to make believe the fiction.37 As W

to make believe the fiction.37 As Walton does not discuss film in great detail, I shall turn to Gregory Currie for an explanation of cinematic depiction.38
Currie begins with a general theory of depiction that holds that pictures are realistic by being like the things they depict.39 A written description of a horse can be entirely accurate, but the experience of reading it is entirely unlike the visual experience of seeing a horse. Pictures differ in that recognition is by spatial features: my visual capacity to recognize a horse is the capacity to associate some visual feature of what I see with the concept horse, thereby enabling me to bring what I see under that concept.40
The horse and the picture of the horse have spatial features in common. While the font and typeface of a written description of a horse do not affect one’s recognition, spatial changes in a picture might cause one to mistake a horse for a zebra or a unicorn. Inherent in this capacity for visual recognition is the mind’s ability to discriminate between a real horse and a pictorial representation thereof.41 Looking at a photographic representation of a horse is realistic because it deploys the same object-recognition capacity, and object recognition causes natural generality, which means that—generally—one can recognize a picture of X if one can recognize X itself.42 Currie holds that where representation displays natural generality, it is perceptually realistic and that an absence of natural generality results in a lack of perceptual realism.
Currie maintains that film is distinct in “its portrayal of time by means of time,” distinguishing three kinds of temporarily: the temporarily of the work, the temporarily of the observer’s experience of the work, and the temporarily of what the work represents.43 All representational art forms are representation ally temporal; literature, cinema, theater, and music are also experiential temporal; and cinema, theater, and music are additionally work temporal.44 “It is the default set- ting for cinematic interpretation that the representation of duration in cinema is anthropomorphic.”45
Thus, even in a film that is as complex as Memento, one should assume that the time it takes Leonard to discuss the unreliability of memory with Teddy (Joe Pantoliano) over lunch is about a minute and a half, which is the actual time it takes to watch the conversation occur on-screen. If the duration of the work differs from the duration of

