฏิกิริยาที่เกิดขึ้นหลังจากการก่อ dopachrome และนำไปสู่การสังเคราะห์ eumelanins ได้. ช่วงนี้เริ่มต้นด้วย decarboxylation เคมีช้าของ dopachrome 5, 6 dihydroxyindole (DHI) และการเกิดออกซิเดชันที่ตามมาในการindole-5,6-quinone. ในฐานะที่เป็นทางเลือกให้กับ วิวัฒนาการทางเคมีนี้ในช่วงปลาย dopachrome อาจจะเปลี่ยนเอนไซม์เป็น 5, 6 dihydroxyindole-2- กรดคาร์บอกซิ (DHICA) โดย tautomerase dopachrome. 5 กรด 6 dihydroxyindole-2-คาร์บอกซิออกซิไดซ์ต่อไปโดยปฏิกิริยารีดอกซ์กับ orth -dopaquinone ในรูปแบบอินโด-5, 6 quinone กรดคาร์บอกซิซึ่งสามารถอยู่ในสามรูปแบบ tautomeric รวมทั้ง quinone-imine และสอดคล้องปฏิกิริยาสูงquinone-methide. คุณสมบัติของ 5, 6-dihydroxyindole และ 5, 6-dihydroxyindole -2-คาร์บอกซิ melanins กรดมาแตกต่างกันในแต่ละอื่น ๆ . อดีตมีสีดำและตกตะกอนในขณะที่หลังเป็นสีเหลืองสีน้ำตาลและแยกย้ายกันไปอย่างประณีต. ในช่วง pheomelanogenesis กลุ่ม thiol ของสาร sulfhydryl เช่นกลูตาไธโอนและ cysteine ​​nucleophilically โจมตีออร์โธ-dopaquinone ทำ เอนไซม์โดยไทโรซิเนการผลิต cysteinyldopa หรือ glutathionyldopa. กลุ่มนี้ thiol สามารถเพิ่มตำแหน่งของแหวนที่แตกต่างกันแม้ว่าตำแหน่ง-5 คือตำแหน่งได้รับการสนับสนุน. cyclization ต่อมาและพอลิเมอของ cysteinyldopa หรือ glutathionyldopa ในชุด uncharacterized ปฏิกิริยาส่งผลให้การผลิตของ pheomelanins และ trichochromes. ปฏิสัมพันธ์ระหว่าง eumelanin และสารประกอบ pheomelanin ก่อให้สระว่ายน้ำที่แตกต่างกันของ melanins ผสมชนิด (อิโตะ et al., 1993)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เมลานิน ( กรีก : เมลาส " สีดำมืด " ) เป็นคำกว้างสำหรับกลุ่มสีธรรมชาติที่พบในสิ่งมีชีวิตมากที่สุด เมลานินเป็นอนุพันธ์ของกรดอะมิโน

มันเป็นกรดอะมิโนที่ไม่ใช่โปรตีน

สีนี้ผลิตในเฉพาะกลุ่มเซลล์ที่เรียกว่า melanocytes .

มีสามประเภทพื้นฐานของเม็ดสีเมลานิน เช่น ฟีโอเมลานิน และ neuromelanin , .

ชนิดที่พบมากที่สุดคือ เมลานิน และเป็นเชื้อที่ผลิตในสีดำและสีน้ำตาล

ฟีโอเมลานินเป็นกรดอะมิโนที่มีพอลิเมอร์สีน้ำตาลแดงของหน่วย benzothiazine ส่วนใหญ่รับผิดชอบผมแดง
กระ

neuromelanin พบในสมอง แม้ว่าการทำงานของมันยังคงคลุมเครือ

การผลิตเมลานินที่เรียกว่าเกิดเม็ดสีผิวเมลานิน .

ในผิวหนังเกิดเม็ดสีผิวเมลานินที่เกิดขึ้นหลังจากการสัมผัสกับรังสี UV ทำให้ผิวอย่างเห็นได้ชัด ผิวสีแทน

เมลานินเป็นโช้คที่มีประสิทธิภาพของแสง สี สามารถกระจายกว่า 99.9% ของดูดซึมรังสี UV ( เมเรดิธ และ riesz 2004 )

เพราะคุณสมบัตินี้ เมลานินจึงคิดที่จะปกป้องเซลล์ผิวจากความเสียหายของรังสี UV ช่วยลดความเสี่ยง
มะเร็ง

นอกจากนี้ถึงแม้ว่าการสัมผัสกับรังสียูวีที่เกี่ยวข้องกับความเสี่ยงที่เพิ่มขึ้นของมะเร็ง melanoma .

