Physician role and patient behaviou

Physician role and patient behaviour
Ross et al. (1982) found patients in large multi‐speciality organizations were more satisfied with physicians who fit an expected demographic norm (middle‐aged, white men from higher socio‐economic groups). Also, a greater match between role expectations and physician behaviour meant more satisfied respondents (Ditto et al., 1995). There is a clear relationship between medical care satisfaction and patient compliance; when patients are dissatisfied with medical advice they are less likely to cooperate. Ditto et al.(1995) argue that it is healthcare's socio‐emotional component rather than the physician's perceived competence or intelligence that seems to be most important in determining patient satisfaction with their physician, and consequently their adherence to treatment regimens. According to the authors, patients encounter two physician types – authoritarian and egalitarian. The former is defined as one where the physician assumes the role of an expert and primary decision maker. The patient expecting such a role places great faith in the physician's abilities, anticipating the physician will provide clear‐cut treatment. The egalitarian belief, on the other hand, is defined as one where the patient expects the physician to make treatment recommendations, discuss options and allow the patient to participate in treatment decisions (Ditto et al., 1995). Subjects expressing authoritarian beliefs about physician roles tend to show greater healthcare utilization by visiting medical professionals more often. Beliefs about physicians were unrelated to age, gender, marital status, race or education. Authoritarian role expectations were also found to be significantly associated with longer physician‐patient relationships. Authoritarian expectation subjects reported poorer health status than egalitarian ones. Physicians presenting treatment in an egalitarian style were perceived as significantly more competent and inspired greater confidence in both themselves and their prescriptions than did authoritarian physicians. Respondents were less likely to seek a second opinion after an egalitarian prescription. Both authoritarian and egalitarian subjects were more satisfied with the egalitarian physicians than the authoritarian ones (Ditto et al., 1995). This finding, however, seems to contradict earlier studies showing that if there was a greater similarity between the physician's behaviour with the expected role then patient satisfaction would be greater. Authoritarian belief patients also responded as being more satisfied with egalitarian style. Consequently, patient compliance too would be greater for egalitarian than authoritarian physicians even for an authoritarian belief patient. Further research needs to be carried out to address these contradictions.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

พฤติกรรมบทบาทและผู้ป่วยของแพทย์รอสส์ et al. (1982) ผู้ป่วยพบในองค์กรขนาดใหญ่ multi‐speciality ก็พอใจมากขึ้นกับแพทย์ที่พอดีการคาดประชากรปกติ (middle‐aged ผู้ชายขาวสูง socio‐economic กลุ่ม) ยัง การแข่งขันที่มากขึ้นระหว่างความคาดหวังบทบาทและพฤติกรรมของแพทย์หมายถึง ความพึงพอใจมากผู้ตอบ (ลิชดิตโต et al. 1995) มีความสัมพันธ์ที่ชัดเจนระหว่างความพึงพอใจของแพทย์และผู้ป่วยปฏิบัติตาม เมื่อผู้ป่วยไม่พอใจกับคำแนะนำแพทย์ที่มีแนวโน้มน้อยที่ให้ความร่วมมือ ลิชดิตโต et al.