When she was alive, Suyuan, Jing-me

When she was alive, Suyuan, Jing-mei’s mom, believed in the classic American Dream, that she and her daughter could be whatever they wanted to be.
We enter a flashback to when Jing-mei is a girl.
After seeing the wild success of Waverly, Jing-mei’s mother is convinced that her daughter can be a prodigy too.
With Suyuan’s urging, Jing-mei attempts a number of prodigy-like activities: being a Chinese Shirley Temple and attending beauty training school, memorizing the Bible, performing amazing acrobatics, etc.
At first, Jing-mei is excited about the idea of being a prodigy.
Jing-mei’s mom searches through magazines for stories about incredible children and what they are capable of, then she quizzes Jing-mei to see if Jing-mei has similar abilities. Tests range from naming the capitals of different countries to mental mathematics.
Jing-mei loses her own excitement about possibly being a prodigy when she continues to see her mom disappointed after every failed test. Instead, Jing-mei becomes determined not to be good at all of the tests, and tries to get her mom to give up on her.
On one fateful evening when Suyuan had seemingly given up the idea of Jing-mei being a prodigy, she sees a little Chinese girl pianist on The Ed Sullivan Show. Suyuan is entranced because the little girl is both Shirley Temple-ish and a good, modest Chinese child.
Jing-mei’s mom accuses Jing-mei of not being the best at anything because she isn’t trying hard enough.
Within a few days, Suyuan has arranged to clean a piano teacher’s house in exchange for Jing-mei receiving piano lessons.
Despite her kicking and screaming about not being a genius, Suyuan forces Jing-mei to go to piano lessons.
Jing-mei’s teacher is a deaf man ("Like Beethoven!") named Mr. Chong who doesn’t notice incorrect notes and thinks all of the fake stuff Jing-mei makes up is "Very good!" because he can’t hear it. So long as she plays in the proper rhythm, the notes don’t matter.
So she determines not to try – or at least to try not to be a good pianist.
After church Jing-mei hears Lindo Jong bragging to Suyuan about all of Waverly’s chess trophies. Suyuan tries to one-up Lindo by saying that Jing-mei has tremendous natural talent at piano.
Jing-mei can’t handle her mom’s prideful lies.
A few weeks later, Jing-mei has her grand debut at a talent show. She is to play "Pleading Child" by Schumann. Everyone is there, including Jing-mei’s archrival, Waverly.
She feels totally confident, and really pretty in her white dress. The only problem is, Jing-mei’s been practicing her curtsy more often than her scales.
She completely and totally bombs her piece.
Jing-mei looks at her mom, who’s horrified, and even hears little kids talking about how bad she was. The adults say vague things about Jing-mei’s performance, and Waverly makes smug comments ("You aren’t a genius like me").
Afterwards, Jing-mei assumes that her piano career is over, but her mother forces the issue, telling her to quit watching TV and get to practicing.
When Jing-mei says no, Suyuan literally drags her daughter over to the piano and forces her onto the bench.
Jing-mei yells at her mother, saying that she’s not the kind of daughter her mother wants.
Her mother says there are two kinds of daughters: obedient ones, and ones who follow their own minds. There is only room for one kind of daughter in this house: obedient ones.
To win the fight, Jing-mei brings up the babies left behind in China; she says that she’d rather be dead like the twins than be Suyuan’s daughter. Ouch.
The flashback ends and we return to the present day.
Jing-mei explains that she continued to deliberately and repeatedly fall short of expectations.
Jing-mei isn’t like her mom who believes that a person can be anything she sets her mind to; Jing-mei just thinks she’s herself and there’s nothing that can be done about it.
We flashback again to when Jing-mei is thirty-years-old.
That the fight over piano hasn’t been mentioned since it happened ages ago, and Jing-mei is afraid to ask her mom why she gave up hope that Jing-mei would be a prodigy.
On her thirtieth birthday, Jing-mei’s mother offers her the piano as a gift. Suyuan tells Jing-mei that she could pick up piano quickly if she wanted to. Jing-mei understands it as a sign of forgiveness.
The flashback ends and we’re back in the present with Jing-mei as an adult.
After her mother’s death, Jing-mei has the piano tuned and reconditioned for sentimental reasons.