มีการศึกษาแสดงลดอุบัติการณ์สำหรับโรคมะเร็งผิวหนังในบุคคลที่มีความเข้มข้นมากขึ้น เมลานิน ได้แก่ ผิวเข้มโทน

มีสองประเภทของ melanins ปัจจุบันใน follicular melanocytes เซลล์

มันให้เปลี่ยนชั่วคราวจาก eumelanogenesis เพื่อ pheomelanogenesis ซึ่งรับผิดชอบในเม็ดยา กูติสี ~ ผม ( hirobe et al . , 1991 )

มันก็ขึ้นว่าโปรตีน melanosomal ควบคุมการผลิตเมลานิน

เหล่านี้ได้ถูกศึกษา และโดดเด่น โดยเฉพาะผู้ที่ต้อง eumelanogenesis ( ได้ยิน et al . , 1993 )

ทางเดินของ eumelanogenesis อาจจะแบ่งออกเป็น 2 ขั้นตอนคือ

เป็นส่วนต้น และอีกส่วน .

ขั้นตอนการทำงานประกอบด้วยปฏิกิริยาออกซิเดชันของเอนไซม์แต่อย่างใด หรือแอล - โดปาไปโดปาควินโนนตรงของมันที่เร่งปฏิกิริยาด้วยไทโรซิเนส .

นี้ตั้งไข่ตรงโดปาควินโนนสามารถผ่านสองชนิดของปฏิกิริยา

เป็น intramolecular 14-addition กับแหวนเบนซินหรือเพิ่มน้ำปฏิกิริยา

กลุ่มอะมิโนที่ตรงด้านข้างเป็นครั้งแรกผ่านโซ่โดปาควินโนนภายในโมเลกุล 1 , 4-addition กับแหวนเบนซินซึ่งเป็นสาเหตุของอัลใน leukodopachrome .

กลางนี้ได้อย่างรวดเร็วจะถูกออกซิไดซ์เป็นโดพาโครมอีกตรงโดปาควินโนนซึ่งจะลดลงกลับไปที่แอล - โดปา

. . prasanta Mandal , M . Pharm วิทยานิพนธ์snps-ju บทที่ 1 – 6 แอล - โดปา แนะนำเพิ่มเติมมีการรีไซเคิล

ปฏิกิริยาที่สองเกิดขึ้นกับ cyclizable noncyclizable ควินโนนและประกอบด้วยน้ำนอกเหนือไปจากแหวนเบนซิน ซึ่งนำไปสู่การก่อตัวของ 3 - hydroxylated ฟีนอล

2 , 4 , 5-trihydroxyphenylalanine ( เรียน ) คือสารจาก paratopaquinone อีกโธโดปาควินโนน ( การ์เซีย canovas et al . , 1982 )

paratopaquinone นี้วิวัฒนาการผ่านชุดของปฏิกิริยาช้า โดพาโครม ซึ่งเป็นผลิตภัณฑ์สุดท้ายของขั้นตอนการทำงาน .

ช่วงปลาย แทนด้วยสารเคมีและเอนไซม์ปฏิกิริยาที่เกิดขึ้นหลังจากการสร้างโดพาโครมและนำไปสู่การสังเคราะห์ของเมลานิน .

ขั้นตอนนี้เริ่มจากช้าเคมีเงือกของโดพาโครม 5 , 6-dihydroxyindole
( Dh ) และซึ่งต่อมาการ indole-5,6-quinone .

เป็นทางเลือกในช่วงปลายนี้ วิวัฒนาการทางเคมี , enzymatically โดพาโครมอาจจะเปลี่ยนเป็น 5 , 6-dihydroxyindole-2 - คาร์บอกซิลิก แอซิด ( dhica ) โดยโดพาโครม tautomerase .

5 6-dihydroxyindole-2-carboxylic กรดออกซิไดซ์ เพิ่มเติมโดยปฏิกิริยารีดอกซ์กับตรงโดปาควินโนนในรูปแบบ indole-5 6-quinone กรดคาร์บอกซิลิก , ,ซึ่งมีอยู่ 3 รูปแบบ คือ tautomeric รวมทั้งควิโนนอิมีนและ
สอดคล้องกันปฏิกิริยาตอบโต้ควิโนน methide .

คุณสมบัติของ 5 , 6-dihydroxyindole และ 5 , 6-dihydroxyindole-2-carboxylic กรดได้มา melanins แตกต่างกันในแต่ละอื่น ๆ

อดีตมีสีดำและ flocculent ในขณะที่หลังเป็นสีเหลืองสีน้ำตาลและละเอียดกระจาย . ในช่วง pheomelanogenesis

,ซึ่งกลุ่มของสารประกอบ thiol sulfhydryl เช่นกลูต้าไธโอน และซิสเตอีน nucleophilically การโจมตีโธโดปาควินโนนา enzymatically โดย ไทโรซิเนส ผลิต cysteinyldopa หรือ glutathionyldopa .

ขนาดกลุ่มนี้สามารถเพิ่มตำแหน่งของแหวนที่แตกต่างกัน แม้ว่า 5-position เป็นโดยตำแหน่ง

และต่อมาอัลแบบ cysteinyldopa หรือ glutathionyldopa ในชุด uncharacterized ปฏิกิริยาผลในการผลิตและ pheomelanins trichochromes .

ระหว่างเมลานินและสารประกอบฟีโอเมลานิน ให้สูงขึ้น เพื่อแตกต่างกันของสระว่ายน้ำ melanins แบบผสม ( ITO et al . , 1993 )