If Su Luo hadn’t mentioned it, then

If Su Luo hadn’t mentioned it, then all’s good, once she mentioned it, everyone remembered the current situation.

They still hadn’t found the secret collection room!

As a result, everyone increased their speed and walked onwards. Nangong Liuyun, with a faintly complaining expression, tugged at the hem of Su Luo’s clothing, like a young wife having been subjected to some grievance. He used that pair of accusing eyes to continuously stare at her.

Su Luo walked in front and Nangong Liuyun merely pitifully tugged at her clothing.

Now, the two of them seemed like Su Luo was the experienced cow walking ahead, while Nangong Liuyun was the plow following behind the experienced cow.

Su Luo walked, Nangong Liuyun walked.

Su Luo stopped, Nangong Liuyun stopped.

The corner of Su Luo’s mouth pursed, speechlessly looking to the sky, she paused her footsteps to glare back at him.

When Su Luo glared at him, his mood was still very good and his mouth split open into a smile towards her. That smile exposed his snow-white teeth and looked somewhat foolish.

Su Luo did not feel like paying him any attention and turned around to walk off on her own. Once again, he reverted to his old ways, starting to accuse her with secret grudges and of having mistreated him as he glared at her. He held on to her clothing and followed behind, blindly and slavishly.

Su Luo, with regards towards him, was simply speechless to the extreme.

Could this man be any more childish! Even a five-year-old child was more sensible than him, okay? He was insisting on having all of her attention on him before he was good, alright?

Su Luo was completely defeated by him.

It was useless to employ the hard stuff on him. It was simply like punching into cotton, he absolutely would pretend to be feeble for her to see.

Therefore, Su Luo could only choose to use the soft method to deal with him.

With no other way, Su Luo tore away from him who was holding on to her clothing. Her fine, pale, delicate hand then grabbed hold of his hand, and with large strides, walked forward.

Nangong Liuyun, this childish kid, was extremely happy. The corner of his mouth pointed up into an arc and he was smiling from the corner of his eyes to the tip of his brow. He smiled until he appeared dim-witted.

“What are you smiling about? Smile once more and I’ll cut off your mouth!” Su Luo harshly roared at him.

This guy was used to getting a mile when he was given an inch. Give him sunlight and he would glitter brilliantly. Give him a little color and he would dare to open a dye workshop. Therefore, Su Luo definitely could not let him be so smug.

Nangong Liuyun’s mood was extremely good, with an air of complacency, he said: “It was you who took the initiative to hold this king’s hand.”

“Then, again, so what?” Su Luo peevishly responded.

“Since you already grabbed hold, then don’t even think about letting go again. You must take responsibility till the end.” Nangong Liuyun arrogantly and in a spoiled manner, lifted his chin, with a smug manner of having gotten away with a crafty scheme.

“Take responsibly for what? Take responsibility of you eating and pooping for a lifetime?” Su Luo snorted twice.

“A lifetime? Good, then it’s agreed upon like this.” Nangong Liuyun embraced Su Luo and left an imprint on her lips. Just like this, he passed judgement on her life and put the lid on the coffin.

Nangong Liuyun’s speed was as fast as lightning, after he affixed the seal on her lips, Su Luo finally managed to react.

Su Luo immediately became dumbfounded, she foolishly looked at Nangong Liuyun.

What did she say just now? Why was it that all of a sudden that was stamped and sealed?

