P'hya Tak Sin who was now ready with a small body of gregaries and a flotilla of war boats, soon attacked the Burmese detachments in their strongholds. The kingdom was still in turmoil; groups struggling for power had to be conquered, and in less than one year he had cleared the country of its enemies and restored temporary order. At the same time the king had to accelerate rehabilitation of the economy and give the people moral support. P'hya Tak Sin gathered together the bands of dacoits who ravaged the country, and with this army he drove out the Burmans.
He had formerly been governor of one of the northern cities, and knew how to choose, and showed the good policy of remaining faithful to, his friends. By the aid of two brothers, sons of a nobleman of high rank, who were accomplished and brave generals, he succeeded in overcoming all other pretenders to the throne, and most luckily had time to recover the strength of the kingdom before another attack, as the Burmese were engaged in resisting the Chinese, who attacked them in 1767 and 1769. In 1769 Phya Tak conquered Korat and Cambodia. In 1772 he again attacked the latter country with twenty thousand men, and took Hatien, and put a Cambodian prince of his own choice on the throne, who was dethroned by the Anamites the next year. Two years later, the Tayson rebellion having nearly ruined Anam, My-tho and Vinh-long were retaken by the Cambodians.
P'hya Tak Sin proved a strong ruler. During his short reign he subdued the northern provinces, and compelled certain states in the Malay Peninsula to recognise him as their overlord. These states had long been ruled by semi-independent princes or rajahs, who were theoretically tributary to Siam, but who often asserted their complete independence when Siam was weak. The suzerainty of Siam was acknowledged by sending gold flowers to the capital. In the days of King Narai the Siamese dominion extended to the Strait of Malacca. He also promoted trade with China. By 1776 Taksin had reunited the Thai kingdom, which had fragmented into small states after the fall of the old capital, and had annexed Chiang Mai.
With a firm hand once more at the helm in the novel Siamese capital, order had been restored, the long lost grip over the outlying limbs of the kiugdom was re-tightened, and with the feeling of security that again had begun to prevail, despite the continuous wars that raged with an inveterate and unrelenting enemy, things bid fair to get into satisfactory shape. P'hya Tak, who had bravely started to unify it again and proved fully capable of keeping it well in hand, had barely accomplished the roughhewing part of the task when he turned insane, came within an inch of undoing all he had done and would have set the edifice once more a-crumbling on bis own shoulders, had he not been removed in the nick of time.
Taksin eventually developed delusions of his own divinity. P'hya Tak Sin reigned until the first months of 1782 when, owing to his insane doings, a revolution broke out in Bangkok which deposed him on the 10th March of the same year. This movement was captained by a Phya San, the governor of Muang San or Sankhaburi (Sargapuri), who thenceforward assumed the direction of public affairs but without having the leisure to proclaim himself king, because civil war broke out in the capital and kept him pretty busy. Taksin was deposed and executed by his ministers, invoking the interests of the state. But his manifold accomplishments, however, won Taksin a secure place among Thailand's national heroes.
Thonburi remained the capital for only 15 years and collapsed because of disorder at the end of the reign. Somdet Chao Phraya Maha Kasatsuek was then crowned through right of conquest and establish Rattanakosin as the capital in 1782.