the representation—as in Memento, where story which takes place over approximately forty-eight hours is represented in a work of just under two hours—there will be visual cues to indicate the difference.
Currie believes that the representation of space is more difficult than time due to the representation of three-dimensional objects on a two- dimensional screen: “In cinema, spatial properties of representations represent spatial properties of the things represented.”46 Spatial representation is homophobic rather than anthropomorphic: the spatial properties of cinematic representations function anthropomorphically for relative spatial proper- ties and anthropomorphically for absolute spatial properties.47 The difference in height between the cinematic representations of Leonard and Teddy will therefore be a ratio of the difference between the actors, but it will be only coincidental if the im- age of Leonard appears as 1.8 meters tall (Pearce’s height) on the screen.
The combination of natural generality, the anthropomorphic representation of time, and the homophobic representation of space leads Currie to conclude that film “has the capacity for realism not merely in its depiction of objects but in its depiction of spatial and temporal relations between those objects.”48 This perceptual realism admits of degrees and has been greatly enhanced by the introduction of color and sound. Color makes object recognition more effortless, and the addition of a sound track which corresponds to the visual representation brings a new perceptual dimension to cinematic experience, making the experience so much more like reality. Contrast, for example, the cinematic experience of the abolitionist lecture in The Birth of a Nation with the cinematic experience of the marshal attempting to raise a posse in Butch Cassidy and the Sundance Kid. For my purpose in this article, I take cinematic depiction to be representation by means of moving, audible photo realistic pictures.49
Cinematic depiction means that films can, in Walton’s terms, “be understood without decoding and inference.”50 The depictive realism in films is greater than all the other representational art forms. Photographs tend to be more realistic than paintings, but photographs do not move or make a noise. The closest art form in terms of realism is theater, but film is more perceptually realistic still, and requires less decoding. If one watches a performance of Richard III, for example, one