A little self-satisfaction flashed through the corner of Nangong Liuyun’s eyes, his gaze wandered without pause, looking around in all directions, only, he wouldn’t look at Su Luo. But he merely mouthed: “Words that have been spoken and sealed with a mark on the lips, is something you can not renege on.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ถ้า Su Luo ไม่ได้กล่าวถึงมัน แล้วคิด เมื่อเธอกล่าวถึงมัน ทุกคนจดจำสถานการณ์ปัจจุบันพวกเขายังคงไม่ได้พบห้องลับเก็บเป็นผล ทุกคนเพิ่มความเร็ว และเดินเป็นต้นไป Nangong Liuyun กับนิพจน์ที่ร้องเรียนรวย ๆ tugged ที่กุ๊นผ้า Su Luo เช่นภรรยาหนุ่มการวินิจฉัยบางอย่างผ่านการ เขาใช้คู่จบตามองเธออย่างต่อเนื่องSu Luo เดินหน้า และ Nangong Liuyun tugged เพียงรอบนอกที่เสื้อผ้าของเธอตอนนี้ ของพวกเขาดูเหมือน Su Luo เป็นวัวมีประสบการณ์เดินไปข้างหน้า ในขณะที่ Nangong Liuyun ต่อไถหลังวัวมีประสบการณ์Su Luo เดิน เดิน Nangong LiuyunSu Luo หยุด หยุด Nangong Liuyunมุมปาก Su Luo ผู้ speechlessly มองไปบนฟ้า เธอหยุดชั่วคราวของเธอก้าวให้แสงสะท้อนกลับมาที่เขาเมื่อ Su Luo glared ที่เขา อารมณ์ของเขาก็ดีมาก แล้วแบ่งปากเปิดรอยยิ้มต่อเธอ รอยยิ้มที่สัมผัสฟันของเขาหิมะ และดูค่อนข้างโง่Su Luo ไม่รู้สึกสนใจพระองค์ใด และหันไปเดินปิดตนเอง อีกครั้งหนึ่ง เขากลับวิธีของเขาเก่า เริ่มต้นฟ้องเธอ grudges ลับ และ การไม่ทำร้ายเขาเป็นเขา glared ที่เธอ เขามีมติให้เสื้อผ้าของเธอ และตามหลัง สุ่มสี่สุ่มห้า และ slavishlySu Luo ด้วยความนับถือเขา ก็แค่พูดไปมากคนนี้อาจจะหน่อมแน้มอีก แม้แต่เด็กห้าปีคือเหมาะสมมากขึ้นกว่าเขา เอาล่ะ เขาก็ยืนยันที่มีทั้งหมดของความสนใจของเธอเขาก่อนเขาก็ดี ไม่เป็นไรSu Luo สมบูรณ์พ่ายแพ้เขามันเป็นประโยชน์ที่จะใช้สิ่งยากเขา มันเป็นเพียงเหมือนเจาะเข้าไปในผ้าฝ้าย เขาจริง ๆ จะแกล้งจะเบาให้เธอดูดังนั้น Su Luo เท่านั้นสามารถเลือกใช้วิธีนุ่มนวลกับเขาด้วยวิธีอื่น ๆ Su Luo ฉีกออกไปจากผู้ที่ถือครองเพื่อเสื้อผ้าของเธอ มือของเธอซีด ดี ละเอียดอ่อนแล้ว คว้าจับมือของเขา และ มีความก้าว หน้าใหญ่ เดินไปข้างหน้าNangong Liuyun เด็กหน่อมแน้มนี้ มีความสุขมาก มุมปากชี้ขึ้นเป็นส่วนโค้ง และเขาส่งยิ้มจากมุมของตาถึงปลายตา ยิ้มจนเขาปรากฏต้อง"อะไรคุณยิ้มเกี่ยวกับ ยิ้มอีกครั้ง และแผ่นปิดปาก" Su Luo อย่างรุนแรงคำรามที่เขาผู้ชายคนนี้ถูกใช้เพื่อรับไมล์เมื่อเขาได้รับนิ้ว ให้แสงของเขา และเขาจะแววเก่ง ให้สีเล็ก ๆ น้อย ๆ ของเขา และเขาจะกล้าที่จะเปิดการประชุมเชิงปฏิบัติการย้อม ดังนั้น Su Luo แน่นอนอาจไม่ให้เขาถูก smug ดังนั้นNangong Liuyun อารมณ์มากดีมาก