Jing-mei sits down to play "Pleading Child," and realizes there is a companion piece called "Perfectly Contented."
After a while, she realizes they are two parts to the same song.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เมื่อเธอมีชีวิตอยู่ ซูย่วน จิงเหม่หม่อม เชื่อในความฝันอเมริกันคลาสสิก ว่า เธอและลูกสาวของเธออาจเป็นสิ่งที่พวกเขาต้องการเราป้อนการรำลึกความหลังเมื่อจิงเหมยเป็นผู้หญิงหลังจากได้เห็นความสำเร็จของ Waverly ป่า แม่จิงเหม่มีความเชื่อว่า ลูกสาวของเธอสามารถโพรดิจีที่มากเกินไปกับกลุ่มของซูย่วน เหมยจิงพยายามหลายกิจกรรมเช่นโพรดิจี: เป็นวัดจีนอังกฤษ และเข้าโรงเรียนฝึกอบรมความงาม จดจำพระคัมภีร์ ทำกายกรรมน่าอัศจรรย์ เป็นต้นครั้งแรก จิงเหมยรู้สึกตื่นเต้นเกี่ยวกับแนวคิดของ โพรดิจีแม่จิงเหม่หานิตยสารสำหรับเรื่องราวเกี่ยวกับเด็กที่น่าทึ่งและสิ่งพวกเขาสามารถ แล้วเธอแบบทดสอบจิงเหมยถ้าจิงเหมยมีความสามารถคล้ายกัน ช่วงทดสอบจากชื่อเมืองหลวงของประเทศต่าง ๆ เพื่อจิตคณิตศาสตร์เหมยจิงเสียความตื่นเต้นของตนเองเกี่ยวกับการโพรดิจีอาจเมื่อเธอยังเห็นแม่ของเธอผิดหวังหลังจากทดสอบล้มเหลวทุก แทน จิงเหมยจะกำหนดไม่ให้ดีในทุกการทดสอบ และพยายามที่จะรับแม่ของเธอให้กับเธอหนึ่งทำให้ถึงตายเย็นเมื่อซูย่วนได้ดูเหมือนว่าจะรับความคิดของจิงเหมยโพรดิจีเป็น เธอเห็นเป็นนักเปียโนสาวจีนน้อยใน Ed แสดงซัลลิแวน ซูย่วนเป็น entranced เนื่องจากลูกสาว อังกฤษ Temple-ish และเด็กจีนดี เจียมเนื้อเจียมตัวแม่จิงเหม่น่าจิงเหมยเป็น ส่วนที่อะไรไม่ได้เนื่องจากเธอไม่ได้พยายามอย่างหนักพอภายในกี่วัน ซูย่วนได้จัดทำความสะอาดบ้านครูเปียโนดำรงจิงเหมยรับสอนเปียโนแม้เธอเตะและกรีดร้องเกี่ยวกับไม่เป็นอัจฉริยะ ซูย่วนบังคับจิงเหมยไปเรียนเปียโนครูจิงเหม่เป็นคนหูหนวก ("เช่นบีโธเฟน") เป็นชื่อชองนายที่ไม่สังเกตบันทึกไม่ถูกต้อง และคิดว่า ทุกสิ่งปลอมจิงเหมยทำให้ค่า "ดี" เนื่องจากเขาไม่ได้ยิน ตราบใดที่เธอเล่นในจังหวะเหมาะสม ไม่ได้เรื่องย่อดังนั้น เธอกำหนดไม่ ลอง – การที่พยายามไม่ให้ นักเปียโนที่ดีหลังจากที่คริสตจักรจิงเหมยได้ยิน Lindo Jong เป้อเย้อกับซูย่วนเกี่ยวกับถ้วยรางวัลของ Waverly หมากรุกทั้งหมด ซูย่วนพยายาม one-up Lindo โดยบอกว่า จิงเหมยมีพรสวรรค์ตามธรรมชาติมหาศาลที่เปียโนเหมยจิงไม่สามารถจัดการกับแม่ของเธออยู่ด้วยไม่กี่สัปดาห์หลังจาก