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ต้องเชื่อ fiction.37 วัลตันเป็นหารือในรายละเอียดดีภาพยนตร์ ฉันจะเปิดเอ็มบาสซี่เกรกอรีสำหรับ คำอธิบายของ depiction.38
Currie ผลงานชิ้นเริ่มต้น ด้วยการเป็นทฤษฎีทั่วไปของการแสดงให้เห็นว่า รูปภาพที่เป็นจริง โดยเป็นเหมือนสิ่งที่พวกเขา depict.39 ถือคำอธิบายของม้าสามารถถูกต้องทั้งหมด แต่ประสบการณ์อ่านมันไม่เหมือนประสบการณ์ภาพเห็นม้าทั้งหมด รูปภาพที่แตกต่างที่เป็นการรับรู้ โดยลักษณะพื้นที่: ฉันเห็นรู้จักม้ากำลังความสามารถในการเชื่อมโยงคุณลักษณะบางภาพของฉันเห็นด้วยม้าแนวคิด จึงทำให้นำสิ่งที่ผมเห็นภายใต้ concept.40
ที่ม้าและรูปภาพของม้ามีพื้นที่คุณลักษณะร่วม ในขณะที่แบบอักษรและแบบตัวพิมพ์ของคำอธิบายของม้าไม่มีผลต่อการรับรู้ของ เปลี่ยนแปลงพื้นที่ในรูปภาพอาจทำให้การผิดม้าม้าลายแบบหรือยูนิคอร์นเป็น ใหม่ ๆ กำลังการผลิตนี้สำหรับการรับรู้ภาพ ของจิตใจความสามารถในการเหยียดระหว่างม้าจริงและ thereof.41 นำเสนอจำ กำลังมองหาที่แสดงภาพของม้าเป็นจริง เพราะจะจัดวางกำลังการรู้จำวัตถุเดียวกัน และ generality ธรรมชาติ ทำให้การรู้จำวัตถุ ซึ่งหมายความ ว่า — โดยทั่วไปตัวหนึ่งสามารถจดจำภาพของ X ถ้าหนึ่งสามารถรู้จัก X itself.42 เอ็มบาสซี่ถือว่า แสดงแสดง generality ธรรมชาติ เป็น perceptually จริง และว่า การขาดงานของ generality ธรรมชาติผลการขาดของ perceptual สมจริง
เอ็มบาสซี่รักษาว่า ฟิล์มแตกต่างกันใน "วาดภาพของเวลาโดยเวลา"แยกสามชนิดของชั่วคราว: ชั่วคราวของงาน การชั่วคราวของงาน ประสบการณ์ของนักการและชั่วคราวใด represents.43 งานศิลปะ representational ทั้งหมดเป็นพันธมิตรแทนชั่วคราว วรรณกรรม โรงภาพยนตร์ โรงละคร และเพลงก็ผ่านชั่วคราว และโรงภาพยนตร์ โรงละคร และเพลงนอกจากนี้การทำงานชั่วคราว44 "มันเป็นชุด-ทิงเริ่มต้นในการตีความผลงานชิ้นที่แสดงระยะเวลาในโรงภาพยนตร์เป็น anthropomorphic"45
ดัง แม้ในภาพยนตร์ที่มีความซับซ้อนที่ Memento หนึ่งควรสันนิษฐานว่า เป็นเวลาที่ Leonard ปรึกษา unreliability ของหน่วยความจำตุ๊กตา (Joe Pantoliano) ช่วงกลางวันเกี่ยวกับการนาทีครึ่ง ซึ่งเป็นเวลาที่แท้จริงจะดูการสนทนาที่เกิดขึ้นบนหน้าจอ ถ้าระยะเวลาของการทำงานแตกต่างจากช่วงเวลาของ

ตัว — ใน Memento ที่แสดงเรื่องราวที่จะเกิดขึ้นช่วงประมาณสี่สิบแปดชั่วโมงในการทำงานเพียง 2 ชั่วโมงซึ่งจะมีภาพสัญลักษณ์เพื่อบ่งชี้ความแตกต่าง
เอ็มบาสซี่เชื่อว่าตัวแทนของพื้นที่ยากเวลาเนื่องจากการแสดงของวัตถุในสองมิติหน้าจอสามมิติ: "ในโรงภาพยนตร์ คุณสมบัติปริภูมิของแทนแทนปริภูมิคุณสมบัติของสิ่งที่แสดง"แสดงพื้นที่ 46 เป็น homophobic แทน anthropomorphic: คุณสมบัติปริภูมิของการนำเสนอผลงานชิ้นงาน anthropomorphically สำหรับปริภูมิญาติ ผูกเหมาะสม และ anthropomorphically สำหรับ properties.47 เต็มปริภูมิความแตกต่างสูงระหว่างนำเสนอผลงานชิ้นของเลียวนาร์ด และตุ๊กตาจะเป็นอัตราส่วนของความแตกต่างระหว่างตัวแสดง แต่มันจะเพียงบังเอิญถ้าอายุ im ของเลียวนาร์ดเป็น 18 เมตรความสูง (ความสูงของ Pearce) บนหน้าจอ