ความความพึงพอใจ เขากล่าวว่า: "มันไม่ถูกที่เอาพระราชดำริของกษัตริย์นี้ด้วย"" แล้ว อีก แล้วไง? " ตอบ Su Luo peevishly"ตั้งแต่คุณแล้วคว้าไว้ แล้วไม่ได้คิดให้ไปอีก คุณต้องรับผิดชอบจนจบ" Nangong Liuyun arrogantly และ ใน ลักษณะบูด ยกคางของเขา กับลักษณะ smug ของมีอากาศไปด้วยแผนเจ้าเล่ห์"เวลาความรับผิดชอบสำหรับอะไร รับผิดชอบของคุณกินและลุกตลอดชีวิต" Su Luo snorted สองครั้ง"อายุการใช้งาน ดี แล้วก็มีตกลงกันเช่นนี้ " Nangong Liuyun กอด Su Luo และซ้ายประทับบนริมฝีปากของเธอ เช่นนี้ เขาผ่านไปตัดสินชีวิตของเธอ และใส่ฝาบนโลงศพความเร็ว Nangong Liuyun แก้ไขเป็นอย่างรวดเร็วฟ้าผ่า หลังจากที่เขาติดตราประทับบนริมฝีปากของเธอ Luo Su ก็ จัดการการตอบสนองSu Luo ทันทีกลายเป็นมหาศาล เธอดูโง่ Nangong Liuyunไม่เธอพูดอะไรตอนนี้ ทำไมถึงเป็นว่า ทันทีที่ประทับ และปิดสนิทหรือไม่Self-satisfaction น้อยประกายผ่านมุมของ Nangong Liuyun ตา สายตาของเขาได้เดินไปมาโดยไม่หยุดพัก มองไปรอบ ๆ ทุกทิศทาง เท่านั้น เขาจะไม่ดูที่ Su Luo แต่เพียง mouthed: "คำที่พูด และปิดผนึก ด้วยเครื่องหมายบนริมฝีปาก เป็นสิ่งที่คุณไม่สามารถ renege บน"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หากซู Luo ไม่ได้พูดถึงเรื่องนี้แล้วสิ่งที่ดีเมื่อเธอกล่าวว่าทุกคนจำได้ว่าสถานการณ์ปัจจุบัน. พวกเขายังคงไม่ได้พบคอลเลกชันที่ห้องลับ! เป็นผลให้ทุกคนเพิ่มขึ้นความเร็วของพวกเขาและเดินเป็นต้นไป Nangong Liuyun, ด้วยการแสดงออกที่แผ่วเบาบ่นดึงที่ปิดล้อมของเสื้อผ้าซู Luo ที่เหมือนภรรยาสาวที่ได้รับภายใต้ข้อข้องใจบาง เขาใช้คู่ที่กล่าวหาดวงตาอย่างต่อเนื่องจ้องมองมาที่เธอ. ซู Luo เดินเข้ามาในด้านหน้าและ Nangong Liuyun เพียงดึงอย่างน่าสมเพชที่เสื้อผ้าของเธอ. ตอนนี้พวกเขาทั้งสองดูเหมือนซู Luo เป็นวัวที่มีประสบการณ์การเดินไปข้างหน้าในขณะที่ Nangong Liuyun เป็น ไถตามหลังวัวที่มีประสบการณ์. ซู Luo เดิน Nangong Liuyun เดิน. ซู Luo หยุด Nangong Liuyun หยุด. มุมปากของซู Luo ของเม้ม, คอแข็งมองขึ้นไปบนฟ้าเธอหยุดชั่วคราวรอยเท้าของเธอที่จะจ้องมองกลับมาที่เขา. เมื่อซู Luo จ้องไปที่เขาอารมณ์ของเขาก็ยังคงดีมากและปากของเขาแตกเป็นรอยยิ้มที่มีต่อเธอ รอยยิ้มที่สัมผัสฟันหิมะสีขาวของเขาและมองค่อนข้างโง่. ซู Luo ไม่ได้รู้สึกเหมือนจ่ายเงินให้เขาให้ความสนใจใด ๆ และหันไปรอบ ๆ เพื่อเดินออกไปจากเธอเอง อีกครั้งหนึ่งที่เขาหวนกลับไปที่วิธีการเดิมของเขาเริ่มที่จะกล่าวโทษของเธอกับความแค้นและความลับของการมีการทำร้ายเขาในขณะที่เขาจ้องมาที่เธอ เขาจับเสื้อผ้าของเธอและเดินตามอยู่ข้างหลังสุ่มสี่สุ่มห้าและทาส. ซู Luo