(1995) เถียงว่า มันเป็นการดูแลสุขภาพของคอมโพเนนต์ socio‐emotional มากกว่าแพทย์ความสามารถรับรู้ หรือข่าวกรองที่น่าจะสำคัญที่สุดในการประเมินความพึงพอใจผู้ป่วยกับแพทย์ของพวกเขา และจากนั้นการยึดมั่นกับ regimens รักษา ตามที่ผู้เขียน ผู้ป่วยที่พบสองชนิดแพทย์ – ระบอบเผด็จ และคุ้ม เดิมกำหนดจะเป็นตำแหน่งหนึ่งแพทย์สมมติบทบาทของผู้ตัดสินใจผู้เชี่ยวชาญ และหลักการ ผู้ป่วยต้องมีบทบาทดีศรัทธาในความสามารถของแพทย์ แพทย์คาดการณ์ไว้จะให้การรักษาชัดเจน ความเชื่อ คุ้มกัน ถูกกำหนดเป็นหนึ่งที่ผู้ป่วยคาดว่าแพทย์สามารถให้คำแนะนำรักษา หารือเกี่ยวกับตัวเลือก และอนุญาตให้ผู้ป่วยมีส่วนร่วมในการตัดสินใจการรักษา (ลิชดิตโต et al. 1995) วัตถุที่แสดงยกตัวอย่างความเชื่อเกี่ยวกับบทบาทแพทย์มักจะ แสดงการใช้ประโยชน์ด้านสุขภาพมากกว่าโดยแพทย์บ่อยขึ้น ความเชื่อเกี่ยวกับแพทย์เกี่ยวข้องกับอายุ เพศ สถานภาพการสมรส การแข่งขัน หรือการศึกษา ยังพบความคาดหวังบทบาทของระบอบเผด็จการมีความสัมพันธ์กับความสัมพันธ์ physician‐patient อีกต่อไป ยกตัวอย่างความคาดหวังเรื่องรายงานสถานะสุขภาพย่อมกว่าคุ้มคน แพทย์ที่รักษาการนำเสนอในสไตล์คุ้มถูกมองเห็นเป็นมากขึ้นมีอำนาจ และแรงบันดาลใจมั่นใจในตัวเองและใบสั่งยาของพวกเขากว่ายกตัวอย่างแพทย์ ผู้ตอบมีโอกาสน้อยที่จะแสวงหาความเห็นที่สองหลังจากการสั่งยาคุ้ม วิชาทั้งประเทศ และคุ้มก็พอใจมากขึ้นกับแพทย์คุ้มกว่ายกตัวอย่างคน (ลิชดิตโต et al. 1995) ค้นหานี้ อย่างไรก็ตาม ดูเหมือนว่าจะ ขัดแย้งกับการศึกษาก่อนหน้านี้แสดงให้เห็นว่า ถ้ามีความคล้ายคลึงกันมากขึ้นในระหว่างพฤติกรรมของแพทย์กับบทบาทที่คาดหวัง แล้วความพึงพอใจผู้ป่วยจะมากขึ้น ยกตัวอย่างความเชื่อที่ผู้ป่วยยังตอบสนองเป็นมากพอกับสไตล์คุ้ม ดังนั้น ตามผู้ป่วยมากเกินไปจะเป็นสำหรับคุ้มมากกว่ายกตัวอย่างแพทย์สำหรับผู้ป่วยเชื่อระบอบเผด็จ วิจัยเพิ่มเติมต้องดำเนินการเพื่อแก้ไขความขัดแย้งเหล่านี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทบาทของแพทย์และพฤติกรรมของผู้ป่วย
รอสส์, et al (1982) พบผู้ป่วยในองค์กรหลายแบบพิเศษขนาดใหญ่มีความพึงพอใจมากขึ้นกับแพทย์ที่พอดีกับบรรทัดฐานทางด้านประชากรศาสตร์คาดว่า (วัยกลางคนขาวจากกลุ่มทางเศรษฐกิจและสังคมสูงกว่า) นอกจากนี้ยังมีการแข่งขันมากขึ้นระหว่างความคาดหวังบทบาทและพฤติกรรมของแพทย์หมายถึงผู้ตอบแบบสอบถามมีความพึงพอใจมากขึ้น (Ditto et al., 1995) มีความสัมพันธ์ที่ชัดเจนระหว่างความพึงพอใจของการดูแลทางการแพทย์และการปฏิบัติของผู้ป่วยคือ; เมื่อผู้ป่วยไม่พอใจกับคำแนะนำทางการแพทย์ที่พวกเขามีโอกาสน้อยที่จะให้ความร่วมมือ Ditto et al. (1995) ยืนยันว่ามันเป็นองค์ประกอบทางสังคมและอารมณ์การดูแลสุขภาพมากกว่าการรับรู้ความสามารถของแพทย์หรือปัญญาที่ดูเหมือนว่าจะเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุดในการพิจารณาความพึงพอใจของผู้ป่วยกับแพทย์ของพวกเขาจึงยึดมั่นของพวกเขาเพื่อการรักษา ตามที่ผู้เขียนผู้ป่วยพบแพทย์สองประเภท - เผด็จการและคุ้ม อดีตถูกกำหนดให้เป็นหนึ่งที่แพทย์สมมติบทบาทของผู้เชี่ยวชาญและผู้ตัดสินใจหลัก ผู้ป่วยคาดหวังว่าบทบาทเช่นสถานที่ที่ดีในความเชื่อในความสามารถของแพทย์ที่คาดการณ์ไว้แพทย์จะให้การรักษาที่ชัดเจน ความเชื่อคุ้มบนมืออื่น ๆ ที่ถูกกำหนดให้เป็นหนึ่งที่ผู้ป่วยคาดว่าแพทย์จะให้คำแนะนำการรักษาพูดถึงทางเลือกและช่วยให้ผู้ป่วยมีส่วนร่วมในการตัดสินใจการรักษา (Ditto et al., 1995) วิชาที่แสดงความเชื่อเผด็จการเกี่ยวกับบทบาทของแพทย์มีแนวโน้มที่จะแสดงการใช้ประโยชน์ด้านการดูแลสุขภาพมากขึ้นโดยการเยี่ยมชมผู้เชี่ยวชาญด้านการแพทย์บ่อยขึ้น ความเชื่อเกี่ยวกับแพทย์ก็ไม่เกี่ยวข้องกับอายุเพศสถานภาพสมรสการแข่งขันหรือการศึกษา ความคาดหวังบทบาทเผด็จการนอกจากนี้ยังพบว่ามีการเชื่อมโยงอย่างมีนัยสำคัญกับความสัมพันธ์ของแพทย์และผู้ป่วยอีกต่อไป วิชาความคาดหวังเผด็จการรายงานสถานะสุขภาพด้อยกว่าคนคุ้ม แพทย์นำเสนอการรักษาในรูปแบบคุ้มเป็นที่รับรู้อย่างมีนัยสำคัญที่มีอำนาจมากขึ้นและแรงบันดาลใจความมั่นใจมากขึ้นทั้งในตัวเองและใบสั่งยาของพวกเขากว่าแพทย์เผด็จการ ผู้ตอบแบบสอบถามมีโอกาสน้อยที่จะแสวงหาความเห็นที่สองหลังจากที่ยาคุ้ม ทั้งสองวิชาเผด็จการและความเสมอภาคมีความพึงพอใจมากขึ้นกับแพทย์คุ้มกว่าคนเผด็จการ (Ditto et al., 1995) การค้นพบนี้ แต่ดูเหมือนว่าจะขัดแย้งกับการศึกษาก่อนหน้านี้แสดงให้เห็นว่าถ้ามีความคล้ายคลึงกันมากขึ้นระหว่างพฤติกรรมของแพทย์ที่มีบทบาทที่คาดหวังแล้วความพึงพอใจของผู้ป่วยจะมีมากขึ้น ผู้ป่วยความเชื่อเผด็จการยังตอบว่าเป็นความพึงพอใจกับสไตล์คุ้ม ดังนั้นผู้ป่วยปฏิบัติตามก็จะเป็นมากขึ้นสำหรับคุ้มกว่าแพทย์เผด็จการแม้สำหรับผู้ป่วยความเชื่อเผด็จการ นอกจากนี้การวิจัยจะต้องมีการดำเนินการเพื่อแก้ไขความขัดแย้งเหล่านี้