A psychoactive drug, psychopharmace

A psychoactive drug, psychopharmaceutical, or psychotropic is a chemical substance that crosses the blood–brain barrier and acts primarily upon the central nervous system where it affects brain function, resulting in alterations in perception, mood, consciousness, cognition, andbehavior.[1] These substances may be used recreationally, to purposefully alter one's consciousness, or as entheogens, for ritual, spiritual, and/orshamanic purposes, as a tool for studying or augmenting the mind. Many psychoactive drugs have therapeutic utility, e.g., as anesthetics,analgesics, or for the treatment of psychiatric disorders.
Psychoactive substances often bring about subjective changes in consciousness and mood that the user may find pleasant (e.g. euphoria) or advantageous (e.g. increased alertness) and are thus reinforcing. Thus, many psychoactive substances are abused, that is, used excessively, despite health risks or negative consequences. With sustained use of some substances, psychological and physical dependence ("addiction") may develop, making the cycle of abuse even more difficult to interrupt. Drug rehabilitation aims to break this cycle of dependency, through a combination of psychotherapy, support groups, maintenance and even other psychoactive substances. However, the reverse is also true in some cases, that certain experiences on drugs may be so unfriendly and uncomforting that the user may never want to try the substance again. This is especially true of the deliriants (e.g. Jimson weed) and powerful dissociatives (e.g. Salvia divinorum). Most purely psychedelic drugs are considered to be non-addictive (e.g. LSD, psilocybin, mescaline). "Psychedelic amphetamines" or empathogen-entactogens (such as MDA and MDMA) may produce an additional stimulant and/or euphoriant effect, and thus have an addiction potential.
In part because of this potential for abuse and dependency, the ethics of drug use are debated. Many governments worldwide place restrictions on drug production and sales in an attempt to decrease drug abuse. Ethical concerns have also been raised about over-use of these drugs clinically, and about their marketing by manufacturers.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ยาเสพติดออกฤทธิ์ทางจิต psychopharmaceutical หรือจิตประสาทเป็นสารเคมีที่ข้ามอุปสรรคเลือดสมองและการกระทำบนพื้นฐานของระบบประสาทส่วนกลางที่มีผลต่อการทำงานของสมองที่มีผลในการเปลี่ยนแปลงในการรับรู้อารมณ์สติความรู้เจตคติและพฤติกรรม. [1] สารเหล่านี้อาจจะถูกใช้ recreationally เพื่อมุ่งปรับเปลี่ยนจิตสำนึกของคนหรือเป็น entheogens,สำหรับวัตถุประสงค์ของพิธีกรรมทางจิตวิญญาณและ / orshamanic เป็นเครื่องมือสำหรับการศึกษาหรือการเพิ่มความคิด ยาเสพติดออกฤทธิ์ทางจิตจำนวนมากมีประโยชน์ในการรักษาเช่นเป็นยาชา, ยาแก้ปวดหรือสำหรับการรักษาโรคทางจิตเวช.
สารออกฤทธิ์ทางจิตมักจะนำมาเกี่ยวกับการเปลี่ยนแปลงในเรื่องสติและอารมณ์ที่ผู้ใช้อาจพบที่น่าพอใจ (เช่นความภาคภูมิใจ) หรือประโยชน์ (เช่นความระมัดระวังเพิ่มขึ้น) และได้รับการเสริมแรงจึง ดังนั้นสารออกฤทธิ์ทางจิตจำนวนมากถูกทำร้ายที่ใช้มากเกินไปแม้จะมีความเสี่ยงต่อสุขภาพหรือผลกระทบเชิงลบ ที่มีการใช้อย่างยั่งยืนของสารบางอย่างทางจิตวิทยาและการพึ่งพาทางกายภาพ ("ติดยาเสพติด") อาจจะพัฒนาทำให้วงจรของการละเมิดยิ่งยากที่จะหยุดยั้ง ฟื้นฟูสมรรถภาพยาเสพติดมีจุดมุ่งหมายที่จะทำลายวงจรของการพึ่งพานี้ผ่านการรวมกันของจิตบำบัดกลุ่มสนับสนุนการบำรุงรักษาและสารออกฤทธิ์ทางจิตอื่น ๆ ได้ แต่กลับยังเป็นจริงในบางกรณีที่มีประสบการณ์บางอย่างกับยาเสพติดอาจจะเป็นอย่างนั้นไม่เป็นมิตรและ uncomforting ที่ผู้ใช้อาจไม่เคยต้องการที่จะลองสารอีกครั้ง นี้เป็นจริงโดยเฉพาะอย่างยิ่งของ deliriants (เช่น Jimson วัชพืช) และแตกแยกที่มีประสิทธิภาพ (เช่นซัลเวีย divinorum)ยาเสพติดซึ่งทำให้เคลิบเคลิ้มอย่างหมดจดมากที่สุดได้รับการพิจารณาที่จะไม่เสพติด (เช่น LSD, แอลเอส, มอมเมา) "ยาบ้าประสาทหลอน" หรือ empathogen-entactogens (เช่น MDA และ MDMA) อาจกระตุ้นเพิ่มเติมและ / หรือผล euphoriant และทำให้มีศักยภาพในการติดยาเสพติด.
