The world is too much with us; late

The world is too much with us; late and soon,
Getting and spending, we lay waste our powers;—
Little we see in Nature that is ours;
We have given our hearts away, a sordid boon!
This Sea that bares her bosom to the moon;
The winds that will be howling at all hours,
And are up-gathered now like sleeping flowers;
For this, for everything, we are out of tune;
It moves us not. Great God! I’d rather be
A Pagan suckled in a creed outworn;
So might I, standing on this pleasant lea,
Have glimpses that would make me less forlorn;
Have sight of Proteus rising from the sea;
Or hear old Triton blow his wreathèd horn.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

โลกเป็นอย่างมากกับเรา ช้า และเร็ว ๆ นี้ การรับ และการใช้จ่าย ที่เราวางเสียอำนาจของเรา; — เล็กน้อยที่เราเห็นในธรรมชาติที่เป็นของเรา เราได้ให้ใจเราห่างกัน ประโยชน์ sordid นี้ทะเลที่ปราชัยคู่หูของเธอไปดวงจันทร์ ลมที่จะสามารถยิ่งใหญ่ทุกชั่วโมง และรวบรวมขึ้นนี้เช่นดอกไม้นอนหลับ สำหรับนี้ ทุกสิ่ง เราจะแปร่ง จะย้ายเราไม่ พระเจ้ายอด ผมอยากเป็น พุกามเป็น suckled ในลัทธิที่ outworn ดังนั้น อาจ I ยืนอยู่บนดชนิดนี้เหนือ มีแมกไม้ในที่จะทำให้ฉันน้อย forlorn มีของเพิ่มขึ้นจากทะเล Proteus หรือได้ยินเก่าไทรทันเป่าฮอร์น wreathèd ของเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

โลกที่มีมากเกินไปกับเรา ปลายและในเร็ว ๆ นี้
การเดินทางและการใช้จ่ายเราวางเสียอำนาจของเรา -
เล็ก ๆ น้อย ๆ ที่เราเห็นในลักษณะที่เป็นของเรา;
เราได้ให้หัวใจของเราอยู่ห่างออกไปเป็นประโยชน์สกปรก!
ทะเลที่ปราชัยอกของเธอไปยังดวงจันทร์;
ลมที่จะยิ่งใหญ่ที่ทุกชั่วโมง,
และมีการรวมตัวกันขึ้นในขณะนี้เหมือนดอกไม้นอน;
สำหรับเรื่องนี้สำหรับทุกสิ่งที่เราจะออกจากการปรับแต่ง;
มันย้ายเราไม่ได้ พระเจ้ายิ่งใหญ่! ฉันอยากจะเป็น
คนป่าเถื่อนดูดในขาดวิ่น Creed;
ดังนั้นอาจจะฉันยืนอยู่บนทุ่งหญ้าที่น่ารื่นรมย์นี้
ได้มองเห็นว่าจะทำให้ฉันสิ้นหวังน้อยกว่า
มีสายตาของ Proteus เพิ่มขึ้นจากทะเล;
หรือได้ยินเก่า Triton บีบแตร wreathed ของเขา