P'hya ตากบาปที่ตอนนี้พร้อมกับร่างกายที่เล็กของ gregaries และ flotilla สงครามเรือ เร็ว ๆ นี้โจมตีหน่วยพม่าในการชี้ ราชอาณาจักรยังคงอยู่ในความวุ่นวาย ดิ้นรนเพื่ออำนาจของกลุ่มได้เป็นการเอาชนะ และในน้อยกว่าหนึ่งปี เขาก็ล้างประเทศของศัตรู และสั่งชั่วคราวการคืนค่า ขณะเดียวกัน กษัตริย์มี การเร่งฟื้นฟูเศรษฐกิจให้คนช่วยเหลือ P'hya ตากบาปยกโขยงกันเข้าวงดนตรีของ dacoits ที่ ravaged ประเทศ และกับกองทัพนี้ เขาขับรถออก Burmansเขาได้ตั้งชื่อเดิมผู้ว่าราชการของเมืองเหนือ และรู้วิธีการเลือก และแสดงให้เห็นข้อดีของเหลือสัตย์ซื่อ เพื่อนของเขา By the aid of สองพี่น้อง บุตรของขุนนางของสูงศักดิ์ ผู้ได้บรรลุผล และกล้าทหาร เขาประสบความสำเร็จในการ overcoming pretenders อื่น ๆ บัลลังก์ กโชคดีมากที่สุดมีเวลาในการกู้คืนความแข็งแรงของราชอาณาจักรก่อนโจมตี เป็นพม่าได้เข้าร่วมในการต่อต้านจีน ที่โจมตีพวกเขาในปัจจุบันเป็นตำบลหนึ่งและ 1769 ใน 1769 พระยาตากเอาชนะโคราชและกัมพูชา ใน 1772 เขาอีกโจมตีประเทศหลัง มีหมื่นคน เอา Hatien และใส่เจ้ากัมพูชาของทางเลือกของเขาเองบนบัลลังก์ ที่ถูก dethroned โดย Anamites ในปีถัดไป สองปีต่อมา กบฏ Tayson มีเกือบเจ๊งอานัม ฉัน-โท และวินห์ลองถูกเตะ โดยฝ่ายกัมพูชาP'hya Tak Sin proved a strong ruler. During his short reign he subdued the northern provinces, and compelled certain states in the Malay Peninsula to recognise him as their overlord. These states had long been ruled by semi-independent princes or rajahs, who were theoretically tributary to Siam, but who often asserted their complete independence when Siam was weak. The suzerainty of Siam was acknowledged by sending gold flowers to the capital. In the days of King Narai the Siamese dominion extended to the Strait of Malacca. He also promoted trade with China. By 1776 Taksin had reunited the Thai kingdom, which had fragmented into small states after the fall of the old capital, and had annexed Chiang Mai.With a firm hand once more at the helm in the novel Siamese capital, order had been restored, the long lost grip over the outlying limbs of the kiugdom was re-tightened, and with the feeling of security that again had begun to prevail, despite the continuous wars that raged with an inveterate and unrelenting enemy, things bid fair to get into satisfactory shape. P'hya Tak, who had bravely started to unify it again and proved fully capable of keeping it well in hand, had barely accomplished the roughhewing part of the task when he turned insane, came within an inch of undoing all he had done and would have set the edifice once more a-crumbling on bis own shoulders, had he not been removed in the nick of time.ตากสินพัฒนา delusions divinity ของเขาเองในที่สุด Reigned P'hya ตากบาปจนกระทั่ง 1782 เมื่อ เพราะเขา doings บ้า ปฏิวัติร้องไห้ในกรุงเทพที่ deposed เขาบนที่ 10 มีนาคมปีเดียวกัน เดือนแรก การเคลื่อนไหวนี้ถูก captained โดยมีพระยาซาน ผู้ว่าราชการเมืองซานหรือสรรคบุรี (Sargapuri), ที่ thenceforward ถือว่าทิศทางของการประชาสัมพันธ์ แต่ไม่ผ่อนป่าวตัวเองใหญ่ เนื่องจากสงครามกลางเมืองในเมืองหลวง และเก็บเขาสวยไม่ว่าง ตากสินแจฮยอนจากตระกูล และดำเนินการ โดยรัฐมนตรีของเขา เรียกผลประโยชน์ของรัฐ แต่ของเขาสำเร็จความหลากหลายนับ ไร ชนะตากสินปลอดภัยระหว่างวีรบุรุษแห่งชาติของประเทศไทยธนบุรียังคง ราชธานีเพียง 15 ปี และยุบเนื่องจากโรคเมื่อสิ้นสุดรัชสมัย สมเด็จเจ้าพระยามหา Kasatsuek ถูก แล้วมงกุฎผ่านของชนะ และสร้างรัตนโกสินทร์เป็นเมืองหลวงใน 1782
การแปล กรุณารอสักครู่..