ด้วยการต่อเขาเป็นเพียงแค่พูดไปมาก. ผู้ชายคนนี้สามารถที่หน่อมแน้มมากขึ้น! แม้เด็กห้าปีเป็นที่เหมาะสมมากขึ้นกว่าเขาโอเค? เขาได้รับการยืนยันในที่มีทั้งหมดของความสนใจของเธอกับเขาก่อนที่เขาจะเป็นสิ่งที่ดีครับ? ซู Luo ก็พ่ายแพ้อย่างสมบูรณ์โดยเขา. มันก็ไม่มีประโยชน์ที่จะใช้สิ่งที่ยากที่เขา มันเป็นเพียงเช่นการเจาะเข้าไปในผ้าฝ้ายเขาอย่างจะหลอกว่าเป็นอ่อนแอสำหรับเธอที่จะเห็น. ดังนั้นซู Luo เท่านั้นที่สามารถเลือกที่จะใช้วิธีการที่อ่อนนุ่มที่จะจัดการกับเขา. ไม่มีวิธีอื่น ๆ ซู Luo ฉีกออกไปจากเขาซึ่งเป็น การถือครองเพื่อเสื้อผ้าของเธอ ปรับอ่อนมือบอบบางของเธอแล้วคว้าจับมือของเขาและด้วยความก้าวหน้าขนาดใหญ่เดินไปข้างหน้า. Nangong Liuyun นี้เด็กเด็ก ๆ มีความสุขมาก ที่มุมปากของเขาชี้ขึ้นไปบนโค้งและเขาก็ยิ้มจากมุมของดวงตาของเขาถึงปลายคิ้วของเขา เขายิ้มจนกว่าเขาจะปรากฏเบื๊อก. "สิ่งที่คุณยิ้มเกี่ยวกับอะไร? รอยยิ้มอีกครั้งและฉันจะตัดปากของคุณ! "ซู Luo อย่างรุนแรงคำรามเขา. ผู้ชายคนนี้ถูกนำมาใช้ในการรับไมล์เมื่อเขาได้รับนิ้ว ให้เขาแสงแดดและเขาจะแววเก่ง ให้เขาเป็นสีเล็ก ๆ น้อย ๆ และเขาจะกล้าที่จะเปิดการประชุมเชิงปฏิบัติการสีย้อม . ดังนั้นซู Luo แน่นอนไม่สามารถปล่อยให้เขาเป็นพอใจในตัวเองเพื่อให้อารมณ์ Nangong Liuyun ของเป็นสิ่งที่ดีมากกับอากาศของความพึงพอใจที่เขากล่าวว่า "มันเป็นผู้ที่เอาความคิดริเริ่มที่จะจับมือของกษัตริย์นี้." "จากนั้นอีกครั้งเพื่อ อะไร? "ซู Luo กระเง้ากระงอดตอบ. " เมื่อคุณคว้าแล้วค้างไว้แล้วไม่ได้คิดเกี่ยวกับการให้ไปอีกครั้ง คุณจะต้องรับผิดชอบจนจบ. "Nangong Liuyun เต๊ะและในลักษณะที่ใจแตกยกคางของเขามีลักษณะที่พอใจในตัวเองของการมีอากาศออกไปกับโครงการเจ้าเล่ห์. " เอาความรับผิดชอบสำหรับสิ่งที่? ใช้ความรับผิดชอบของคุณรับประทานอาหารและเซ่อซ่าไปตลอดชีวิต? "ซู Luo snorted สองครั้ง. " อายุการใช้งาน? ดีแล้วก็ตกลงกันเช่นนี้. "Nangong Liuyun กอดซู Luo และซ้ายที่ประทับบนริมฝีปากของเธอ เช่นเดียวนี้เขาผ่านการตัดสินในชีวิตของเธอและใส่ฝาบนโลงศพ. ความเร็ว Nangong Liuyun เป็นให้เร็วที่สุดเท่าฟ้าผ่าหลังจากที่เขาประทับตราสําคัญที่ริมฝีปากของเธอซู Luo ที่สุดการจัดการที่จะตอบสนอง. ซู Luo ทันทีกลายเป็นตะลึงเธอ มองโง่เขลาที่ Nangong Liuyun. เธอพูดว่าอะไรเพียงแค่ตอนนี้? ทำไมมันว่าทั้งหมดในทันทีที่ได้รับการประทับตราและปิดผนึก? ความพึงพอใจตัวเองเล็ก ๆ น้อย ๆ ประกายผ่านมุมของตา Nangong Liuyun ที่จ้องมองเขาเดินได้โดยไม่ต้องหยุดมองไปรอบ ๆ ในทุกทิศทางเพียง แต่เขาจะไม่มองไปที่ซู Luo . แต่เขาเพียงปาก: "คำพูดที่ได้รับการพูดและการปิดผนึกด้วยเครื่องหมายบนริมฝีปากที่เป็นสิ่งที่คุณไม่สามารถแปรพักตร์ไป."

