In collaboration with Dr David Sten

In collaboration with Dr David Stensel’s group at Loughborough University, we have undertaken a series of studies that have investigated the effects of different types of exercise (aerobic or resistance) and also exercise intensity on appetite and gut hormones. We have found that aerobic exercise causes the greatest suppression of hunger and leads to a more favorable profile of appetite regulating hormones (lower ghrelin and higher PYY). In addition, we have shown that high intensity intermittent exercise produces greater appetite suppression with concomitant higher circulating PYY3-36 concentrations than energy-matched continuous exercise. We are now investigating the mechanisms underlying these gut hormone changes.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในความร่วมมือกับกลุ่มมหาวิทยาลัย Loughborough Dr David Stensel เราได้ทำชุดของการศึกษาที่มีการตรวจสอบผลกระทบของชนิดของการออกกำลังกาย (เต้นแอโรบิก หรือต้านทาน) และยัง ออกกำลังกายความเข้มในฮอร์โมนความอยากอาหารและลำไส้ เราได้พบว่า ออกกำลังกายเต้นแอโรบิกทำให้ปราบปรามมากที่สุดของความหิว และให้โพรไฟล์ดีเจริญอาหารควบคุมฮอร์โมน (ghrelin ต่ำกว่าและสูงกว่า PYY) นอกจากนี้ เราได้แสดงว่า ความเข้มสูงขาดตอนออกกำลังกายให้ปราบปรามความอยากอาหารมากขึ้นพร้อมมั่นใจหมุนเวียน PYY3 36 ความเข้มข้นสูงกว่าพลังงานตรงออกกำลังกายอย่างต่อเนื่อง ตอนนี้ตรวจกลไกต้นแบบเหล่านี้ลำไส้ฮอร์โมนเปลี่ยนแปลง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในการทำงานร่วมกันกับดรกลุ่มเดวิด Stensel ที่ Loughborough University, เราได้ดำเนินการชุดของการศึกษาที่มีการตรวจสอบผลกระทบที่แตกต่างกันของการออกกำลังกาย (แอโรบิกหรือความต้านทาน) และนอกจากนี้ยังมีการออกกำลังกายความเข้มในความอยากอาหารและฮอร์โมนลำไส้ เราพบว่าการออกกำลังกายแอโรบิกที่ทำให้เกิดการปราบปรามที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของความหิวและนำไปสู่​​รายละเอียดที่ดีขึ้นของความอยากอาหารควบคุมฮอร์โมน (ghrelin ที่ต่ำกว่าและสูงกว่า PYY) นอกจากนี้เราได้แสดงให้เห็นว่าความเข้มสูงการออกกำลังกายสม่ำเสมอผลิตปราบปรามความอยากอาหารมากขึ้นด้วยการไปด้วยกันที่สูงขึ้นไหลเวียน PYY3-36 ความเข้มข้นมากกว่าพลังงานที่จับคู่การออกกำลังกายอย่างต่อเนื่อง ขณะนี้เรากำลังตรวจสอบกลไกพื้นฐานการเปลี่ยนแปลงฮอร์โมนลำไส้เหล่านี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ร่วมกับ ดร. เดวิด stensel กลุ่มที่ Loughborough มหาวิทยาลัย เราได้ดำเนินการชุดของการศึกษาที่ได้ศึกษาผลของชนิดที่แตกต่างกันของการออกกำลังกาย ( แอโรบิกหรือความต้านทาน ) และการออกกำลังกายความเข้มในความอยากอาหารและลำไส้ฮอร์โมนเราได้พบว่า การออกกำลังกายทำให้การปราบปรามมากที่สุดของความหิวและนำไปสู่รายละเอียดเพิ่มเติมอันความอยากอาหารควบคุมฮอร์โมน ( กรีลินต่ำกว่าและสูงกว่า pyy ) นอกจากนี้ เราได้แสดงให้เห็นว่าการออกกำลังกายความเข้มสูงต่อเนื่องผลิตถ่านหินบิทูมินัสมากขึ้นกับผู้ป่วยสูงกว่าความเข้มข้นมากกว่าพลังงานหมุนเวียน pyy3-36 จับคู่การออกกำลังกายอย่างต่อเนื่องเรากำลังสืบสวนอยู่ตอนนี้กลไกพื้นฐานเหล่านี้ดี ฮอร์โมนเปลี่ยนแปลง