generality ธรรมชาติ แสดง anthropomorphic เวลา และการแสดง homophobic ของพื้นที่เป้าหมายเอ็มบาสซี่เพื่อสรุปว่า ฟิล์ม "ได้กำลังการผลิตสำหรับความสมจริงไม่เพียงแต่เป็นการแสดงให้เห็นวัตถุ แต่มันแสดงให้เห็นการชั่วคราว และพื้นที่ความสัมพันธ์ระหว่างวัตถุเหล่านั้น"48 นี้ perceptual จริงยอมรับองศา และมีการปรับปรุงอย่างมาก โดยการแนะนำของสีและเสียง สีช่วยให้การรับรู้วัตถุอย่างง่ายดายมากขึ้น และการเพิ่มแทร็คเสียงที่สอดคล้องกับภาพที่นำมิติใหม่ perceptual ประสบการณ์ผลงานชิ้น ทำงานที่มีประสบการณ์ดังมากชอบความเป็นจริง ความคมชัด เช่น ประสบการณ์ผลงานชิ้นของการบรรยาย abolitionist ในเกิดที่ชาติกับพลพยายามยกกองทหารในไนโม Butch และซันแดนซ์เด็กประสบการณ์ผลงานชิ้น ประสงค์ของฉันในบทความนี้ ฉันจะแสดงให้เห็นการผลงานชิ้นจะ แสดง โดยการเคลื่อนไหว เสียงภาพสมจริง pictures.49
Cinematic แสดงให้เห็นการหมายความ ว่า ฟิล์มสามารถ ในแง่ของวัลตัน "จะเข้าใจโดยไม่ต้องถอดรหัสและข้อ"50 ความสมจริง depictive ในภาพยนตร์มากกว่าอื่น ๆ representational art แบบฟอร์มทั้งหมดได้ ภาพมักจะ เป็นยิ่งกว่าภาพวาด แต่รูปถ่ายย้าย หรือทำเสียงดัง แบบศิลปะใกล้เคียงที่สุดในแง่ของความสมจริงโรงละคร แต่ฟิล์มเป็นจริงมากขึ้น perceptually และต้องการน้อยกว่าการถอดรหัส ถ้าหนึ่งนาฬิกาประสิทธิภาพของริชาร์ด III เช่น หนึ่ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ที่จะทำให้เชื่อว่า fiction.37 ขณะที่วอลตันไม่ได้หารือเกี่ยวกับภาพยนตร์เรื่องนี้ในรายละเอียดมากที่ผมจะกลับไปเกรกอรี่กะหรี่สำหรับคำอธิบาย depiction.38 ภาพยนตร์
กะหรี่เริ่มต้นด้วยทฤษฎีทั่วไปของภาพที่ถือได้ว่าภาพเป็นจริงโดยเป็นสิ่งที่ชอบ พวกเขา depict.39 เขียนคำอธิบายของม้าได้ถูกต้องทั้งหมด แต่ประสบการณ์จากการอ่านมันมีทั้งแตกต่างจากประสบการณ์ด้านภาพที่เห็นม้า รูปภาพที่แตกต่างกันในการรับรู้ที่เป็นคุณสมบัติของพื้นที่ความจุภาพของฉันที่จะยอมรับม้าเป็นความสามารถในการเชื่อมโยงบางอย่างที่มองเห็นในสิ่งที่ฉันเห็นกับม้าแนวคิดจึงทำให้ผมที่จะนำมาซึ่งสิ่งที่ฉันเห็นว่าภายใต้ concept.40
ม้าและ ภาพของม้ามีคุณสมบัติในพื้นที่ร่วมกัน ในขณะที่ตัวอักษรและตัวอักษรของคำอธิบายที่เป็นลายลักษณ์อักษรของม้าจะไม่ส่งผลกระทบต่อการรับรู้ของหนึ่งของการเปลี่ยนแปลงเชิงพื้นที่ในภาพอาจทำให้เกิดความผิดพลาดอย่างใดอย่างหนึ่งไปยังม้าสำหรับม้าลายหรือยูนิคอร์น อยู่ในความสามารถนี้สำหรับการรับรู้ภาพที่มีความสามารถในใจที่จะเห็นความแตกต่างระหว่างม้าจริงและแสดงเป็นภาพ thereof.41 มองไปที่การถ่ายภาพการแสดงของม้าเป็นจริงเพราะมันปรับใช้ความสามารถในการรับรู้ของวัตถุเดียวกันและวัตถุที่ทำให้เกิดการรับรู้ทั่วไปตามธรรมชาติ ซึ่งหมายความว่าโดยทั่วไปหนึ่งสามารถรับรู้ภาพของ X ถ้าใครสามารถรับรู้ X itself.42 กะหรี่ที่ถือเป็นตัวแทนที่แสดงทั่วไปตามธรรมชาติมันเป็น perceptually จริงและที่ขาดของผลทั่วไปตามธรรมชาติในการขาดการรับรู้ของจริง