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ถ้าซูหลัวไม่ได้กล่าวถึง ก็เป็นเรื่องที่ดี เมื่อเธอพูดถึงมัน ทุกคนจำเหตุการณ์ปัจจุบันพวกเขายังไม่พบห้องเก็บเป็นความลับ !เป็นผลให้ทุกคนเพิ่มความเร็วของพวกเขาและเดินต่อไป นังก๊อก liuyun กับบางๆบ่นสีหน้า tugged ที่ขอบของเสื้อผ้าของซู หลัว เหมือนภรรยาสาวเคยยัดเยียดให้คับข้องใจอยู่บ้าง เขาใช้สายตาต่อว่าอย่างต่อเนื่องจ้องเธอคู่นั้นซู หลัว เดินอยู่ด้านหน้า และนังก๊อก liuyun แค่ไปดึงที่เสื้อของเธอตอนนี้ พวกเขาสองคนเหมือนซูหลัวเป็นประสบการณ์วัวเดินข้างหน้า ในขณะที่นังก๊อก liuyun ถูกไถเดินตามวัวที่มีประสบการณ์นังก๊อก liuyun ซูหลัว เดิน เดินนังก๊อก liuyun ซูหลัว หยุด หยุดมุมปากของซูหลัว pursed คอแข็ง , มองท้องฟ้า เธอหยุดฝีเท้าของเธอจะมองกลับมาที่เขาเมื่อซูหลัวถลึงตาใส่เขา อารมณ์ของเขาก็ยังดีมาก และปากของเขาก็แยกออกเป็นรอยยิ้มที่มีต่อเธอ รอยยิ้มที่ถูกฟันขาวจั๊วะ และดูค่อนข้างโง่ซูหลัวไม่ได้รู้สึกชอบให้เค้าสนใจและหันกลับเดินออกไปเอง อีกครั้ง เขากลับไปทางเก่าของเขาเริ่มที่จะกล่าวหาว่าเธอไม่พอใจกับความลับและมีการทารุณ เขาจ้องมองเธอ เขาจัดขึ้นในเสื้อผ้าของเธอ และเดินตามหลัง หลับหูหลับตา และ slavishly .ซู Luo , ด้วยความเคารพต่อเขา ก็อึ้งสุดขีดได้คนนี้เป็นเด็ก ! แม้แต่เด็กอายุห้าขวบก็มีสติมากกว่าเขา โอเค ? เขายืนกรานที่จะมีทั้งหมดของความสนใจของเธอในตัวเขา ก่อนที่เขาก็ดีนะซูหลัวแพ้ยับเยินเลยมันไม่มีประโยชน์ที่จะใช้สิ่งที่เขาลำบาก มันเป็นเพียงแค่ต้องการเจาะเข้าไปในฝ้าย เขาจะแกล้งทำเป็นอ่อนแอเลยดังนั้น ซู หลัว อาจเลือกที่จะใช้วิธีที่นุ่มนวลเพื่อจัดการกับเขาไม่มีวิธีอื่น ซู ลู ฉีกไปจากเขา