เหมยจิงมีตัวเธอแกรนด์ที่แสดงความสามารถพิเศษ เธอจะเล่น "ขอลูก" โดยสคูมัน ทุกคนจะมี รวมจิงเหม่ archrival, Waverlyเธอรู้สึกมั่นใจทั้งหมด และสวยในชุดสีขาวของเธอ ปัญหาเดียวคือ จิงเหมยของการฝึก curtsy เธอบ่อยเกินสมดุลของเธอเธอทั้งหมด และทั้งหมดระเบิดชิ้นของเธอเหมยจิงมองไปที่แม่ของเธอ ที่เป็น horrified และแม้แต่ได้ยินเด็กพูดคุยเกี่ยวกับวิธีเสียเธอ ผู้ใหญ่พูดสิ่งที่คลุมเครือเกี่ยวกับประสิทธิภาพจิงเหม่ และ Waverly ช่วยให้ข้อคิดเห็น smug ("คุณไม่ได้เป็นอัจฉริยะเช่นฉัน")ภายหลัง จิงเหมยถือว่า เป็นอาชีพของเธอเปียโน แต่แม่ของเธอบังคับออก บอกเธอเลิกดูโทรทัศน์ และได้รับการฝึกเมื่อจิงเหมยกล่าวว่า ไม่มี ซูย่วนอักษรลากลูกสาวไปกับเปียโน แล้วบังคับให้เธอลงบนม้านั่งเหมยจิง yells ที่แม่ของเธอ บอกว่า เธอไม่ใช่ชนิดของลูกสาวที่แม่ของเธอต้องแม่ของเธอกล่าวว่า มีลูกสาวสองชนิด: คนเชื่อฟัง และคนที่ทำตามจิตใจของตนเอง มีห้องเฉพาะสำหรับชนิดของลูกสาวบ้านนี้: คนที่เชื่อฟังจะชนะการต่อสู้ เหมยจิงแสดงทารกทิ้งในจีน เธอกล่าวว่า เธอจะต้องตายเช่นแฝดมากกว่าเป็นลูกสาวของซูย่วน Ouchสิ้นสุดการรำลึกความหลังและเรากลับไปยังปัจจุบันเหมยจิงอธิบายว่า เธอยังคงตั้งใจ และซ้ำ ๆ อยู่ขาดความคาดหวังเหมยจิงไม่เหมือนแม่ของเธอที่เชื่อว่า บุคคลสามารถเป็นอะไรก็เธอตั้งใจเธอ เหมยจิงเพียงคิดว่า เธอเป็นตัวเอง และไม่มีสิ่งใดที่สามารถทำได้เลยเรารำลึกความหลังอีกครั้งให้เป็นจิงเหมยเมื่ออายุสามสิบปีที่ไม่ได้กล่าวการต่อสู้ผ่านเปียโนตั้งแต่มันเกิดขึ้นสมัยที่ผ่านมา และจิงเหมยคือกลัวที่จะถามแม่ของเธอทำไมเธอให้ขึ้นหวังว่าจิงเหมยจะเป็นโพรดิจีในวันเกิดของเธอ thirtieth จิงเหม่แม่ให้เธอเปียโนเป็นของขวัญ ซูย่วนบอกจิงเหมยที่ เธอได้รับเปียโนอย่างรวดเร็วถ้าเธอต้องการ เหมยจิงเข้าใจมันเป็นสัญลักษณ์ของพระองค์ปลายรำลึกความหลังและเราจะกลับมาที่ปัจจุบันกับเหมยจิงเป็นผู้ใหญ่หลังความตายของแม่ของเธอ เหมยจิงมีสาเหตุทำให้เปียโนจาก และ reconditioned สำหรับอันอ่อนหวานเหมยจิงอยู่ลงเล่น "ขอลูก" และตระหนักมีชิ้นส่วนเพื่อนเรียกว่า "อย่างพึงพอใจ"หลังเธอตระหนักจะประกอบด้วยสองส่วนเพลงเดียวกัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เมื่อเธอยังมีชีวิตอยู่ Suyuan, Jing-mei แม่เชื่อในคลาสสิกฝันของชาวอเมริกันที่เธอและลูกสาวของเธออาจจะเป็นสิ่งที่พวกเขาอยากจะเป็น.
เราใส่รำลึกความหลังเมื่อ Jing-mei เป็นหญิงสาวคนหนึ่ง.