ส่วนหนึ่งเป็นเพราะมีศักยภาพสำหรับการละเมิดและการพึ่งพาจริยธรรมของการใช้ยา จะมีการถกเถียงกันข้อ จำกัด ของรัฐบาลหลายสถานที่ทั่วโลกในการผลิตยาเสพติดและการขายในความพยายามที่จะลดการใช้ยาเสพติด จริยธรรมนอกจากนี้ยังได้รับการยกเกี่ยวกับการผ่านการใช้งานของยาเสพติดเหล่านี้ทางการแพทย์และเกี่ยวกับการตลาดของพวกเขาโดยผู้ผลิต.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ยาเสพติดออกเป็น psychopharmaceutical หรือ psychotropic คือ สารเคมีที่ข้ามอุปสรรค blood–brain และทำหน้าที่หลักตามระบบประสาทส่วนกลางซึ่งจะมีผลกับฟังก์ชันสมอง เกิดขึ้นในการเปลี่ยนแปลงในการรับรู้ อารมณ์ สติ ประชาน andbehavior[1] สารเหล่านี้อาจจะใช้ recreationally เปลี่ยนทุกหนึ่งของสติ หรือ entheogens สำหรับพิธีกรรม จิตวิญญาณ และ / วัตถุประสงค์ orshamanic เป็นเครื่องมือในการเรียน หรือจิตใจอีกด้วย ยาเสพติดออกมากมีโปรแกรมอรรถประโยชน์รักษา เช่น เป็น anesthetics กัน หรือการรักษาโรคทางจิตเวช
สารออกมักนำเกี่ยวกับการเปลี่ยนแปลงตามอัตวิสัยในสติและอารมณ์ที่ผู้ใช้อาจพบว่าน่าพอใจ (เช่น euphoria) หรือข้อได้เปรียบ (เช่น เพิ่มเตรียมพร้อม) และทำหน้าที่ ดังนั้น สารออกมากจะถูก คือ ใช้มากเกินไป แม้ มีความเสี่ยงต่อสุขภาพหรือผลลบ มีการใช้สารบาง sustained การพึ่งพาทางจิตใจ และทางกายภาพ ("ติด") อาจพัฒนา ทำให้วงจรของละเมิดยิ่งยากจะหยุด ฟื้นฟูยาเสพติดมีวัตถุประสงค์เพื่อตัดวงจรนี้ของการอ้างอิง ผ่านการรวมกันของจิตบำบัด สนับสนุนกลุ่ม การบำรุงรักษา และอื่น ๆ แม้แต่สารออก อย่างไรก็ตาม กลับเป็นจริงในบางกรณี ให้ประสบการณ์บางอย่างยาเสพติดดังนั้นโรงแรม และ uncomforting ที่ผู้ใช้อาจไม่ต้องการอีกสาร นี้เป็นจริงโดยเฉพาะอย่างยิ่ง deliriants (เช่น Jimson weed) และมีประสิทธิภาพ dissociatives (เช่น Salvia divinorum) ยาไซคีเดลิคเพียงอย่างเดียวส่วนใหญ่จะพิจารณาที่จะไม่เสพติด (เช่น LSD ขี้ควาย mescaline) "ไซคีเดลิคกำหนดโทษ" หรือ empathogen-entactogens (เช่น MDA MDMA) อาจผลิตการกระตุ้นเพิ่มเติมและ/หรือผล euphoriant และจึง มีโอกาสติดยาเสพติดได้
บางส่วนเนื่องจากนี้อาจละเมิดและอ้างอิง มารยาทในการใช้ยาเสพติดจะยังคงได้ รัฐบาลทั่วโลกจำนวนมากวางข้อจำกัดในการผลิตยาและขายในความพยายามในการลดการเสพ จริยธรรมความกังวลได้ยังถูกยกเกี่ยวกับการใช้ยาเหล่านี้มากเกินทางคลินิก และการตลาดของผู้ผลิต