ที่ยึดติดกับเสื้อผ้าของเธอ เธอสบายดี หน้าซีด มือบอบบางแล้วคว้าถือของมือและเท้าใหญ่ เดินไปนังก๊อก liuyun เด็กน้อยไร้เดียงสานี้ มีความสุขมาก มุมปากชี้ขึ้นเป็นส่วนโค้ง และเขาก็ยิ้ม จากมุมของตาให้ปลายคิ้วของเขา เขายิ้มจนปรากฏสลัวซึ่งมีสติปัญญา ." ยิ้มอะไร ? ยิ้มอีกครั้ง และผมจะตัดปากของคุณ ! " ซู หลัว กระโชกโฮกฮาก คำรามใส่เขาเขาเคยได้รับไมล์เมื่อเขาได้รับหนึ่งนิ้ว ให้แสงแดดและเขาจะฉายแววเก่ง ให้เขาสีน้อยและเขาจะกล้าเปิดย้อม workshop ดังนั้น ซู ลู แน่นอนจะไม่ปล่อยให้เขาแล้วสบายใจก็นังก๊อก liuyun อารมณ์ได้สุดๆ กับอากาศของความพึงพอใจ , เขากล่าวว่า : " มันเป็นคุณที่เอาความคิดริเริ่มที่จะจับมือนี้กษัตริย์”" งั้นอีก ดังนั้นสิ่งที่ ? " ซู หลัวกระเง้ากระงอดตอบ" ตั้งแต่คุณจับถือแล้วไม่คิดจะปล่อยอีก เธอต้องรับผิดชอบจนจบ " นังก๊อก liuyun อย่างเย่อหยิ่ง และเอาแต่ใจ ลักษณะ , ยกคางของเขา ด้วยลักษณะที่สบายใจมีหนีไปแบบเจ้าเล่ห์" เอาความอะไร รับผิดชอบเธอกินและอึไปตลอดชีวิต ? " ซู หลัว ได้กลิ่นสองครั้ง" ช่วงชีวิต ดี แล้วตกลงกันว่า " นังก๊อก liuyun กอดซู Luo และทิ้งรอยประทับบนริมฝีปากของเธอ เพียงแค่นี้ เขาผ่านการตัดสินในชีวิตของเธอ และปิดฝาโลงก็นังก๊อก liuyun ความเร็วเร็วฟ้าผ่า หลังจากที่เขาติดผนึกบนริมฝีปากของเธอ ซูหลัวในที่สุดการจัดการเพื่อตอบสนองซูหลัวก็พูดไม่ออก เธอมัวแต่มองนังก๊อก liuyun .เธอพูดว่าอะไรน่ะ ทำไมมันกระทันหันที่ประทับและปิดผนึกด้วยความพึงพอใจของตนเองน้อยแวบผ่านมุมของนังก๊อก liuyun ตา สายตาของเขาเดินโดยไม่หยุดมองรอบๆทุกทิศ เท่านั้น เขาไม่ได้มองซูหลอ . แต่เขาแค่ปาก : " คำพูดที่ได้พูด และปิดด้วยเครื่องหมายบนริมฝีปาก คือสิ่งที่คุณไม่สามารถเปลี่ยน "