กะหรี่รักษาฟิล์มที่มีความแตกต่างกันใน "ภาพของเวลาโดยการใช้เวลา" เด่นสามชนิดชั่วคราว: ชั่วคราวของการทำงานชั่วคราวของประสบการณ์ของผู้สังเกตการณ์ของการทำงานและชั่วคราวของสิ่งที่ represents.43 ทำงาน ทุกรูปแบบศิลปะดำเนินเป็นตัวแทนพันธมิตรยั่งยืน วรรณกรรมภาพยนตร์, ละคร, และเพลงนี้ยังมีประสบการณ์ชั่วคราว; และโรงภาพยนตร์, ละคร, และเพลงจะยังทำงาน temporal.44 "มันเป็นค่าเริ่มต้นที่ตั้งไว้ทิ้งสำหรับการตีความภาพยนตร์ที่เป็นตัวแทนของระยะเวลาในโรงภาพยนตร์เป็นมนุษย์." 45
ดังนั้นแม้ในภาพยนตร์ที่เป็นที่ซับซ้อนเป็นที่ระลึกอย่างใดอย่างหนึ่ง ควรจะคิดว่าเวลาที่ใช้ในลีโอนาร์เพื่อหารือเกี่ยวกับความไม่น่าเชื่อถือของหน่วยความจำที่มีเท็ดดี้ (โจ Pantoliano) ในช่วงกลางวันเป็นเรื่องเกี่ยวกับนาทีและครึ่งซึ่งเป็นเวลาที่เกิดขึ้นจริงก็จะใช้เวลาในการดูการสนทนาที่เกิดขึ้นบนหน้าจอ หากระยะเวลาของการทำงานที่แตกต่างจากระยะเวลาของการแสดงเป็นที่ระลึกในการที่เรื่องราวที่จะเกิดขึ้นในช่วงประมาณสี่สิบแปดชั่วโมงเป็นตัวแทนในการทำงานของเพียงภายใต้สองชั่วโมงจะมีการชี้นำภาพเพื่อแสดงให้เห็นความแตกต่างกะหรี่เชื่อว่าเป็นตัวแทนของพื้นที่เป็นสิ่งที่ยากเกินกว่าเวลาที่กำหนดไปยังตัวแทนของวัตถุสามมิติบนหน้าจอสองมิติ: "ในโรงภาพยนตร์คุณสมบัติของการเป็นตัวแทนของพื้นที่เป็นตัวแทนของคุณสมบัติเชิงพื้นที่ของสิ่งที่เป็นตัวแทน." 46 การแสดงเชิงพื้นที่เป็นปรักปรำ มากกว่ามนุษย์: คุณสมบัติของการเป็นตัวแทนของพื้นที่โรงภาพยนตร์ทำงาน anthropomorphically ญาติอวกาศสัมพันธ์ที่เหมาะสมและ anthropomorphically เพื่อ properties.47 อวกาศแน่นอนความแตกต่างในระดับความสูงระหว่างการเป็นตัวแทนภาพยนตร์ของลีโอนาร์และเท็ดดี้จึงจะอัตราส่วนของความแตกต่างระหว่างนักแสดงที่เป็น แต่มันจะเป็นเหมือนกันเพียง แต่ถ้า im อายุของลีโอนาร์จะปรากฏเป็น 1.8 เมตร (ความสูงของเพียร์ซ) บนหน้าจอการรวมกันของทั่วไปตามธรรมชาติมนุษย์เป็นตัวแทนของเวลาและการเป็นตัวแทนของพื้นที่ปรักปรำนำกะหรี่ที่จะสรุปว่าฟิล์ม "มีความสามารถในการเป็นธรรมชาติไม่เพียงในรูปของวัตถุ แต่ในภาพของความสัมพันธ์เชิงพื้นที่และเวลาระหว่างวัตถุเหล่านั้น." 48 นี่เป็นธรรมชาติการรับรู้ยอมรับองศาและได้รับการเพิ่มขึ้นอย่างมากโดยการแนะนำของสีและเสียง สีที่ทำให้การรับรู้วัตถุง่ายดายมากขึ้นและการเพิ่มขึ้นของเสียงซึ่งสอดคล้องกับการแสดงออกนำมิติใหม่ในการรับรู้ประสบการณ์ในโรงภาพยนตร์ทำให้ประสบการณ์มากขึ้นเช่นเดียวกับความเป็นจริง คมชัดเช่นประสบการณ์ในโรงภาพยนตร์ของทาสบรรยายในการเกิดของประเทศที่มีประสบการณ์ในโรงภาพยนตร์ของจอมพลพยายามที่จะยกกองทหารใน Butch Cassidy และ Sundance Kid สำหรับวัตถุประสงค์ของฉันในบทความนี้ผมจะใช้ภาพในโรงภาพยนตร์จะมีการแสดงโดยการย้ายภาพเสียง