หลังจากที่ได้เห็นความสำเร็จของป่า . ของ Waverly แม่ Jing-mei
จะเชื่อว่าลูกสาวของเธออาจจะเป็นอัจฉริยะมากเกินไปด้วยการกระตุ้นSuyuan ของ Jing-mei พยายามที่จำนวนของกิจกรรมมหัศจรรย์เหมือน: เป็นเชอร์ลี่ย์วัดจีนและเข้าร่วมงามโรงเรียนการฝึกอบรมการท่องจำพระคัมภีร์ที่มีประสิทธิภาพ การแสดงผาดโผนที่น่าตื่นตาตื่นใจและอื่น ๆ
ตอนแรก Jing-mei รู้สึกตื่นเต้นเกี่ยวกับความคิดของการเป็นอัจฉริยะที่.
แม่ Jing-mei ของการค้นหาผ่านนิตยสารสำหรับเรื่องราวเกี่ยวกับเด็กที่น่าทึ่งและสิ่งที่พวกเขามีความสามารถในแล้วเธอแบบทดสอบ Jing-mei เพื่อดูว่าจิง -mei มีความสามารถใกล้เคียงกัน การทดสอบในช่วงตั้งแต่การตั้งชื่อเมืองหลวงของประเทศที่แตกต่างกันกับคณิตศาสตร์จิต.
Jing-mei สูญเสียความตื่นเต้นของเธอเองเกี่ยวกับอาจจะเป็นอัจฉริยะเมื่อเธอยังคงเห็นแม่ของเธอผิดหวังทุกครั้งหลังจากการทดสอบล้มเหลว แต่ Jing-mei กลายเป็นความมุ่งมั่นที่จะไม่ดีที่ทั้งหมดของการทดสอบและพยายามที่จะได้รับแม่ของเธอที่จะให้ขึ้นกับเธอ.
ในเย็นวันหนึ่งเวรเป็นกรรมเมื่อ Suyuan ได้รับดูเหมือนความคิดของ Jing-mei เป็นอัจฉริยะเธอ เห็นสาวน้อยนักเปียโนจีนซัลลิแวนเอ็ดแสดง Suyuan ตะลึงเพราะสาวน้อยเป็นทั้งเชอร์ลี่ย์วัด-ish และดีเจียมเนื้อเจียมตัวเด็กจีน.
แม่ Jing-mei ของโทษ Jing-mei ไม่การที่ดีที่สุดที่อะไรเพราะเธอไม่ได้พยายามอย่างหนักพอ.
ภายในเวลาไม่กี่วัน Suyuan ได้จัดให้มีการทำความสะอาดบ้านครูสอนเปียโนในการแลกเปลี่ยนสำหรับ Jing-mei ที่ได้รับการเรียนเปียโน.
แม้เธอเตะและส่งเสียงร้องเกี่ยวกับการไม่เป็นอัจฉริยะกองกำลัง Suyuan Jing-mei ที่จะไปเรียนเปียโน.
ครู Jing-mei เป็นคนหูหนวก ( "เช่นเดียวกับเบโธเฟน!") ชื่อนายชองที่ไม่ได้แจ้งให้ทราบบันทึกไม่ถูกต้องและคิดว่าทุกสิ่งที่ปลอม Jing-mei ทำให้ขึ้นคือ "ดีมาก!" เพราะเขาไม่สามารถได้ยินมัน ดังนั้นตราบใดที่เธอเล่นในจังหวะที่เหมาะสมบันทึกไม่ได้เรื่อง.
ดังนั้นเธอจึงกำหนดที่จะไม่พยายาม - หรืออย่างน้อยพยายามที่จะไม่ให้เป็นนักเปียโนที่ดี.
หลังจากที่คริสตจักร Jing-mei ได้ยิน Lindo Jong เป้อเย้อเพื่อ Suyuan เกี่ยวกับทุก Waverly ของถ้วยรางวัลหมากรุก Suyuan หนึ่งพยายามที่จะขึ้นลินโดโดยบอกว่า Jing-mei มีพรสวรรค์ตามธรรมชาติอันยิ่งใหญ่ที่เปียโน.
Jing-mei ไม่สามารถจัดการกับแม่ของเธออยู่ทร.