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ออกฤทธิ์ต่อจิตและประสาทหรือ psychopharmaceutical psychoactive ยาที่มีสารเคมีที่ข้ามผ่าน Great Barrier เลือด - สมองและการกระทำอันเป็นการประหม่าเป็นหลักเมื่อระบบอยู่ในบริเวณศูนย์กลางที่มีผลต่อสมองที่ทำงานทำให้เปลี่ยนแปลงในการรับรู้อารมณ์ทราบความรู้สึกนึกคิด andbehavior .[ 1 ]สารเหล่านี้อาจใช้การพักผ่อนแบบสันทนาการในการแก้ไขเปลี่ยนแปลงเป็นหนึ่งของความรู้สึกนึกคิดใจมุ่งหรือเป็น entheogensสำหรับการใช้งาน/ orshamanic และพิธีกรรมทางศาสนาเป็นเครื่องมือในการเรียนหรือเคยชื่นชมยินดีปรากฏชัดใจ. psychoactive สิ่งเสพติดจำนวนมากมียูทิลิตีเพื่อการบำบัดโรคเช่นเป็น analgesics anesthetics หรือสำหรับการรักษาโรคทางจิตเวช.สาร
psychoactive มักจะนำเกี่ยวกับการเปลี่ยนแปลงเป็นอัตวิสัยในอารมณ์และความรู้สึกนึกคิดที่ผู้ใช้อาจได้พบกับความเพลิดเพลินใจ(เช่นความลิงโลด)หรือประโยชน์(เช่นเพิ่มแอนตี้)และส่งเสริมให้. ดังนั้นสาร psychoactive จำนวนมากถูกทารุณกรรมที่ใช้มานานแม้จะมีความเสี่ยงต่อ สุขภาพ หรือเกิดผลกระทบในทางลบ พร้อมด้วยการใช้สารบางอย่างยั่งยืนของการพึ่งพาทางจิตวิทยาและทาง กายภาพ ("การเสพติด")อาจพัฒนาทำให้วงจรของการใช้อำนาจในทางไปได้ยากยิ่งขึ้นเพื่อหยุด ฟื้นฟูยามีความมุ่งมั่นที่จะทำลายวงจรนี้เกี่ยวกับการพึ่งพาโดยการรวมเข้าด้วยกันของกลุ่มที่ให้การสนับสนุนและการบำรุงรักษา psychotherapy แม้แต่สาร psychoactive อื่นๆ. แต่ถึงอย่างไรก็ตามย้อนกลับที่ยังเป็นความจริงในบางกรณีว่าประสบการณ์บางอย่างในสิ่งเสพติดอาจเป็นไปได้ที่ไม่เป็นมิตรและ uncomforting ผู้ใช้อาจจะไม่เคยต้องการลองใช้สารนั้นอีกครั้ง โรงแรมแห่งนี้คือโดยเฉพาะ deliriants (เช่น jimson วัชพืช)และ dissociatives อันทรงพลัง(เช่น Salvia Condos divinorum )ไซคีเดลิคร็อคสิ่งเสพติดมากที่สุดอย่างแท้จริงได้รับการพิจารณาให้เป็นไม่ใช่ตัวอย่างบริการ(เช่น lsd psilocybin mescaline ) "ไซคีเดลิคร็อคยาบ้า"หรือ empathogen - entactogens (เช่น mda และ mdma )อาจทำให้เกิดผลกระทบและ/หรือ euphoriant ยากระตุ้นเพิ่มเติมและมี ศักยภาพ การเสพติด.
ในส่วนหนึ่งเป็นเพราะมี ศักยภาพ นี้สำหรับการข่มขืนกระทำชำเราและการพึ่งพาจริยธรรมของการใช้ยาจะถกเถียงกันรัฐบาลทั่วโลกที่ข้อจำกัดในการขายและการผลิตยาในความพยายามที่จะให้ยาลดลงการข่มขืนกระทำชำเรา ข้อสงสัยด้านจริยธรรมด้วยได้รับการยกขึ้นเกี่ยวกับเหนือ - การใช้สิ่งเสพติดและสิ่งเหล่านี้พิสูจน์ได้ด้วยผลทางการแพทย์เกี่ยวกับการตลาดโดยผู้ผลิต.
ยัง