pictures.49 จริงภาพภาพยนตร์หมายความว่าภาพยนตร์สามารถในแง่ของวอลตัน "จะเข้าใจได้โดยไม่ต้องถอดรหัสและการอนุมาน." 50 สมจริง depictive ใน ภาพยนตร์เป็นใหญ่กว่าทุกรูปแบบศิลปะอื่น ๆ ดำเนิน ภาพมีแนวโน้มที่จะเป็นจริงมากขึ้นกว่าภาพวาด แต่รูปถ่ายที่ไม่ได้ย้ายหรือทำเสียงดัง รูปแบบศิลปะที่ใกล้เคียงที่สุดในแง่ของความเป็นธรรมชาติเป็นโรงละคร แต่หนังเป็นจริงมากขึ้น perceptually ยังคงและต้องถอดรหัสน้อย หากหนึ่งในนาฬิกาประสิทธิภาพการทำงานของริชาร์ดเช่นเดียว

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ให้เชื่อ fiction.37 เป็นวอลตันไม่ได้กล่าวถึงภาพยนตร์ในรายละเอียดมาก , ผมจะกลายเป็นเกรกอรี่กะหรี่สำหรับคำอธิบายของภาพยนตร์การพรรณนา 38
กะหรี่ เริ่มต้นด้วยทฤษฎีทั่วไปของภาพที่มีภาพสมจริง โดยทำสิ่งที่พวกเขา depict.39 เขียนรายละเอียดของม้าได้ถูกต้องทั้งหมดแต่ประสบการณ์จากการอ่านมันทั้งหมดซึ่งแตกต่างจากประสบการณ์ด้านภาพที่เห็นม้า ภาพที่แตกต่างกันในพื้นที่ที่รับรู้โดยคุณสมบัติ : ภาพความจุจำม้ามีความสามารถที่จะเชื่อมโยงคุณลักษณะบางภาพที่เห็นกับแนวคิดม้าจึงให้ข้านำสิ่งที่ผมเห็นภายใต้แนวคิด 40
.ม้าและม้าภาพถ่ายมีมิติคุณสมบัติเหมือนกัน ในขณะที่ตัวอักษรและตัวอักษรของการเขียนรายละเอียดของม้าไม่มีผลต่อการเปลี่ยนแปลงของการรับรู้มิติสัมพันธ์ในภาพอาจเป็นสาเหตุหนึ่งที่จะพลาดม้าม้าลายหรือยูนิคอร์นอยู่ในนี้ความสามารถในการรับรู้ภาพ คือความสามารถของจิตใจที่จะแยกแยะระหว่างม้าจริง และภาพการแสดง thereof.41 มองการแสดงภาพถ่ายของม้าก็มีเหตุผล เพราะมันปรับใช้ความสามารถในการรู้จำวัตถุเดียวกันและการรับรู้วัตถุสาเหตุโดยทั่วไปตามธรรมชาติซึ่งหมายความ ว่า โดยทั่วไปหนึ่งสามารถจำรูป x ถ้าไม่มีใครจำ x itself.42 กะหรี่ถือที่เป็นตัวแทนแสดงโดยทั่วไปตามธรรมชาติ มันเป็นจริงรับรู และการขาดโดยทั่วไปธรรมชาติผลในการขาดธรรมชาติ ฯลฯ
กะหรี่รักษาฟิล์มที่แตกต่างกันในการวาดภาพของเวลาโดยเวลา" ลักษณะ 3 ประเภทเป็นการชั่วคราว ชั่วคราว ของ งาน ชั่วคราวของประสบการณ์ของผู้สังเกตการณ์ ของ งาน และ ชั่วคราวของสิ่งที่ทำงาน represents.43 ทั้งหมดดำเนินการรูปแบบศิลปะจะเป็นตัวแทนพันธมิตรชั่วคราว วรรณกรรม ภาพยนตร์ ละคร และดนตรียังมีประสบการณ์ทางโลก และภาพยนตร์ ละคร และเพลงที่ยังทำงาน ชั่วคราว44 " มันเป็นค่าเริ่มต้นการตั้งค่า - ติง สำหรับภาพยนตร์ การตีความที่เป็นตัวแทนของระยะเวลา ในหนังเป็นมนุษย์ " 45
ดังนั้นแม้ในภาพยนตร์ที่ซับซ้อนเท่าที่ของที่ระลึก หนึ่งควรคิดว่าเวลาลีโอนาร์ดเพื่อหารือเกี่ยวกับ unreliability แห่งความทรงจำกับ เท็ดดี้ ( โจ แพนโทลิอาโน่ ) มากกว่ากลางวันเกี่ยวกับ นาทีครึ่งซึ่งเป็นจริงเวลาที่ใช้ในการชมการสนทนาที่เกิดขึ้นบนหน้าจอ ถ้าระยะเวลาของงานที่แตกต่างจากระยะเวลาของ

แทน เช่น ของที่ระลึกที่เรื่องราวซึ่งเกิดขึ้นเหนือประมาณ 48 ชั่วโมงจะถูกแสดงในงานของเพียงภายใต้สองชั่วโมงจะมีภาพตัวบ่งชี้ความแตกต่าง .