ไม่กี่สัปดาห์ต่อมา Jing-mei มีการเปิดตัวที่ยิ่งใหญ่ของเธอที่แสดงความสามารถ เธอคือการเล่น "ลูกขอร้อง" โดยแมนน์ ทุกคนมีรวมทั้งคู่แข่ง Jing-mei ของ Waverly.
เธอรู้สึกมั่นใจโดยสิ้นเชิงและจริงๆสวยในชุดสีขาวของเธอ เป็นปัญหาเท่านั้น Jing-mei ได้รับการฝึกการถวายบังคมเธอบ่อยกว่าเครื่องชั่งน้ำหนักของเธอ.
เธออย่างสมบูรณ์และระเบิดทั้งหมดชิ้นของเธอ.
Jing-mei ลักษณะที่แม่ของเธอ, ผู้ที่หวาดกลัวและแม้กระทั่งได้ยินเสียงเด็กน้อยพูดคุยเกี่ยวกับวิธีการที่ไม่ดีเธอเป็น ผู้ใหญ่พูดสิ่งที่คลุมเครือเกี่ยวกับประสิทธิภาพ Jing-mei และ Waverly ทำให้ความคิดเห็นพอใจในตัวเอง ("คุณไม่ได้เป็นอัจฉริยะอย่างผม").
หลังจากนั้น Jing-mei อนุมานว่าอาชีพเปียโนของเธอมากกว่า แต่แม่ของเธอบังคับให้ปัญหาที่บอก เธอจะลาออกจากการดูทีวีและได้รับการฝึกซ้อม.
เมื่อ Jing-mei บอกว่าไม่มี Suyuan แท้จริงลากลูกสาวของเธอไปที่เปียโนและกองกำลังของเธอลงบนม้านั่ง.
Jing-mei ตะโกนใส่แม่ของเธอบอกว่าเธอไม่ได้เป็นชนิดของลูกสาวของเธอ แม่ต้องการ.
แม่ของเธอบอกว่ามีสองชนิดของบุตรสาวคนที่เชื่อฟังและคนที่ติดตามจิตใจของตัวเอง มีห้องพักเพียงหนึ่งชนิดของลูกสาวในบ้านหลังนี้: คนที่เชื่อฟัง.
ที่จะชนะการต่อสู้ Jing-mei นำขึ้นทารกทิ้งไว้ข้างหลังในประเทศจีน เธอบอกว่าเธออยากจะตายเหมือนฝาแฝดกว่าจะเป็นลูกสาวของ Suyuan อุ๊ย.
ย้อนจบและเราจะกลับมาจนถึงปัจจุบัน.
Jing-mei อธิบายว่าเธอยังคงจงใจซ้ำแล้วซ้ำอีกขาดความคาดหวัง.
Jing-mei ไม่เหมือนแม่ของเธอที่เชื่อว่าเป็นคนที่สามารถเป็นอะไรก็ได้ที่เธอชุดความคิดของเธอ ไป; Jing-mei เพียงแค่คิดว่าเธอเป็นตัวเองและไม่มีอะไรที่สามารถทำได้เกี่ยวกับเรื่องนี้.
เรารำลึกความหลังอีกครั้งเมื่อ Jing-mei สามสิบปีเก่า.
ที่ต่อสู้กับเปียโนยังไม่ได้รับการกล่าวถึงเพราะมันเกิดขึ้นทุกเพศทุกวัยที่ผ่านมาและจิง -mei กลัวที่จะขอให้แม่ของเธอว่าทำไมเธอให้ขึ้นหวังว่า Jing-mei จะเป็นอัจฉริยะ.
ในวันเกิดของเธอที่สามสิบแม่ Jing-mei ของเธอมีเปียโนเป็นของขวัญ Suyuan บอก Jing-mei ที่เธอจะได้รับเปียโนได้อย่างรวดเร็วหากเธอต้องการที่จะ Jing-mei เข้าใจว่ามันเป็นสัญญาณของการให้อภัย.
ย้อนจบและเรากลับมาอยู่ในปัจจุบันที่มี Jing-mei เป็นผู้ใหญ่.
หลังจากการตายของแม่ของเธอ Jing-mei มีเปียโนและปรับสภาพปรับสำหรับเหตุผลที่ซาบซึ้ง.
