The results shown in Table 2 and Fi

The results shown in Table 2 and Fig. 4 do not clearly distinguish which reinsurance structure gives the best outcome
(i.e., minimizing the risk of the retained insurance losses and maximizing the retained premiums) for the life insurance business.

The semi-variance of the retained claims is the smallest under surplus reinsurance (0.007).

The insurer, however, retains the largest amount of premium when using the quota-share reinsurance (PRS = 7.24 and retained premiums after claims are just under A$102 mln. (US$88 mln.)).

Nevertheless, the risk of the retained losses under quota-share is significantly larger than under surplus or the combination of quota-share and surplus reinsurance (semi-variance = 0.027).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผลลัพธ์ที่แสดงในตารางที่ 2 และ 4 รูปชัดเจนแยกแยะโครงสร้างรับประกันภัยซึ่งให้ผลลัพธ์ที่ดีที่สุด (เช่น ลดความเสี่ยงของการสูญเสียประกันสะสมและเพิ่มเบี้ยประกันสะสม) สำหรับธุรกิจประกันชีวิต ผลต่างของการเรียกร้องที่สะสมกึ่งเป็นเล็กที่สุดภายใต้การรับประกันภัยต่อส่วนเกิน (0.007) ภัย อย่างไรก็ตาม ยังคงจำนวนพรีเมี่ยมที่ใหญ่ที่สุดเมื่อใช้รับประกันภัยส่วนแบ่งโควต้า (พีอาร์เอส = 7.24 และเก็บเบี้ยประกันหลังจากที่เรียกร้องอยู่เพียงภายใต้ $102 mln (สหรัฐอเมริกา $88 mln)) แต่ ความเสี่ยงของการขาดทุนสะสมภายใต้โควต้าร่วมเป็นอย่างมากที่มีขนาดใหญ่กว่าภายใต้ส่วนเกินหรือการรวมกันของการรับประกันภัยโควต้าหุ้นและส่วนเกิน (กึ่งผลต่าง = 0.027)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผลดังแสดงในตารางที่ 2 และรูป 4 ไม่เห็นชัดเจนซึ่งโครงสร้างการประกันภัยต่อให้ผลที่ดีที่สุด
(เช่นการลดความเสี่ยงของการสูญเสียการประกันสะสมและการเพิ่มเบี้ยสะสม) สำหรับธุรกิจประกันชีวิต.

กึ่งความแปรปรวนของการเรียกร้องเก็บไว้เป็นที่เล็กที่สุดภายใต้การประกันภัยต่อส่วนเกิน ( 0.007).

ผู้ประกันตน แต่ยังคงมีจำนวนมากที่สุดของพรีเมี่ยมเมื่อใช้การประกันภัยต่อโควต้าหุ้น (PRS = 7.24 และเก็บไว้พรีเมี่ยมหลังจากที่การเรียกร้องเป็นเพียงภายใต้ $ 102 ล้าน. (88 US $ mln.)).

อย่างไรก็ตามความเสี่ยงของ ขาดทุนสะสมภายใต้โควต้าร่วมกันอย่างมีนัยสำคัญขนาดใหญ่กว่าภายใต้ส่วนเกินหรือเป็นส่วนผสมของโควต้าการรับประกันภัยต่อหุ้นและส่วนเกิน (กึ่งแปรปรวน = 0.027)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผลที่แสดงในตารางที่ 2 และรูปที่ 4 ไม่แยกแยะความแตกต่างที่ชัดเจนต่อโครงสร้างให้ผลลัพธ์ดีที่สุด( เช่น ลดความเสี่ยงของการสะสมและการประกันภัยขาดทุนสะสมเบี้ย ) สำหรับธุรกิจประกันชีวิตกึ่งผลต่างของสิทธิเรียกร้องเป็นน้อยที่สุดภายใต้ประกันภัยส่วนเกิน ( 0.007 )ผู้ประกันตน อย่างไรก็ตาม ยังคงมีปริมาณที่ใหญ่ที่สุดของพรีเมี่ยม เมื่อใช้โควต้าแบ่งปันต่อ ( PRS = 7.24 และสะสมเบี้ยหลังจากการเรียกร้องมีเพียงภายใต้ mln $ 102 . ( US $ 88 ล้าน ) )อย่างไรก็ตาม ความเสี่ยงของการขยายธุรกิจภายใต้โควต้าเป็นอย่างมีนัยสำคัญมีขนาดใหญ่กว่าภายใต้การแบ่งปันส่วนเกินหรือการรวมกันของแลกเปลี่ยนโควต้าและส่วนเกินการประกันภัยต่อ ( กึ่งผลต่าง = 0.027 )