เคอร์รีเชื่อว่าเป็นตัวแทนของพื้นที่ได้ยากกว่าเวลา เนื่องจากเป็นตัวแทนของวัตถุสองมิติสามมิติบนหน้าจอ " ในโรงหนัง คุณสมบัติเชิงพื้นที่ของการเป็นตัวแทนแสดงคุณสมบัติเชิงพื้นที่ของสิ่งที่แสดง " 46 พื้นที่การแสดงเป็น homophobic มากกว่ามนุษย์ :คุณสมบัติเชิงปริภูมิของฟังก์ชันแสดงภาพยนตร์ anthropomorphically ญาติพื้นที่ที่เหมาะสม - และความสัมพันธ์เชิงพื้นที่ anthropomorphically สำหรับสัมบูรณ์ properties.47 ความแตกต่างในความสูงระหว่างการแสดงภาพยนตร์ของเลนเนิร์ดกับเท็ดดี้ ดังนั้นจะมีอัตราส่วนความแตกต่างระหว่างนักแสดง แต่มันจะเป็นเพียงความบังเอิญถ้า im - อายุของลีโอนาร์ด ปรากฏดังนี้ 1 .สูง 8 เมตร ( ความสูงของ Pearce ) บนหน้าจอ
การรวมกันของทั่วไปตามธรรมชาติ มนุษย์เป็นตัวแทนของเวลา และการเป็นตัวแทน homophobic ของพื้นที่นำกะหรี่สรุปภาพยนตร์ " ที่มีความสามารถในการไม่เพียง แต่เพื่อความสมจริงของมัน แต่ภาพของพื้นที่และเวลาของความสัมพันธ์ระหว่างวัตถุเหล่านั้น" 48 ความสมจริงนี้รับรู้และยอมรับขององศาได้มากขึ้นโดยการแนะนำของ สี และเสียง สีทำให้การรับรู้วัตถุได้อย่างง่ายดายมากขึ้น และการเพิ่มของเสียงซึ่งสอดคล้องกับการแสดงนำมิติใหม่การรับรู้ประสบการณ์ในโรงภาพยนตร์ ทำให้มีประสบการณ์มากขึ้น เช่น ความเป็นจริง ความคมชัด ตัวอย่างเช่นประสบการณ์ในโรงภาพยนตร์ของผู้ที่เห็นด้วยกับการเลิกทาส บรรยายในวันเกิดของประเทศที่มีประสบการณ์โรงภาพยนตร์จอมพลพยายามที่จะเพิ่มกองกำลังในบุช แคสสิดี้ และซันแดนซ์เด็ก สำหรับวัตถุประสงค์ของฉันในบทความนี้ ผมเอาแบบภาพจะแทนโดยการย้ายเสียงที่สมจริงภาพภาพ หมายความว่าภาพยนตร์โรงภาพยนตร์ 49
พรรณนาได้ ในวอลตันเป็นเงื่อนไข" จะเข้าใจได้โดยไม่ต้องถอดรหัสและการอนุมาน " 50 depictive ความสมจริงในภาพยนตร์มากกว่าทุก ๆตัวแทนศิลปะรูปแบบ ภาพมีแนวโน้มที่จะมีเหตุผลมากกว่าภาพวาด แต่ภาพไม่ขยับหรือส่งเสียง ศิลปะในแง่ของสัจนิยมคือรูปแบบใกล้โรงหนัง แต่ภาพยนตร์ก็รับรูมีเหตุผลยังและต้องน้อยกว่าถอดรหัสถ้าดูผลงานของ Richard III , ตัวอย่างเช่น , หนึ่ง