Jing- เหม่ยนั่งลงเล่น "เด็กขอร้อง" และตระหนักถึงความมีชิ้นที่เรียกว่า "พึงพอใจที่สมบูรณ์แบบ."
หลังจากที่ในขณะที่เธอรู้ตัวดีว่าพวกเขาเป็นสองส่วนเพลงเดียวกัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ตอนที่เธอยังมีชีวิตอยู่ suyuan แม่จิงเหมย , เชื่อในความฝันแบบอเมริกันคลาสสิกที่เธอและลูกสาวของเธออาจเป็นสิ่งที่พวกเขาต้องการ .
เราใส่ไปเมื่อจิงเหมยเป็นผู้หญิง
หลังจากเห็นความสำเร็จของป่าเวเวอร์ลีย์ , แม่จิง เมย์เชื่อว่าลูกสาวของเธอ สามารถเป็นอัจฉริยะเหมือนกัน .
กับ suyuan ก็เร่งเร้า เจ้ง เมย์พยายามตัวเลขมหัศจรรย์ เช่น กิจกรรม :เป็นวัดจีนอังกฤษและเข้าเรียนอบรมความงาม , ท่องจำพระคัมภีร์ , การแสดงสุดยอดกายกรรม ฯลฯ
ตอนแรกจิงเหม่ยตื่นเต้นเกี่ยวกับความคิดของการเป็นอัจฉริยะ พยาบาลจิงเหม่ยแม่ค้นหาผ่านนิตยสารสำหรับเรื่องราวเกี่ยวกับเด็กที่น่าทึ่งและสิ่งที่พวกเขามีความสามารถ แล้วทดสอบดูว่าจิงเหม่ย จิงเหมยมีความสามารถที่คล้ายคลึงกันการทดสอบช่วงจากชื่อเมืองหลวงของประเทศต่างๆเพื่อคณิตศาสตร์จิต .
จิงเหมยสูญเสียความตื่นเต้นของเธอเองเกี่ยวกับอาจเป็นอัจฉริยะ เมื่อเธอยังคงเห็นแม่ผิดหวังทุกครั้งหลังจากล้มเหลวในการทดสอบ แต่จิงเหม่ยกลายเป็นไม่ใช่เก่งทุกการทดสอบ และพยายามให้แม่เธอทิ้งเธอ
ในตอนเย็น เมื่อ suyuan หนึ่งความตายได้ปรากฏอยู่ให้ขึ้นความคิดของจิงเหมยเป็นอัจฉริยะ เธอเห็นนักเปียโนสาวจีนน้อยในรายการเอ็ดซัลลิแวน suyuan เป็น entranced เพราะเด็กผู้หญิงทั้ง Shirley Temple ish และดี เด็กจีนเจียมเนื้อเจียมตัว .
แม่จิงจิง เมเมว่าของไม่ได้เก่งอะไรเลย เพราะเธอไม่ได้พยายามอย่างหนักพอ .
ภายในไม่กี่วันsuyuan ได้จัดทำความสะอาดบ้านครูเปียโนแลกจิงเหมยรับสอนเปียโน
แม้เธอเตะและกรีดร้องเกี่ยวกับไม่ได้เป็นอัจฉริยะ suyuan แรงจิง เมไปเรียนเปียโน .
ครูจิงเมเป็นคนหูหนวก ( " ชอบบีโธเฟ่น ! " ) ชื่อ นาย ชอง ที่ไม่ได้แจ้งไม่ถูกต้องบันทึกและคิดว่าทั้งหมดของปลอมของจิงเหมยตั้งให้คือ " ดีมาก !" เพราะเขาไม่ได้ยิน ตราบใดที่เธอเล่นในจังหวะที่เหมาะสม บันทึกที่ไม่สำคัญ ดังนั้นเธอจะไม่พยายาม
( หรืออย่างน้อยก็ไม่พยายามที่จะเป็นนักเปียโนที่ดี .
หลังโบสถ์จิงเมได้ยินเพลงจองโอ้อวดให้ suyuan เกี่ยวกับทั้งหมดของเวเวอร์ลีย์เป็นถ้วยรางวัลหมากรุก suyuan พยายามหนึ่งเพลง โดยบอกว่า จิงเหมยมีมหาศาลธรรมชาติความสามารถ
เปียโนจิงเหม่ย ไม่สามารถจัดการกับแม่ของเธอที่เรืองรองอยู่ .
สองสามอาทิตย์ต่อมา จิงเหมยได้เปิดตัวแกรนด์ของเธอในการแสดงความสามารถพิเศษ เธอเล่น " ขอร้องเด็ก " โดยชูมันน์ . ทุกคนมี รวมถึง archrival Waverly จิงเหมย , .
เธอรู้สึกมั่นใจ และน่ารักในชุดสีขาวของเธอจริงๆ ปัญหาคือ มัน จิง เหมยซ้อมถอนสายบัวให้เธอบ่อยกว่า
เกล็ดนางเธอและทั้งหมดระเบิดชิ้นของเธอ
จิงเหม่ยมองแม่ที่หวาดกลัว และได้ยินเสียงเด็กพูดคุยเกี่ยวกับวิธีการที่ไม่ดีได้ ผู้ใหญ่พูดคลุมเครือเกี่ยวกับประสิทธิภาพของจิงเหม่ย และเวเวอร์ลีย์ทำให้สบายใจ ความเห็น ( " คุณไม่ใช่อัจฉริยะเหมือนฉัน " )
หลังจากนั้นจิงเหมยถือว่าอาชีพเปียโนของเธอ แต่แม่ของเธอบังคับให้ปัญหาบอกเธอให้เลิกดูทีวี และได้รับการฝึก
เมื่อจิงเมบอกว่าไม่ suyuan หมายลากลูกสาวของเธอไปที่เปียโน และบังคับให้เธอลงบนม้านั่ง
จิงเมตะโกนเรียกแม่ของเธอบอกว่า เธอไม่ได้เป็นลูกสาวแม่ของเธอต้องการ .
แม่ของเธอกล่าวว่า มี 2 ชนิด ลูกสาว : หัวอ่อนทั้งหลาย และคนที่ตามความคิดของตัวเองมีห้องเฉพาะสำหรับประเภทหนึ่งของลูกสาวในบ้านหลังนี้ : หัวอ่อน . .
ที่จะชนะการต่อสู้จิงเหมยนำขึ้นเด็กทิ้งไว้ในประเทศจีน เธอกล่าวว่า เธอยอมตายเสียดีกว่า เหมือนฝาแฝด มากกว่าการเป็นลูกสาว suyuan . โอ๊ย
จบจากเรากลับไปปัจจุบัน
จิงเหม่ยอธิบายว่า เธอยังคงจงใจและซ้ำ ๆตกสั้นของความคาดหวัง
จิงเหมยไม่เหมือนแม่ที่เชื่อว่า คนเราสามารถทำอะไรที่เธอใจจดใจจ่อ ; จิงเมก็คิดว่าตัวเองไม่มีอะไรสามารถทำได้เกี่ยวกับมัน .
เรารำลึกความหลังอีกครั้งเพื่อเมื่อจิงเหมยเป็นสามสิบปี .
ที่การต่อสู้มากกว่า ยังไม่ได้พูดถึง เพราะเปียโน เกิดขึ้นนานมาแล้วและจิงเหม่ย กลัวที่จะถามแม่ของเธอว่า เธอให้ความหวังว่าจิงเหมยจะเป็นอัจฉริยะ
ในวันเกิดของเธอที่สาม แม่จิงเหม่ยข้อเสนอของเธอเปียโนเป็นของขวัญ suyuan บอกจิงเหมยที่เธอซื้อเปียโนได้อย่างรวดเร็วหากเธอต้องการ จิงเหมยเข้าใจมันเป็นเครื่องหมายของการให้อภัย .
จบอดีตและเราก็กลับมาปัจจุบันกับจิงเหมยเป็นผู้ใหญ่
หลังจากที่แม่เธอตาย จิงเหมยมีเปียโนจูนและ reconditioned เหตุผลทางใจ
จิงเหมยนั่งเล่น " ขอร้องเด็ก " และเห็นว่ามีชิ้นสหายเรียกว่าสมบูรณ์ " พึงพอใจ "
หลังจากที่เธอตระหนักว่าพวกเขาเป็นสองส่วนเพลงเดียวกัน